เมียขวัญ [สนพ. Touch]
เมียเขา...ผู้หญิงตัวเล็กๆ นั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟา มือบางลูบแขนป้อยๆ คล้ายไล่ยุงทั้งที่ใบหน้ายังซบกับเข่าอยู่อย่างนั้น แรงสะอื้นอีกเช่นกันที่ทำให้ชายหนุ่มหมดสิ้นซึ่งความยับยั้งชั่งใจ
ผู้เข้าชมรวม
613,642
ผู้เข้าชมเดือนนี้
103
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ขออวดปกอย่างเป็นทางการค่า วันนี้คุณรุกข์กับครูมิ้ม
เพิ่งออกจากโรงพิมพ์สดๆ ร้อนๆ เมื่อตอนบ่าย3
ถ้ามีโอกาสได้ไปเดินงานสัปดาห์หนังสือ ฝากรับผู้ชายไปกอด
รับปลากระเบนไปเลี้ยง รับครูมิ้มไว้เอ็นดูด้วยนะคะ
สนพ. ทัช บูธ C16 โซนเพลนารีฮอลล์
ส่วนในร้านซีเอ็ด นายอินทร์ วางแผงทั่วประเทศ
ไม่เกินวันที่ 5 เมษายนค่า
รอยยิ้มของผู้อาวุโสนุ่มนวลยิ่งนักเมื่อมองอากัปกิริยาของเด็กสาวรุ่นลูก
ผู้หญิงด้วยกัน มีหรือจะมองไม่ออกว่านี่คืออาการเขินและเอียงอายเยี่ยงอิสตรีที่กำลังตกอยู่ในห้วงรัก
ไม่มีคำปฏิเสธ เพียงเท่านี้เธอก็ชื่นใจนักหนาแล้ว
สิบกว่าวันที่ผ่านมา
ลูกชายแม่...ไม่ได้ร้อนรุ่มทุรนทุรายอยู่ฝ่ายเดียวเป็นแน่
“พี่เขาไปพม่ารอบนี้
รู้ไหมจ๊ะว่าไปทำอะไร”
คุณอังวราเริ่มคำถามใหม่
คุณครูสาวจึงกล้าเงยหน้าขึ้นสบตาที่ทอประกายอ่อนโยนคู่นั้น
“มิ้มคิดว่าไปเรื่องไม้ค่ะ”
“แล้วรู้ไหมว่าไปครั้งนี้ไปดูไม้
ต้องเข้าไปกินนอนในป่า ป่าลึกในพม่าไม่เหมือนกับป่าบ้านเราหรอกนะลูก”
ร่างบางแน่นิ่งไปทันควัน แววตาไหวระริก ทั้งห่วง...และตกใจ
“ตารุกข์นั่งเครื่องไปเนปิดอว์ก็จริง
แต่แค่วันแรกเท่านั้นนะจ๊ะ สองวันหลังจากนั้นเข้าป่าล้วนๆ”
“เขาไม่บอกมิ้มสักคำ...”
กังวานเสียงนั้นสั่นสะท้านด้วยความน้อยใจและห่วงกังวลจนแทบครองอาการไว้ไม่อยู่
ผลงานอื่นๆ ของ อุมารินทร์/Umarin ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ อุมารินทร์/Umarin
ความคิดเห็น