หวนคืนมาเป็นมารดาเจ้าสองแฝดxพ่อผู้คลั่งรัก

เสียงเจื้อยแจ้วตอนแรกเริ่มเหมือนจะดังขึ้น จนสามารถจับประเด็นรางๆ ได้ว่าคือเสียงเด็กคุยกัน และเมื่อเธอลองจับเนื้อหาในคำพูดของเสียงเล็กทั้งสองนั้น ขนอ่อนทั่วทั้งร่าง ก็ลุกชันยิ่งกว่าตอนรู้ตัวว่าตนเองได้ตายเป็นผีเสียอีก เธอก็เริ่มมั่นใจในเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า ร่างนี่ไม่ใช่ร่างทหารเดนตายในนักรบของเธอแน่ แต่เป็นร่างของคนผู้อื่น

“เราจะฝังนางหรือเอาไปโยนทิ้งไว้ข้างป่าดี” เสียงเล็กของเด็กผู้ชายคล้ายถามความคิดเห็นขึ้น

“ถ้าฝังเราจะเสียเวลา และเปลืองแรงโดยใช่เรื่องเลยนะ พี่ว่าแค่นำไปทิ้งชายป่าใกล้ๆ ก็คงพอแล้ว” เสียงหวานแหลมเล็กอีกเสียงหนึ่งตอบกลับมา

“ใช่แล้วๆ อย่างน้อยให้ร่างของนาง ได้เป็นประโยชน์แก่คนอื่นบ้างเถอะ กลายเป็นอาหารให้สัตว์ป่า นับว่าเป็นการทำบุญกุศลสูงสุดของนางแล้วในชีวิตนี้”