Over Life of the Undead เมื่อฉันนั้นเป็นอันเดธ - นิยาย Over Life of the Undead เมื่อฉันนั้นเป็นอันเดธ : Dek-D.com - Writer
×

    Over Life of the Undead เมื่อฉันนั้นเป็นอันเดธ

    จุดจบของชีวิต กับกลายเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตอีกโลก แต่เธอก็พึ่งรู้ว่าโลกที่เธอพึ่งมาถึงกับเป็นโลกที่เธอเคยจากมาก่อน ถึงแม้ตอนนี้เธอจะเป็นแค่โครงกระดูกก็ตาม

    ผู้เข้าชมรวม

    19,665

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    18

    ผู้เข้าชมรวม


    19.66K

    ความคิดเห็น


    343

    คนติดตาม


    877
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  99 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  19 ก.ย. 67 / 16:23 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

        

     ฉันโดนถอดทิ้งจากโลกใบนี้ ทั้งเพื่อน ที่ทรยศ ทั้งครอบครัวที่ถูกทอดทิ้ง ฉันจึงเลือกความตาย มันที่ดีที่สุดแล้ว สำหรับฉัน...

         แต่หลังจากที่ฉันตายฉันได้พบกับยมทูตเขาให้ฉันเลือกระหว่างลงนรกหรือการเกิดใหม่ แน่นอนฉันจึงเลือกการเกิดใหม่

         แต่ทว่าฉันกับไปเกิดใหม่ในโลกอีกโลกหนึ่งเป็นโลกของเวทมนต์เหมือนโลกนิยายแฟนตาซีหรือเกมออนไลน์ โลกนั้นฉันเป็นอันเดธโครงกระดูกโง่ๆตัวหนึ่ง....หวังว่าจะไม่มีอะไรจะแย่ไปกว่านี้แล้วนะ


     ‘ภาพตอนล้างคำสาป’ *ที่หายไปคือต้องทำงานส่งค่ะ เลยเลือกเอาฉากนิยายไปทำงานส่ง อิอิยังไงก็ากติชมด้วยนะคะ

              การตายแล้วเกิดใหม่ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ยิ่งกลายเป็นมอนเตอร์โครงกระดูกด้วยแล้ว

    พัฒนาการของฉันเริ่มเพิ่มขึ้นแบบช้าๆ แน่นอนว่าฉันอยู่ตัวคนเดียวในปราสาทร้างไม่ให้เรื่องง่ายไหนจะเจอ ทั้งมอนเตอร์ที่คิดดจะฆ่าฉัน อย่างไม่ทราบเหตุว่าทำไมฉันถึงโดนมอนเตอร์ด้วยกันโจมตี แถมเจอนักผจญภัยจอมโหด ที่ค่อยมาบุกที่ปราสาทมาฆ่ามอนเตอร์... ดูเหมือนการเกิดใหม่ครั้งนี้ของฉันจะแย่กว่าโลกเดิมสักอีก ยังไงฉันก็ต้องมีชีวิตผ่านมันไปให้ได้ ทั้งๆที่เป็นโครงกระดูกนี้ละ


     มอนเตอร์ โครงกระดูกยมทูต 

    ----------------------------

    เฟรย่า อดีตมอนเตอร์โครงกระดูก "*วาดเองแล้วรู้สึกเหนื่อย ไม่ได้วาดนาน


    MAP นะคะ

    คำถาม1-ทำไมเลเวลของเฟรย่านั้นอยู่ๆถึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว 

    คำตอบ1-เมื่อทำการแพ้คำสาปเสร็จ และได้ปลดปล่อยเหล่าดวงวิญญาณที่ถูกขังในปราสาท ก็ได้รับพรพิเศษจากเทพแห่งความตาย

    คำถามที่2- พวกดวงวิญญาณไปเกิดใหม่แล้วแล้วดวงวิญญาณที่อยู่ในปราสาทละมาจากไหน

    ตำคอบ2-พวกวิญญาณถูกแบบออกไปสองพวก พวกที่ยังมีห่วงอยู่จึงไม่ไปเกิดใหม่ และพวกที่ไปแล้ว 

    และวิญญาณของพวกที่ทำพันธสัญญากับเทพแห่งความตาย ซึ่งไม่ได้อยู่ในปราสาทตั้งแต่แลกแต่มาจากนรก

    คำถามที่3-ทำไมเทพแห่งความตายถึงเข้าข้างและเล่นตลกกับ โกลเด้น โรส ทั้งที่โกลเด้น โรสทำผิดกฏของเทพแห่งความตาย

    คำตอบที่3-ยังเป็นปริศนา แต่มีความเกี่ยวเนื่องกับการมีเชื่อสายของเทพเจ้า แต่พวกที่ย้ายมาอยู่โกเด้นซิตี้นั้น ส่วนมากจะมีเชื่อสายที่เป็นปลายๆแล้ว(คือไม่ค่อยมีเชื้อเทพพระเจ้าแล้ว)แต่แม่ของเฟรย่านั้นยังคงมีเชื้อเทพเข้มข้นอยู่ แต่สายเทพเป็นเทพแห่งแสง(จะมีเนื้อหาเพิ่มเข้ามาในตอนหลัง)

    --------------------------------------------------------------------------------------------------

    ดยุกนั้นที่จริงเป็นเหมือนบอสของปราสาทจริงๆค่ะ สำหรับนักผจญภัยที่เข้ามาในปราสาทแต่ปราสาทตอนนี้ที่ปกคลุมด้วยความแค้นของวิญญาณนักโทษ ประชาชน และทหารฝ่ายต่อต้าน ทำให้ดยุกไม่สามารถควบคลุมพวกมอนที่อยู่รอบๆปราสาทได้ แต่ต้องอยู่ ที่หลุดใต้ดินอีกเหตุผลหนึ่งคือเพื่อเฝ้า ร่างของลูกสาว ไม่ให้ใครมาย่างกาย 

    แน่นอนถึงประชาชนคนนอกจะมองมาก ดยุกนั้นโหดเหี้ยมอำมหิตขนาดไหน แต่ครอบครัวมากว่าเป็นคุณพ่อที่แสนดีและอบอุ่น เป็นคนที่ติดภรรยาและลูกสาวมาก...พออยู่ต่อหน้าลูกสาวเลยดูเหมือนเป็นคุณพ่อขี้แยไปเลย ยังไงก็ฝากติดตามแล้วให้กำลังกันต่อไปด้วยนะค่ะ


    *ตอนที่34 ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ ภาพอาจจะน่ากลัวเล็กน้อย(จริงเหรอ) เพื่อที่จะให้นึกภาพที่น่าขยะแขยงที่กองทัพแมลงบุกออกมาจะอุโมงค์ ตอนแรกชั่งใจระหว่าง ตะขาบกับ แมลงสาปดิน เขาจริงในความคิดแมลงสาปนั้น โดยส่วนตัวแล้วรู้สึกไม่ชอบมากกว่าตะขาบ(เหมือนเป็นการเอาแต่ใจเล็กน้อย)แต่ถ้าใครอยากได้รูปแมลงสาปดินแทนบอกได้นะคะ -..-) จะยอมเปลี่ยนเพื่อผู้อ่าน........

    -อีเว้นลงเหมืองถ้าให้เทียบแล้วเหมือนการฟามเวล แล้วก็ของไปพร้อมๆกัน เพื่อตั้งรับการมาของพวกทหาร ไม่แน่ว่าจะเป็นสงครามเกิดขึ้นหรือเปล่ายังไงก็ติดตามด้วยแล้วกันะคะ

    ********

    ***นิยายเป็นการแต่งสดนะคะ จึงมีคำผิดเยอะมาก จะพยายามมาแก้ไขนะคะ***

    ***ตอนนี้กำลังปรับเนื้อเรื่อง

    ตั้งแต่ตอน66-78อยู่นะคะ 

    อาจจะยังมีคำผิดหรือคำแปลกๆตกหล่นอยู่บาง

    อาจเกิดจากการเซฟไม่ติด หรือดูไม่หมดสามารถแจ้งคำผิดมาเพิ่มเติมได้นะคะ

    เนื้อเรื่องจริงๆมีในหัวไปไกลมากส่วนมาก

    เหมือนชีวิตจริงชอบนั่งเหม่อจิตนาการไปไกลมาจนคนพบเจอบอกว่าเพ้อเจ้อก็ได้ .....

    แต่พอเขียนจริงไม่ออกทะเลก็เขียนผิด แต่พอเรานั่งอ่านอีกรอบหรือแก้คำก็เวียนหัวมาก เพราะอยากแต่งไปเรื่อยๆไม่อยากวนอยู่ที่เดิมมาก ทำไม่ค่อยชอบแก้คำผิดเท่าไหร่นัก แต่บางอันแก้แล้วแก้อีกเพราะเรียงคำใหม่ด้วย ทำให้รู้ว่าทำไมนักเขียนส่วนมากชอบอยู่ห้องเงียบๆโดนไม่มีอะไรมากวน เพราะว่าพิมพ์ไปเจอแม่บ่นอาจจะเอาคำที่แม่บ่นมาป่นกับสิ่งที่พิมพ์ได้ ฮา! 

    ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามนะ 

    เนื้อเรื่องต่อนี้ยังไม่ได้เข้าเนื้อเรื่องหลักเท่าไหร่อาจจะหน้าเบื่อ ถ้าใครอยากจะให้คำแนะนำหรือบ่นอะไรคอมเม้นได้นะไม่ว่ากัน จะได้นำไปแก้ไขให้ดีขึ้นค่าาา คำผิดก็ยังมีอยู่บ้างไม่รู้จะเยอะขึ้นมั้ย....ยังไงก็ขออภัยด้วยละนะกันนะคะ

    -------------------------------------------------------------------------------

    ขอแก้ไข ชื่อเรื่องจากอันดาย*เป็นอันเดธ*นะคะ

    แต่โดยส่วนตัวแล้วชอบเรียกอันดายมากกว่าในเนื้อเรื่องเลยขอพิมเป็นอันดายแล้วกันค่ะ

    หากท่านไหนมีขอสงสัยหรือปัญหาอะไร แจ้งได้เลยนะคะ บางอันอาจพิมแต่ไม่ได้เช็คให้ดีอีกรอบ ส่วนมากจะพิมไปตามอารมย์จนอาจเกิดข้อผิดผลาด ยังไงก็ขออภัยด้วยค่ะ

    ด้วยรักและขอบคุณจากผู้เขียนค่ะ

    -------------------------------------------------------------------------------

    ขอบคุณที่ติดตามแล้วเข้ามาอ่านกันค่ะ

    ฝากคอมเม้นแล้วกดให้กำลังใจด้วยนะคะ เพื่อให้ผู้เขียนมีกำลังใจ à¸œà¸¥à¸à¸²à¸£à¸„้นหารูปภาพสำหรับ หัวใจ

    >>>>>>

    หายไปนานมากลับมาแต่งใหม่ 

    เป็นกำลังใจให้ที่นะคะ 

    จะพยายามจบเรื่องนี้แต่แต่งเรื่องที่ดองไว้อยู่ให้หมดค่ะ สู้ๆไปด้วยกันนะคะ



    TB

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น