Mr.cool นายเย็นชากับยัยแมงมุม

 ฉันชื่อกิยน ฉันได้เข้ามาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนในโรงเรียนจวอน วอน ฮังกูโย ฉันไม่คุ้นเคยกับโรงเรียนนี้เพราะนักเรียนที่นี่ดูแปลกสำหรับฉัน ถึงภายนอกพวกเค้าจะเหมือนกับฉันก็ตามทีเถอะ แต่พวกเค้าก็ดูแปลกอยู่ดี ฉันสืบมาว่้าไม่มีนักเรียนกลุ่มไหนแล้วที่แปลก มีแต่พวกเค้าเท่านั้น พวกเค้ามีทั้งหมด12คน ในกลุ่มนี้มีอยู่คนนึงที่ฉันรู้สึกว่าเค้า...ไม่ค่อยจะเข้ากับเพื่อนในกลุ่ม เดี๋ยวฉันจะแนะนำนักเรียนชายทั้ง12คนให้ก็แล้วกันนะ คนแรกเค้าชื่อออลเอม เค้าเป็นคนที่..เวลาอยู่ใกล้เค้าแล้วรู้สึกว่าอากาศมัน-40องศา แต่เพื่อนๆที่อยู่ใกล้เค้ากลับไม่รู้สึกอะไรเลยแถมบ่นว่าร้อนอีกต่างหาก ยิ่งคนที่สองเค้าเป็นคนที่ชอบบ่นว่าร้อนอยู่เสมอเค้าคือฮวาเจ เค้าได้ฉายาว่าฮวาเจเทพแห่งไฟ คนที่สามเค้าชอบพูดว่า"ลมกำลังจะมาเตรียมตัวนะทุกคน" หลังจากนั้นเค้าก็เป่าลมออกมาจากปากของเค้าลมก็พัดมา แรงของลมเหมือนกับลมที่ออกมาจากปากของเค้า เค้าก็คือพาลาม คนที่สี่เค้าเป็นคนที่มีพลังเช่นอสูรเค้าชื่ออานมา คนที่ห้าขอไม่อธิบายแล้วกันนะพอดีว่าเมื่อย
อะ คนที่ห้าเค้าชื่อมูอิ คนที่หกเค้าชื่อนามู่ คนที่เจ็ดเค้าชื่อโบนเช่ คนที่แปดชื่อชิลลยอ คนที่เก้าเค้าชื่อโดร์ก คนที่สิบชื่อเจ-ยอ คนที่สิบเอ็ดชื่อเซพอชเช และคนสุดท้ายคนที่ฉันไม่ค่อยสบายใจด้วยเค้าชื่ออึลลึลอง
"เฮ้..!นักเรียนแลกเปลี่ยน"เสียงของเด็กผู้ชายเรียกฉันซึ่งเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนคนเดียวของโรงเรียน สาเหตุคือไม่ค่อยมีคนที่อยากจะมาอยู่โรงเรียนนี้
"เอ๋...ใครกันนะ"ฉันพูดก่อนที่จะหันไปเจอกับโบนเช่
"สบายดีไหม"โบนเช่ถามฉันก่อนที่จะนำแขนของเค้ามาโอบไหล่ของฉัน
"อืม.."ฉันตอบ กริ๊ง....อยู่ๆเสียงกริ่งเข้าเรียนก็ดังขึ้น พวกนักเรียนจึงเข้าไปเรียนในห้องของตัวเอง ฉันอยู่ม.3ห้อง1และไม่รู้ว่าพวกเค้ามาอยู่ห้องนี้ได้ไง ทั้งๆที่เค้าวัดกันที่เกรดเฉลี่ย พวกเค้าดูไม่สนใจการเรียนเลยเอาแต่เล่นกัน แต่ทำไมฉันถึงเจอพวกเค้าในห้องเกรดดีๆได้หละเนี่ย...
"อ้าว..เธอก็เรียนอยู่ห้องนี้ด้วยหรอเนี่ย"เสียงของคนที่นั่งอยู่ข้างหลังฉันถาม
"อืม..ทำไมหรอ"ฉันตอบและถามเค้าต่อ เอ้อ..เกือบลืมไปเค้าคือชิลลยอ
"แล้วทำไมเธฮถึงไปนั่งข้างหน้าตรงนั้นหละ มีนเป็นที่ของเซพอชเช่เค้านะ อ๋อ...วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก เธอก็เลยไม่รู้ว่าควรนั่งตรงไหนสินะ"เค้าบอกฉัน แต่...เซพอชเช่เค้าเป็นคนแบบไหนกันนะ ในประวัติโรงเรียนก็ไม่ได้บอกว่าเค้าเป็นใครซะด้วย...
"นี่เธอ..ตรงนี้มันเป็นที่นั่งประจำของฉันนะ"เค้าพูดจบก็มองด้วยสายตาที่รู้สึกได้ว่าเค้ากำลังไล่ฉันอยู่
"โทษทีละกันนะ แต่...ถ้านายไม่ได้ตั้งใจเรียนจะไปนั่งข้างหลังก็ได้หนิ"ฉันก็ตอบไปตามความจริง และอยู่ฉันเผลอไปเห็นเคี้ยวของเค้าอย่างกับหมาป่าเลย น่ากลัว...ตาของเค้าเริ่มเปลี่ยนสีเป็นสีแดง ในขณะเดียวกันอึลลึลองก็มานั่งข้างๆฉันและบอกว่า
"เธอนั่นแหละ ที่ควรจะต้องไปนั่งข้างหลัง เดี๋ยวพวกฉันจะฟังอาจารย์พูดลำบาก"เค้าพูดพร้อมกับเอาขาไปพาดไว้บนโต๊ะ อะไรกัน ปฏิกิริยาแบบนี้จะฟังอาจารย์อะนะ