คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : วิวาห์ไร้ใจ.บทที่9. ยังไม่จบนะคะ
9
“านยอล” เสียหวานใสเรียนรัที่นอนลืมาอยู่ มือหนาเลี่ยปอยผมที่หล่นลมาไปเี่ยวที่ใบหูเล็
“ื่นไ้แล้วนะ ุ้บ “ เสียทุ้มเอ่ยึ้นอย่าอ่อนโยน ่อนประทับริมฝีปาบนพวแ้มนุ่ม
“มอนิ่ิสรับ J” เสียทุ้มเอ่ยึ้นอี าปาร์านยอลนใร้าย นวยโอาส แล้วยัเป็นปาร์ายอลนเ้าเล่ห์อี้วย
แบฮยอนเยิอยาแล้เมินเยไม่สนใปาร์านยอลบ้า แ่พอเห็นใบหน้าหล่อเหลา แววาุันที่บันี้แปรเปลี่ยนมาอ่อนโยนทีไร วามั้ใอแบฮยอน็พัทลายลทุที ยิ่เวลาริมฝีปานั่นยับเอื้อนเอ่ยื่อัวเอทีไร ใมันเ้นไม่เป็นัหวะทุที
านยอลลุึ้นาเียยื่นมือมาให้แบฮยอนับ “ลุึ้นสิ” แบฮยอนยื่นมือเรียวไประับมือหนา ้อนิ้วทั้ห้าสอประสานันแนบแน่นเหมือนวามสัมพันธ์อทัู้่ที่ไ้ใ้ีวิู่อย่เ็มัวผ่านานแ่านมาเือบปี
านยอลและแบฮยอนล้าหน้าแปรฟัน้วยันทุเ้าหลัาแบฮยอนออาโรพยาบาล และหลัานั้น...
“อาบน้ำ้วยันนะแบ”
“ื้อ ไม่เอา แบอาบเอไ้”
“นะ อาบ้วยันนะแบนะ”
“อะ..อื้อ ไม่เอายอลอ่า >///<”
ทัู้่เปลี่ยนสรรพนามใหม่ให้สั้นล าานยอลเป็น’ยอล’ แบฮยอนเป็น’แบ’ ถ้าวันไหนเป็นวันหยุหรือวันที่านยอลไม่้อเ้าบริษัทแ่เ้า านยอลมัะอาบน้ำพร้อมแบฮยอน้วยทุรั้ อ้าเหุผลว่าประหยัน้ำบ้าล่ะ ประหยัเวลาบ้าล่ะ แบฮยอนที่แม้ไม่เ็มในั็้อยอมเพราะอาบน้ำับานยอลทีไร็เปลือัวทุรั้ไป
เพราะานยอลน่ะอบีน้ำใส่ัวแบฮยอน J
แ่็ไม่ถือว่าทัู้่มีใรไ้เปรียบหรือเสียเปรียบ เพราะแบฮยอนเอ็ไ้เห็นานยอลเปลือยเปล่าไปทั้ัว ลูบไล้สัมผัสไปทั่วร่าาย ใบหน้า ลำอ ลาไหล่ แนแร่ หน้าท้อล่อน หรือแม้แ่ส่วนนั้น
อาบน้ำทีไร็ไ้่ำว่าสอย เห็นทีลูนใหม่อระูลปาร์ะมาในเร็ววันนี้เป็นแน่
....................
“วันนี้แทะลับีนแล้วนะ” แทยอนเอ่ยึ้น ทำลายวามเียบระหว่าร่วมมื้ออาหารับานยอล แบฮยอนและแฮยอน
ไม่มีารอบรับใานอื่นๆนอาแบฮยอน “พี่ะไปีนอีแล้วเหรอ อยู่เาหลี่อไม่ไ้เหรอ”
“ไม่ไ้หรอ” แทยอนยิ้ม “พี่้อไปทำานให้เรียบร้อย เสร็าีน็้อลับอเมริา้วย”
“ั้น็อีนานเลยสิว่าะไ้เอันอี” แบฮยอนหน้าหอย
“เี๋ยว่อนลับเอมริาพี่ะแวะมาเยี่ยม่อนแล้วัน” แทยอนยี้ผมแบฮยอนอย่าหมั่นเี้ยว
“ฝาูแลแบฮยอน้วยนะ” แทยอนเอ่ยึ้น ไม่เาะว่าหมายถึใรสายาับ้ออยู่ที่านอัวเอ
“รับ” านยอลอบรับ ในนี้ไม่มีใรูแลแบฮยอนไ้ีเท่าเาอีแล้วและ็ไม่มีใรทำร้ายแบฮยอนไ้เท่าเาเ่นัน แ่นับาที่แบฮยอนแท้ลูเา็ิไ้ ่อไปนี้านยอละเปลี่ยนเป็นนใหม่ ะูแลแบฮยอนให้ีที่สุให้สมับที่เป็นสามี
“ถ้าทำไม่ไ้็ไม่้อรับปาหรอนะ นฟัเาเสียวามรู้สึ”
“ุพ่อ!!!” แบฮยอนโพล่เสียั
“อย่าเสียัสิแบฮยอน” แทยอนปรามน้อาย
“พี่แท็ูุพ่อสิรับ” แบฮยอนหันไปฟ้อแทยอน
“พี่ว่าุพ่อ็พูถูนะ ถ้าทำไม่ไ้็ไม่้อสัาให้เปลือน้ำลายหรอ”
“พี่แท!!!” แบฮยอนเม้มปาแน่น ทั้พ่อและพี่สาวหันไปอยู่ทีมเียวันหม ไม่ให้โอาสันเลยหรือไ
มือหนาอบุมมือเรียวไว้บีบเบาๆให้แบฮยอนใเย็นล ่อนไล้ปลายนิ้วโป้วนหลัเบาๆให้ผ่อนลาย านยอลสบสายาแบฮยอนส่ผ่านวามรู้สึว่าให้เื่อใเาสัรั้ “ผมไม่โรธหรอนะรับทีุ่ทั้สอนพูแบบนี้เพราะที่ผ่านมาผม็ทำผิับแบฮยอนไว้มา แ่่อานี้ะไม่เป็นอย่านั้นแล้วล่ะรับ ผมะูแลแบฮยอนให้ีที่สุเท่าที่ผู้ายนหนึ่ะทำไ้ ให้โอาสผมไ้พิสูน์ัวเอไ้ไหมรับ”
“โอาสน่ะนายไ้มันแล้วล่ะานยอล ไม่อย่านั้นนายไม่ไ้นั่อยู่รนี้หรอ”
“ุหมายวามว่ายัไ” านยอลไม่เ้าใ แทยอน้อาระสื่ออะไรันแน่
“หึ..” แทยอนเหยียยิ้ม
“ไ้โอาสแล้ว็รัษามันไว้ให้ีๆล่ะเพราะมันะไม่มีให้นายเป็นรั้ที่สอ”
“รับ” านยอลอบรับ
“อ้อ มีอีเรื่อที่ันอยาบอ โอาสที่นายไ้รับมันำัเวลานะ”
“หมายวามว่ายัไ ำัเวลา? แล้วเวลามันนานเท่าไหร่?”
“็นานพอับีวิที่เหลืออนายนั่นแหละานยอล” แฮยอนอบแทน
แทยอนยิ้มหวานนึสนุึ้นมานเียวในใ ไม่รู้ว่าปาร์านยอละลาพอที่ะแปลวามนัยที่แฝมาในประโยนั้นไ้หรือเปล่านะว่า เมื่อไหร่ที่โอาสอนายหมล ลมหายใอนาย็้อหมล้วย ัอยาะรู้แล้วสิว่าปาร์านยอละอยู่รอไปไ้อีสัี่วัน ภาวนาให้นายไม่เอ’สมุ’เล่มนั้นนะ
ไม่อย่านั้นเรื่อสนุแน่ J
“ผมไม่เ้าใเรื่อที่พวุพูเลยสันิ แ่ผม็อใ้เวลาเป็นเรื่อพิสูน์
ผมะพิสูน์ให้ทุนเห็นว่าผมทำอย่าที่พูไ้ริๆ”
………………
“มาสิแบ” านยอลร้อเรียแบฮยอนที่ไม่ยอมเินามเ้าไปในบ้าน
วันนี้เาพาแบฮยอนมมาที่บ้านรั้แรหลัาแ่าน
“เป็นอะไรไปแบ ไม่สบายเหรอ?” านยอลถาม
เมื่อเห็นแบฮยอนยืนนิ่
“อะ..เอ่อ”
“หืม”
“ไม่มีอะไรหรอ ไปเถอะ”
แบฮยอนึมือหนาให้เิมเ้าไปในบ้าน้วยัน
มือทีุ่มันอยู่ทำให้านยอลรับรู้ถึวามื้นเหื่ออมือเล็
แบฮยอนเป็นอะไร?
“สวัสีรับุพ่อุแม่”
แบฮยอนทัทายีวอนและฮยอนอาผู้เป็นพ่อและแม่อานยอล
“หนูแบฮยอน!! านยอล!!”
ฮยอนอาเอ่ยึ้นเสียั่าาีวอนที่ทำเพียมอนิ่ๆเท่านั้น “ะมาทำไมไม่บอ่อนล่ะ
แม่ะไ้เรียมอว่าไว้ให้ทาน”
“ไม่เป็นไรหรอรับ
เราทานันมาเรียบร้อยแล้วล่ะรับ”
“แล้วทำไมถึไม่บอแม่่อนล่ะานยอล”
“ผมอยาเอร์ไพร์สุพ่อุแม่น่ะรับ”
“เล่นเอาเรียมัวันไม่ทันเลยูสิ...ว่าแ่หนูแบฮยอนไปทำอะไรมา้ะหน้าูอิ่มเอิบึ้นเยอะเลย”
ฮยอนอาทัึ้น
ทั้สอมอหน้าันแวบหนึ่
มือหนาอบุมมือเล็ “ลูายแมู่แลีไรับ”
านยอลอบแทนเรียเสียหัวเราะาพ่อและแม่ไ้เป็นอย่าี ทิ้ให้แบฮยอนหน้าแยิ้มเินอายอยู่นเียว
“แล้วะ้าที่นี่ไหมล่ะ้ะ
แม่ะไ้ให้นไปัห้อไว้ให้” ฮยอนอาถามลูายและลูสะใภ้
“ไม่เป็นไรีว่ารับ
ผมเรใ”แบฮยอนว่า
“ะมาเรใอะไรัน
หนูแบฮยอนแ่ับไอ้านยอลแล้ว็เหมือนลูพ่อนหนึ่
เราเป็นรอบรัวเียวันแล้วนะ” ีวอนว่า
“อ่า...ถ้าอย่านั้น็ไ้รับ”
แบฮยอนอบรับเพราะปิเสธวามริ้อนี้ไม่ไ้
“ั้นผมพาแบฮยอนไปพั่อนีว่ารับ
มาเหนื่อยๆเพิ่ออาโรพยาบาลมา้วย”
านยอลบอพลาประอร่าเล็เินึ้นห้อไป
้าอ่าๆที่เรียมมาถูนำไปเ็บไว้ที่ห้อเรียบร้อยแล้ว
“ันอยาให้ิอยู่้วยัเลยุ
ถ้าอี้ิยัอยู่อยู่รอบรัวเราพร้อมหน้าพร้อมาันว่านี้”
ฮยอนอาว่าน้ำเสียเศร้า แววาหม่นลเล็น้อย
“ไม่เอาน่าอย่าเศร้าไปเลยุ
เรื่อมันผ่านไปแล้วอย่าไปรื้อฟื้นมันอีเลย
ุไม่อยาให้ลูเห็นว่าุร้อไห้หรอใ่ไหม ถ้าั้น็เ็น้ำาเถอะ” ีวอนเอ่ยปลอบภรรยา
“่ะ
ันไม่อยาให้ลุเห็นน้ำาเลย” เธอเ็น้ำาพลาพูไป้วย “ะว่าไป็ิถึอนนั้นนะะ
หนูแบฮยอน หนูแทยอนะมาเล่นที่บ้านทุวันหยุเลย
เล่นันทั้วันนเหนื่อยหลับลาโ๊ะทาน้าวเลยล่ะะ” เธอหัวเราะยิ้มๆเมื่อนึถึ่วเวลานั้น
ไม่น่าเื่อเลยว่า่วเวลาที่แสนสุเหล่านั้นะผ่านมาเือบสิบปีแล้ว
อย่าที่ว่าเวลามีวามสุโละหมุนไว “เสียายาานไม่อยู่้วย
อนนั้นุับลูเรียนโรเรียนประำ
ไม่อย่านั้นัน็ับาานหมั้นับหนูแบฮยอนไว้ั้แ่เนิ่นๆแล้ว”
“เอาน่าุยัไสอนนั้น็แ่านันแล้วนะ
ูท่าอีไม่นานะมีหลานให้เราอุ้มแล้ว้วย”
“ัน็หวัให้เป็นอย่านั้นเหมือนัน”
..........................................................................
“เป็นไรับห้อผม? เล็เินไปหรือเปล่า?”านยอลเอ่ยถามภรรยาัว้อย
ห้อนอนอเาเล็ว่าห้ออแบฮยอนเือบเท่าัวและอแ่็ไม่มีอะไรมาเน้นวามเรียบ่ายึมีเพียเียนอนหฟุ
โ๊ะทำาน
ู้เสื้อผ้าและโวฟาหลัเียว่าาห้ออแบฮยอนที่แทบะเรียว่าบ้านไ้อยู่แล้ว
“ไม่หรอรับ
ห้ออุูีเหมือนุนั่นแหละ” แบฮยอนยิ้ม
สาวเท้า้าวไปที่เียเอนัวลับผืนเียนุ่มแหนหน้ามอเพานที่ิาวไว้ระยิบระยับ
านยอลเอนัวนอนลามึร่าเล็เ้ามาในอ้อมแนให้ิแผ่นอ
นิ้วยาวเลี่ยแ้มใสเบาๆ “ุอบูาวไหม” เาระิบถาม้าใบหู “ห้อผมมอเห็นาวัมาเลยนะ
่อนนอนเรามาูาวันไหม”
“ันไม่อบูาวหรอ
น่าเบื่อะาย” แบฮยอนว่า าเรียวับ้อไปที่วาวมามายบนเพาน
่อนที่ะหันมามอน้าๆแล้วยยิ้มหวาน
“แ่ถ้าไู้ับนายัน็อบนะ”
ฟอ
ฟอ
“พูีอย่านี้้อไ้ราวัล”านยอลระมูบไปที่สอแ้มใสนวลสุปลั่
แล้เอาไรหนวู้นอให้ร่าเล็ั๊ี้เล่นๆ
“...อื้อ...านยอล...ไม่นะ...อื้อ....”
หายไปนานเลยลืมันไปหรือยัะ ถ้าลืมแนะนำให้อ่านใหม่เนอะ
เพราะนานแ่เอยัลืมเนื้อเรื่อเลย555555
ยัไม่บอนนะะ เี๋ยวมา่ออเวลาไปิาถัไปแปป
ยิ่แ่ยิ่รู้สึว่าแทยอนโริึ้นทุวัน
มีใรสสัยไหมว่าทำไมแบฮยอนไม่โรธานยอลเลย เพราะแบฮยอนรัานมา
รัมา็เลียมานั หุหุ
#ววร
:) Shalunla
ความคิดเห็น