สูญเสีย

​

สูญเสีย

โดย กุ้ยฮวา

โปรย 

ไม่ว่าทุกอย่างในห้วงฝันจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ แต่ทอจันทร์ในร่างเหวยหลินหว่านก็ไม่อาจปล่อยให้ร่างนี้มีจุดจบเฉกเช่นในฝัน ในเมื่อคุณชายเย่ เย่เฉิงรุ่ย เป็นต้นเหตุแห่งการสูญเสีย เป็นหายนะแห่งความทรมาน นางจึงพยายามหนีห่างจากเขา ทว่าคนผู้นี้เป็นดังอสรพิษร้าย คอยรัดรึง กักขัง และพันธนาการนางเอาไว้ในทุกด้าน หรือแท้จริงนั้น ไม่ว่าความเป็นจริงจะต่างจากในฝันเช่นไร เหวยหลินหว่านก็ยังต้องดับสลายเพราะเขาอยู่ดี

ก่อนหน้านี้บนเตียงหลังนั้นยังมีเงาร่างของคนผู้หนึ่งนอนหลับสนิท ภาพแพขนตาโค้งงอนที่ปิดดวงตาหวั่นกลัวยังชัดเจน สำหรับนางแล้วช่วงเวลาเหล่านั้นคงน่ากลัว หวังว่าเมื่อมีสติกลับมาคงไม่มีสิ่งใดที่นางจดจำได้

เขาไม่ปรารถนาให้สตรีที่น่าสงสารผู้นั้น ต้องจำได้ว่าครั้งหนึ่ง นางเคยถูกพิษปลุกกำหนัด

และที่สำคัญ เขาไม่ปรารถนาให้นางจดจำได้ว่า...เขาเป็นคนช่วยนาง

นี่คงเป็นสิ่งเดียวที่บุรุษผู้ไม่เคยอ้อนวอนต่อสวรรค์ กำลังร้องขอความเมตตา

แต่น่าเสียดายเพราะครั้งนี้สวรรค์ช่างไร้ตาไร้ใจ จึงไม่ได้ยินเสียงอ้อนวอนของคุณชายสกุลเย่ เพราะนับตั้งแต่ถูกพาตัวขึ้นรถม้ามุ่งไปยังหยางจี เหวยหลินหว่านกลับจดจำทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตนได้อย่างชัดเจน

ภาพทุรนทุรายของตนที่ถูกคนผู้นั้นโอบอุ้มคล้ายเพิ่งเกิดขึ้น เสียงครวญครางหวานพร่าดังขึ้นเรื่อยๆ แม้กระทั่งขณะที่ปลายนิ้วของเขากดคลึงตรงนั้นก็ยังจำได้ไม่ลืม

ทุกอย่างยังคงแจ่มชัด เป็นเช่นนี้แล้วนางจะลืมไปได้อย่างไร

*******************************************************

นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. ๒๕๕๘ ห้ามลอกเลียนแบบหรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้

รวมทั้งการจัดเก็บ ถ่ายทอด สแกน บันทึก ไม่ว่าจะในรูปแบบหรือวิธีการใดๆ

ในกระบวนการอิเล็กทรอนิกส์โดยไม่ได้รับอนุญาต เป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของงานประพันธ์

+