รักของสาวหน้าหวานกับนายเพลย์บอย

เนื้อเรื่อง

ณ ที่บ้านของมายุ
-มายุจ๊ะไปโรงเรียนได้แล้วลูก แม่ฉันพูดขึ้น
-ค่ะแม่แปปนึงนะค่ะขอเวลาดูความสวยก่อนอิอิ
-ไปได้แล้วสายแล้วนะ แม่ของฉันอารมณ์มาแย้ว(โมโหนะ)
หลังจากที่แม่ของฉันมาส่งที่โรงเรียนโตยามะฉันก็ได้เจอเพื่อนห้องเดียวกันซึ่งเธอชื่อ มิกะเองล่ะอ๋อลืมบอกไปอย่างจริงๆแล้วฉันเองก็ยังคิดถึงทามะอยู่นะเพราะเขาเป็นคนที่ฉันรักมาก
-มายุจ๊ะ มิกะเรียกฉัน
-อะไรหรอมิกะ
-นี่ฉันว่าเรารีบไปที่ห้องเรียนดีกว่านะจะสายแล้ว
-อืมไปสิ^^
ณ ห้องเรียนม.4/15
โอ้โหพี่น้องค่ะห้องเรียนหรือห้องอะไรเนี่ยทำไมห้องถึงดูแย่จังอ่ะ
-เอ่อ...มิกะเราเข้าห้องผิดป่าวเนี่ย=="
-ไม่นี่น่าก็นี่ห้องม.4/15นิเอาเหอะไปหาที่นั่งกัน
ฮือๆๆๆๆT^Tทำไมฉันต้องมาเรียนห้องแบบนี่ด้วยเนี่ย
-เฮ้ยอาจารย์มาแล้วพวกเรา ผู้ชายคนหนึ่งตะโกนลั่นห้อง
และทุกคนก็นั่งที่เปลี่ยนเป็นเด็กเรียบร้อยเลยล่ะ=="
-เอาล่ะจ๊ะวันนี้เป็นวันเปิดเทอมครูก็ไม่มีไรมากนะจ๊ะเอางี้เด็กใหม่แนะนำตัวล่ะกันนะจ๊ะอ่ะเด็กใหม่ออกมายืนหน้าชั้นจ๊ะ
และเด็กใหม่ก็ออกไปยืนกันที่หน้าชั้น
-เอาล่ะจ๊ะแนะนำตัวเลยจ๊ะ
คนที่1-สวัสดีค่ะดิฉันอาวาซัง อากิระค่ะ ขอฝากตัวด้วยนะค่ะ
คนที่2-สวัสดีค่ะฉันมายาวา มิกะค่ะขอฝากตัวด้วยนะค่ะ
คนที่3-สวัสดีค่ะฉันวายากิ ยูมิค่ะขอฝากตัวด้วยนะค่ะ
และคนสุดท้ายฉันเองค่ะหึหึ-สวัสดีค่ะฉันฮาคาวา มายุค่ะ
โหสวยจังเลยๆผู้ชายในห้องพูดพร้อมกัน แน่สิฉันสวยอิอิ
-เอาล่ะจ๊ะงั้นก็ไปนั่งที่ได้แล้วจ๊ะอ๋อครูลืมไปจริงๆแล้วมีอีกคนนะแต่เขาจะมาวันพรุ่งนี้นะจ๊ะ
และหลังจากที่โรงเรียนเลิกฉัน มิกะ ยูมิและอากิระก็กำลังจะไปเที่ยวห้างกันซึ่งฉันเกือบไปไม่ได้เพราะผู้ชายที่โรงเรียนมาขอเบอร์ฉันเต็มเลยล่ะช่วยไม่ได้นี่น่าคนมันสวยอิอิ^^
-นี่มายุเธอสวยมากเลยนะ อากิระชมฉัน
-ไม่หรอกน่า ฉันพูดเลี่ยงไปเด๋วหาว่าฉันหลงตัวเองอิอิ
ณ ห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่มากๆ
-นี่มิกะเธอจะไปดูอ่ะไรหรอ ฉันถามมิกะ
-ไปดูเสื้อผ้าป่าว อากิระเสนอ
-ก็ดีนะ ยูมิพูด
หลังจากที่พวกเราไปดูเสื้อผ้ากันเสร็จก็ตรงไปที่ร้านอาหาร
-ไปเถอะหิวแล้วอ่ะ ยูมิพูดขึ้น
-จ้าๆ อากิระพูดขึ้น
-เด๋วมาน่ะไปห้องน้ำแปป ฉันบอกมิกะ
-อืม
ระหว่างที่ฉันไปห้องน้ำฉันก็เดินชนผู้ชายคนหนึ่ง
ตุ้บ!
-โอ้ย!
-นี่เธอเดินหัดมองคนบางสิ
-นายนั่นแหละมาชนฉัน 0[]0
-เป็นอะไรรึเปล่าเธอ
-นะ...นายทามะใช่มั้ย
-ใช่ เธอเป็นรู้จักฉันได้ไง
-ทามะ ทามะจริงๆด้วย
ฉันโดดเข้าไปกอดทามะ
-นี่เธอทำอะไรเนี่ยปล่อยนะ
-ทามะฉันคิดถึงนายมากเลยนะ
-ฉันไม่เคยเจอเธอเลยน่ะ
-0[]0ทามะ ฉันไงมายุน่ะเพื่อนตอนเด็กไง
-มายุอ่ะ!ฮาคาวา มายุรึเปล่า
-ใช่ฉันเอง
-เธอสวยขึ้นมากเลยน่ะจนฉันจำไม่ได้แนะ
-จริงหรอนายเองก็ดูดีขึ้นน่ะ
-ของมันแน่อยู่แล้วล่ะ
-จ้า^0^
-เฮ้ย!ทามะ เพื่อนของทามะเรียก
-อะไรหรอฮาโตรุ?
-ใครกันน่ะน่ารักจัง^0^
-เพื่อนสมัยตอนเด็กน่ะ
เพื่อน!นายคิดกับฉันแค่เพื่อน ใจร้ายมากน่ะทามะ
-เพื่อนหรอจีบได้ไหมทามะ
-อยากตายรึไง
-อ้าวก็แกบอกว่าเพื่อนไม่ใช่แฟนซักหน่อย
-0o0>ทามะ
-ใช่ไหมจ๊ะเอ่อ...
-มายุค่ะ
-อืมมายุ
-ไม่รู้สิค่ะ
-มายุ!ทามะพูด
-เอ้าก็จริงที่ฮาโตรุพูดนี่น่า
-เอาเถอะยังไงแกก็อย่ายุ่งกับมายุล่ะกัน
-ทำไมหรอหึงและสิ
-0///0>มายุและทามะ
-เฮ้ยหน้าแดงทำไมว่ะทามะ
-คะ...ใครบอกอากาศโว้ยอากาศ
-เอ้ออากาศของแกคืออาการเขินใช่ไหมล่ะ
-อืม เฮ้ย!บ้าหรอมานี่เลยน่ะมาให้ฆ่าเลยน่ะไอ้ฮาโตรุ
-เรื่องอะไรฮ่าๆๆๆๆ
-มายุจ๊ะมาอยู่นี่เอง อากิระพูด
-อ้าวอากิระโทดทีน่ะพอดีเจอเพื่อนเก่าน่ะ
-คนไหนหรอ?
-นั่นไงคนที่ผมสีน้ำตาลออกดำน่ะ
-โห!หล่อจังเลยน่ะ
-อืม
-แหมไม่ชวนไม่กินข้าวด้วยกันล่ะ
-อืมจริงด้วยเนอะ^0^
-นี่ทามะ
-อะไรหรอมายุ?
-ไปกินข้าวด้วยกันสิ
-อืมได้สิฉันกำลังจะไปกินข้าวเหมือนกัน
-ไปด้วยคนน้าจ๊ะมายุจัง ฮาโตรุพูด
-ได้สิ
ระหว่างที่เดินไปร้านอาหารที่มิกะและยูมิอยู่ก็มีผู้หญิงมาขอเบอร์ทามะเยอะมาก
-น้องค่ะพี่ขอเบอร์น้องได้ไหมค่ะ ผู้หญิงคนหนึ่งเซ็กซี่มากๆมาขอเบอร์
-คงไม่ได้หรอกครับเดี๋ยวแฟนหึง
-0o0>มายุ
-เนอะมายุ
-แฟน!
-ใช่ก็เราเพิ่งคบกันตะกี้นี่
-ใช่ๆ อากิระเสริม
-งั้นหรอจ๊ะไม่เป็นไรจ๊ะ
-ครับ
T^Tให้ตายสิถ้าเห็นสีหน้าที่ผู้หญิงคนนั้นจองมาน่ะยังกับจะฆ่าให้ตายยังไงยังงั้นแหละ
-นี่ทามะไหนแกบอกว่ามายุไม่ใช้แฟนไง ฮาโตรุถาม
-ก็ใช่ รำคาญผู้หญิงพวกนี้น่ะ
-หรอแล้วแกไม่แบ่งมาให้ฉันบ้างล่ะ
-จะบ้าหรอผู้หญิงน่ะไม่ใช่ของกิน
นี่แหละที่ฉันชอบทามะเพราะทามะให้เกียรติฉันตลอดตั้งแต่เด็กทามะไม่เคยแย่งของฉันคอยช่วยเหลือฉันเสมอเวลาที่คนอื่นมาแกล้ง
-มายุพาใครมาน่ะหล่อจัง มิกะถาม
-เพื่อนสมัยเด็กน่ะ
-เพื่อน?ยูมิงง
-จริงสิฉนยังไม่เคยเล่าให้ฟังใช่ไหมเรื่องที่...เอ่อ...เพื่อนเก่าน่ะ
-อืม
-เอาล่ะฉันจะเล่าให้ฟังน่ะก็คือว่าทามะเป็นเพื่อนฉันสมัยตอบประถมแต่ทามะต้องย้ายบ้านไปอยู่ที่อื่นน่ะ
-แค่นี้หรอ ยูมิถาม
-เอาไว้ฉันจะเล่าให้ฟังใหม่น่ะ
และหลังจากที่พวกเรากินข้าวเสร็จต่างก็ต่างกลับบ้าน
-งั้นไปก่อนนะเจอกันพรุ่งนี้บายจ๊ะ อากิระ ยูมิและมิกะพูด
-อืม
-งั้นฉันกลับล่ะน่ะ
-เดี๋ยวมายุฉันไปส่งน่ะทามะพูด
-ไม่เป็นไรหรอก
-เอาน่า
-ไม่เอา
-ไม่ได้
-ไม่!
-ไปฉันไปส่ง
และในที่สุดทามะก็ไปส่งฉันถึงที่บ้าน
-มายุไปไหนมาทำไมกลับช้าจ๊ะลูก แม่ฉันถาม
-พอดีไปกินข้าวมาค่ะแม่
-เอ๋!0o0นั่นทามะนี่จ๊ะเข้ามาก่อนสิ
-เอ่อไม่เป็นไรครับคือผม
-มาเถอะจ๊ะ แม่ฉันดึงทามะเอาไปในบ้าน
-มายุอยู่กับทามะไปก่อนนะเดี๋ยวแม่เอาของว่างมาให้
-เอ่อ...
-ดูแลดีๆล่ะ
-เฮ้อ!ไม่ต้องสนใจน่ะ
-อืมรู้แล้วคุณน้าก็ยังงี้แหละ
-เอ่อ...ทามะรีบกลับเปล่าล่ะ
-ไม่นี่น่า
-หรอ
-ทำไมหรอ?
-คือว่า...ทามะมาที่นี่มาต่อโรงเรียนอะไรหรอ?
-โรงเรียนโตยามะน่ะ
-0o0>มายุ
-ทำไมหรอ?
-นะ...นายมาเข้าโรงเรียนโตยามะ
-อืม^0^
-แล้วทำไมฉันไม่เห็นนายล่ะ
-อ๋อ!พอดีฉันติดธุระน่ะก็ไปเข้าพรุ่งนี้ไง
-นายรู้ยังว่าห้องไหน
-รู้แล้วล่ะ
-ห้องไรหรอ?
-ห้องม.4/15
-ว่าไรน่ะ!
-มายุตะโกนทำไมน่ะ แม่ฉันว่า
-เปล่าค่ะแม่
-อ่ะ นี่จ๊ะน้ำกับของว่าง
-ขอบคุณครับเอ่อ...ว่าแต่มายุตกใจทำไมอ่ะ=="
-มานี่สิทามะ
ฉันลากทามะไปห้องครัว
-อะไรหรอ?
-นายรู้เปล่าว่าฉันอยู่ม.4/อะไร
-ไม่
-ดีแล้ว
-แล้วอยู่/ไรล่ะ
-เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้
-แม่ค่ะงั้นหนูไปส่งทามะที่หน้าบ้านก่อนนะค่ะ
-อ้าวจะกลับแล้วหรอจ๊ะทามะ
-ครับคุณน้างั้นผมลานะครับ
-จ๊ะ
-สวัสดีครับ
ฉันก็เลยดึงทามะไปส่งหน้าบ้าน
-งั้นกลับบ้านดีๆน่ะพรุ่งนี้เจอกันบาย
-เดี๋ยว!
-ฮืม
0[]0กรี๊ดๆๆทามะหอมแก้มฉัน
-ทามะ!
-อิอิไปล่ะเจอกันพรุ่งนี้บาย
-ฝากไว้ก่อนเถอะ^///^
แต่ก็ดีใจน่ะอิอิ
วันรุ่งขึ้น
-ไปน่ะค่ะแม่
-มายุ!
-เอ๋!ทามะ
-ไปกับฉันไหม?
-เอ่อ...ก็ได้
ระหว่างทางไปโรงเรียน
-มายุ
-ฮืม?
-ไม่มีอะไรหรอก
-=="
-มองอะไร
-ก็นายถามฉันแล้วอยู่ดีๆก็บอกว่าไม่มีอะไรมันน่าสงสัยน่ะ
-เอาน่าไม่มีอะไรหรอก
-มีสิ
-ไม่มี
-มี
-เอ๋!บอกว่าไม่ก็ไม่สิ
-ต้องมีแน่ๆ
ฉันกับทามะวิ่งไล่กันจนถึงโงเรียน
-มานี่เลยน่ะทามะ
-เรื่องอะไรฮิฮิ
และแล้วอ๊อดโรงเรียนก็ดัง
-เอาล่ะจ๊ะวันนี้นักเรียนคนใหม่มา 2 คนน่ะจ๊ะเข้ามาสิ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆหล่อจังเลย
หน่อยแนะบังอาจคนรักฉันน่ะย่ะ(เป็นแฟนตั้งแต่เมื่อไร)
-นี่!เงียบดิรำคาญ อากิระพูด
โห!0o0เจ้าแม่มาแล้วแต่ทุกคนก็เงียบน่ะ
-เอ่อ...งั้นเธอ 2 คนไปหาที่นั่งเอาน่ะ
-ครับ/ครับ
-อ้าว!มายุจัง ฮาโตรุเดินมาหาฉัน
-ไง=="
-นั่งด้วยนะจ๊ะ
-เอ่อ...ได้สิ
-ใจดีจังเลยมายุจังเนี่ย
T^Tฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆใครก็ได้ช่วยที
-มายุฉันนั่งข้างขวาน่ะ
-อืม^0^
-นี่นายน่ะชื่อฮาโตรุใช่ไหม ยูมิถาม
-ครับผม^0^
-ฉันว่าฉันเคยเห็นนายมาก่อนนะ
-ไม่หรอกครับฝันป่าว
-ไม่รู้สิคงงั้นมั่ง
-นี่มายุ มิกะเรียก
-อะไรหรอมิกะ
-คือว่า...ฉันเอ่อ...คือ...
-มีอะไรพูดมาสิ?
-เอ่อ...-///-
ง่ะมิกะเป็นอะไรเนี่ยหรือว่า...
-นี่ฉันขอพามิกะไปห้องน้ำแปปนะ
-อืมไปสิ ทามะพูด
ปัง
-นี่มิกะเป็นอะไร
-มายุฉันรู้สึกว่าฉันชอบทามะอ่ะ
-0o0มิกะ! ฉันตะโกน
-แหะๆ
-เอ่อ...โทษทีนะมิกะฉันคงต้องบอกเรื่องนี้กับเธอแล้วล่ะ
-อะไรหรอ0*0
-ทามะคือคนที่ฉันชอบมาตั้งแต่เด็กแล้วล่ะ
-หา!0o0
-ขอโทษนะฉันคงทำเพื่อเธอไม่ได้
-ไม่เป็นไรหรอกฉันเข้าใจ
-งั้นฉันเข้าห้องน่ะ
-อืมไปสิ
-นี่ไปนานจัง ยูมิถาม
-อ้าวไปห้องน้ำน่ะ มิกะพูด
-จ้าๆ
-จริงสิ!พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันไหม ฮาโตรุถาม
-ที่ไหน?มิกะสงสัย
-สวนสนุกที่เพิ่งเปิดใหม่น่ะ
-จริงหรอ0o0ว้าวดีจัง อากิระพูด
-งั้นตกลงไปน่ะทามะ มายุ
-อืม/จ๊ะ
และแล้ววันที่ไปสวนสนุกก็มาถึง
-ไปก่อนนะค่ะแม่หนูกลับเมื่อไหร่จะโทรบอกน่ะค่ะ
-จ๊ะขอให้เที่ยวสนุกน่ะ
-ค่ะแม่
-นี่มายุ อากิระเรียก
-อ้าวอากิระ ยูมิ
-ไงจ๊ะไปด้วยกันนะ
-อืมเอาสิ^0^
ณ สวนสนุก
-นี่ฮาโตรุทำไมทามะยังไม่มาอีกล่ะยูมิถาม
-ไม่รู้สิมันบอกว่าถึงแล้วแต่ไม่รู้มันอยู่ไหน
-เฮ้อ!เซง
-นี่ฉันไปห้องน้ำก่อนนะมิกะไปด้วยกันไหม
-อืมไปสิ
-ไปด้วย อากิระพูด
-งั้นฉันกับฮาโตรุรอตรงนี้น่ะ ยูมิพูด
-อืม
-เอ๋!นั้นทามะนี่น่า อากิระพูด
-ใช่จริงด้วยเดี๋ยวฉันมาน่ะ
-อืม
-ทามะ!
-มายุ!
-มาทำอะไรตรงนี้หรอ?
-เอ่อ...พอดีเจอคนรู้จักน่ะแล้วมายุมาเดินอะไรแถวนี้ล่ะไม่รอที่นัดกัน
-อ๋อ!มาเข้าห้องน้ำน่ะ
-หรอ
-งั้นทามะไปรอกับฮาโตรุก่อนนะเดี๋ยวตามไป
-อืม
-เฮ้!ทามะไปไหนมาว่ะช้าจัง
-อ๋อ!พอดีเจอคนรู้จักน่ะ
-หรอใครว่ะ
-ไม่มีอะไรหรอก
-แน่น่ะ
-เออสิว่ะ
-นี่พวกมายุมาแล้ว ยูมิพูด
-ไปกันเถอะ มิกะพูด
-อืม
-นี่!ทามะเป็นอะไรรึเปล่าเห็นดูซึมๆ
-ไม่หรอกมายุ
-แน่น่ะมีอะไรบอกได้น่ะฉันเป็นห่วงน่ะ
-ขอบใจนะแต่ไม่มีอะไรหรอก
-อืม
ไม่จริงอ่ะถ้าไม่มีอะไรแล้วทำไมทามะดูซึมๆต้องสืบให้ได้เพราะทามะเป็นคนเก็บเก่งมากยังไงซะต้องรู้ให้ได้คอยดู
ตกเย็น
-ไปก่อนนะแล้วเจอกันพรุ่งนี้
-อืมบายจ๊ะ
ยูมิ มิกะ อากิระและฮาโตรุต่างก็กลับบ้านก็เหลือแต่...
-นี่!ทามะกลับด้วยกันนะ
-อืม
-=="
-อะไรหรอมายุ
-อ๋อ!ปะ...เปล่าไม่มีไรจ๊ะ
เฮ้อ!เกือบไปแล้วยัยมายุ
ระหว่างทางที่ฉันเดินกลับพร้อมกับทามะ ทามะก็ถามฉันว่า
-มายุ
-หืม^0^ไรหรอทามะ
-เธอคิดยังไงกับฉันหรอ?
-0[]0อะไรน่ะ
-ฉันถามว่าเธอคิดยังไงกับฉันหรอ?
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆทามะมาถามอะไรเนี่ยแหมอายจังเลย^///^
-กะ...ก็ชอบนายไงล่ะ
-ชอบฉันจริงๆใช่มั้ย
-จริงสิถามทำไมอ่ะ
-มายุฉันคงต้องกลับไปที่อเมริกาแล้วล่ะ
-ไม่นะ!T^Tนายจะกลับไปทำไมฉันไม่ให้นายไปหรอก
-พ่อไม่สบายน่ะ
-หา!
-ตอนนี้อยู่ที่โรงเพยาบาล
-นายจะไปจากฉันอีกแล้วหรอนายจะทิ้งให้ฉันรออีกใช่ไหมทามะ
ฉันวิ่งหนีทามะแต่ถูกทามะดึงแขนไว้และทามะก็จูบฉัน
-ฮือๆๆๆๆปล่อยนะปล่อยฉัน
-ไม่!ฉันจะไม่ให้มายุรอหรอก
-ฮือๆๆๆๆๆๆ
-ฉันจะพามายุไปด้วย
-เอ๋!
-มายุเราจะไปด้วยกันนะไปกันแค่3วันนะ
-ไม่ได้ถ้าฉันไปแม่จะอยู่กับใครล่ะ
-ให้คุณน้าไปด้วยสิ
-ไม่หรอกแม่ไม่มีทางไปเด็ดขาด
-มายุ!งั้นเธอจะรอฉันแค่3วันได้ไหม
-ไม่ฉันไม่เอานะจะไม่เจอหน้ากัน3วันไม่เอานะไม่!
ทามะจูบฉันอีกครั้งและเรียกสติของฉันกลับมา
-ฟังนะมายุฉันสัญญาฉันจะกลับมาหามายุเพราะมายุคือรักแรกของฉัน
-จริงน่ะจริงๆน่ะ
-อืมฉันสัญญา
และแล้ววันที่ทามะต้องไปอเมริกาก็มาถึง
ที่สนามบิน
-ทามะเดินทางดีๆน่ะ
-มายุฉันจะโทรมาหาน่ะเมื่อถึงที่อเมริกา
-จ๊ะ
-มายุ!
-อะไรหรอ?เอ๋!
ว้าย!ทามะจูบฉันกลางสนามบินกรี๊ดๆๆๆๆ^///^
-พอเถอะทามะ
-จูบจองไว้ไง^^
-ทามะล่ะก็
ฉันเอามือทุบหน้าอกทามะแต่ทามะเอามือมาโอบเอวฉันไว้
-ยังไงก็ตามฉันกลับมาคราวหน้าเธอเตรียมตัวได้เลย
-เตรียมตัว?เตรียมตัวอะไร
ทามะยิ้มแบบเจ้าเล่ห์มากแล้วก็เดินไปทางออกนอกประเทศ
ผ่านไป3วัน
-นี่มายุจ๊ะวันนี้ทามะกลับมานี่น่า อากิระพูด
-อืมใช่^^
-แหมดีใจหน้าดูเลยน่ะ มิกะพูด
-แน่ล่ะสิ
-นี่ยูมิ! ฮาโตรุเรียก
-มีอะไรฮาโตรุ
-ฉันชอบเธอน่ะ
-0o0นะ...นายว่าไรน่ะ
-ฉันชอบเธอยูมิ
-บ้า!-///-บ้าแล้วนายน่ะ
-ฉันบ้าเพราะรักเธอไงยูมิ
-นี่นายเป็นอะไรไปเนี่ย!
-ว้าว!ฮาโตรุชอบยูมิ มิกะพูดดัง
-หา!0o0ฮาโตรุชอบยูมิ อากิระตกใจ
-หยุดเลยน่ะมิกะ อากิระหยุดเดี๋ยวนี้
-เย้ๆๆๆเพื่อนมีแฟนแล้ว มิกะกระโดดกอดยูมิ
-ปล่อยได้แล้วฉันอึดอัด
-จร้าเพื่อนร๊าก^0^
-ไปไกลๆเลยน่ะมิกะ
-แหมๆจะอยู่กับฮาโตรุ2ต่อ2ล่ะสิได้ไปเหอะอากิระ
-อืม
-เฮ้ย!ไม่ใช่น่ะมิกะเดี๋ยวรอก่อนดิ
-ไม่ต้องไปหรอกยูมิ
-นี่ถอยไปเดี๋ยวก็ตายหรอก
-ตายเพราะถูกยูมิฆ่าก็ดีสิ
-หน่อย!หลบไป!
แล้วยูมิก็เดินออกจากห้องไป
ณ สนามบิน
-เมื่อไรทามะจะมาน่ะ ฉันบ่นกับมิกะ
-เดี๋ยวก็มา มิกะพูด
-ใช่ๆ อากิระเสริม
ผ่านไป30นาที
-ฉันว่าทามะไม่มาแล้วล่ะ มิกะพูด
-บ้าหรอทามะสัญญากับมายุแล้วทามะต้องมาสิ อากิระว่ามิกะ
-ช่างเหอะอาจจะจริงที่มิกะพูดทามะคงไม่มาแล้ว
-รออีกหน่อยสิมายุ อากิระพูด
-ไม่หรอกกลับเถอะ
-ใจร้ายจังน่ะมายุ
-0o0ทามะ!
ฉันกระโดดกอดทามะ
-นายนั้นแหละให้ฉันรอตั้งนาน
-เครื่องบินมันออกช้านี่น่าแต่ยังไงซะฉันกลับมาแล้วน่ะมายุ^^
-คนบ้า-///-
-บ้าเพราะรักเธอน่ะมายุ
-พอได้แล้ว
-นี่อากิระกลับกันเถอะ มิกะพูด
-อืม
-เดี๋ยวสิกลับด้วยกันน่ะ
-ไม่อ่ะไม่อยากเป็นตัวกขค อากิระพูด
-ดีแล้วกลับไปเหอะ ทามะพูด
-นี่!ทามะ
-พูดเล่นกลับด้วยกันสิ
-ไม่ล่ะขอบใจนะทามะไปล่ะบะบายมายุ ทามะ
-เดี๋ยว!มิกะ อากิระ
-ปล่อยพวกเขาไปเหอะ
-แต่...
-เอาน่าป่ะช่วยหน่อยดิ
-ทำเองเหอะ
-ใจร้ายT^T
-อืม...ใจร้ายหรอ
-โอ้ย!มายุเจ็บน่ะ
-ดี!สมน้ำหน้า
-มานี่เลย
-ว้าย!ปล่อยน่ะทามะ
ทามะกอดฉันแน่นมากๆๆ
-อ้าว!ทามะจ๊ะ
-คุณน้า!สวัสดีครับ
-สวัสดีจ๊ะ
-แม่มาได้ไงค่ะ
-นั่งรถมาสิเรานี่
-ค่ะ
-เอาล่ะจ๊ะเดี๋ยวเอากระเป๋าขึ้นรถเลยน่ะจ๊ะทามะเดี๋ยวน้าไปส่ง
-ขอบคุณครับ
แล้วทามะก็หิ้วกระเป๋าขึ้นรถแม่ฉัน
ณ ที่บ้านของมายุ
-ทามะจ๊ะวันนี้นอนพักบ้านน้าก่อนนะพรุ่งนี้เดี๋ยวน้าไปส่ง
-เอ่อ...ครับ
-แม่แล้วจะให้ทามะนอนที่ไหน
-ห้องลูกไงจ๊ะ
-แม่!หนูโตแล้วน่ะ
-แหม ทามะไม่ทำอะไรหรอกใช่ไหมจ๊ะทามะคุง
-อ่ะ...ครับ
-แม่!
-เอาล่ะไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้แม่จะไปส่งทามะ
ฉันเดินเข้าห้องไปแบบไม่พอใจแม่
-มายุเปิดประตูหน่อยสิ
-ไม่!นายไปนอนตรงโซฟาห้องรับแขกดิ
-แต่...
-ไม่มีแต่!
-ก็ได้
และแล้วทามะก็ไปนอนตรงห้องรับแขก
-เฮ้อ!เบื่อจริงๆเลย
ฉันเดินไปหาทามะที่ห้องรับแขก
-ง่ะ=="ทามะไม่ได้ห่มผ้าห่ม
-มายุ มายุ
-เอ๋!ทามะนายเรียกฉันหรอ
-มายุฉันรักเธอน่ะมายุ
-0o0
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆทามะละเมอ
-มายุอย่าไปนะอย่าไปจากฉันฉันรักเธอน่ะมายุ
-ทามะ!ทามะ!
-อืม...เอ๋!มายุมาทำอะไรหรอ
-นายเป็นอะไรเปล่า
-ทำไมหรอมีอะไร
-อ๋อ!เปล่าหรอกมาถามน่ะไปล่ะ
-หืม...
-อ๋อ!
-อะไรหรอมายุ
-นายไปนอนบนห้องฉันน่ะข้างล่างยุงมันเยอะน่ะ
-อืม
และแล้วฉันก็ให้ทามะมานอนในห้องจนได้
-เอางี้นายนอนบนเตียงน่ะส่วนฉันเดี๋ยวนอนข้างล่าง
-ได้ไงฉันนอนข้างล่างเธอนอนบนเตียงสิ
-แต่...
-นอนไปเถอะราตรีสวัสดิ์
-อา...เอ่อ...ทามะ
-คร่อกๆๆๆ
-ทามะนายหลับแล้วหรอ
-คร่อก...ฟี้...
-เฮ้อ!ราตรีสวัสดิ์
รุ่งเช้า
-มายุตื่นได้แล้ว
-อืมขออีก2นาที
-มายุตื่น
-โอ้ยยุ่งน่า
ฉันเอามือปัดคนที่มาสกิด
-0///0
กรี๊ดๆๆๆทามะจูบฉัน
-ปล่อยนะทามะ
-ตื่นแล้วหรอเรียกต้งนานต้องให้ลงไม้ลงมือ
-บ้า!o///o
ฉันวิ่งไปเข้าห้องน้ำรอให้ทามะออกไปจากห้อง
-รีบหน่อยล่ะคุณน้าบอก
-รู้แล้วออกไปจากห้องเลยน่ะทามะบ้า
-ออกอยู่แล้วคนหิวข้าว
-ไป!ชิ้วๆ
-คนน่ะไม่ใช่สุนัขมาไล่กันแบบนี่เนี่ยมายุ
-เอาน่าไปๆชิ้วๆ
แล้วเจ้าทามะก็ออกไปจากห้องของฉันหึหึฉันชนะอิอิ^0^
หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยฉันก็ลงมาที่ห้องกินข้าว
-มายุ!ทำไมเราลงมาช้าจังห่ะ แม่ฉันว่า
-โห!แม่หนูอาบน้ำแต่งตัวน่ะก็ต้องใช้เวลานานสิแม่
-อาบน้ำแต่งตัวอะไรใช้เวลาเกือบชั่วโมงเนี่ยห่ะ
-เอ่อ...คุณน้าครับช่างเหอะครับกินข้าวดีกว่าผมหิวแล้ว
-อ๋อ!ได้จ๊ะน้าก็ขี้เกียจสอนลูกน้าแล้วล่ะ
-แม่!
-เอาน่ามายุอย่าเถียงคุณน้าสิ
-เห็นมะทามะยังนิสัยดีเลย
-งั้นแม่ก็เอาทามะมาเป็นลูกสิค่ะ
ฉันงอนแม่มากๆที่เอาฉันไปเปรียบเทียบกับตาบ้าทามะ
-ก็กะอยู่น่ะแต่ว่าทามะจะมาเป็นลูกเขยให้แม่เปล่าเนี่ยสิ
-แน่นอนครับคุณน้าไม่ต้องห่วง^^
-แม่!หนูหมายถึงลูกแท้ๆไม่ใช้ลูกเขย
-อ้าว!แม่ไม่ชอบลูกชายนี่น่าแม่ชอบลูกหญิงมากกว่าเพราะถ้าแม่มีลูกชายหล่อๆแม่ก็จีบไม่ได้สิ
-แม่!
-==">ทามะ
-เอ่อ...คุณน้าครับผมว่ากินข้าวเสร็จแล้วไปกันเลยดีกว่าไหมครับ
-จ๊ะ เร็วๆสิมายุทามะเร่งแล้ว
-แม่ก็ไปกับทามะ 2คนสิค่ะ
-ถ้าเป็นยังงั้นก็ดีสิแต่ว่าแม่ทามะอยากเจอลูกน่ะจ๊ะ
-หนูไม่ไปไม่ได้หรอค่ะ
-ไม่ได้เร็วๆรีบกินซะ
-ค่ะแม่
หลังจากที่ฉันกินข้าวเสร็จแม่ก็ให้ฉันช่วยทามะยกของขึ้นรถ
-เดี๋ยวมายุช่วยทามะยกของขึ้นรถไปก่อนนะเดี๋ยวแม่ไปเอาของบนห้องหน่อย
-ค่ะแม่
-มายุไม่ต้องหรอกเดี๋ยวฉันทำเองมายุไปนั่งในรถเถอะ
-รู้ก็ดีนิทำไปเลย
ฉันวางของลงบนพื้นเเล้วเข้าไปนั่งในรถ
-ตายแล้ว!มายุทำไมไม่ช่วยทามะยกล่ะ
-อย่าว่ามายุเลยครับผมให้มายุไปนั่งในรถเองครับ
-เออ...หรอจ๊ะงั้นขึ้นรถเถอะจ๊ะเดี๋ยวน้าไปส่ง
-ครับ
ระหว่างทางที่ไปบ้านทามะ
-มายุ
-หืม?
-เดี๋ยวไปถึงบ้านฉันจะให้ดูอะไรน่ะ
-อืม
-เอาละจ๊ะถึงแล้ว
-ครับ/ค่ะ
-อ้าว!คุณโอยาดะ
-สวัสดีค่ะดิฉันเอาทามะมาส่งค่ะ
-ขอบคุณมากเลยน่ะค่ะที่มาส่งทามะเอ่อ...แล้วหนูมายุล่ะค่ะ
-มายุมานี่สิลูก
-ค่ะแม่
-ตายแล้ว!หนูมายุสวยขึ้นมากเลยน่ะจ๊ะ
-ขอบคุณค่ะคุณแม่ทามะ
-อ๋อ!ทามะพาแม่มายุกับมายุเข้ามาก่อนนะเดี๋ยวแม่ไปเอาน้ำมาให้หนูมายุกับแม่เขาก่อน
-ครับแม่เชิญครับคุณน้า มายุ
-ใจจ๊ะทามะ
ณ ห้องรับแขก
-เอ่อ...คุณน้าครับเดี๋ยวนั่งรอตรงนี้ก่อนนะครับผมขอพามายุไปข้างบนก่อนนะครับ
-จ๊ะ
-ไปไหน?
-เอาน่ามาเถอะ
แล้วทามะก็ลากฉันไปข้างบนซึ่งฉันเองก็ไม่รู้นะว่าทามะลากฉันไปทำไมหรือว่า...กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆไม่นะ
-เอา!กุญแจ
-อะไร?
-เปิดดูซะนี่กล่อง
-เปิดทำไม
-เอาน่าเปิดสิ
-อืม
แก๊กๆๆ  กิ๊ง แอ๊ดๆๆๆ
-0o0>มายุ
-นี่คือสิ่งที่ฉันเก็บไว้กะว่าจะให้มายุวันที่ฉันกลับมาแต่ก็ไม่ได้ให้
-ฮือๆๆๆๆๆๆๆนะ...นายทำเพื่อฉันขนาดนี้เลยหรอ
-อืม
-ขอบใจนะทามะ
ฉันกอดทามะอย่างดีใจมากเพราะอะไรน่ะหรอจะบอกให้ทามะเขาให้แหวนเพชรและสร้อยกับฉันและเขามีจดหมายด้วยล่ะ
-ฮือๆๆฉันอ่านได้ไมทามะ
-อืมอ่านสิ
ในจดหมาย
สวัสดีน่ะมายุน่าเสียดายมากเลยที่ไม่ได้อยู่กับมายุเพราะฉันต้องไปหาพ่อแต่ฉันกลับมาครั้งนี้เธอเตรียมตัวให้ดีล่ะฉันไม่ปล่อยเธอแน่อ๋อ!ลืมไปน่ะว่าอีกไม่กี่วันก็วันเกิดแล้วน่ะถือว่านี่เป็นของขวัญรวบที่เดียวเลยล่ะกันแต่ฉันมีอีกอย่างที่อยากให้มายุรู้ว่า"ฉันรักเธอน่ะมายุ"
-ทามะฉันก็รักนาย
ฉันกับทามะกอดกันทามะจูบฉันอย่างอ่อนโยนฉันอยากให้เวลาหยุดอยู่ตรงนี้ทามะเองก็คงเหมือนกัน
-มายุเตรียมใจไว้ให้ดีล่ะ
-เอ๋!
-จุ๊บ
-กรี๊ดๆๆๆๆๆทามะ
-ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
ฝ่ายแม่ฉันกับแม่ทามะ
-น่ารักจังเลยน่ะ
-ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัวเราน่ะค่ะคุณโอยาดะ
-เช่นกันค่ะ
หลังจากนั้น5ปี
ณ โบสถ์ศาสนาคริสต์
-วันนี้ลูกแม่สวยมากเลยน่ะจ๊ะ
-ขอบคุณค่ะแม่
-มายุ
-พ่อ!
-ลูกพ่อสวยจริงๆสวยเหมือนแม่ลูกเลย
-ขอบคุณค่ะคุณพ่อ
-คุณนี่ก็
-เอาล่ะเดี๋ยวแม่ไปรอข้างนอกน่ะ
-ค่ะคุณ
-อยู่ด้วยกันรักกันให้มากๆน่ะลูก
-ค่ะพ่อ
-ได้เวลาแล้วครับ
-ป่ะ
-ค่ะ
-อุ๊ย!เจ้าสาวสวยมากเลยล่ะเธอ
-นั่นสิ
-แม่ค่ะเจ้าสาวสวยจังเลยค่ะ
-จ๊ะ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆมีแต่คนชมฉันแน่สิเพราะฉันสวย
-มายุ
-0o0อากิระ มิกะ ยูมิ
-วันนี้สวยจังเลยน่ะ
-ใจจ๊ะ
-มายุวันนี้เธอสวยมากเลยน่ะ
-ทามะเองก็หล่อมากเลยล่ะ
-^^>มายุและทามะ
-เจ้าบ่าวจะสัญญาหรือไม่ว่าจะรักและให้เกียรติภรรยาผู้นี้ไปช่วยชีวิตจะหาไม่
-สัญญาครับ
-เจ้าสาวจะสัญญาหรือไม่ว่าจะรักและให้เกียรติสามีผู้นี้ไปช่วยชีวิตจะหาไม่
-สัญญาค่ะ
-เอาล่ะสวมแหวนและจุมพิตได้
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงผู้คนมากมายตะโกนดีใจอย่างมาก
-นี่มายุโยนช่อดอกไม้น่ะให้ฉันน่ะ>มิกะ
-ฉันสิ>อากิระ
-อย่าแย่งกันสิ
-ไงทามะ
-อ้าว!ฮาโตรุไม่เจอกันนานเลยน่ะ
-อืมเจออีกทีแกก็แต่งงานแล้ว
-อืม
-เอาล่ะฉันจะโยนล่ะน่ะ
ฟุ้บ
-เอ๋!0o0>ทุกคน
-ยูมิได้
-ดีใจด้วยน่ะยูมิเธอเป็นรายต่อไป
-เย้!>ฮาโตรุ
-ร้องทำไมฮาโตรุ
-ก็ยูมิได้นี่น่า...ยูมิ!
-อะไรฮาโตรุ
-แต่งงานกับฉันน่ะ
-0o0>ทามะ
-0o0>มายุ
-0o0>มิกะ
-0o0>อากิระ
-เอ่อ...
-รับไปสิรับไป  มิกะพูด
-เอ่อ...อืม
-เย้!ฉันได้แต่งกับยูมิแล้วเย้!
-หยุดได้แล้วอายคนอื่นบ้างสิ
-อายทำไมยังไงก้ต้องแต่งอยู่ดีเย้!
-ดีใจด้วยน่ะยูมิ
-จ๊ะ
และแล้วหลังจากที่ฉันกับทามะแต่งงานได้2ปียูมิกับฮาโตรุก็แต่งงานกัน
-มายุลูก
-ค่ะแม่
-เมื่อไรจะมีหลานล่ะแม่รอนานแล้วน่ะ
-แม่ค่ะ!
-ไม่ต้องห่วงครับคุณแม่เดี๋ยวผมจัดการเอง
-ใจจ๊ะทามะ
-แม่!ทามะอีกคน
-งั้นไปกันเถอะ
-ไปไหน?
-ไปฮันนีมูนไงจะได้เอาหลานมาฝากคุณแม่ด้วย
-ทามะ!
-ไปเถอะงั้นเดี๋ยวผมกับมายุไปก่อนน่ะครับ
-จ๊ะเดินทางดีๆน่ะ
-ครับ
-เดี๋ยว!ทามะ
-อะไรหรอ
-แล้วของล่ะ
-ไปหาซื้อที่นู้นก้ได้ขึ้นรถ
-เดี๋ยวสิ!
เอาล่ะครับตอนจบเป็นหน้าที่ของทามะล่ะกันนะครับเพราะมายุคงไม่จบง่ายๆขอบคุณทุกท่านที่อ่านหนังสือเล่มนี้น่ะครับหากใครมีปัญหาอะไรติดต่อได้ที่nanacee002@hotmail.comน่ะครับส่งจดหมายมาก่อนได้น่ะครับโชคดีและสมหวังความรักทุกคนน่ะครับบ๊ายบาย
-อย่าเพิ่งจบสิ!>มายุ
-สายไปแล้วจ๊ะหึหึ