SF {Noritz} Hate. อาจเป็นเพราะ....ผมเกลียด [TonoRitzFamily1st]

ข้อมูลเบื้องต้น

   

SF เรื่องสั้น  Hate.อาจเป็นเพราะ....ผมเกลียด {Noritz} 

ข้าวตูเเต่งขึ้นเนื่องจากฉลองสุขสันต์วันเกิดโน่ริทแฟมมิลี่

[TonoRitzFamily1st]

R เมื่อ 1 คน  เผลอรักไม่รู้ตัว

   N และ 1 คน  แอบรักเค้าข้างเดียว


จะเป็นยังไงเมื่อคนปากเเข็งเเสดงออกไมค่อยเป็นเเค่ต้องการใกล้ชิดกับคนที่รักต้องมาพบเจอกับผู้ชายตัวเล็กปากจัดหน้าหวานขี้นอยด์ที่เริ่มสับสนว่าตัวเองกำลังคิดอะไรกันเเน่กับใครบางคน               
ระหว่าง 'รัก' หรือ 'เกลียด'




By... จิตอาฆาต

nu eng

เนื้อเรื่อง

 






1 : 30 PM

          “  พี่โตโน่เป็นบ้าอะไรเนี่ย  !!  ” เรืองฤทธิ์ผลักชายหนุ่มร่างสูงที่กำลังขยี้เรือนผมสั้นของตัวเองเล่นอยู่  แต่เรี่ยวแรงอันน้อยนิดและขนาดร่างกายที่แตกต่างกันทำให้ร่างสูงแทบไม่กระดิกเลยสักเล็กน้อย  มือแกร่งกระชากคนร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอด  มือเล็กทุบตีภาคิณเป็นพัลวันแต่เค้ากระรวบมือเรียวเอาไว้ได้  ภาคิณยิ้มเจ้าเล่ห์พลางหัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดี  ยิ่งยั่วร่างเล็กให้อารมณ์เสียมากขึ้น  ขาสั้นๆกระทืบลงบนเท้าของพี่ชายอย่างเหลืออด

          “  โอ้ย ~!!   หยอกนิดหยอกหน่อยน่าริท  พี่เจ็บนะ   ”  ผมโอดครวญเด็กบ้าอะไรก็ไม่รู้ตัวก็เล็กนิดเดียวแต่พยศเป็นบ้า  กระทืบลงมาซะแรงเลย  เจ็บเป็นบ้า !!  มือสากปลดปล่อยร่างเล็กออกจากอ้อมกอดก่อนที่จะมากุมเท้าตัวเอง

          “  สมน้ำหน้า !  ริทก็บอกแล้วว่าไม่ชอบพี่โตโน่ยังจะเล่นต่ออีก  ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง !!?  ” พี่โตโน่เล่นอะไรก็ไม่รู้…น่ารำคาญ  ผมบ่นพี่เค้าในใจ  บอกแล้วว่าอย่าเล่นหัวบอกไม่ชอบๆยังจะแหย่อยู่ได้  ไม่มีอะไรทำรึไง

          “  ใช่  !  พี่ฟังออกแต่ภาษารัก  รัก…นะค่ะ  !!   คนดีของฉันจะวันไหนยังไงก็รักเพียงเธอ ~    ”  ภาคิณฉีกยิ้มจนเห็นฟันขาวเรียงรายสามสิบสองซี่  พลางฮัมเพลงของรุ่นพี่อย่างอารมณ์ดี  เรืองฤทธิ์ที่ตอนนี้คิ้วขี่กันเริ่มมีอารมณ์โกรธกรุ่นกับท่าทางยียวนกวนประสาทของร่างสูง

          “  กวน  ” ตีน  คำพูดถูกต่อประโยคในใจ  ก่อนที่ริทจะเดินจากไป  ผมไม่เข้าใจเค้าจริงๆผมเหนื่อยจะตายอยู่แล้วเพิ่งกลับมาจากกองถ่ายนางสาวจำแลงรัก  พี่โตโน่เค้ากลับมาก่อนแทนที่จะนอนๆไปยังจะอยู่รอกวนประสาทอีก  แล้วเซนก็ดันย้ายออกจากคอนโดไปอีกเหลือผมอยู่กับพี่เค้าสองคนตอนแรกก็ไม่มีอะไรแต่หลังๆดูเหมือนจะยิ่งหนักข้อขึ้น

อะไรที่ผมเกลียด  !!............เค้าก็ทำมันทุกอย่าง

          “  ริทอย่านอยด์น่า….พี่ล้อเล่นนิดเดียวเอง  ” ผมตะโกนไล่แผ่นหลังเล็กๆที่เดินหายลับเข้าห้องนอนไป 

          “  เฮ้อ  ”  ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่  เพราะอะไร ?  ทั้งๆที่ผมก็ไม่อยากทะเลาะกับริทมันเลยแต่ผมก็อดไม่ได้ทุกที  ผมมีความสุขทุกครั้งเวลาที่เห็นมันโกรธหรือเวลาที่มันยิ้ม  หรือไม่ว่ามันจะอารมณ์ไหนๆแต่ที่มันแสดงออกมาเพราะผม  ทั้งที่จริงผมควรจะไปหาอะไรที่มันสร้างสรรค์ทำมากกว่ามาคอยดักแกล้งมัน  !  แต่ผมก็ทำไม่ได้…หยุดแกล้ง…หยุดไอ้ความรู้สึกบ้าๆนี่ไม่ได้เลย

          “  ตุ๊บ  !!  ” ร่างเล็กทิ้งน้ำหนักตัวลงบนเตียงนุ่มอย่างเหน็ดเหนื่อย  มือเรียวทาบหน้าอกข้างซ้ายที่กำลังเต้นรัวเป็นจังหวะ  ‘ เป็นบ้าไรของมึงว่ะ…ริท ! ’ เรืองฤทธิ์สบถออกมาอย่างไม่ค่อยเข้าใจตัวเอง  ทั้งๆที่เกลียดแทบตายแต่สุดท้ายทำไมต้องไปคิดถึงเค้าด้วย เรืองฤทธิ์ส่ายหัวพรืดๆสลัดความคิดก่อนที่เปลือกตาบางจะปิดลงอย่างง่ายดายด้วยความเมื่อยล้า

แกร๊ก  !

          “  กุ๊ก  กุ๊ก  กู๋ ~!!  ข้าเป็นผีผ้าห่มเจ้ากลัวมั้ย  แบร่  !  ” ชายหนุ่มร่างสูงที่ใช้ผ้าห่มคลุมร่างแปลงเป็นผีปลอมๆกระโดดเข้ามาในห้องนอน  แต่ไม่มีเสียงตอกกลับมาเหมือนเช่นเคยเพราะปกติจะต้องมีเสียงตะโกนโวกเวกโวยวายของร่างเล็กตอบกลับมา 

          “  อ้าว !  หลับหลอกเหรอนี่  ”  เด็กเอ้ย  ผมยืนมองลูกหมาตัวน้อยๆที่กำลังขดตัวนอนอยู่บนเตียงนุ่ม  คงหนาวสิท่า !  ก็เล่นเปิดแอร์ซะฉ่ำแถมไม่ยอมห่มผ้าอีกเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก   ร่างสูงค่อยผละออกจากผ้าห่มผืนหนาที่พันร่างตัวเองก่อนจะค่อยๆนำมันมาคลุมเรือนกายของคนร่างเล็กที่นอนหลับพริ้มไม่รู้เรื่องรู้ราว

เช้าวันรุ่งขึ้น

         “  ห๊าว ว ว ~  ” ผมบิดขี้เกียจพลางกระพริบตาถี่ๆปรับแสงแดดที่แยงลูกกระตายามเช้า  แล้วไอ้เฮียบ้าไปไหนเนี่ย ?  แล้วทำไมผมก็ไปคิดถึงเค้าเป็นคนแรกด้วยเนี่ย  ห่วย !!  มือเล็กทึ้งหัวตัวเองอย่างงงๆก่อนจะเด้งตัวขึ้นมาจากที่นอน  ผ้านวมผืนหนาร่วงลงสู่พื้น

         “  เมื่อคืนจำได้ว่าไม่ได้ห่มผ้านี่หว่า  มาได้ไงว่ะ  !!?   ช่างเถอะ  ” เรืแงฤทธิ์เกาหัวตัวเองแกรกๆก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอนช้าๆทิ้งไว้เพียงผ้าห่มที่ตกอยู่ข้างเตียงอย่างไร้ค่าเมื่อมันไม่ได้ใช้งาน

          “  อ๊ากกกก  น่าเกลียดที่สุดเลย  ” ผมตะโกนลั่น  คนอะไรก็ไม่รู้สกปรกจริงๆบอกกี่ครั้งแล้วว่าให้หัดเก็บ กกน. ซะบ้าง  ผมอาบน้ำต่อจากพี่โน่ทีไรไม่วายต้องเก็บซากของพี่แกที่ทิ้งเรี่ยราดไว้ตามทาง  เท้าเล็กๆเขี่ย กกน.ของพี่ชายขึ้นมาก่อนจะโยนมันออกไปนอกห้องน้ำ  สายตาเล็กสำรวจไปสะดุดตากับกระดาษโพสต์อิทสีฟ้าถูกเขียนด้วยปากกาเมจิก

‘ พุ่งเข้าชน  วิ่งเข้าใส่  เพื่ออันใด  ถ้าไม่ใช่เธอ  J  ’

          “  ไอ้พี่บ้า  ” ร่างเล็กเผลอยกยิ้มให้กับกระดาษโน้ตที่แปะอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ  ก่อนที่สายน้ำจะค่อยๆชโลมเรือนกายชะล้างคราบความสกปรกลงไป

          “  จ๊อกๆ  โอ้ย !  หิวจนไส้กิ่วแล้วมีอะไรกินมั่งเนี่ย  !!?  ” ผมเพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จไอ้ท้องเข้ากรรมก็ดันร้องโครกครากๆประท้วงซะนี่  แล้วผมจะกินอะไรนี่  กับข้าวก็ทำไม่ค่อยเป็น  แต่ เอ๊ะ !  นั่นๆ  แล้วสายตาผมก็ไปเจอกับอาหารข้าวที่วางอยู่บนโต๊ะอาหาร  ข้าวผัด  ไอ้พี่บ้านี่ยังจำได้อีกเหรอว่าริทชอบกินอะไร  ผมเกือบจะดีใจแล้วเชียวถ้าในข้าวผัดนี้มันไม่มีผัก  แต่นี่อะไร !!  ผักเต็มเลย  กระดาษโพสต์อิทสีฟ้าอีกอันถูกแปะอยู่กับขอบจาน

‘ กินผักเยอะๆนะจะได้โตไวๆ  น้องเตี้ยสุดที่รัก ’

          “  ชิส์  ก็รู้ว่าคนเกลียดผักยังจะเอามาให้กินอีก !!  ” ร่างเล็กหุบยิ้มลง  มือเรียวเอื้อมไปหยิบหนังสือพิมพ์ฉบับวันนี้ขึ้นมาก

โตโน่เดอะสตาร์สวีทหวานสาวแกรนด์กลางกองถ่ายละคร  โน่รับน้องเค้าน่ารักดีเผยชอบคนตัวเล็ก  แฟนคลับเฮลุ้นรักนอกจอ 

  

          “  พลั่ก !  ” มือเรียวปาหนังสือพิมพ์ลงบนเก้าอี้ 

          “  แหม ~  ทีงี้ส่งสายตาหวานเยิ้มเชียวนะ  ” ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมต้องไปหงุดหงิดกับข่าวของพี่โตโน่ด้วยทั้งๆที่มันก็เป็นเรื่องของเค้า  แต่ผมก็ห้ามไม่ได้  แล้ววันนี้พี่เค้าก็ไม่มีคิวถ่ายละครแล้วทำไมถึงไม่อยู่คอนโด  มือเล็กหยิบไอแพดสีดำเงาขนาดพอดีมือขึ้นมา

   

          “  จะไปไหนก็ไปเลย  ริทไม่สนใจพี่โน่หรอก  เชอะ!  ” ผมบ่นลงไปในทวิตเตอร์แบบนอยด์ๆ  ไม่นานแฟนคลับก็รีกลับมาเต็มไปหมด

         @Noritz_Kao2 พี่ริทนอยด์ข่าว cc: @mootono_pk เหรอค่ะ  เดี๋ยวหนูจะไปจัดการเฮียให้  เฮียง้อน้องชายด่วน !!

       ผมนี่นะจะไปนอยด์อะไรพี่โน่  ไม่มี๊  ไม่มี  เก๊าจะไปส่งสายตาหวานเยิ้มหน้าระรื่นหรือไปกอดกับใครก็เรื่องของเค้าสิ  ยิ่งเห็นแฟนคลับทวิตมาเต็มเมนชั่นผมยิ่งหงุดหงิดใจทีกับคนอื่นละทำดีนัก  แต่ทีกับผมแกล้งได้แกล้งดี

หรือที่ผมกำลังหงุดหงิดอยู่นี่  อาจเป็นเพราะ…เกลียด เค้าก็ได้

  

           “  ใช่สิ !  ริทมันไม่สวยผมมันหน้าตาไม่ดีนิ  ฮึกๆ  ” ผมนั่นมองดูหน้าทวิต  ไม่นานก็มีทวิตของใครบางคนขึ้นมา  หยาดน้ำใสไหลรินจากดวงตาคู่สวย  ความคิดมากมายพุ่งเข้ามาในหัวสมองจนแทบระเบิด

กอดที่ผมเคยได้รับไออุ่น…มันกำลังไปเป็นของคนอื่น

 .
.

รอยยิ้มกวนประสาทที่เค้าให้ผม….ตอนนี้เค้ามอบมันให้คนอื่น

 .
.

ผมที่เค้าเคยใส่ใจ…กำลังกลายเป็นหมาหัวเน่า

         ไม่มีทวิตอะไรต่อ  ไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว  เรืองฤทธิ์วางไอแพดลงบนโต๊ะก่อนจะฟุบหน้าลงไป  น้ำตาอุ่นใสไหลรินจนเหือดแห้งไป 

ทำไมมันต้องไหล

ทำไมต้องเจ็บที่หัวใจ  เพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง

อาจเป็นเพราะ…ผมเกลียด

          “  ริทๆ…  เอ๋ ~!  ไปไหนของเค้าว่ะ  ” ผมตะโกนเรียกน้องชายสุดที่รัก  วันนี้วันเกิดบ้านโน่ริทที่เค้าว่าไอ้จ้งๆจิ้นๆอะไรนั่น  ผมเลยไปฉลองกลับแฟนคลับเพิ่งกลับมาเนี่ย  ขนมนมเนยเต็มมือแลย  แถมเค้ายังบอกให้ผมดูแลน้องเตี้ยดีๆอีก  ผมเลยตอบกลับไปว่า  ริทต่างหากที่ดูแลผมมากกว่า  แฟนคลับงี้กรี้ดลั่นเลย  คิดไปคิดมา 

       นานแค่ไหนแล้วที่ผมกับริทไม่ได้พูดดีกัน  นานแค่ไหนแล้วที่ผมแอบรักเค้า  นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้คุยกัน  ผมกลับจากทำงานริทก็เพิ่งเริ่มงาน  ผมเลยซื้อเค้กมาฉลองหวังว่าของที่ผมทำทั้งอาหารทั้งโน้ตที่แปะไว้  น้องมันคงหายนอยด์แล้วละมั้ง

          “  อื้อ  ” ดวงตากลมปรือขึ้นช้าๆ  คราบน้ำตาเต็มดวงตาคู่สวยจนร่างสูงปรี่เข้าไปถามด้วยความเป็นห่วง

         “  ริทเป็นอะไร  ร้องไห้ทำไม !!?  ” ผมเขย่าริทอย่างเค้นหาคำตอบ  ผมไม่น่าทิ้งน้องไว้คนเดียวเลย  ใครมันทำอะไรริทเนี่ย

          “  พี่โตโน่ไม่ต้องมาใส่ใจริทหรอก  ริทมันก็แค่คนอยู่ด้วย  พี่จะไปไหนมาไหนก็ไม่จำเป็นต้องบอก  พี่จะไปทำอะไรมันก็เรื่องของพี่  ”

          “  ริทเป็นอะไรไป  พี่ไม่ได้ไปทำอะไรสักหน่อย  นี่พี่ซื้อเค้กมาฝากด้วย  ” ร่างสูงว่าพลางยกถุงเค้กเจ้าโปรดให้ร่างเล็กดู  แต่ก็โดนปัดทิ้งไป  น้ำใสไหลลงมาอีกรอบหลังจากที่เฮือกแห้งไป

          “  ร้องไห้ทำไม  มาๆพี่เช็ดให้  ” มือสากเกลี่ยหยาดน้ำตาที่เอ่อรอบดวงตาหวาน

          “  ไม่ต้องมายุ่งกับริทหรอก  ไม่ต้องมาแคร์ริท  พี่ก็ไปหาแกรนด์สิชอบตัวเล็กๆไม่ใช่เหรอ !!?  แล้วเป็นไงวันนี้ไปเที่ยวไหนกันมา  ฮึกๆ  ” มือเล็กปัดมือแกร่งออก

          “  โอ๋ๆพี่จะไปหาตัวเล็กที่ไหนไกลละที่คอนโดก็มี  ”

          “  ฮึกๆ  หือ ~!  ” คิ้วร่างเล็กขมวดกันพลางยกมือขึ้นปาดน้ำตาลวกๆ

          “  ก็ริทไง  เสป็กพี่เลย  ” เสียงแหบพร่ากระซิบข้างหูคนร่างเล็กแผ่วเบา

         “  แล้วข่าวละ ฮึกๆ แล้วพี่ไปไหนมา  ”

         “  มันก็แค่โปรโมทละครน่า  พี่ไปหาแฟนคลับมา  อย่าขี้แยสิเด็กน้อยริทรู้มั้ยว่าแฟนคลับเค้าตะโกนว่าอะไร  ” มือสากขยี้หัวคนร่างเล็กพลางดึงเข้ามาในอ้อมกอด  ดวงหน้าหวานซบลงกับอกแกร่ง

          “  ตะโกนว่าอะไรละ  ริทจะไปรู้ได้ไง ฮึก !  ”

          “  ก็รักโน่ริทๆไง  ” ร่างสูงดันร่างเล็กออกมาจากกอดอุ่นก่อนจะบรรจงจูบซับน้ำตาที่เปลือกตาคนร่างเล็ก  หัวใจดวงน้อยๆเต้นรัวกับสัมผัสหวาบหวาม  ริมฝีปากหยักหนาประทับลงบนกลีบปากบางช้าอย่างเนิ่นนาน  ร่างเล็กมิอาจหลีกหนีสัมผัสเเละต่อต้านมันได้  แต่เผลอจูบตอบกลับแบบไม่เป็นประสา  ความหอมหวานในรสจูบถูกปรนเปรอให้กันและกัน  ไม่รู้ว่าทำไมต้องยอมคนที่คิดว่าเกลียดนักเกลียดหนา 

อาจเป็นเพราะ…ผมรักพี่ก็ได้



__________________________________
สุขสันโน่ริทเเฟมมิลี่นะค่ะ
เเต่งหวานคลายเครียดเพราะ  เมียจ้างโดนเเบน
เเลมีคนบิ้วมา รักนะค่ะคนดี
รักกันจริงเม้นหนูหน่อย นะ
รักโน่ริท  ม๊วฟฟฟฟฟ>3