โปรย...
ดาริการู้สึกเหมือนล่องลอยในอากาศ
สัมผัสแสนรัญจวนที่เขามอบให้เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อนและมั่นใจว่าจะไม่มีใครทำให้เธอรู้แบบนี้ได้อีกแล้วนอกจากเขา
“เจ็บแขนไหม”
เสียงกระซิบแหบพร่าของณภัทรกระซิบข้างหูบางของคนตัวเล็กที่ตอนนี้แดงก่ำ
ดาริกาส่ายหน้าอาย ๆ
เธอไม่รู้ว่าตัวเองมีสีหน้าอย่างไรในตอนนี้
แต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของคนที่ทาบทับบนตัวเธอกลับทำให้เธออายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี
ก่อนจะหลับตาปี๋เมื่อเขาโน้มตัวลงมาอีกรอบ คราวนี้ไม่ได้เร่าร้อนอย่างก่อนหน้า
เขาเพียงจุมพิตเบา ๆ ที่ริมฝีปากของเธอและเลื่อนไปที่หน้าผากเท่านั้น
ทว่านั่นกลับทำให้เธอรู้สึกอุ่นวาบในอกและสั่นสะท้านยิ่งกว่าจูบร้อนแรงเมื่อก่อนหน้าด้วยซ้ำ
ฝากนิยายของผู้เขียนเล่มก่อน ๆ ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
| พ่ายเพลิงรัญจวน | ชนมน | www.mebmarket.com | กัณชิตาเริ่มรู้สึกตัวว่า งานนี้จะปล่อยให้เขาทำอะไรตามใจไม่ได้เด็ดขาด ในเมื่อเธอเป็นตุ๊กตายางสำหรับเขา ไหนๆ ก็ต้องจากกันแล้ว เพราะทั้งรักทั้งเกลียด เธอจึงตัดสินใจว่า วันนี้เธอจะทำให้เขารู้ว่า เขาคิดผิด กัณชิตารีบผลักหน้าอัศนัยออก รวบผ้าห่มเนื้อนุ่มคลุมร่างบางไว้อย่างหมิ่นเหม่ราวกับจะยั่วเย้า ก่อนส่งสายตาหวานฉ่ำมายังเขา อัศนัยเตรียมตะครุบร่างบางไว้หากเธอกระโจนหนี เเต่เมื่อเธอไม่หนี เขาก็ได้เเต่มองว่าเเม่เสือสาวจะเอายังไงต่อ ทั้งที่งงเเสนงง เขารู้ว่าตอนนี้ทั้งเธอเเละเขาพร้อมที่จะเข้าสู้สนามรบทั้งคู่ เเต่จู่ๆ ทำไมต้องผลักเขาออกห่าง เขาไม่เข้าใจ
| |
|
| รักร้อนเพลิงหวาม | ชนมน | www.mebmarket.com | เสียงสั่น ๆ ที่เขาได้ยินนั้นทำให้ภาวินยิ่งแปลกใจ หรือเธอรังเกียจเขาที่กอดจูบเธอ แต่เธอเองก็เป็นฝ่ายยินยอมไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องร้องไห้ หรือเขาทำเธอเจ็บ....“นั่งลงแล้วคุยกันก่อน”“ฉันต้องไปทำงาน”“นั่งลงเหมือนฝัน”เหมือนฝันได้แต่ย้ำกับตัวเองว่าไม่ได้กลัวเพียงแต่เวลานี้โอกาสการต่อรองไม่ใช่ของเธอเท่านั้น อย่าให้เป็นทีของเธอบ้างก็แล้วกัน เธอนั่งลงตรงโซฟาตัวเดิมอีกครั้ง แต่ขยับออกห่างจากเขามากพอที่จะกระโดดหนีได้เมื่อเขาคิดจะทำรุ่มร่ามกับเธอเหมือนก่อนหน้า“คุณมีอะไรก็พูดมา ฉันต้องกลับไปทำงาน”“คุณก็ทำอยู่นี่ไง”เหมือนฝันมองหน้าภาวินอย่างเอาเรื่องเมื่อคิดถึง ‘งาน’ ที่เขาให้เธอทำ แม้เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพราะเธอมีส่วนรู้เห็นและเป็นใจ แต่ก็ต้องโทษเขาอยู่ดีที่ทำให้เธอเป็นแบบนั้น ยิ่งเห็นใบหน้าคมเข้มทำหน้านิ่งพูดถึงเรื่องนั้นหน้าตาเฉยไม่สะทกสะท้านสักนิดก็ทำให้เหมือนฝันยิ่งอยากฆ่าคนที่นั่งกวนอารมณ์บูดของเธอให้ตายคามือ! | |
|
| มาเฟียหวงรัก | ชนมน | www.mebmarket.com | “อย่าเข้ามาถ้ายังไม่อยากตายก่อนวัยอันควร” “คิดจะขู่ผมเหรอ” “ฉันไม่ได้ขู่ฉันยิงแน่ถ้าคุณก้าวเข้ามาเพียงก้าวเดียว” “คิดว่าประตูห้องนี้เข้ามาแล้วจะเปิดได้ง่าย ๆ งั้นเหรอสาวน้อย คุณไม่สามารถออกไปได้ง่ายๆ แน่ นั่งลงแล้วคุยกันให้รู้เรื่อง” “เปิดประตูให้ฉัน” “หลังจากที่เราคุยกัน” “ไม่เปิดก็ได้ แต่รบกวนคุณโทรเรียกช่างช่อมด้วย” ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะใจกล้าบ้าบิ่นเพียงนั้น เจ้าปืนกระบอกเล็กพุ่งเฉียดแขนเขาพอให้ได้เลือด จากนั้นเป้าหมายก็เป็นประตูบานสวย ที่น่าเสียดายคงต้องมาซ่อมกันยกใหญ่หลังจากที่เธอเล็งกระสุนไปที่มัน แน่นอนว่า คราวนี้ประตูเปิดออก แต่จู่ ๆ ประตูที่เปิดกว้างทางโล่งสะดวกต่อการหลีกหนีก็มีผู้ชายในชุดสีดำสิบกว่าคนวิ่งกรูเข้ามารายล้อม และจับเธอเอาไว้ไม่ปล่อยให้เธอได้ก้าวออกจากห้องไปแม้แต่ก้าวเดียว | |
|
| พยัคฆ์หวงดวงใจ | ชนมน | www.mebmarket.com | ภาพของสองคนที่กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันบนเก้าอี้ทำงาน ทำให้ขาเรียวสวยชะงักทันที หัวใจที่มันด้านชาเพราะรักแรกที่ถูกทรยศเต้นกระหน่ำราวกับมันกำลังถูกย้ำเตือนด้วยเหตุการณ์เดิม ๆ “นะ...นายครับ!” เสียงของใครอีกคนที่เพิ่งเข้ามา ทำให้ภาพนั้นกลายเป็นภาพที่น่าสมเพชขึ้นมาทันตา เมื่อทั้งสองคนหลุดออกจากกันแล้วเสื้อผ้าหลุดลุ่ย มนชยาได้แต่ยิ้มกับภาพที่เห็น นี่เองยิ้มทั้งน้ำตา น้ำตาแห่งความสมเพชชีวิตบัดซบ แฟนเก่านอกใจ สามีที่เพิ่งแต่งงานกันได้ไม่ถึงอาทิตย์พาผู้หญิงมานัวเนียถึงที่ทำงานทั้งที่ลูกน้องเต็มสำนักงาน! พยัคฆ์หัวใจแทบหยุดเต้นเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตู ไม่ว่าจะด้วยความรู้สึกผิดหรืออะไรก็แล้ว แต่แววตาที่เธอมองมานั้นมันทำให้เขาแทบบ้า โธ่เว้ย! | |
|
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่เกี่ยวข้องกับสถานที่หรือบุคคลใดทั้งนั้น และทุกเนื้อหาเป็นลิขสิทธิของผู้เขียนเพียงผู้เดียวห้ามดัดแปลง ทำซ้ำ หรืออื่น ๆ ที่แสดงถึงการละเมิดเด็ดขาด ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น