คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ลูกชาย
ชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง แต่งกายแบบไม่มีที่ติตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ใบหน้าหล่อเหลาถูกปกปิดด้วยแว่นกันแดดสีชาเข้มๆ เขาเดินย่างกรายเข้ามายังโรงแรมระดับห้าดาวชื่อดังใจกลางเมือง ... ทุกคนในบริเวณนั้นต่างเหลียวหลังหันไปมองเขาพร้อมๆกัน ก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ที่ประชาสัมพันธ์ของโรงแรม
“สวัสดีค่ะ โรงแรมเอ็นอาร์ยินดีต้อนรับ ไม่ทราบวะ …. ”
“เชย พูดมาก น่ารำคาญ !! นี่พ่อฉันให้พูดจาต้อนรับลูกค้ายืดยาวอย่างกับโฆษกงานวัดแบบนี้หรอ ?”
“เอ่อ ... ขอโทษนะคะไม่ทราบว่าคุณจะติดต่อเรื่องอะไรคะ ?”
“แล้วนี่เคยอ่านทำเนียบผู้บริหารหุ้นส่วนหรือว่าอะไรบ้างไหม สมองถึงฝ่อจนไม่รู้เรื่อง !!”
“มีอะไรกันรึเปล่าคะ ?”
พนักงานที่ระดับสูงกว่ารีบวิ่งมาดูสถานการณ์และพูดจาอย่างนอบน้อม เมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของชายหนุ่ม
“นี่ก็อีกคน ถามจริงไม่คิดจะศึกษาประวัติความเป็นมาของผู้บริหารบ้างเลยรึไง”
“ดิฉันไม่ทราบจริงๆค่ะ คุณต้องการอะไรพอจะบอกได้ไหมคะ เดี๋ยวจะได้ให้พนักงานเราจัดหาให้ค่ะคุณลูกค้า”
“ปั้ง !!!!!!!!!!!!!!!!”
มือเรียวของชายหนุ่มกระแทกลงไปยังเค้าท์เตอร์ประชาสัมพันธ์ดังลั่น จนคนบริเวณนั้นหันมามองกันเป็นตาเดียว
“ชื่ออะไร ทำงานอยู่แผนกไหน ฉันไล่พวกเธอออก !!!!!!”
“นี่ นาย !!!!!!!”
มือเล็กๆกระตุกเสื้อสูทราคาแพงของชายหนุ่ม และเมื่อภาคินหันหน้ามาก็พบกับเด็กหนุ่มร่างบาง ใบหน้าหวานราวกับผู้หญิง แต่แปลกที่หนุ่มน้อยคนนี้ถือกระดานไม้วาดรูปขนาดใหญ่เอาไว้ พร้อมกับขมวดคิ้วจ้องหน้าเขาเขม็งอย่างเอาเรื่อง
“อย่าเอามือสกปรกมาแตะต้องตัวฉัน รู้ไหมสูทนี่ราคาเท่าไร!!!!”
“ขอโทษนะครับผมไม่ใช่ร้านตัดเสื้อ ไม่สามารถไปตรัสรู้ราคาชุดของคุณได้ !”
“ปากดีนักนะ รปภ.มาลากตัวไอนี่ออกไป !!!!”
“ตลกหรอ นี่คุณคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้มาสั่งรปภ.มาลากตัวผมออกไป กิริยามารยาทก็ทราม การกระทำก็เสื่อม มีอย่างที่ไหนมายืนด่าชาวบ้านปาวๆ เค้าพูดด้วยดีๆ ไม่พอใจอะไรก็ลงไม้ลงมือ โรคจิตรึไง ? จะหาว่าผมจุ้นก็ได้แต่มันทนไม่ได้ที่มาทำกับเพื่อนมนุษย์ด้วยกันแบบนี้ !!!”
“นาย !!!!!!”
“ตื่นได้แล้วครับ คุณคิดว่าคุณเป็นใครถึงกล้ามาด่ามาไล่ชาวบ้านชาวช่องเค้าออกง่ายๆแบบนี้ ฝันอยู่รึเปล่าฮะ ?”
“ฉันบอกว่ามาลากไอเด็กนี่ออกไป๊ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ชายหนุ่มร่างสูงตะโกนเสียงดังลั่นด้วยความความโมโห กรามขึ้นเป็นสันนูน มือเรียวกำไว้แน่น
“เสียงดังเอะอะโวยวายอะไรกัน”
“สวัสดีค่ะท่านประธาน”
ชายมีอายุแต่งตัวมีภูมิฐานเดินเข้ามาอย่างไม่พอใจ ที่เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นภายในโรงแรม
“คุณลุงสวัสดีครับ”
“สวัสดีจ้ะ แล้วนี่มีอะไรกัน ?”
“คือคุณลูกค้าเค้าต้องการอะไรก็ไม่ได้เรียนให้ทราบ แล้วก็โวยวายสั่งรปภ.ให้มาไล่คุณริทออกไปค่ะ”
“หืม ?”
“หึ หวังว่าพ่อคงจำลูกชายตัวเองได้นะ”
ภาคินค่อยๆถอดแว่นกันแดดสีชาออก เผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังชักสีหน้าอย่างไม่พอใจ
“เจ้าคิน !!!!!!!!!!!”
“หึ พ่อช่วยขยายความให้เป็นบุญสมองเค้าหน่อยสิครับ ว่าผมน่ะเป็นใคร !”
“ไม่เอาน่ะ พวกเขาไม่รู้เรื่องกัน”
“มีเรื่องอะไรกันหรอคะคุณลุง เฮ้ย คินนนนนนนนนนน !!!!”
“เบล”
“โอ้ยคิดถึงมากเลยอะ กลับมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย แล้วมาได้ยังไง”
“พอๆ ฉันหายใจไม่ออก”
ชายหนุ่มผลักหญิงสาวออกจากอ้อมกอดก่อนจะขยี้เรือนผมเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว ภาคินกับเบลล่าสนิทกันมาครั้งยังเป็นเด็กเล็กๆ เพราะครอบครัวของเขาสองคนทำธุรกิจร่วมกัน ใครก็ต่างบอกว่าเขาทั้งคู่เหมาะสมกัน แต่ทั้งเบลล่าและภาคินก็ไม่ได้เห็นด้วยกับความคิดนั้นๆ ...
“พ่อว่าไปคุยกันข้างบนดีกว่า ป่ะ”
“ครับ”
“หนูริทไปด้วยกันไหม ?”
“อ๋อ ไม่ดีกว่าครับ”
“ทำไมอะ เดี๋ยวไว้คุยกับคินเสร็จเราจะได้ไปกินไอติมกันตามนัดไงริท”
“เดี๋ยวนะ ไอเด็กนี่เป็นใคร ?”
“เพื่อนเบลเอง น่ารักใช่มั้ยล่ะ คนนี้นะเบลหวงมากกกกกกกกกกกกกก”
“เบลแกเอาพ่อพันธุ์เป็นคนตัวเตี้ยแบบนี้ ไม่กลัวลูกอายเพื่อนหรอ ?”
“นี่คุณ !!!!!!!!!”
ร่างบางยกมือชี้หน้าคนตัวสูงอย่างหาเรื่องและไม่พอใจอย่างมากที่มาหาตนว่า ตัวเตี้ย
“ไม่มีมารยาท !”
“ไม่เอาน่ะไอคิน แล้วนี่หนูริทจะกลับเลยรึเปล่าเดี๋ยวลุงให้คนไปส่ง”
“เดี๋ยวริทกลับเองดีกว่าครับคุณลุง”
“ฝากบอกวรรณด้วยนะว่าคืนนี้แต่งตัวสวยๆ จะพาไปดินเนอร์”
“อ๋อได้เลยครับ งั้นริทขอตัวลาก่อนนะครับ สวัสดีครับคุณลุง”
“จ้ะ”
“โหยริทอะ ! แทนที่จะรอไปกินไอติมด้วยกัน เบลงอนแล่วเชอะ”
“โอ๋ๆ ง้อนะเบลล่ามีแขกนี่ ไว้รอเราไปด้วยกันวันอื่นก็ได้”
“แขกเขิกที่ไหน นี่คินเพื่อนเบลก็เหมือนเพื่อนริทแหล่ะ ใช่ไหมคิน ?”
“ฉันไม่เคยมีเพื่อนบ้านๆปลวกๆแบบนี้ว่ะเบล”
“ไอคิน !!!!!”
“หึ บ้านๆปลวกๆอย่างผมก็ยังรู้จักมารยาทมีสัมมาคารวะ ก็ยังดีกว่าคนบางคนทำตัวสูงส่งเป็นผู้ดีตีนแดงแต่เรื่องมารยาทสัมมาคารวะจัดว่าแย่เลวร้าย เหอะ !!!”
“นี่ !!!!!!!”
“พอได้แล้วเจ้าคินไปขึ้นข้างบนได้แล้ว”
“พ่อเข้าข้างไอเด็กนี่หรอ ?”
“ก็เห็นอยู่ว่าแกไปด่าหนูริทเค้าก่อนน่ะ”
“โถ่เว้ย !!!!!!!!!!!!!!!!!”
ชายหนุ่มร่างสูงสบถเสียงดังก่อนจะเดินหนีออกไปอย่างหัวเสียโดยไม่สนใจคนที่ยืนอยู่เลยสักนิด
“ลุงขอโทษแทนเจ้าคินมันด้วยนะริท”
“อ๋อไม่เป็นอะไรครับ ถ้าอย่างนั้นริทกลับก่อนนะครับคุณลุง แล้วจะบอกพี่วิวให้”
“จ้ะ”
คล้อยหลังคุณภพขึ้นไป หญิงสาวก็เลยเดินตามมาส่งเพื่อนชายร่างเล็ก ที่หน้าโรงแรมด้วย
“ไม่น่าเชื่อว่าเบลล่าจะมีเพื่อนแบบคุณคนนั้นด้วย”
“แห่ะๆ ปกติคินเค้าก็เป็นแบบนี้แหล่ะ โมโหร้ายเอาแต่ใจตัวเอง แต่เค้าก็เป็นคนดีนะริท”
“หรอ ?”
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ริทยังไม่ได้ลองรู้จักเค้าดีเลย”
“โอ้ยเบลล่า แค่นี้ก็มากพอละกับคนอย่างเค้าน่ะ”
“หูยยยยย ดูพูดเข้า”
“ฮ่าๆ ไว้พรุ่งนี้เจอกันที่บริษัทนะ ริทไปก่อนละ”
“ค่ากลับบ้านดีดีนะริท”
ชายหนุ่งร่างสูงโปร่งนั่งไขว่ห้างลงบนโซฟาภายในห้องรับรองของผู้บริหารโรงแรมด้วยท่าทีที่สบายๆ ไม่ทุกข์ร้อนเดือดร้อนอะไร มือเรียวเคาะโต๊ะตรงหน้าเล่นอย่างเพลิดเพลิน
“แล้วนี่นึกยังไงจะมาก็ไม่บอกไม่กล่าว”
“ผมอยากมาก็มา ทำไมหรอหรือว่าพ่อทำอะไรไว้เลยกลัวว่าผมจะรู้ ?”
“ฉันไม่ได้คิดจะทำอะไรทั้งนั้นแหล่ะ”
“หึ”
“หนูเบลลุงฝากโทรบอกวรรณด้วยนะ ว่าอาจจะเข้าไปรับช้าหน่อย”
“อ๋อได้เลยค่ะ”
“เดี๋ยว”
“อะไร ?”
“วรรณ คือใคร เป็นใคร ?!!”
“เอ่อ ....”
“………………..”
“พ่อ ผมถามว่ามันเป็นใคร !!!!!!!!!!!!!”
“ไม่เอาน่าคินใจเย็นสิ เอ่อไปหาไรกินกับเบลมั้ย มีร้านคะ”
“เบลมันเป็นใคร !!!!!!”
“เงียบได้แล้วเจ้าคิน !”
“พ่อก็ตอบผมมาสิ ว่าวรรณอะไรนั่นมันเป็นใคร”
“วรรณเค้าเป็นคนที่ฉันคบอยู่ แกมีปัญหาอะไรไหม ?”
“อ๋อ ผู้หญิงรุ่นราวคราวลูกเนี่ยนะ หึ !”
“ไอคิน !”
“ผมไม่ยักจะรู้ว่าพ่อชอบเคี้ยวหญ้าอ่อนด้วย ระวังหญ้าจะมัดคอตัวเองตาย !!!”
“ไอคิน !!!!!!!!!!”
“คิน !!!!!!!”
“รู้แล้วครับว่าผมชื่อคิน อ๋อ อีกอย่างนะ คราวนี้ผมกลับมาอยู่นี่ซักพัก ... และจะอยู่ขัดขวางความรักน้ำเน่าพ่อได้อีกนาน !”
“แกไม่มีสิทธิ์ไปพูดถึงเค้าเสียๆหายๆแบบนั้นนะ”
“ในเมื่อมันอยากจะเข้ามาแทนที่แม่ ผมก็มีสิทธิ์ทุกอย่าง ... แล้วอินี่มันก็แค่กะหรี่ตามซ่องที่จ้องแต่จะจับคนรวยไม่จำเป็นที่ผมจะต้องให้เกียรติ !!!!”
“ไอ้คิน !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“นี่มันแค่เริ่มต้น ถ้าพ่อยังคิดจะคบกับผู้หญิงชั้นต่ำแบบนั้นอยู่ล่ะก็ฝากไปบอกเค้าด้วย ...”
“………………………….”
“มาเจอกับผมสักตั้งเป็นไง หึ”
ภาคินกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างสะใจก่อนจะคว้าสูทราคาแพงและเดินหมุนตัวเดินออกไปจากห้องทันที เพื่อนสาวอย่างเบลล่าก็เลยรีบวิ่งตามไป ... ทั้งสองจึงมานั่งพูดคุยกันที่ล็อบบี้ของโรงแรม
“คิน คินไปพูดแบบนั้นกับคุณลุงมันไม่เหมาะเลยนะ”
“อะไรที่มันไม่เหมาะ ฉันไม่ตามไปกระชากหัวมันมาก็ดีเท่าไรแล้ว”
“เค้าเป็นผู้หญิง เป็นเพศแม่นะคิน !!!”
“สำส่อนไม่เลือกหน้าแบบนั้น ช่างหัวแมร่งสิ”
“โอ้ย เบลจะบ้าตาย !!!!”
“หยุดโวยวายสักทีหนวกหู”
“เอ้า !!!”
ภาคินพูดปัดและขมวดคิ้วด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด พลางยกแก้วกาแฟขึ้นมาจิบเพื่อผ่อนคลาย
~ตริ้ง ตริ้ง~
“ว่าไงคะคุณเรืองฤทธิ์ .... อ๋อเบลยังอยู่ที่โรงแรมอะริทมีอะไรรึเปล่า? … พรุ่งนี้ประชุมสายๆจ้ะไม่ต้องรีบจนหัวฟูมาอีกล่ะฮ่าๆ ..... ล้อเล่นน้า โอเคบ้ายบายค่ะ”
“ใครโทรมา ?”
“ริทไง”
“เบล แกคิดว่าฉันจะรู้จักป้ะว่าริทไหน ?”
“ความจำสั้นจริงพ่อคุณ ก็คนที่ยืนเถียงกับคุณภาคินปาวๆเมื่อไม่นานมานี้แหล่ะค่ะ !”
“ไอเด็กนั้นน่ะนะ”
“ใช่ ริทเค้าเป็นคนน่ารักมากเลยนะถ้าคินรู้จักเค้าดี คินต้องชอบเค้าแน่ๆ ริทเป็นคนจิตใจดี มีน้ำใจ พูดจาก็พะ”
“จะอ้วก !!!”
“เอ้า คินพาลอะ !”
“แปปนะ”
ชายหนุ่มโบกมือขอตัวสักครู่ก่อนจะลุกเดินออกไปไม่ไกลจากตรงนั้น พร้อมกับรับโทรศัพท์
“ถึงไทยยังซุบปตาร์ เป็นไงบ้างวะเจอว่าที่แม่ใหม่มึงยัง ?”
“ไอพีร์ !”
“ฮ่าๆ กูล้อเล่นชายคิน สวยใสจริงอย่างที่ข่าวลือปะวะ ?”
“ยังไม่เจอแต่คิดว่า ไม่เกินใจ เดี๋ยวก็จะได้เห็นดีกัน หึ”
“ปีศาจสิงร่างมึงสินะครับ”
“ไอเวรนี่ !”
“เออๆ กูมีประชุมแทนมึงเจอแล้วโทรมาเล่าให้ฟังบ้างละ”
“เฮ้ยเดี๋ยวไอพีร์”
“อะไรวะ ?”
“มึงพอจะรู้จักนักสืบดีๆที่ไทยบ้างมั้ย”
“อย่าบอกนะว่า ....”
“สืบประวัติ ผู้หญิงคนนั้น อย่างละเอียดเอามายันโคตรได้ยิ่งดี !!!!!”
.
.
.
ร่างเล็กเดินทอดน่องช้าๆเข้ามาที่โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง ในมือก็ถือถุงขนมสองสามอย่างติดไม้ติดมือมา พร้อมกับรอยยิ้มที่สดใสราวกับพระอาทิตย์ส่องแสงยามเช้า ... เขาเดินมาหยุดที่หน้าห้องตรวจคนไข้ห้องหนึ่ง
“อ้าวน้องริท มาหาคุณหมอหรอคะ?”
“ครับ ริทซื้อขนมมาฝากพี่ๆด้วย เอาไปแบ่งกันนะ”
“แหม อิจฉาคุณหมอจัง นอกจากจะได้แฟนน่ารักแล้วยังจิตใจดีอีก”
“ชมกันซึ่งๆหน้าแบบนี้ ริทก็เขินแย่สิครับ จะลอยแล้วเนี่ย”
“ลอยเลยเดี๋ยวพี่จะจับเอาไว้เอง คิคิ”
“ฮ่าๆ ถ้างั้นริทขอตัวก่อนนะครับพี่สาวคนสวย”
“จ้าน้องริท”
“ทายสิครับ ใครเอ่ย”
“อืม ... เสียงหวานๆ กลิ่นหอมๆ แบบนี้ จะมีใครอีกนอกจากตัวเล็กของพี่ครับ”
“ว้าเบื่อคนรู้ทันจัง”
เรืองฤทธิ์เอามือที่ปิดตาจากทางด้านหลังของคุณหมอหนุ่มออกพลางยกมือกอดออก แล้วตีหน้าเศร้า ชายหนุ่มตรงหน้ายื่นมือหนาไปหยิกแก้มป่องๆของคนขี้งอนอย่างเอ็นดู
“กล้าเบื่อพี่หรอ”
“ใครจะไปกล้าล่ะครับ ก็พี่หมอน่ารักขนาดนี้”
“ปากหวานนะ”
“เคยชิมรึยังไงกัน ?”
“ไม่เคย อยากลองชิมแต่เจ้าของไม่ยอมให้ชิมซักที เฮ้อ”
“นี่แน่ะ !!”
“โอ้ย ตีพี่ทำไมครับตัวเล็ก”
“พอเลิกพูดเรื่องนี้กันดีกว่า ริทซื้อขนมมาฝากพี่ด้วยนะ”
“อื้อหือ ขนมน่ากินเหมือนคนซื้อมาเลย”
“บ้า !”
“ฮ่าๆ แล้วนี่เราไปไหนมาหึ้ตัวเล็ก ?”
“ไปเจอเบลล่าที่โรงแรมคุณลุงภพมาครับ”
“ผู้หญิงที่ชอบยุให้ริทนอกใจพี่น่ะหรอ”
“พี่หมอพูดจาไม่น่ารักเลยนะ เบลล่าเค้าเป็นเพื่อนริทนะครับ!”
“ครับ พี่ขอโทษครับ”
“ช่างเถอะ พี่หมอรู้ไหมริทไปเจอใครมา”
“ใครหรอ ?”
“ลูกชายคนเดียวของคุณลุงภพมา”
“อ้าว ท่านมีลูกชายด้วยหรอพี่ไม่ยักจะรู้”
“อื้มมีครับ พี่หมออย่าหาว่าริทพูดจาไม่น่ารักเลยนะ”
“ริทจะพูดอะไรครับ ?”
“อีตานั่นปากเสีย นิสัยแย่ อย่างกับไม่ได้รับการอบรมมา แต่ริทว่าหัวสมองทึบเลยไม่รับไว้เองมากกว่า พูดจานี่อย่างกับหนอนไชปาก พูดแต่เรื่องแย่ๆ มองโลกในแง่ร้าย ว่าคนอื่นเค้าไปทั่ว โวยวะ”
“พอแล้วครับๆ”
“พอก็ได้ครับ”
“ดูท่าทางเค้าจะแย่ในสายตาเรามากเลยนะ”
“คำว่ามาก มันน้อยเกินไปริทว่า”
“ฮ่าๆ แล้วนี่วิวเค้ารู้รึเปล่า ว่าลูกชายของท่านนิสัยเป็นแบบนี้น่ะ ?”
“น่าจะยังครับ ริทว่าจะกลับไปเล่าให้พี่วิวฟังอยู่”
“พี่ว่าอย่าเพิ่งรีบไปตัดสินเค้าเลย เค้าอาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เราพูดก็ได้นะตัวเล็ก”
“นี่ ! พี่หมอเข้าข้างคนอื่นหรอครับ ?”
“เปล่านะ พี่ก็แค่พูดให้ฟัง ไม่เอาหน่าอย่าทำหน้าบึ้งไม่น่ารักเลยนะ”
“ชิส์”
“ยิ้มหน่อยสิ ริทยิ้มแล้วโลกสดใสมากเลยนะรู้รึเปล่า”
“คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ”
ชายหนุ่มร่างบางฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันครบสามสิบสองซี่ ทั้งคู่ต่างหัวเราะให้กันอย่างมีความสุข ... แต่เมื่อคุณหมอหนุ่มหันกลับไปตรวจเอกสารคนไข้ปุ๊ป ร่างบางก็นิ่วหน้าขมวดคิ้วด้วยความสงสัยปนไม่พอใจ เมื่อนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาไม่นาน ...
คุณลุงภพก็ออกจะใจดี ท่านเป็นคนดี มีเมตตาคอยช่วยเหลือครอบครัวตนเป็นอย่างมาก แต่ทำไมลูกชายท่านถึงได้มีนิสัยแย่แบบนั้น ... แล้วพี่วิวจะทำยังไงกัน ? พอคิดถึงตรงนั้น เรืองฤทธิ์ก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา.......
.
.
.
“ผู้ชายอะไรนิสัยแย่ชะมัด อย่าได้พบได้เจออีกเล้ยเพี้ยง !!!!!!!”
********************************************************
เรื่องนี้แต่งยากมากกกปั่นยากมากกก !!!
พูดเลย ... ไม่เคยแต่งบรรยายที่ดูจริงจังคำพูดที่ต้องซีเรียส
เลยทำให้อัพช้าไปนิด .. อ่านแล้วก็บอกกันบ้างนะว่าเป็นไงมั้ง ?
ถ้าแนวนี้ไม่รุ่งจะได้มุ่งแต่งมุ้งมิ้งแบบเดิม เพลียมากจุดนี้ T[]T
เรื่องนี้เฮียใช้คำหยาบแรงและแรง ! ริทจะใสๆมองโลกในแง่ดีแต่ก็แอบกัดเบาๆ ~
ขอบคุณที่จะรอติดตามกันนะคะ ตอนหน้้าจะเริ่มไฝว้ท์กันแล้วรออ่านน้าาา.
ปล้ำริท ; เรื่องนี้แรกๆจะไม่มีเพลงประกอบนะ เพราะยังไม่มีอารมณ์ฟิลลิ่ง 55555555
รักรีดเดอร์ =)
ความคิดเห็น