นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
1,962
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
1.96K
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 16 ม.ค. 58 / 15:23 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
(SF GOT7) MarkBam : Good Bye
"หวัดดีค่ะ~ เนี่ย sf MarkBam เรื่องแรกเลยย คือ จิ้นสองคนนี้มานานแล้วว คือแบบ ไปไปมามาเกิดอยากลองแต่ง sf ขึ้น ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยน้า เรื่องแรกนี่เน้ออ วิพากษ์วิจารณ์กันได้เต็มที่นะค่ะ เรายินดีรับฟังค่ะ ยังไงก็ฝาก sf markbam ด้วยน้า~ <3 จุ้บๆ"
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผม ‘มาร์’ รับ ผมมีอะไรอยาะบอ ือ ผม้อย้ายามรอบรัวไปที่อเมริาแล้ว
ริๆ มันไม่ใ่เรื่อน่าเศร้าอะไร ถ้าไม่ใ่เพราะ..เอ่อ..ผมยัไม่ไ้บอลาเ้าัวเล็เลย
‘แบมแบม’
แบมแบม เป็นเ็ผู้ายอายุ 7 วบ ที่ัวเล็มา นนึว่าอายุแ่ 4-5 วบ บ้านอผมับแบมแบมอยู่ิัน ผมเล่นและอยูแลเ้าัวเล็มา ั้แ่ผมย้ายมาอยู่ที่นี่ นถึอนนี้ แบมแบมิผมแเลย ไม่ว่าะทำอะไร ะไปไหน เ้าัวเล็็ะไป้วยลอ แม่อแบมแบมมัะเรียผมไปูแล
แบมแบมเสมอ
รู้ัวอีที แบมแบม็เป็นส่วนหนึ่ในีวิอผมแล้ว เป็นเหมือนสิ่ที่ผมาไม่ไ้
มันยาที่ะ้อาลาันริๆ
“มาร์! แม่อแบมแบมฝาบอให้ลูไปูน้อให้หน่อยนะ!”
ูเหมือนผม้อไปูแลเ้าัวเล็แล้วละรับ
ทันทีที่ผม้าวเ้าไปในบ้าน เ้าัวเล็ที่ำลัเล่นัว่อเลโ้อยู่ เมื่อเห็นผม็ทิ้อเล่นในมือลทันที แล้วรีบวิ่มาอาผมแน่น ่อนะพู้วยน้ำเสียอออ้อน
“มาร์ วันนี้มาร์อ่านนิทานให้แบมฟันะๆๆ”
ผมพยัหน้าแล้วยิ้มอย่าเอ็นู่อนะูมือเ้าัวเล็เินไปที่ั้นหนัสือ
“แบม อยาฟัเรื่อไหนเลือเลยเี๋ยว มาร์อ่านให้ฟั”
แบมแบม ใ้เวลาเลือนิทานไม่นานเท่าที่วร ัพัมือน้อยๆ็เอื้อมมือๆไปว้าหนัสือปสีเียวๆเล่มนาลาๆ แล้วยื่นให้ผม ผมรับและพลิึ้นมาู
‘ปีเอร์ แพน’
เลือไ้ีนี่
“เรื่อนี้แหละ มาร์อ่านให้แบมฟันะ”
นัวเล็บอเสียเื้อยแ้วอย่าระือรือร้น ่อนะว้ามือผมแล้วลาไปที่ห้อนั่เล่น ผมนั่ลรพื้นแล้วพิหลัเ้าับโฟา แบมแบมวิ่ไปหอบหมอนมาแล้ววาลที่ัผม ่อนที่ัวเอะล้มัวลนอน เพื่อรอฟันิทาน
“าลรั้หนึ่นานมาแล้ว...”
ผมึ้น้นารเล่านิทานอย่านี้ทุรั้ เ้าัวเล็ที่นอนหนุนัอยู่ั้ใฟัอย่าสนอสนใ
“....บแล้ว”
ผมใ้เวลาเล่านานพอสมวร พอเล่าบผม้มลไปูนที่นอนหนุนัอยู่ ปราว่าหลับปุ๋ยไปะแล้ว นาเวลานอนยัน่ารัเลย
ผมนั่มอนัวเล็ที่หลับไปแล้วหายใเ้าอออย่าสม่ำเสมอ อย่าเพลิเพลิน ผมรู้สึีนะเวลาที่ไ้มอหน้าแบมแบมอยู่อย่านี้ ยิ่ไ้อยู่้วยไู้แล ผมยิ่ไม่อยาให้เวลานั้นมาถึ ผมอยาหยุเวลาให้ผมไ้อยู่ับนัวเล็นานๆว่านี้
“ืออออ”
หลัาหลับไปสอั่วโม แบมแบมน้อย็เริ่มะัวเียื่นึ้นมาแล้ว นี่็ใล้เวลาอาหารเย็นแล้ว้วย ผมัท่านอนให้แบมแบมไ้นอนสบายึ้น ่อนที่ผมะลุเพื่อไปทำอาหารเย็นให้นัวเล็ทานอนื่น
ผมเอาาน้าวผัไปอุ่นในไมโรเวฟ เพื่อรอเวลาแบมแบมื่น
“มาร์! มาร์! อยู่ไหน! มาร์!”
ู่ๆแบมแบม็ร้อเสียั ผมึรีบวิ่ไปู เห็นนัวเล็นอนิ้นไปิ้นมา ูเหมือนะฝันร้าย ผมอุ้มนัวเล็ึ้นมาอแน่น่อนะลูบหัวเบาๆ
“แบมแบม มาร์อยู่นี่”
“มาร์...”
แบมแบมลืมาึ้นมา เปลือามีน้ำารื้นอยู่ เมือเห็นผมแบมแบม็ออผมแน่นเลย
“ฮึ มาร์ แบมฝันร้าย ฮึ ฮืออ”
“ไม่ร้อนะๆ มาร์อยู่นี่”
“แบมฝันว่า มาร์ทิ้แบม ฮึ มาร์อย่าทิ้แบมเหมือนในฝันนะ”
ผมสะอึับสิ่ที่แบมบอเมื่อสัรู่ ผมไม่ไ้ะทิ้แบมแบมนะ
“ไม่ร้อนะๆ ป่ะไปิน้าวันีว่า”
ผมบอ่อนะอุ้มนัวเล็ึ้น ระหว่าทาเินไปห้อรัวแบมแบม็ออผมแน่นไม่ปล่อยเลย ผมเริ่มไม่ล้าที่ะบอแล้วนะเนี่ย
“อ้ามม อ้าปาว้าๆสิ”
ผมำลัป้อน้าวนัวเล็อยู่ แบมแบมไม่ยอมินผัเลย บาที้อให้ผมุอยู่เรื่อย
“ไม่เอา แบมอิ่มแล้ว”
“อิ่มไ้ไ แบมินไปนิเียวเอนะ ินอีๆ”
“ไม่ แบมอิ่มแล้ว”
เ้าัวเล็พู่อนะหันหน้าหนีพลาทำแ้มป่อไม่ยอมิน้าว
“อย่าื้อสิ แบม มาร์ะไม่ป้อนแล้วนะ ให้แบมินเอเลย”
ผมพูู่่อนะวา้อนลบนาน ทำให้เ้าัวเล็ที่ไม่ยอมิน้าว หันมามอผมอย่าอนๆ ่อนะยอมอ้าปาเพื่ออ้ำ้าว
“อ่ะ ีมา”
ผมยิ้มและยอมป้อน้าวแบมแบม่อ เ้าัวเล็ยอมินนหมเลย
“แบมินเสร็แล้วไปอาบน้ำนะ เี๋ยวมาร์ะเ็บรัว”
ผมบอแล้วลุึ้นยานไปล้าที่อ่าล้าาน แบมแบมน้อยพยัหน้า่อนะเินึ้นั้นบนเพื่อไปอาบน้ำ ในระหว่าที่ผมำลัล้าานผม็นึหาวิธีที่ะบอนัวเล็อยู่ แบมแบมะร้อไห้ไหมนะ ถ้าผมบอไป ผมลัวที่ะทำให้แบมแบมเสียใ ถ้าเลือไ้ผมไม่อยาไปเลย นี่ผม้อบอแบม
แบมริๆสินะ
ผมเ็บรัวเสร็แล้วไ้ยินเสียทีวีัมาาห้อนั่เล่น่อนะเินไปูเห็นแบมแบมน้อยำลันัู่ทีวีอยู่ ผมเินเ้าไปบออนนี้เลยีไหมนะ ไม่ีแน่
“ูอะไรอยู่ มาร์ู้วยไ้ไหม”
ผมเินเ้าไปหาและนั่ล้าๆแบมแบม เ้าัวพยัหน้า่อนะหันไปสนใทีวี่อ ทำไมแบมแบมูเียบไป ปิะ้อพูนู่นพูนี่สิ หรือเป็นเพราะที่ผมุแบมแบมเริ่อิน้าวนะ
“แบมแบม โรธที่มาร์ุเหรอรับ”
แบมแบมส่ายหน้าทั้ๆที่สายาำลัับ้อที่อทีวีอยู่
“แล้วแบมแบมเป็นอะไรรับ”
แบมแบมเลิสนใอทีวีแล้วหันมามอหน้าผม
“วันนี้มาร์นอนเป็นเพื่อนแบมไ้ไหมรับ ุแม่ไม่อยู่แบมไม่อยาอยู่นเียว”
“ทำไมะไม่ไ้ละ”
ผมบอแล้วลูบหัวนัวเล็อย่าเอ็นู
ผมับแบมแบมนัู่ทีวีมานอนนี้ 4 ทุ่มแล้ว
“ฮ้าววว~”
นัวเล็หาวมาสามสี่รอบละ บอให้ไปนอน็ไม่ไป
“แบมป่ะ มาร์ะพาไปนอน ึแล้วนะ”
แบมแบมพยัหน้าหึหึ ผมึอุ้มนัวเล็ึ้น แล้วเินไปปิทีวี่อนะพาึ้นไปั้นสอเพื่อเ้านอน
ฟึบ
ผมวาแบมแบมลที่เีย่อนะัท่านอนให้ แล้ว่อยึผ้าห่มมาห่มให้
หมับ
“มาร์็มานอนสิรับ สัาแล้วนี่ะนอนเป็นเพื่อนแบม”
“โอเรับๆ”
ผมบอ่อนะสอัวเ้าไปในผ้าห่มนวม้าๆแบมแบม ผมิว่าผมวระบอแบมแบมอนนี้นะ เพราะพรุ่นี้ผม้อไปแล้ว
“แบมแบม”
“รับ”
ผมสูหายใเ้าลึๆ่อนะรวบรวมวามล้าเพื่อพูมันออไป ยัไ็้อพู
“ือมาร์มีอะไระบอ..”
แบมแบมเียบเพื่อฟัในสิ่ที่ผมำลัะบอ ในวามมืผมมอเห็นแผ่นหลัเล็อแบมแบมที่หัน้าให้ผมอยู่
“…พรุ่นี้..เอ่อ มาร์ะไม่ไ้อยู่ับแบมแล้วนะ”
ผมพูออไปและรอูปิิริยาอนัวเล็
“..มาร์ะไปไหนรับ”
“ือ..มาร์ ้อย้ายามรอบรัวไปอเมริา”
เียบไม่มีอะไรเิึ้น แบมแบมเียบไม่พูอะไรทั้นั้น หรือแบมแบมะหลับนะ
“แบม..”
็ยัเียบอยู่ ผมึับแบมแบมให้นอนหันมาทาผม
แบมแบมร้อไห้!
“แบม...”
“ฮึ มาร์ะทิ้แบม”
นัวเล็สะอื้น่อนะพูออมา ทำให้ผม้อึแบมแบมเ้ามาอแน่น
“ไม่ๆๆ มาร์ไม่ไ้ทิ้แบมนะ มันำเป็นมาร์้อไป”
“ไม่ริ ฮึ มาร์ไม่รัแบมแล้ว มาร์ะทิ้แบม ฮึ ฮืออ”
แบมแบมเริ่มร้อไห้หนัึ้น ผมะทำไีนะ ถ้าเลือไ้ผมอยาอยู่ที่นี่ไม่อยาไปไหนทั้นั้น
“มาร์ไม่ไ้ทิ้แบมนะ มาร์รัแบม รัมาลอ อนนี้็ยัรั อย่าร้อนะๆ”
ผมปลอบแบมแบม แ่นัวเล็็ไม่มีท่าทีะหยุร้อ
“มาร์ไม่อยาอยู่ับแบม ฮึ มาร์ะทิ้แบมเหมือนในฝันใ่ไหม ฮืออ”
เสียร้อไห้อแบมบีบหัวใอผมมา ผมรู้สึผิที่ทำแบบนี้ ผมไม่ไ้ะทิ้แบมนะ
“ไม่นะ มาร์อยาอยู่ับแบม แ่รอบัวมาร์้อย้ายไป มาร์็้อไป้วย”
“ฮึ แล้วแบมะเล่นับใร มาร์ะไปแล้วไม่ลับมาหาแบมอี”
“มาร์ะลับมาหาแบมนะ มาร์ะลับมาแน่ๆ มาร์ไม่ไ้ทิ้แบมนะ”
“มาร์โห ฮืออ”
นัวเล็ไม่มีท่าทีว่าะหยุร้อเลย ผมเ็บที่ทำให้แบมร้อไห้ เ็บที่ทำให้แบม้อเสียใ ผมไม่อยาให้แบมร้อไห้เลย ผมอบที่ะเห็นแบมแบมยิ้มมาว่า
“ไม่มาร์ไม่โห มาร์สัา มาร์ะลับมาหาแบม”
“ฮึ ฮืออ”
ผมอแบมแบมแน่นึ้นว่าเิม แล้วลูบหัวเบาๆ
“แบมแบม้อรอมาร์นะ มาร์สัาะลับมาหาแบมแบม อย่าร้อนะๆ”
ไม่นานเสียสะอื้นและร้อไห้อแบมแบม็เริ่มเียบล แบมแบมหลับไปแล้ว ผมระับอแล้วึแบมแบมเ้ามาใล้ ่อนะับน้ำาที่เปรอะอยู่้าแ้มทั้สอออ
ผมไม่อยาไปเลย ถ้าผมไปแล้วแบมะเล่นับใร ใระอยป้อน้าว อยเล่านิทานให้แบมฟั ผมอเป็นห่วไม่ไ้ ผมหลับาลทั้ๆที่ยัอนัวเล็ไว้อยู่ และผม็เ้าสู่ห้วนิทรา
“อือ”
ผมื่นมาในอนเ้ามื แบมแบมยัหลับอยู่ในอ้อมอผมอยู่ วาทั้สอ้าบวมาารร้อไห้เมื่อืน ผมยับัวลุึ้น ่อนะึผ้าห่มมาห่มให้แบมแบม
ผมยืนมอนัวเล็พัหนึ่ ผม้อไปแล้ว อีนานแ่ไหนนะที่ผมะไ้เห็นนัวเล็อี บาที รั้หน้าถ้าผมลับมาแบมแบมอาะสูึ้นว่านี้็ไ้ ถ้าถึอนนั้นแบมแบมะยัำผมไ้ไหมนะ
“ืออ..มาร์”
แบมแบมละเมอเรียื่อผมออมา
“แบมรอมาร์นะ มาร์สัามาร์ะลับมา”
ผมพู่อนะโน้มัวลไปูบหน้าผานัวเล็ที่หลับอยู่อย่าแผ่วเบา
“บ๊ายบาย แบมแบม”
http://writer.dek-d.com/namlovelove555/writer/view.php?id=1287077 เป็นลิ์อน่อไปนะ่ะ
-------------------------------------------------------------------------------------------------
่า เป็นยัไน้อออ ทำไมมันูราม่าเยเลยย ฮา T^T
ฝา้วยนะ่ะ :D
**ปล. อบุ ุ@hyperkratae มาๆนะ่ะ ที่มาเือนไรท์แ้ให้เรียบร้อยแล้วนะ่ะ >3<
ผลงานอื่นๆ ของ Tunda™ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Tunda™
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น