Colorful Review รับวิจารณ์นิยายหลากแนว

ลำดับตอนที่ #67 : [SEND]:Oh My gosh! เทพบุตรของฉันคือนาย:Lee Meeso

:)  Shalunla

ผู้วิจารณ์: ZelDa 

ชื่อเรื่อง: Oh My gosh! เทพบุตรของฉันคือนาย

 นามปากกา:  Lee Meeso

        สวัสดีค่ะ ใบตอง เค้าชื่อเซล ยินดีที่ได้รู้จักและฝากตัวด้วยนะ>< มาวิจารณ์ช่วงสงกรานต์เซลจริงๆแล้วพี่จะต้องวิจารณ์แบบชิวๆนะเนี่ย แต่คุณตองดันเลือก10ดาว โอ้ว มาย ก็อดดด!!! =[]= เห็นทีเซลคงต้องกลับมาฮาร์ทคอร์เหมือนเดิมแล้วล่ะ หลังจากที่วิจารณ์3ดาวติดกัน2ราย ความฮาร์ทคอร์ก็ถดถอยT^T เอาเหอะๆ พล่ามมากแล้ว เข้าเรื่องเลยดีกว่า

             ชื่อเรื่อง (5/5)

ดีแล้วจ้ะ ไม่ต้องปรับปรุงอะไร

            ความสวยงาม+หน้าบทความ (9/10)

ความสวยงามเซลไม่เน้นเพราะจะแต่งยังไงมันก็แล้วแต่สไตล์ของแต่ละคนใช่มั้ยล้าฉะนั้นให้เต็มค่ะ(5คะแนน) ส่วนหน้าบทความเซลว่าเรื่องย่อยังดูไม่น่าสนใจเท่าไร ส่วนตรงคาแร็กเตอร์ที่วางไว้หน้าบทความก็น่าจะใช้เป็นรูปเล็กแล้วก็อธิบายแค่สั้นๆพอ เพราะ1.คุณตองมีตอนที่แนะนำตัวละครต่างหากยู่แล้ว 2.การอธิบายยาวๆของน้องมันเหมือนสปอยเนื้อเรื่องไปบ้างนิดๆแล้วว่าเรื่องมันเกิดยังไง นางเอกพบกับใคร รักกับใคร...ไม่มีใครเดาไม่ออกหรอกค่ะก็มันเป็นนิยายรักนิ

             การดำเนินเรื่อง (4/5)

การดำเนินเรื่องของคุณตองมันยังไม่มีปัญหาอะไรมากหรอกนะ แต่บางตอนเช่นการตัดฉากมันยังดูรวบรัดและเร็วไปบ้างนิดหน่อยลองอ่านทบทวนดูอีกทีนะจ๊ะ

             พล็อตเรื่อง+เนื้อเรื่อง (6.5/10)

พล็อตถือว่าแปลกดีนะ แต่แนวเทวดาก็เจอมาเยอะ ส่วนเนื้อเรื่องเซลว่ามันแปลกๆนะ บอกได้คำเดียวนะว่ามันดูไม่สมเหตุสมผลและไม่เป็นธรรมชาติ จะว่ายังไงดีล่ะ...งั้นเซลจะบอกแบบตรงๆเลยนะ คือ เฮโลว์น่ะเป็นเทพเจ้าแห่งความฝันใช้มั้ยล่ะ แค่ดีดนิ้วเป๊าะแป๊ะก็สามารถเสกอะไรๆได้แล้ว แล้วทำไมถึงไม่เสกให้นางเอกมีเสียงที่ดีขึ้นมาเลยล่ะ แค่นี้นางเอกก็ความฝันจริงแล้ว อีกอย่างคุณตองเป็นคนบอกเองนะ ‘ความฝันของพวกมนุษย์เป็นจริงได้แค่ปลายนิ้ว’ แค่ปลายนิ้ว...นั่นสิ แล้วทำไมเฮโลว์ไม่แค่ปลายนิ้วล่ะ ทั้งๆที่วิธีแค่ปลายนิ้วง่ายกว่าเยอะ เฮโลว์บอกเองว่าความรู้สึกห้ามเปลี่ยนงั้นทำไมไม่ใช้วิธีปลายนิ้วล่ะแค่แปบเดียวงานก็เสร็จแถมความรู้สึกไม่เปลี่ยนด้วย(อยู่ด้วยกันแปบเดียวเปลี่ยนก็เวอร์แล้ว-.-) แต่ถ้าเป็นเนื้อเรื่องประมาณว่าเพระเอกเป็นเทวดาที่หลงรักในเสียงเพลงเผลอไปทำอะไรซักอย่างเลยถูกไล่ออกจากสวรรค์ต้องทำดีหนึ่งอย่างถึงจะกลับขึ้นสวรค์ แล้วก็ถูกยึดเวทมนต์(ไม่สามารถใช้เวทมนต์ได้)แล้วก็พระเอกก็ดันได้ยินเสียงอ้อนวอนของนางเอกเลยอาสาจะเป็นเทรนเนอร์ให้ไรงี้ มันยังดูสมเหตุสมผลมากกว่าซะอีก เซลรู้ค่ะว่าเนื้อเรื่องแบบนี้มันดูซ้ำ ซ้ำแล้วไง..เนื้อเรื่องไม่ใช่ส่วนที่ทำให้นิยายของคุณตองผ่านการพิจารณานะคะมันเป็นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น สนพ.ไม่ได้ตัดสินแค่เนื้อเรื่องหรือพล็อตของคุณตองเท่านั้นแต่เขายังดูส่วนประกอบอื่นๆอีกด้วย ฉะนั้นถ้าเนื้อเรื่องดีแต่ส่วนอื่นๆทำได้ไม่ดีพอหรือไม่ถึงเกณฑ์ของสนพ.มันก็ไม่ผ่านหรอกค่ะ ตามตรงนะ จริงๆแล้วเซลก็ไม่รู้เนื้อเรื่องของคุณตองอย่างแน่ชัดหรอกนะคะเพราะคุณตองลงมาแค่6ตอน แถมเรื่องย่อของคุณตองก็ไม่มี ไม่สามารถบอกอะไรได้เลย เซลเลยวิจารณ์ไปตามที่เซลเห็น เซลรู้ค่ะว่าพูดตรงเกินไปแบบนี้มันอาจจะทำลายจิตใจคุณตองมากไปหน่อย ถ้าทำลายมากไปหรือคุณตองไม่ชอบก็ไม่ต้องไปสนมันนะคะ

            การบรรยาย (6.5/10)

บทบรรยายของคุณตองเป็นการบรรยายโดยบุคคลที่3ซึ่งจริงๆแล้วไม่เหมาะกับนิยายรักวัยรุ่นเลย เซลไม่ได้บอกว่าการบรรยายแบบนี้มันใช้ในนิยายรักไม่ได้แต่หมายถึงว่าผู้แต่งจะต้องเป็นผู้ที่ชำนาญและเก่งในการบรรยายแบบบุคคลที่3มากๆเพราะมันต้องบรรยายให้ดูมีเสน่ห์และน่าติดตามในทางกลับกันถ้าบรรยายไม่ดีนิยายก็จะดูน่าเบื่อและไม่น่าอ่านขึ้นมาทันทีเพราะมันจะน่าเบื่อเวลามานั่งอ่านอะไรที่เรารู้อยู่แล้วติดกันเป็นพรืดๆจึงไม่แนะนำให้ใช้การบรรยายประเภทนี้ค่ะ แล้วอีกอย่างนี่เป็นเรื่องเล่าจากตัวนางเอกเองนะยิ่งไม่ควรใช้การบรรยายแบบนี้เพระมันเหมือนเธอกำลังเล่าถึงคนอื่นอยู่ไม่ใช่ตัวเอง แล้วก็...ถึงการบรรยายน้องจะเป็นแบบนี้ก็จริงนะแต่เหมือนน้องจะไม่สามารถเข้าถึงสถานการณ์ได้ยังไงไม่รู้ คุณตองไม่บรรยายถึงสถานที่ให้เรานึกภาพออก คุณตองไม่บรรยายหน้าตาของตัวละครให้มันดูน่าหลงใหล มันเป็นจุดบอดจุดใหญ่เลยนะไอ้การที่เราไม่สามารถเข้าถึงในนิยายที่เราแต่งน่ะงั้นขออนุญาตหักเยอะหน่อยนะคะ อ่อ..อีกอย่าง ถ้าจะบรรยายแบบนี้ก็ลดบทสนทนาหน่อยนะคะเพราะบางตอนบทสนทนามันเด่นเกินไปแบบมีบทสนทนาก็ไม่ว่าหรอกนะแต่มันไม่มีการบรรยายต่อหลังเลย เลยทำให้เสน่ห์ของการบรรยายลดลงนะคะ

         ตัวละคร (8/10)

ตัวละครขาดเอกลักษณ์และความมีเสน่ห์อย่างแรงนะคะ อ่านไปก็รู้สึกเหมือนว่านางเอกธรรมดาๆไม่มีนิสัยหรืออะไรที่เป็นเอกลักษณ์เลย นัมเบอร์ด้วย ตัวละครของน้องยังขาดเสน่ห์และความโดเด่นนะ

        บทสนทนา (8/10)

อย่างที่บอกไปในส่วนของบรรยาย บางตอนบทสนทนาก็เยอะไปจนทำให้รู้สึกแปลกๆ บางตอนก็น้อยไปมีการบทบรรยายเป็นพรืดๆทำให้ไม่น่าอ่านและทำให้ไม่สมูต

การใช้ภาษา (9/10)

เก่งนะคะ คุณตองใช้ภาษาได้ดีทีเดียว ตบมือให้เลย แต่บางคำมันก็เหมือนจะทางการไปหน่อยนะเช่น ‘ยิ้มปูเลี่ยนๆ’ เอาจริงๆนะคะ คำนี้ไม่ค่อยมีใครรู้หรอกค่ะ เลยอย่างให้ปรับภาษาให้มันดูสมวัยขึ้นนิดนึงแต่ก็ไม่ได้ให้วิบัตินะคะ

        ความน่าติดตาม (5.5/10)

ถึงบทนำจะชวนให้คลิ๊กไปยังบทถัดมากพออ่านบทที่1มีการทิ้งท้ายโดยที่พระเอกโพล่มา ในส่วนนี้ยังน่าติดตามอยู่แต่พออ่านตอนที่ 2 ขึ้นไปตั้งแต่พระเอกโพล่มา มันก็รู้สึกเหมือนเป็นแค่ชีวิตประจำวันของเด็กสาวคนหนึ่งเท่านั้นเอง ไม่ค่อยมีความน่าติดตามเลย

ปล.อีกครั้ง วิจารณ์ไปตามที่เห็นเพราะแต่ละบทของน้องมันยังดูสั้นและลงมาแค่6ตอน

          ความประทับใจโดยรวม (12/15)

บอกไว้ก่อนว่าอันนี้ไม่ใช้ความประทับใจโดยรวมของเซลเองนะคะ แต่เป็นประมาณว่าสรุปโดยรวมว่าเรื่องนี้เป็นยังไงน่ะ โดยรวมเรื่องนี้ขาดเสน่ห์อย่างแรงและความน่าติดตามค่ะ เอาจริงๆนะคะมันดูไม่ค่อยน่าอ่านอาจเป็นเพราะการบรรยายของคุณตองด้วยแหละ แล้วไหนจะไม่มีเรื่องย่ออีก อ่ะนะ...อยากให้ปรับปรุงมากๆจริงๆ ถ้าอยากให้อธิบายเพิ่มมากว่านี้หรืออยากโต้เถียง คัดค้านหรือขอคำแนะนำละก็เชิญหลังไมค์(ในไอดีได้เลย) การจะส่งสนพ.ไม่ใช่เรื่องง่ายๆนะคะ ยิ่งเป็นแจ่มใสแล้ว มาตาฐานยิ่งสูง เซลเคยอ่านเจอเรื่องนึงหนุกมากกกกกกก เนื้อเรื่องน่าสนใจ การบรรยายโอเค ตัวละครมีเอกลักษณ์ มีการเล่นมุกฮาๆบ้างทำให้เนื้อเรื่องดูมีสีสันและชีวิตชีวา แต่ก็ยังไม่ผ่าน ไม่รู้ทำไม เฮ้อ..ช่างเหอะค่ะ

คะแนนรวม (73.5/100)

อื้ม...ลองเอาคำแนะนำไปพิจารณาดูนะคะ ถ้าอยากได้อะไรเพิ่มเติมก็เชิญในไอดี ถ้าไม่รังเกียจเซลที่สับแหลกเกินไปอ่ะนะ ถ้าสับแหลกเกินไปก็ขอโทษนะคะ ขอโทษอย่างสูงและอย่างแรงจริงๆ =/\=

 
**นี่เป็นความคิดเห็นส่วนบุคคลนะคะ เซลได้ให้คำแนะนำไปแล้วว่าควรแก้ไขตรงไหนถ้าจะเลือกปฏิบัติตามหรือไม่ก็แล้วแต่จะเลือกนะ แต่ขอให้เอาเก็บไปพิจารณาด้วย นักวิจารณ์เหนื่อย! อ่อ...ถ้าไม่พอใจตรงไหนก็ขออภัยนะคะ ขอบคุณ**