ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Choose8 [Kid]///
อา...เธอเห็นผมะแล้ว
ผมะทำยัไี...
ทำผิไปะแล้ว...
ะแ้ัวยัไีนะ...
ผมในอนนี้เหมือนเ็น้อยที่ิอะไร็ไม่รู้เลย
...........................................................................................................................
หลัาที่ผมทะเลาะับโล...ผมไ้ยินเสียวิ่ มันัเนมา...นผม้อหันไปมอ
ผมรู้สึว่าผมเห็นเธอ...
เป็นเธอแน่ๆ...แล้วน้ำาที่ลอหน่วยนั่นืออะไร...
ผมทำให้เธอ้อร้อไห้หรอ...เพราะผมหรอ...
ผมะทำยัไี...
ผมรีบวิ่ามร่าเล็ไป ปล่อยให้'อี'เพื่อนอผมนอนอยู่อย่านั้น
ผมเสียใ...แ่ถ้าผมไม่ทำ...
ผม็ะไม่มีโอาสที่ะไ้หัวใอเธอ...
ผมพยายาม้าวายาวๆ เพื่อะามเธอทัน แ่เธอลับเหมือนห่าไลออไปทุที
ผมุแนเธอไว้ไ้แล้ว แ่เธอลับสะบัมันออ ผมเบิาว้า
"มาะ..."
"เียบน่ะ!!! นายทำอะไรอนาย!!! ทำไม้อทำับโลนานั้น้วย!!!"
มาะโวยวายทันที ผม้มหน้าลสำนึผิ เม้มปาแน่น
"เาเป็นเพื่อนนายไม่ใ่หรอ...ทำไม้อทะเลาะัน้วย"
มาะยัโวยไม่หยุพร้อมับน้ำาที่เริ่มรินไหล
ผม...ไม่อยาเห็นเธอร้อไห้...
ผมหลับาแน่น ภาวนาว่าให้น้ำาอเธอหยุไหลสัที...ผมไม่อยาเห็นน้ำาอเธอ...
รู้สึเลียัวเอึ้นมาึ้นทุที...
"ัน..."
ผมพูอะไรไม่ออ ทุำพูในสมอที่เรียมไว้ บันี้ลับว่าาวโพลนไปหม
"ว่ายัไ ิ นายิอะไรอยู่"
มาะเสียล ผมหยุหายใั่วรู่
ผมะอบไปามริ...หรือโหเธอี...
"โล...เ้า มาเรียัน...ให้ไปุยันเรื่อเธอ..."
ผมพูออมาามวามเป็นริ รู้สึว่าวาะเริ่มพร่าเพราะน้ำสีใสๆที่เริ่มไหลออมา
"แล้ว็เิเรื่อแบบนั้นึ้น??"
มาะึ้นเสีย ผมสะุ้่อนะพูอย่ารู้สึผิ
"ัน...ันอโทษ...ันไม่นึว่าะเิเรื่อแบบนั้นึ้น...มัน...มันเป็นเหุสุวิสัย...ริๆนะ"
นี่ผม...ยัพูภาษามนุษย์อยู่รึเปล่านะ...
แ่็ีที่มันยัทำให้มาะหยุร้อไห้
"ทำไม...ทำไมโล้อิเรื่อแบบนั้น้วย ันไม่เ้าใ...ันไม่เ้าใพวนายเลย..."
มาะส่ายหน้าแล้วออวิ่ทันที ผมะวิ่าม็ไม่ทันเสียแล้ว...
อา...ผมทำผิไปะแล้ว...
.....................................................................................................................................................................
หลัาเลิเรียน ผม็เินโัโเมาที่อรถประำ เสียแหลมปรี๊อใรบานที่ฟัุ้นหูำลัพูอื้ออึอยู่อีฟาอำแพ และทำให้ผมเินไปูเพราะเผื่อะมีอะไรให้่วย
แ่ภาพที่ผมเห็นทำเอาผมอึ้ หิสาวลุ่มหนึ่ที่เป็นแฟนลับอผมที่ามื๊อผมมาหลายปีับมาะนเียวที่อยู่ลาวอพวนั้น เธอำลัโนทำร้ายอยู่...
ใหนึ่บอว่าให้เรียโล...แ่ในสถานาร์ับันแบบนี้...
ฝ่ามือเรียวฟาาเ้าที่แ้มอมาะนเธอล้มลไปนอนับพื้น เสื้อผ้าอเธอเปื้อนิน แผลฟ้ำามร่าายและแผลสเหมือนเพิ่ะไ้มาเมื่อรู่นี้ มุมปาอเธอมีเลือสีแสไหลออมา วาอเธอเหมือนไม่มีวามรู้สึอยู่เลย...
ทันในั้นาอผม็้าวเ้าไปเมื่อเห็นพวนั้นำลัยมือบมาะอีรอบ
"ทำอะไรันน่ะ!!!!"
ผมะอเสียั ผู้หิพวนั้นสะุ้แล้วหันมามอหน้าผมแล้วรีบวิ่หนี
ผมรีบวิ่เ้าไปูมาะทันที แผลอเธอูน่าลัวมา ที่เ่นัะเป็นรอยแๆบนใบหน้าอเธอที่เ่นเป็นส่า
"มาะ...พวนั้นทำอะไรเธอ..."
ผมรีบถามเธอ เพราะลัวว่าเธอะเป็นอะไร
ทันในั้น น้ำาสีใสอเธอ็ไหลริน เธอเบ้ปาแล้วโผเ้าอผมเสียเ็มรันผมเือบล้ม
"ิ...ันะทำยัไี ทำยัไี...ทำไมีวิอันมันวุ่นวายไปหม...่วยันที อร้อล่ะ พาันออาเรื่อแบบนี้ที ันทนไม่ไหวแล้ว"
มาะสะอื้นไห้ออมาเสียันผมเริ่มอยาร้อไห้ึ้นมาบ้าแล้ว เสื้ออผมที่เป็นที่รอรับน้ำาเริ่มเปียแะเพราะนัวเล็ยัไม่หยุร้อไห้ ผมลูบหัวเธอเบาๆเพื่อปลอบและอเธอไว้
"ัน...ันะทำยัไี...ันรับมันไม่ไหวริๆ เรื่อแบบนี้มันเินว่าที่ันะรับไหว..."
ไม่มีเสียใเอื้อนเอ่ยออมาอี...
เมื่อผมประทับรอยูบบนริมฝีปาอเธอ...
.........................................................................................................................................................................................
อยา่วยให้เธอออาเรื่อพวนี้...
ถ้าหามันไม่มีเส้น้ายบาๆที่เรียว่า'แฟนอเพื่อน'ั้นอยู่...
ัน็่วยเธอไ้...
พระเ้า...
่วยทำให้เรื่อแบบนี้หายไปาีวิเธอทีเถอะ...
...........................................................................................................................................................................................
อ่าห๊ะ...สสารเหอะ
สสารแม่มหมทุนเลย รูแ่ไปไ้ไฟะ
เรียีบ่าเฮ้ย!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น