"ความทรงจำ"

เนื้อเรื่อง

เคยมั๊ย.... เวลาที่คุณต้องเสียคนที่คุณรักไป

เสียเค้าไปอย่างไม่รู้ว่าเค้าจะกลับมาไหม

คุณจะรู้สึกอย่างไร   ถ้า  ณ  ปัจจุบันคุณไม่มีเค้าอยู่  ไม่มีเค้าใกล้ๆ 

ใช่แล้วความรู้สึกที่เกิดขึ้นขึ้นคงมีแต่ความเจ็บปวด  ความเหงา  ความอ้างว้าง

~* เพียงเวลาแค่ไม่นาน ทำให้เราได้คุ้นเคย สุขและทุกข์ที่ล่วงเลย มันทำให้เรายิ่งผูกพัน *~

นี่ก็ปาเข้าไปสองเดือนแล้วซินะ  ทำไมวันเวลาช่างผ่านไปเร็วซะขนาดนี้   สองเดือนแล้วจริงๆหรอเนี่ย  แต่ทำไมความรู้สึกของผมมันเหมือนว่ามันเพิ่งผ่านไปได้แค่สองวันเท่านั้นเอง  วันนี้เป็นวันจันทร์ที่ 24 พ.ย. 2551  ครบสองเดือนพอดี   สองเดือนที่มีแต่ความเหงา  ความอ้างว้าง   

ผมเอง  ผมเองที่เป็นคนก่อเรื่อง  ก่อเรื่องทั้งหมดขึ้นมา   ตั้งแต่ต้นจนมันจบ    ผมมันเป็นคนที่เห็นแก่ตัว  เห็นแก่ตัวอย่างมาก    แต่ก้อนะ  ทำไงได้หละคับ

ผมยังจำทุกเรื่องราวที่ผมกับเค้าได้ทำร่วมกันมา  มันมีทั้งเรื่องราวที่ดีร้ายและเรื่องราวที่เลวร้าย  ทุกเรื่องราวเราได้ผ่านมันมา  เวลาเรามีปัญหาต่างๆ  ไม่ว่าจะเป็นปัญหาเล็กๆน้อยๆ  ก็ตาม  เราสองคนจะไม่ปล่อยให้มันค้างคาไว้   ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง

ผมจำไม่ได้ว่าวันนั้นเป็นวันที่เท่าไหร่  แต่วันนั้นเป็นวันที่ผมประทับใจมากที่สุด  มากที่สุดจริงๆ   ผมได้คุยโทรศัพท์กับแม่ของเค้า    ความรู้สึกของผมตอนนั้นนะ   ผมบอกตรงๆเลยว่าผมตื่นเต้นมากถึงมากที่สุด  ผมไม่รู่ว่าผมจะเริ่มคุยยังไงดี  จะคุยเรื่องอะไร   ใจหนึ่งก็กลัวอีกใจหนึ่งก็อยากคุย    ยอมรับเลยนะว่าทั้งกลัวและเกรงมาก   แต่แม่ก็คุยดี  แม่เป็นคนที่คุยสนุก  เลยทำให้ผมหายกลัวเลย  แม่ได้ถามทุกข์สุข   แล้วผมกับแม่ก็ได้คุยเรื่องของเค้าด้วย   วันนี้ผมมีความสุขมาก 

เย็นวันนั้นเรายังคุยกันเช่นเดิม  อาการของเค้าก็เป็นปกติ  ไม่มีอาการอะไรเลย  ผมมีรางสังหรณ์บางอย่าง  เลยทำให้ผมไปเปิดอินเตอรเน็ต แล้วออนเอ็ม  ผมคุยกับน้องสาวของเค้า  น้องสาวเค้าบอก เค้าเข้าโรงพยาบาล  ผมถามว่าเป็นอะไร  เค้าเป็นลมหมดสติ   หมอให้นอนอยู่ที่โรงพยาบาล  ประมาณห้าทุ่มกว่าๆโทรศัพท์ผมดังขึ้น...

“ป๊า   ป๊าเป็นอะไร   ป๊าเป็นอะไร”  นั่นเป็นเสียงของผมถามขึ้นทันทีที่ได้รับโทรศัพท์จากเค้า

“ป๊า ไม่ได้เป็นอะไร  ป๊าสบายดี”     เค้าตอบผมกลับด้วยน้ำเสียงที่ดูเหนื่อย  อ่อนเพลีย

“ป๊า  เนมรักป๊านะ  ป๊าต้องไม่เป็นอะไรนะ   ป๊าต้องอยู่กับเนมนะ  ป๊าสัญญากับเนมนะ” 

“อืม ป๊าสัญญา  ว่าป๊าจะอยู่เนม”

เค้าเดินไปขอโทรศัพท์กับกระเป๋าของเค้าจากพยาบาล  แต่พยาบาลไม่ให้รู้มั้ยว่าเค้าบอกกับพยาบาลว่าไง  เค้าไปบอกว่า

“ถ้าไม่ให้โทรศัพท์กับกระเป๋าเค้า  เค้าจะออกจากโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้”  พูดอย่างนี้ไปมีหรอครับที่พยาบาลจะไม่ให้

และนี้ก็เป็นอีกหนึ่งความประทับใจที่ผมรับจากเค้า   ขนาดเค้าป่วยนอนโรงพยาบาลเค้ายังนึกถึงผม ผมหละเชื่อเค้าเลย

มีอยู่คืนนึงคับผมกับเค้าคุยโทรศัพท์กันอยู่  พอดีมันดึกแล้ว   ทีนี้ผมไม่ยอมนอน  เค้าให้ผมนอนแต่ผมก้อไม่นอนผมทำเป็นแกล้งหลับ  แล้วเค้าก้อว่างโทรศัพท์ไป  สักพักใหญ่ๆ เค้าก้อโทรกลับมา  ผมก็รับ 

“เนม  นอนได้แล้วมันดึกแล้วพรุ่งนี้ต้องไปเรียน”   เค้าบอกให้ผมนอน

“ก็นอนอยู่นี้ไง”  ผมตอบกลับทันที

“เนม !! ” 

“หืออ อาราย  เนมก็นอนอยู่เนี่ย”

“หลับได้แล้ว เนม !!!”  เสียงของเค้าเริ่มดุผม

“เนมก็หลับไงป๊า หลับแล้วเนี่ย” ผมเถียงกลับ

“เนม!!!!!!”   ทันทีทีเค้าพูดจบผมยังไม่ได้เถียงกลับเลย  เค้าว่างโทรศัพท์ไปแล้ว 

~~  เนมขอโทดด  ดดด    ป๊าโกด  เนมมมม  ~~~   แล้วผมก็หลับไป

ที่ผมเล่ามาก็เป็นแค่บางเรื่องราวของผมกับเค้า  มีทั้งเรื่องราวที่ดีและเรื่องราวที่เลวร้าย  เรื่องราวของผมกับเค้ามันมีเยอะมาก  ถึงมากสุด  บางเรื่องราวมันอาจจะเขียน อาจจะพูดออกมาเป็นคำพูดเขียบนเป็นตัวหนังสือได้  มันต้องใช้ใจ  ใช้ใจดูใช้ใจมองมัน  เราถึงจะเห็นมัน

ตลอดเวลา 4 เดือน 12 วัน  ที่ผมกับเค้าใช้เวลาร่วมกัน  มันมีสิ่งต่างๆเกิดขึ้นมากมาย  ทั้งเรื่องราวดีๆและเลวร้าย  แต่ผมก็มีความสุขกับทุกเรื่องที่มันเกิดขึ้นมา   มันเป็นความประทับใจ    มันเป็นการเรียนรู้อย่างหนึ่งในชีวิต  มันเป็นอะไรที่งดงาม   มันเป็นหลายๆสิ่งหลายๆอย่าง   

ผมยังจำได้ถึงคืนนั้น  มันเป็นคืนที่โหดร้ายมากสำหรับผม   คืนนั้นมันเป็นคืนที่ทรมานที่สุด  เป็นคืนที่ผมไม่อยากนอนที่สุด   มันเป็นคืนแรกที่ผมต้องนอนโดยไม่มีเสียงเค้ามาส่งผมเข้านอน  ใจผมตอนนั่นจะขาดให้ได้  ข่มตาให้หลับยังไงก็หลับไม่ลง   น้ำตามันก็ไหลออกมาจากตา 

“ทำไมเวลามันถึงได้เดินเช้าขนาดนี้  ทำไมมันไม่เช้าสักที ผมไม่ไหวแล้ว  พระเจ้า!! ช่วยผมด้วย” ผมคิดขึ้นมาในใจ

ผมไม่รู้ว่า ผมจะได้เจอมันอีกครั้งเมื่อไหร่    ไม่รู้ว่าในอนาคตข้างหน้ามันจะเกิดขึ้นกับผมอีกมั้ย    

แต่สิ่งที่เกิดขึ้น  ณ ตอนนี้ในใจของผม   ก็คือ.....

“ความทรงจำ”

ความทรงจำอันมีค่ามีค่ามากกว่าเงินทองใดใด

ความทรงจำครั้งยิ่งใหญ่แม้ว่ามันเป็นเพียงแค่ความทรงจำ 

ความทรงจำที่สวยงามแม้ว่ามันจะมีความทุกข์ก็ตาม

ความทรงจำที่มิอาจลืมมันลงไปได้แม้เวลาจะผ่านไปนานเพียงใด

ความทรงจำที่บางครั้งมันจะเกิดขึ้นมาพร้อมกับน้ำตา

ความทรงจำที่บางครั้งมันอาจจะเกิดขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ

ความทรงจำของคนสองคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแต่แล้วทั้งสองคนก็ได้มารู้จักกัน

น่าแปลกใจไหม  จากคนที่ไม่เคยได้รู้จักกัน  ไม่เคยเห็นหน้าคร่าตากันจะมามีความทรงจำดีๆๆร่วมกัน

น่าแปลกใจไหม  ที่คนสองคนต้องมาใช้เวลาร่วมกัน  เพื่อร่วมกันสร้างความทรงจำดีดี

น่าแปลกใจไหม  ที่ทั้งสองคนได้รักกัน

2 เดือนแล้วที่ความทรงจำต่างๆเหล่านั้นยังวนเวียนอยู่ในหัวสมองของผม ไม่มีวันไหนเลยที่ผมจะไม่นึกถึงเค้า    ที่ผมไม่คิดถึงเค้า  ไม่มีวันไหนเลยที่ผมจะไม่คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา  แม้ในขณะนี้  ณ  ตอนนี้  ผม  ก็คิดถึงเค้า  

สองเดือนแล้วจริงๆ หรอเนี่ย  ทำไมเวลาแต่ละวันมันถึงได้ผ่านไปช้าขนาดนี้ 

สองเดือนแล้วที่ไม่มีใครคอยส่งเข้านอน

สองเดือนแล้วที่ไม่มีใครคอยโทรมาปลุกทุกๆเช้า

สองเดือนแล้วที่ไม่มีใครคอยถามว่ากินข้าวรึยัง

สองเดือนแล้วที่ไม่มีใครคอยมาถามว่ากินยารึยัง

สองเดือนแล้วที่ไม่มีใครคอยมาถามว่าอาบน้ำรึยัง

สองเดือนแล้วที่ไม่มีใครคอยมาถามว่าอ่านหนังสือรึยัง

สองเดือนแล้วที่ไม่มีใครคอยถามว่าทำอะไรอยู่  อยู่ที่ไหน

สองเดือนแล้วที่ไม่มีใครคอยดุ คอยว่า คอยตักเตือน

สองเดือนแล้วที่ไม่มีใครมานั่งหัวเราะ มานั่งร้องไห้ด้วยกัน

สองเดือนแล้วที่ไม่มีใครคอยมาทำอะไรบ้าๆบอๆด้วยกัน

สองเดือนแล้วที่ไม่ได้ยินเสียงของเค้า   เสียงพูด  เสียงหัวเราะ  เสียงร้องไห้     ที่เคยได้ยินมันไม่มีอีกต่อไปแล้ว   ไม่มีวันที่จะได้ยินอีกต่อไปแล้ว

เวลาสองเดือนที่ผ่านมามันทำให้ผมเข้มแข็งขึ้นจริงๆ  เข้มแข็งขึ้นมากจริงๆ

เวลาสองเดือนที่ผ่านมามันสอนให้ผมคิดอะไรได้หลายอย่าง 

เวลาสองเดือนที่ผ่ามามันสอนให้ผมโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น

สองเดือนที่ผ่านมาผมคอยนั่งภาวนาให้ผมกับเค้าได้กลับมาเป็นเหมือนเดิม  แต่ไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมภาวนานั้นมันจะเป็นจริงได้รึป่าว   ตอนนี้ผมคิดว่าผมได้คิดถึงเค้าผมก็มีความสุขแล้ว  ความสุขที่มันเกิดขึ้น มันเป็นเหมือนพลังที่คอยให้ผมได้ก้าวเดินต่อไป   ความสุขที่มันเกิดขึ้นมันเป็นกำลังใจให้ผมได้ทำอะไรได้ทุกๆอย่าง    

ขอบคุณพระผู้เป็นเจ้าที่ได้สร้างโลกนี้ขึ้นมา  ขอบคุณป๊ากะม๊าที่ทำให้ผมเกิดมา    ขอบคุณโลกใบใหญ่ใบนี้ที่สร้างสิ่งต่างๆขึ้นมา  ขอบคุณต้นไม้ใบหญ้าที่ทำให้โลกได้สดใส  ขอบคุณเพื่อนๆที่คอยอยู่เป็นเพื่อนตลอดเวลา  ขอบคุณทุกเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามา   ที่มีเรื่องร้ายๆที่มันทำให้ผมรู้จักเรื่องดีๆ    เรื่องเศร้าๆเกิดขึ้นมาเพื่อให้ผมรู้จักความสุข    มีเรื่องผิดหวังเพื่อให้ผมได้รู้จักกับความสมหวัง    ขอบคุณที่ทำให้ผมได้รู้จักคำว่ารัก     ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้ผมกับเค้าได้รู้จักกัน ได้รักกัน  ได้ใช้เวลาร่วมกัน   แม้ว่ามันจะเป็นเพียงเวลาไม่นาน     ที่ขาดไม่ได้....ผมต้องขอบคุณเค้าด้วยที่ทำให้ผมมีความสุขในช่วงเวลานั้น  แม้แต่ช่วงเวลานี้ผมก็มีความสุขเช่นกัน.................