คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ณ บริษัทออกแบบชื่อดังแห่งหนึ่งย่านใจกลางกรุงเทพ ตึกสูงราวสามสิบชั้น มีพนักงานหลักร้อยที่ต่างขะมักเขม้นทำหน้าที่ของตนเอง ...
หนึ่งในนั้นก็มีผู้ชายเอวบางร่างเล็ก ใบหน้าขาวใส ดวงตากลมโตเป็นประกาย จมูกโด่งเรียวได้รูป กับปากเล็กๆที่ถูกเผยอขึ้นเมื่อเจ้าตัวเผลอตัว ใบหน้าหวานราวกับผู้หญิงที่สะกดให้ต้องมอง ... ไม่เว้นแม้กระทั่งผู้ชายด้วยกันเอง ... เขากำลังนั่งออกแบบผลงานของตนเองและยิ้มอย่างมีความสุขกับงานที่ตัวเองรัก ....
“นี่ ริท”
“อ้าวว่าไงครับคุณเบลล่า”
สาวน้อยหน้าตาลูกครึ่ง จมูกโด่ง รับกับปากอิ่มๆ หุ่นดีผอมเพรียวราวกับนางแบบที่หลุดออกมาจากแม็กกาซีน เดินยิ้มเข้ามาทักทายเรืองฤทธิ์อย่างเป็นมิตร
“บอกกี่ทีแล้วว่าอย่าเรียกเบลว่าคุณ พูดไม่เคยจะฟังเลยอะ”
“ไม่ได้หรอกที่นี่มันที่บริษัทไม่ใช่มหาลัยเหมือนเมื่อก่อน อีกอย่างที่นี่คุณก็มีฐานะที่สูงกว่าพนักงานแบบริท เรียกแบบนี้แหล่ะดีแล้ว ว่าแต่คุณเบลล่ามีอะไรรึเปล่าครับ ?”
“เชอะริทนะริท ! ไม่มีอะไรหรอก มีขนมมาให้ลองชิมเบลทำเองอะ”
“โห หน้าตาน่ากินมากเลย”
“น่ากินก็ต้องกินเยอะๆนะจ๊ะ”
“ขอบคุณนะครับ”
“ไม่เป็นไร เอ้อริทแล้วนี่ ... คุณหมอไม่โดดเวรมาหาหรอ ?”
“คุณหมอ ... อ๋อพี่หมอน่ะหรอ”
“อื้ม”
“เดี๋ยวก็คงมาแหล่ะครับ คุณเบลล่ามีอะไรรึเปล่า”
“เปล่าหรอก เบลแค่สงสัยว่าทำไมริทถึงได้คบกับคุณหมอเห่ยๆเชยๆน้ำเน่าแบบนั้นกัน ไม่แม็ทช์กันเลยอะ !”
“แต่พี่หมอเค้าเป็นคนดีนะครับ”
“คนดีก็ส่วนคนดีสิ หน้าตาน่ารักแบบริทหาได้เยอะแยะไป”
“ฮ่าๆ ถ้าอย่างนั้นริทขอทำงานก่อนนะครับ ส่วนเค้กนี่ขอบคุณอีกครั้งนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณเรืองฤทธิ์ !!”
สาวน้อยหน้าตาน่ารักฉีกยิ้มพร้อมกับพูดจาประชดประชันหนุ่มร่างเล็กอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป ... เรืองฤทธิ์ เด็กหนุ่มที่เพิ่งจบปริญญาเป็นบัณฑิตมาเมื่อไม่นาน เมื่อครั้งพ่อของเค้ายังอยู่ ชีวิตของเค้าสุขสบายเรียกว่าอยู่บนกองเงินกองทอง มีทุกอย่างเพียบพร้อม แต่แล้วเมื่อพ่อของเค้าล้มละลายลงและก็ชิงฆ่าตัวตายไป ...
ทุกอย่างก็เป็นได้เพียงแค่ความฝัน เพราะทุกวันนี้ เค้าต้องอยู่บ้านหลังเล็กๆ แต่ว่าอบอุ่น มีแม่ที่คอยอบรมเลี้ยงดูจนทำให้เรืองฤทธิ์โตมาเป็นคนที่ดี จิตใจดี มีเมตตา และเป็นคนที่อ่อนโยน รวมถึงมีพี่สาวที่รักน้องชายมาก.
~ตริ้ง ตริ้ง~
“ว่าไงครับพี่หมอ”
“เป็นยังไงทำงานหนักไหมเรา ?”
“ไม่ครับ นี่ริทก็ใกล้จะเลิกแล้ว พี่ล่ะเหนื่อยไหม”
“แค่ได้ยินเสียงตัวเล็ก พี่ก็หายเหนื่อยแล้ว”
“หึ”
“ถ้าอย่างนั้นกลับบ้านดีๆนะครับ เดี๋ยวพี่จะเข้าเวรต่อแล้ว”
“ครับ”
“คิดถึงนะครับตัวเล็กของพี่”
“เหมือนกันครับ”
เรืองฤทธิ์อมยิ้มขึ้นเล็กน้อยให้กับคนรักในปลายสายที่วางไป ก่อนจะเก็บข้าวของตัวเองเตรียมตัวกลับบ้าน ทุกๆวันเขาจะเดินทางโดยรถเมลล์ ชีวิตของเค้าถูกปลูกฝังและเลี้ยงดูมาให้ใช้ชีวิตแบบพอเพียงและเพียงพอ
“กลับมาแล้วหรอลูก”
“คร้าบบบบบบบคิดถึงแม่จัง”
“ปากหวานนะเราน่ะ ไหนมาให้แม่กอดหน่อยเร็ว”
ริทวางกระเป๋าลงก่อนจะเข้าไปกอดไปหอมแม่อย่างที่ชอบทำทุกๆวัน
“กลับมาแล้วหรอริท”
“กลับมาแล้วครับพี่วิว โห วันนี้สวยจังจะไปไหนกับคุณลุงหรอครับ ?”
“ว่าจะไปดินเนอร์กันน่ะ เราก็อยู่บ้านกับแม่ดีๆล่ะเข้าใจไหม”
“ครับผม”
“พี่ไปก่อนนะ แม่วิวไปก่อนนะ”
“จ้ะ”
พี่สาวคนโตของบ้าน ที่หน้าตาสวยสดงดงามราวกับนางฟ้า ถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอาง วิว หรือวรรณรท .. ลูกสาวคนโตของครอบครัวนี้ถึงจะถูกเลี้ยงดูมาเหมือนกับเรืองฤทธิ์ แต่เพราะชีวิตเคยสุขสบาย จึงทำให้เธอเคยตัวและยังคงใช้ชีวิตราวกับว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิม ซึ่งตอนนี้เธอกำลังคบและคุยกับชายหนุ่มมีอายุเจ้าของโรงแรมระดับห้าดาวใจกลางเมือง และในตอนนี้กำลังเป็นที่ฮือฮากันทั้งวงการแวดวงของสังคม ...
“วันนี้พี่สาวเราเค้าเป็นข่าวอีกแล้วนะ”
“อ๋อริทเห็นแล้วครับ แม่ไม่ต้องคิดมากหรอก”
“คุณภพเค้าดังในหมู่ไอซงไฮโซมากเลยนะแม่ว่า”
“ครับ เอ ... ริทเคยเห็นประวัติเค้า เค้ามีลูกชายคนนึงไม่ใช่หรอครับแม่ ?”
“ลูกชายหรอ ? ไม่รู้สิไว้ลองถามพี่เราดู”
“ฮร้าเลิกคุยกันเรื่องคนอื่นเถอะครับแม่ ป่ะเราไปกินข้าวกันดีกว่าเนอะ อื้อหือออกับข้าวแม่น่ากินม้ากมาก”
“ปากหวานนะเราน่ะ”
“ก็ริทรักแม่นี่ครับ”
สองแม่ลูกหยอกล้อกันและพากันทานข้าวด้วยกันอย่างมีความสุขและเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ประเทศอังกฤษ.
ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งร่างกายกำยำ ผิวขาวเนียนละเอียด ดวงตาคมตี่เล็ก รับกับจมูกโด่งเป็นสัน ปากหนาสีชมพูสุขภาพดี หน้าตาหล่อเหลาโดดเด่นกินขาด แต่งกายประดับประดาไปด้วยแบรนด์เนมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า มีตำแหน่งถึงประธานโรงแรมในเครือระดับห้าดาวใจกลางของประเทษอังกฤษ ...
แน่นอนว่าด้วยหน้าตาและฐานะอันเพียบพร้อม ย่อมมีสาวๆมาเสนอตัวมาให้เลือกมากมาย แต่ชายหนุ่มคนนี้กลับไม่คิดจริงจังกับใคร ... เพราะเขาเชื่อว่า ความรักที่แท้จริงไม่มีบนโลกใบนี้ ... จะมีก็แต่ในฝันเท่านั้นแหล่ะ !!!!!
“เฮ้ยไอคิน”
“อ้าวว่าไงวะ ไอพีร์”
“มึงเห็นข่าวพ่อมึงยัง ?”
“พ่อกู ?”
“เออ เค้าลือกันให้แซดเลยว่ะ”
“ข่าวไร ไม่พ้นข่าวหญิงอีกอะดิ เหอะ พ่อกูก็คิดได้แค่นี้แหล่ะวันๆ”
“ไอสัสนี่นั่นพ่อมึงนะเว่ย”
“พ่อกูไง ไม่ใช่พ่อมึง”
“เออๆ แต่นี่ข่าวใหญ่เห็นพ่อมึงให้สัมภาษณ์ว่าคนนี้จริงจัง และดูใจกันจริงๆ”
ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาชะงักมือที่เตรียมจะเซ็นต์เอกสาร ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับเพื่อนชายที่เป็นหุ้นส่วนเจ้าของโรงแรม
“ใคร ?”
“อย่าทำเสียงเย็นชาแบบนั้นดิ กูกลัว”
“กูถามว่า มันเป็นใคร ?!!”
“เอ่อ กูก็ไม่รู้ว่ะ รู้แค่รุ่นราวคราวเดียวกับเรา เอ๊าะๆใสๆ”
“ไอพีร์กูฝากดูงานทางนี้ซักเดือน”
“มึงจะไปไหนวะ ?”
“กูจะกลับไทย !!!!!!!!!”
“เฮ้ยไอคิน ใจเย็นดิวะ”
“ใจเย็นได้ยังไง มึงก็รู้ว่าผู้หญิงที่เข้ามาแต่ละคนหวังจะเกาะพ่อกูแดกทั้งนั้น เหอะ”
“แรงไปปะวะมึง”
“แค่นี้ยังน้อยไป แล้วอินี่เป็นลูกเต้าเหล่าใครอีกล่ะ พ่อกูถึงได้รักได้หลงจนออกสื่อขนาดนั้น”
“เห็นเค้าบอกสวยแล้วก็น่ารักมั้ง”
“หน้าตาดีแต่สงสัยท่าทางจะเป็นกะหรี่ ถึงได้คั่วซะรุ่นพ่อ !!!”
“เฮ้ยยยยไอคิน !”
“เงียบๆปากไปไอพีร์ กูฝากงานทางนี้ด้วยไว้เจอกันมึง”
“ฝากหนีบสาวไทยมาฝากด้วยนะเว่ย”
“เออ”
ภาคินกระตุกยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ พร้อมกับขมวดคิ้วขึ้นอย่างสงสัย ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน ... ที่ทำให้พ่อเค้าหลงโงหัวไม่ขึ้นขนาดนั้น ... ในใจคิดแต่ว่า ชักอยากเห็นหนังหน้าของผู้หญิงคนนั้นซะแล้วสิ ...
.
.
.
“อีกไม่นานเดี๋ยวเราได้เจอกันแน่ หึ”
**********************************************
ฝากฟิคเรื่องใหม่ด้วยนะคะรีดเดอร์ =)
มีคำหยาบมากมายปนอยู่และค่อนข้างแวร้งงงงง !!!
เพลียกับเรื่องนี้มากเพราะต้องใช้คำที่เป็นทางการ
จะมามุ้งมิ้งติดเล่นแบบฟิคก่อนๆไม่ได้ T[]T
อันนี้แค่บทนำจะสั้นไปหน่อยรออ่านยาวๆกันตอนหน้าเนอะ
จะพยายามแต่งฟิคเรื่องนี้ให้ดีที่สุด
รักรีดเดอร์ :)
ความคิดเห็น