คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : บทที่ 13 น้องสาวคนเล็ก
บทที่ 13
น้องสาวคนเล็ก
หลังจากที่คุยกับจิ้นอันเกี่ยวกับกำหนดการในวันพรุ่งนี้คนสนิทของเธอก็ขอตัวไปจัดการเตรียมห้องครัวเอาไว้ให้
แต่ก่อนที่จะไปหนิงหลงได้กำชับเอาไว้ว่าจะต้องไม่บอกว่าเธอจะใช้หากมีใครรู้ว่าองค์หญิงจะทำงานครัวมันคงจะเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ
“แค่องค์หญิงคิดอยากเข้าครัวแค่นั้นก็น่าตกใจแล้วเพคะ
แต่นานๆทีได้ทำอะไรที่ไม่เคยทำบ้างข้าก็คิดว่ามันคือการคลายความเครียดอย่างหนึ่งเพคะ”จิ้นอันบอกทั้งรอยยิ้ม
ตั้งแต่มาอยู่ที่โลกใบนี้สิ่งที่หนิงหลงรู้สึกว่าโชคดีที่สุดก็คงเป็นการมีผู้ช่วยเป็นจิ้นอันนี่แหละ
ทั้งรู้ใจทำงานก็รวดเร็ว
เป็นคนรอบคอบหากมีเหรียญตราพนักงานดีเด่นที่นี่ล่ะก็เธอก็อยากจะยกมันให้จิ้นอันเลยด้วยซ้ำไป
เพียงไม่กี่อึดใจจิ้นอันก็กลับมาและพาเธอไปยันห้องครัวของตำหนัก
ปกติที่นี่จะต้องมีแต่ผู้คนเดินทำงานไปมาไม่หยุดหย่อนแท้ๆ
ไม่รู้เลยว่าจิ้นอันใช้วิธีอะไรถึงทำให้ที่นี่ปลอดคนได้ถึงขนาดนี้
ทว่าวิธีการมันไม่สำคัญเท่าผลลัพธ์หากมีผลที่น่าพอใจจะได้ซักไซ้หาวิธีการทำไมกันเล่า?
ของที่ต้องการก็มาอยู่ตรงหน้าหมดแล้วหนิงหลงจึงไม่รอช้ารีบจัดของมาวางรวมกันเพื่อที่จะเริ่มทำอาหาร
“เช่นนั้นแล้วข้าจะไปดูต้นทางให้นะเพคะ
เผื่อจะมีใครเดินผ่านมาที่นี่”จิ้นอันคิดอย่างรอบคอบ ถึงการที่เชื้อพระวงศ์มาทำงานครัวจะไม่ใช่เรื่องผิดแต่มันก็แปลกในสายตาคนอื่น
เพื่อไม่ให้เกิดเสียงซุบซิบขึ้นเธอจะต้องมั่นใจว่าจะไม่มีใครเห็น
“ขอบใจมากจิ้นอัน”
เมื่อกล่าวคำขอบคุณจิ้นอันก็หันกลับไป
ความจริงเธออยากอยากให้จิ้นอันอยู่ต่ออีกสักหน่อยมาเป็นผู้ช่วยของเธอ
แต่หากไม่มีคนดูต้นทางก็คงแย่หากมีใครสักคนมาช่วยตีไข่ขาวให้ฟูก็คงจะดีไม่น้อยทีเดียวเชียว
....ถ้าพูดถึงใครสักคนที่พร้อมช่วย
ในหัวของหนิงหลงนึกถึงใครสักคนที่บอกว่าจะช่วยเธอทุกครั้งที่เธอเรียก
จะว่าไปเดี๋ยวนี้เธอไม่ได้พาออกมายืดเส้นยืดสายข้างนอกป่านนี้จะเป็นเช่นไรบ้างนะ?
“มังกรฟ้า...”
เมื่อเธอเรียกชื่อออกมามังกรฟ้าตัวใหญ่ขนาดพอดีห้องครัวก็ปรากฏขึ้น
ดวงตาเรียวคมดั่งสัตว์ป่าค่อยๆลืมตาและเอ่ยถาม
“...มีอะไรให้ข้าช่วยงั้นรึ?”
ท่าทางตัวของเขาจะใหญ่คับห้องไปเสียหน่อยมังกรฟ้าจึงใช้พลังย่อขนาดตนเองให้เล็กลงมาเล็กน้อย
แม้จะยังไงประหลาดใจว่าเหตุใดคู่พันธะสัญญาขอตนจึงเรียกมายังห้องครัวแบบนี้ก็ตาม
ทว่าหนิงหลงก็ยื่นชามที่ตอกไข่ลงไปและแยกไข่แดงออกมาแล้วให้แต่มังกรฟ้า...
“อาจจะดูไร้สาระไปหน่อย แต่ช่วยตีไข่ขาวในชามให้ขึ้นฟองที”
“ตีไขขาว?”
“ใช่...แบบ ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ”หญิงสาวสาธิตวิธีคนไข่ขาวให้แก่มังกรตัวใหญ่
มังกรฟ้าจ้องมองการสอนของเธออย่างตั้งใจก่อนจะเลื่อนสายตาไปจับจ้องที่สีหน้าของหนิงหลง
หากสีหน้าของเธอไม่ได้ล้อเล่นล่ะก็...
“...ได้ ข้าเข้าใจแล้ว”
การตอบรับความปรารถนาของคู่สัญญาคือหน้าที่ของสัตว์เทพ
มังกรฟ้าใช้มือกรงเล็บของเขาจับส้อมและอีกข้างก็โอบชามเอาไว้ละดับลำตัว
แต่ความจริงนั้นไม่ได้ใช้มือตนเองแต่ใช้พลังปราณในการจับต่างหาก
ยังไงมือที่มีแต่กรงเล็บก็คงจับส้อมเล็กๆไม่ได้อยู่แล้ว
“นึกว่าจะไม่อยากทำเสียอีก...”หนิงหลงแอบพูดขึ้นมาเบาๆ
ความจริงก็ไม่ได้คิดว่าจะยอมทำแต่โดยดีขนาดนี้หรอก แต่เหมือนเจ้าตัวก็มีดูสนุกดีอีกต่างหาก
“..การตอบรับคำขอของคู่สัญญาคือหน้าที่สำคัญ”มังกรฟ้ากล่าวขึ้นเรียบๆในขณะที่มือยังตีไข่ขาวอย่างตั้งอกตั้งใจ
“แต่ฉันว่าทำครัวทำหลายๆคนก็ดีกว่าทำคนเดียวนั่นแหละนะ
เหมือนกับครอบครัวไงล่ะ”
“....”
“..มังกรฟ้า?”
จู่ๆคำพูดของเธอก็ทำให้มังกรฟ้านิ่งเงียบไป
ถึงจะเป็นร่างมังกรตัวใหญ่ในแวบหนึ่งหนิงหลงสังเกตเห็นที่มุมปากนั้นราวกับว่า...กำลังยิ้ม?
“มือของข้าใช้ต่อสู้มานาน...ไม่คิดว่าจะเอามาทำอาหารได้เหมือนกัน”
“...เมื่อก่อนที่นี่สู้รบกันด้วยงั้นเหรอ?”
“ตอนนี้ก็ยังมีการสู้รบกันอยู่ที่ชายแดนหลายๆแห่ง...ภายในวังอาจจะสงบสุขแต่ด้านนอกเต็มไปด้วยการนองเลือด”
“ขอฟังอย่างละเอียดได้รึเปล่า?”
“....เจ้าจะเหนื่อยโดยใช่เหตุ”
“ไม่เป็นไร
ดูดพลังไปได้เท่าที่ต้องการเลย”
หนิงหลงผสมแป้งสาลี นมวัว และน้ำตาลไปรวมกับไข่แดงพร้อมกับรอฟังเรื่องราวจากมังกรฟ้าไปด้วย
เธออยากรู้..ในสิ่งที่หนังสือไม่ได้บอก อยากรู้ทุกอย่างในดินแดนแห่งนี้
บางทีมันอาจจะทำให้เธอเข้าใจได้ว่าเหตุใด
องค์หญิงหนิงหลงตัวจริงถึงได้เรียกเธอมายังที่แห่งนี้และเหตุใด...ที่ทำให้เธอต้องตาย
“อาณาจักรแห่งนี้มีความขัดแย้งกับอาณาประเทศทิศใต้และทิศตะวันออก
มีการสู้รบกันเพื่อชิงดินแดนและปกป้องเขตแดนตนเอง
ในตอนนี้ความขัดแย้งยังไม่สงบแต่ก็ไม่รุนแรงมากนัก”
“เกี่ยวข้องกับการวางยารึเปล่า?”
“ข้าคิดว่าไม่...”
“หากไม่ใช่ความขัดแย่งจากประเทศนอก...แสดงว่าเป็นฝีมือของคนในสินะ?”
หนิงหลงตั้งข้อประเด็นที่เธอสนใจอย่างมากในตอนนี้ไปก่อน
หากเธอสามารถรู้ชื่อของตัวตนของคนร้ายอะไรๆก็คงง่ายมากขึ้นและยิ่งมังกรฟ้าเป็นผู้หยั่งรู้อนาคตอยู่แล้วไม่แน่เขาอาจจะให้คำตอบที่ชัดเจนมาก็ได้
“น่าจะเป็นเช่นนั้น...”
"เป็นผู้หยั่งรู้อนาคตก็บอกไม่ได้ว่าเป็นใครงั้นสินะ?”
“หากมีพลังเช่นนั้นคงสูงเกินพระเจ้า..”
“พูดอีกก็ถูกอีก”
ต่อให้เป็นมังกรฟ้าแต่การจะให้ชี้ตัวว่าใครเป็นคนร้ายได้เลยมันก็จะเกินไปหน่อย
โลกยังมีสิ่งที่เรียกว่าสมดุลอยู่หากมีพลังที่จะรู้การเคลื่อนไหวของทุกคนแบบนั้นมันก็คงเกินไปจริงๆนั่นแหละ
แต่อย่างน้อยก็รู้ได้ว่านี่ไม่ใช่แผนของคนนอกอย่างแน่นอน
เดี๋ยวนี้จะเดินไปไหมก็ต้องระวังเป็นเท่าตัวเสียงแล้ว...
ถึงจะพูดแบบนั้นแต่กับการแค่เดินไประยะสั้นๆก็ต้องพบผู้ติดตามไปด้วยยังไงก็ยังไม่ชินเสียที
“มันขึ้นฟองแล้วเจ้าจักให้ข้าเช่นไรต่อ?”มังกรฟ้ายกชามไข่ขาวที่ถูกตีจนเป็นฟองฟูให้หนิงหลงดู
แต่ทว่าเท่านี้ยังไม่พอ มันต้องฟูมากกว่านี้อีก
“ยังน้อยไปหน่อยนะ..”
“เข้าใจแล้ว”
มังกรฟ้ากลับไปตีไข่ขาวเช่นเดิมในตอนนั้นเองที่จิ้นอันรู้สึกว่าได้ยินเสียงองค์หญิงกำลังพูดคุยกับใครบางคนจึงละหน้าที่เฝ้าต้นทางแวะมาดูในครัวก่อน
แต่ภาพที่เธอเห็นเกือบทำให้เธอต้องหยุดลมหายใจ!! มังกรสัตว์เทพผู้ยิ่งใหญ่กำลังถือชามตีไข่!!
โลกนี้ต้องถึงกาลอวสานเป็นแน่ยังไม่พอเพียงเท่านั้น...มังกรฟ้ายังตีไข่ขาวเหมือนไม่มีอะไรผิดแปลกเลยสักนิดซ้ำยังดูตั้งอกตั้งใจมากอีกต่างหาก!!
แต่แล้วทำไมองค์หญิงถึงตั้งกระทะราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเช่นนั้นล่ะ!!?
“อะ...องค์หญิง นี่มัน...เกิดอะไรขึ้นเพคะ?”จิ้นอันถามและมองหนิงหลงกับมังกรฟ้าสลับกัน
“...อา ข้าอยากได้ลูกมือน่ะก็เลยให้มาช่วย”
“...มังกรฟ้า? ช่วยทำอาหาร?”
“ใช่ เก่งกว่าที่คิดอีกนะ”
อยากจะเป็นลม...
เป็นคำแรงที่เข้ามาในหัวของจิ้นอัน
เธอรู้สึกว่าหลังจากองค์หญิงหายจากอาการป่วยจะดูแปลกๆไปบ้างแต่นี้มันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยแล้วล่ะ
การที่ตัวตนศักดิ์สิทธิ์เช่นมังกรฟ้ามาเข้าครัวทำอาหาร โอ้...เธอกำลังหลับฝันอยู่หรืออย่างไร?
“องค์หญิง ข้าจะช่วยท่านเองแต่ได้โปรด...อย่าให้ท่านมังกรฟ้าทำเลยนะเพคะ”
“ทำไมล่ะ...เขาเต็มใจนะ”
“ถ้าคนอื่นมาเห็นจะไม่จบที่แต่ข่าวลือแน่นอนเพคะ”
แต่จะกลายเป็นข่าวโลกพิสดารไปเลยต่างหาก...!!
เพราะว่าเรียกมังกรออกมานานหนิงหลงก็เริ่มรู้สึกปวดหัวเล็กน้อยเธอจึงส่งมังกรฟ้ากลับไปและได้ลูกมือคนใหม่เป็นจิ้นอันแทน
ในที่สุดแพนเค้กแสนอร่อยที่เธอตั้งใจทำก็เสร็จสิ้นพร้อมรับประทาน
เธอราดน้ำผึ้งลงไปด้วยเพื่อเพิ่มความอร่อยอีกไม่นานก็จะถึงเวลาบ่ายแล้วเธอจึงเดินกลับไปเตรียมตัวที่ตำหนักหลัก
เมื่อครู่นี้ก็เพิ่งให้จิ้นอันลองชิมไปบ้างเธอบอกว่าอร่อยและดูแปลกตามาก
หากจินหลันชอบเหมือนกันก็คงจะดีไม่น้อย
เมื่อถึงเวลาน้ำชายามบ่ายจินหลันเดินมายังตำหนักของหนิงหลงพร้อมกับนายกำนัลรับใช้จำนวน
4 คน นี่เป็นครั้งแรกในรอบปีที่องค์หญิงเชิญเขามาดื่มชาด้วยกัน
เขาตื่นเต้นจนกลัวว่าจะเผลอตำตัวไม่ถูกต่อหน้าองค์หญิงจริง แถมยังมีนายกำนัลในตำหนักองค์หญิงอีกพลาดถึงไหนรู้ไปถึงนั่น
“จินหลัน มาเร็วกว่าที่ข้าคิดเอาไว้เสียอีก”หนิงหลงเดินออกมาต้อนรับที่หน้าตำหนักพร้อมกับจิ้นอัน
“ข้าไม่อยากให้ท่านต้องรอนาน..”
“รออะไรกัน
ข้าเป็นคนเชิญเจ้ามาเองนะ เข้ามาสิวันนี้ข้าลองเข้าครัวทำของว่างเองด้วย
แต่อย่าเอาไปบอกใครล่ะ”หนิงหลงพูดเบาๆให้ได้ยินแค่เขาทั้งสองก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเปล่งประกาย
“...อะ...องค์หญิง
ไม่ต้องทำถึงเพียงนั้น”
อาหารฝีมือราชวงศ์แค่คิดก็เป็นเกียติแก่ตระกูลมากแล้ว
แถมยังเป็นฝีมือขององค์หญิงรัชทายาทลำดับที่หนึ่งอีกต่างหาก! เขาจะกล้ากินของว่างสำรับนี้ไหมนี่!!?
เมื่อมาถึงศาลากลางน้ำเหล่าผู้ติดตามทั้งหมดก็แยกย้ายไปอยู่ด้านนอกตำหนักกันหมดเพื่อให้ทั้งคู่ได้มีเวลาอยู่กันสองต่อสอง
และเมื่อนำแพนเค้กฟูนุ่มที่หนิงหลงตั้งใจร่วมกับจิ้นอันและมังกรฟ้าเล็กน้อย
ดวงตาของจินหลันก็เป็นประกายเมื่อมองก้อนฟูนุ่มเหมือนก้อมเมฆสีเหลืองทองที่ราดน้ำผึ้งระยิบระยับ
“มันงดงามมากเลยขอรับองค์หญิง”
“แค่ของว่างแบบง่ายๆน่ะ
ลองทานดูสิ”
“ทะ...ท่านต้องลำบากทำมาให้ข้าแบบนี้
ข้าทำใจทานหมดเพียงอย่างเดียวไม่ลงหรอกขอรับ..”
“ถ้าเจ้าไม่กินล่ะก็..ข้าจะเสียใจนะ..”
และถ้าเขารู้ว่ามีมังกรฟ้าร่วมด้วยช่วยกันในการทำคงจะไม่กล้าแต่แต่หยิบช้อนแน่ๆ
“องค์หญิง...ขอรับ ข้าจะทานแล้วนะขอรับ”จินหลันยกช้อนขึ้นมาตักชิ้นแพนเค้กชิ้นเล็กๆเข้าปาก
เมื่อรสชาติหวานละมุนแผ่กระจายที่ลิ้นใยหน้าของเขาก็แดงระเรื่อด้วยความสุข
“เป็นยังไงบ้าง? อร่อยรึเปล่า?”หนิงหลงถามพร้อมกับยกชาขึ้นจิบเบาๆ
“อะ.อร่อยมากเลยขอรับ!!”
“เจ้าชอบก็ดีแล้วล่ะ”
“ข้ากินหมดเลยจะดีหรือขอรับ?”
“ดีสิ ทำไมจะไม่ดีล่ะ”
เวลาน้ำชายามบ่ายผ่านพ้นไปได้ด้วยดีทั้งสองต่างพูดคุยเรื่องของกันและกันเกี่ยวกับทั้งเรื่องของจินหลันเองแต่การอ่านหนังสืออย่างหนักหน่วงของหนิงหลงที่เธอเล่าให้เข้าได้รับรู้
ราวกับว่าไม่มีผู้ใดอยู่ในโลกของพวกเขาเป็นเวลาหลายต่อหลายนาที
พึ่บ พึ่บ...
“เสียงอะไรน่ะ?”หนิงหลงได้ยินเสียงว่ามีบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวอยู่ใกล้ๆนี้
“...นั่นสิขอรับ?
ข้าเองก็ได้ยินเหมือนกัน”
ที่พุ่มไม้ข้างศาลามีบางสิ่งกำลังเคลื่อนไหว
หนิงหลงคิดว่าคงเป็นแมลงไม่ก็สัตว์ตัวเล็กๆแต่ว่าที่ตำหนักแห่งนี้ไม่เคยมีสิ่งแปลกปลอมแม้แต่แมลงเข้ามาได้ด้วยการดูแลของจิ้นอัน
มันเป็นเรื่องที่แปลกสำหรับเธอมากเลยที่เดียวที่ได้เห็นแมลงที่นี่...
“ทะ...ท่านพี่หนิงหลง!! ท่านพี่หนิงหลง!! ท่านอยู่รึไม่!!?”
“เสียงนี่...”
จู่ๆเสียงของเด็กสาวคนหนึ่งก็ตะโกนเรียกชื่อของเธอมาจากหน้าตำหนัก
เธอวิ่งหน้าตาตื่นมาเพียงคนเดียวท่าทางจะวิ่งมาสุดฝีเท้าเลยทีเดียวจึงได้หอบเหนื่อยมาหยุดอยู่ตรงศาลากลางน้ำที่หนิงหลงและจินหลันอยู่
เด็กคนนี้...
หนิงหลงมองเธอตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
เด็กคนนี้อายุราวๆ 14 ปี
เส้นผมสีดำสนิทถึงมัดรวบเป็นเปียสองข้างและม้วนขึ้นเป็นรูปวงกลมอย่างสวยงาม
หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเหมือนตุ๊กตา ดวงตาสีดำก็กลมโตน่ารักสมวัย
ผิวพรรณก็ขาวผุดผ่องดั่งผู้ดีมีตระกูล เธอแต่งกายด้วยชุดสีดำม่วงที่พลิ้วไหวแม้จะเป็นสีหม่นๆแต่ก็ขับความสว่างของผิวออกมาได้อย่างชัดเจน
เธอคือน้องสาวคนเล็กของเธอ
องค์หญิงลำดับที่สี่ ‘อิงหลิว’
“อิงหลิว?
เหตุใดน้องจึงวิ่งมาเช่นนี้
เกิดเรื่องอะไรงั้นหรือ?”หนิงหลงหันไปหาน้องสาวคนเล็กอย่างเกร็งๆ
ในความทรงจำเธอรับรู้ได้ว่าน้องสาวคนเล็กคนนี้ไม่ค่อยได้ออกมาพบผู้คนมากนัก
แม้แต่เธอก็ไม่ได้เห็นหน้าค่าตาเว้นแต่ในงานสำคัญเท่านั้น
“...ท่านพี่หนิงหลง
ข้า..ข้าทำสัตว์เลี้ยงของข้าหลุดออกมา”อิงหลิวตอบทั้งๆที่ยังหอบหายใจอยู่
“สัตว์เลี้ยง?”
“เพคะ ข้าเห็นว่ามันมาทางนี้เลยคิดว่ามันคงหลบอยู่ที่นี่”
“เช่นนั้นสัตว์เลี้ยงของเจ้าเป็นเช่นไรล่ะ พี่จะให้คนช่วยตามหา”
ด้วยความหวังดีต่อน้องสาวหนิงหลงจึงหยิบยื่นความช่วยเหลือให้ทันที...
แต่เธอหารู้ไม่ว่า...
“เอ่อ...คือ...สัตว์เลี้ยงข้า...”น้องสาวคนเล็กทำสีหน้าลำบากใจแล้วเอาแต่ก้มมองพื้น
“..ขนของมันเป็นสีอะไร ตัวขนาดเท่าไหร่ เป็นสัตว์ประเทศไหนกันล่ะ?”หนิงหลงเร่งรัดให้น้องสาวตนตอบเพราะหากช้าไม่แน่ว่าสัตว์เลี้ยงอาจจะหนีไปก็ได้
“เป็น....สีขาวเพคะ”
“หา? อะไรสีขาวนะ?”
เสียงของอิงหลิวขาดหายไปช่วยหนึ่ง...
“งะ...งู...”
“...หะ?”
“เป็นงูสีขาวเพคะ!!!”
“....!!!”
เพียงได้ยินคำว่างูใบหน้าของหนิงหลงก็ซีดราวกับไก่ถูกต้ม
อย่าบอกนะว่า...มันคือสิ่งที่อยู่ในพุ่มไม้นี้!!
==========================================================
กลับมาแล้วนะเอออ
มาพร้อมกับภาพปกที่เสร็จแล้ววววว
เพื่อนบอกว่านางเอกนี่เหมือนนางเสือมากๆเลย ล่ะค่ะ
โอ้ ไม่นะ //แต่เราชอบบบบบบบ
ความคิดเห็น