The Guitar of Love รักชุลมุนป่วนอลเวง 2

ลำดับตอนที่ #28 : Chapter 28 : ของสำคัญ คนสำคัญ ในวันสำคัญ (100% update ka ^^ )

( Carol : Talk )

สถานที่แห่งความรัก ที่พวกเรามอยู่กับคนที่เรารัก ไม่สิ ไม่ทุกคน ..

" ทำไมกูไม่มีแฟนอยู่คนเดียวว้าาาาา " เคนตะโกนก่อนจะเดินไปนั่งหน้าเซ็งๆ 

" บ่นมาก -____- " ไนท์พูดก่อนจะไปนั่งข้างเคน

" งั้นก็คู่กันไปเลยดิ " สเตฟานพูดเลยเรียกเสียงหัวเราะจากพวกเราขึ้นมาได้ก่อนจะเดินออกไปนอกบ้าน

" ถึงเวลาเดี๋ยวเขาก็มาเองหน่า " โซ่บ่นก่อนจะเดินมานั่งข้างๆฉัน สภาพพวกเราตอนนี้คือนั่งกันแบบพักผ่อนคนละมุม แบร์กับบอลทำข้าวเย็นให้พวกเรา นาวนอนตักเฟมอยู่ที่ระเบียงบ้าน เนมกับสเตฟานไปเดินริมทะเล โซ่นั่งกอดเอวฉัน แจมกับซีก็เช่นเดียวกันเคนกับไนท์นั่งทำหน้าเซ็ง (?) 55555 เอาเป็นว่าช่างมันเหอะ

" กิ๊งก่อง " เสียงกริ่งหน้าบ้านดังพวกเราเลยหันไปมองเป็นทางเดียวกันก่อนจะเบิกตากว้าง

" ฟ้า!!! นิว!!!! " ฉันกับโซ่ตะโกนก่อนจะรีบวิ่งไปหน้าบ้านแล้วกระโดดกอดฟ้าทันที

" ฟ้ามาได้ไงเนี่ย "

" ตอนแรกกะว่าจะไปหาแคที่บ้าน ทำเซอร์ไพร์ส เลยลองโทรหาธามดู "

" อ๋ออ คิดถึงฟ้ามากเลย แล้วไอตัวเล็กเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย "

" ผู้ชาย ชื่อฟิวส์ แต่ว่าอยู่ที่เชียงใหม่กับพี่เฟม ไม่ได้พามาด้วย "

" อดเจอหลานเลย " ฉันบ่นก่อนจะหันไปมองหน้าโซ่ โซ่ยักไหล่ยิ้มๆ

" แล้วญาติแคจะแต่งงานจริงหรอ " นิวถามขึ้น

" โกหกแล้วจะได้ถ้วยทองคำแถมแหวนเพชรน้อยกะรัตรึไง " สเตฟานพูดขึ้น

" ปากหมาน่ะฟาน -0- " เนมพูดก่อนจะตีสเตฟานไปทีนึง ฉันได้แต่หัวเราะแล้วพยักหน้ายืนยันอีกที

" งั้นเข้าบ้านกันเหอะ เริ่มเย็นล่ะ " 

" จ้าาา " ฟ้าตะโกนก่อนจะกระโดดโลดเต้นเข้าไปคนแรก ส่วนนิวก็..

" กระเป๋าก็หนัก ยังทิ้งไว้ให้เพื่อนถืออีก -____- " นิวพูดแต่ก็ยอมยกกระเป๋าโดยดี

" เพื่อนที่ไหน ภรรยาแล้ว " 

" เออๆ นั่นแหล่ะ " นิวพูดก่อนจะแบกกระเป๋าเข้าไปในบ้าน โซ่ก็มองตามงงๆ

" เดินไม่รอให้เพื่อนช่วยถือเลย "

" โซ่กับนิวไม่ใช่เพื่อน เป็นสามีภรรยากัน -..- " ฉันพูดเล่นเอาโซ่อ้าปากค้างไป ฉันเลยเดินหัวเราะอารมณ์ดีเข้าไปในบ้านแทน

" เออใช่ ญาติแคชื่ออะไรน่ะ "

" เนม ชนิดาภา โรเซ็นดาห์ล " ฉันพูด

" แล้วแฟนเนมชื่ออะไร "

" สเตฟาน ไทเลอร์ เพรซ " สเตฟานเดินเข้ามาก่อนจะไปทิ้งตัวนั่งที่โซฟา

" ชื่อเล่นหล่ะ "

" ก็แล้วแต่จะเรียก -____- บางคนเรียกสเตฟาน บางคนเรียกไทเลอร์ บางคนเรียกเพรซ บางคนเรียกทีพี " ชื่อเยอะน่ะนายสเตฟาน

" ขอเรียกทีพีล่ะกัน เหมือนจะง่ายที่สุดล่ะ " นิวพูดหน้าเหยๆ สเตฟานเลยได้แต่ยักไหล่อย่างไม่สนใจอะไร 

" เราไม่ได้มาที่นี้กันนานแค่ไหนแล้วน่ะ " ฟ้ามองไปรอบๆก่อนจะเผยรอยยิ้มบางๆที่มุมปาก

" จำได้มั้ยฟ้า ตอนที่เรารู้ว่าโซ่กับธามเป็นญาติกัน "

" นั่นสิ ฮ่ะๆ " พวกเราสี่คนหันมายิ้มๆกัน ที่แห่งนี้มันผ่านเรื่องราวมามากมายจริงๆ ..

" พี่โซ่ ~~~ หิวข้าวเว้ยยยยย " เสียงน้องนาวตะโกนเข้ามา ขัดกับอารมณ์อันสุดซึ้งของพวกเรา

" ตะโกนอย่างกับควายท้องแก่กำลังคลอดลูกในป่าหิมพานต์แหน่ะ -0-!! " เนมพูด ก่อนจะเดินไปดูในครัวแล้วชูมือโอเคมาให้ฉัน

" ได้เวลากินข้าวแล้ววววววววววว " แค่นั้นแหล่ะ แค่นั้น .. ทักคนวิ่งผ่านฉันไปด้วยความเร็วห้ล้านปีแสงไปยังอาหารก่อนจะนั่งลงกินอย่างไม่สนใจอะไร

" คนหรือหมูป่าอดอยาก ว่ะ " สเตฟานพูดขำๆก่อนจะเดินไปกินข้าว พอพวกเรากินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปนอน เห้ออ พรุ่งนี้คงผ่านไปได้ด้วยดีน่ะ มีลางสังหรร์แปลกๆยังไงไม่รู้..

 

# เช้าวันรุ่งขึ้น

" แค ฉันตื่นเต้นอ่ะแก -0- " เนมเดินเข้ามาก่อนจะนั่งลงข้างๆฉัน 

" แกตื่นเต้นฉันไม่สน แต่ช่วยนั่งนิ่งๆให้ฉันกับฟ้าแต่งหน้าทำผมให้แกได้ป่ะ "

" เออๆๆๆๆ " เนมตอบก่อนจะนั่งลงปล่อยให้ฉันทำผม ผมของเนมถูกดัดลอนก่อนจะมีมงกุฏดอกไม้สีขาวประดับไว้ ใบหน้าถูกตกแต่งด้วยโทนสีชมพูอ่อนๆ เดรสเกาะอกเป็นสีชมพูโทนน้ำตาล ส่วนบนเป็นสีน้ำตาลมีลวดลายรูปดอกกุหลาบอย่างสวยงาม กระโปรงจริงยาวเลยเข่ามานิดนึงไม่รัดมาก แล้วมีตัดต่อผ้ามุ้งให้ยาวถึงข้อเท้า พร้อมกับส้นสูงสีน้ำตาลอ่อนเป็นแนวสานๆหน่อย ทำให้เนมดูสวยสะดุดตาไปเลย

" แก ฉันตื่นเต้นจริงๆน่ะ "

" เออ เอาหน่า " ฉันพูดก่อนจะเดินลากเนมออกมาข้างนอก เราจัดเป็นที่ระเบียงบ้าน เพราะมีกันไม่กี่คน พอออกมาปุ๊บนาวก็เดินทำตาวิ้งวับมาหาเนมทันที

" เจ้าสวยมากวันนี้ " 

" ขอบคุณย่ะ -3-//// " เนมพูดก่อนจะนั่งลง เวลาผ่านไปนานนับชั่วโมงสเตฟานก็ยังไม่ออกมาซักที

" ไอฟานหายหัวไปไหนว่ะ " 

" นั่นดิพี่ไนท์ " นาวเสริม คิ้วขวาฉันเริ่มกระตุก

" ทำไมคิ้วขวาฉันมันกระตุกอ่ะแค " เนมหันมามองด้วยสีหน้าเป็นกังวล

" เดี๋ยวนาวลองวิ่งขึ้นไปดูให้ " พอฉันพยักหน้านาวก็รีบวิ่งขึ้นไปบนบ้าน

" แก ฉันลางสังหรณ์ไม่ดีเลย " เนมเริ่มเขย่าแขนฉันเบาๆ

" เอาหน่าแก " ฉันลูบแขนปลอบเนมเบาๆ พอสักพักนาวก็วิ่งลงมาหอบแห่กๆ

" แห่กๆๆ ทุกคน ..! "

" หือ!??! "

" พี่สเตฟานไม่ได้อยู่บนห้อง!! แฮ่กๆๆ " ทุกคนมองตาค้าง เฟมเดินเข้าไปลูบหลังนาวที่กำลังหอบเบาๆ

" ละ แล้วฟานไปไหนอ่ะนาว "

" มีโน๊ตทิ้งไว้ แต่พี่เค้าไม่ได้เขียนว่าไปไหนอ่ะ -0- " นาวยื่นโน๊ตให้ฉันก่อนจะเดินไปนั่ง

" มีเซอร์ไพร์สจะให้ คงจะมาช้าหน่อยน่ะ .. สเตฟาน " ฉันอ่านงงๆ

" กริ่งๆ " เสียงโทรศัพท์เนมดังขึ้น 

" ฮะ ฮัลโหล " เนมรับโทรศัพท์เสียงสั่น พร้อมเปิดลำโพง

" คุณเป็นญาติของคุณสเตฟานใช่มั้ยครับ "

" ค่ะ ค่ะ ฉันเป็นคู่หมั้นเค้า "

" คุณสเตฟานประสบอุบัติเหตุน่ะครับ ตอนนี้เค้านอนพักรักษาตัวอยู่ที่เคเอมแซสครับ "

" !!! " คราวนี้ทุกคนมองอึ้งกว่าเดิม

" อุบัติเหตุอะไรค่ะ !!? "

" รถชนครับ แต่ตอนนี้ลอดภัยแล้วน่ะครับ "

" โอเคค่ะ ขอบคุณค่ะ " เนมวางสายก่อนจะรีบลุกขึ้นแต่ก็ต้องชะงัก

" แค่กๆ ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงน่ะ " น้องโบว์เดินเข้ามาพร้อมธามที่กำลังพยุงสเตฟาน 

" เนม ! อย่าร้อง มาสคาร่ามันแพง -0-!!! " ฟ้าตะโกนดักขึ้น 

" ฮึก .. " เหมือนจะไม่ทันแล้ว เนมร้องไห้ก่อนจะวิ่งไปกอดสเตฟาน

" ไอบ้า ! ฮึก "

" ไอบ้าแปลว่ารักใช่ป่าว :) "

" ฮึก ไม่ต้องมาเล่นเลย แล้วไปทำอีท่าไหนถูกรถชนห๊ะ ฮึก วันสำคัญแท้ๆ "

" ก็เพราะรู้ไงว่าเป็นวันสำคัญ เลยต้องให้ของสำคัญ กับคนที่สำคัญที่สุด " สเตฟานพูดก่อนจะยื่นของที่กำอยู่ในมือให้เนม เป็นดอกเยอบีร่าดอกนึง

" ฮึก ดอกเยอบีร่าทำไมห้ะ ฮึก "

" มันเป็นสิ่งที่ฉันเคยปลูกไว้ที่ไทยเมื่อหลายปีก่อน สวนอยู่ที่โคราช ก็เลยต้องรีบวิ่งไปเมื่อตอนตีสอง เพื่อจะเอาดอกไม้ที่คนสำคัญที่สุดของฉัน ได้รับในสิ่งที่พิเศษที่สุดจากคนที่เขารัก " สเตฟานพูดก่อนจะค่อยๆเดินไปลูบหัวเนมเบาๆ

" หมดสวยแล้ว "

" ฮึก ไอบ้า! " เนมพูดก่อนจะกอดสเตฟาน

" พี่สเตฟานก็หวานเป็นด้วยแห่ะ -...- " น้องนาวแซว

" เงียบไปก็จะดีมาก -____- " สเตฟานเริ่มพูดหน้านิ่งๆอีกครั้ง นาวเลยทำท่ารูดซิบปากก่อนจะหันไปหาเฟมแทน

" เอาเป็นว่าสวมแหวนเสร็จแล้วส่งไอฟานกลับไปยังโรงบาลอีกทีล่ะกัน "

" เออ -____- " สเตฟานพูดก่อนจะสวมแหวนให้เนม เนมก็สวมแหวนให้สเตฟาน ก่อนที่ทุกคนจะรีบวิ่งไปเปลี่ยนเสื้ออย่างรวดเร็วก่อนจะพาเชสเตฟานกลับไปนอนให้น้ำเกลือที่โรงบาลต่อ พร้อมฟังคำบ่นหมอที่ดูแลสเตฟานกันหูชา

" คุณสเตฟานครับ กรุณาอย่าหนีออกจากโรงพยาบาลอีกน่ะครับ " หมอพูดหางตาก่อนที่จะเดินไป 

" งั้นเดี๋ยวคืนนี้ฉันอยู่ดูแลฟานเอง " เนมพูด ทุกคนก็ได้แต่พยักหน้า ขืนให้ไนท์เฝ้าคงไม่รู้ว่าสเตฟานจะรอดมั้ยเลย -0-;;

" หิวข้าวอ่ะ (' ') " น้องนาวพูดก่อนจะลูบท้อตัวเองที่เริ่มส่งเสีงร้อง ทุกคนเลยหัวเราะเบาๆ

" เดี๋ยวพาไปหาอะไรอร่อยๆกอนกัน " เฟมพูดก่อนจะลูบหัวน้อง มีเร้อะ!! ไอฝาแฝดสองตัวนี้จะไม่หวงน้อง " อะแฮ่ม -____- "

" หมายถึงพวกเราก็ได้ :( " นาวพูดหน้าเซ็งๆ แน่สิ ไม่ได้สวีตกันหรอกถ้าวันไหนฉันไม่ห้ามโซ่ซี

" ซีก็หวงน้องเกินไป " แจมบ่น

" นั่นดิ โซ่ก็ด้วย " 

" แคไม่ให้โซ่หวงน้องได้ไง ดูดิ หัวฝรั่งจะตาย "

" หัวฝรั่งพูดอย่างกับมีฝรั่งอยู่บนหัว -0- " (?) เอ้ะ .. งง งงมั้ย งงสิ ฉันก็งง คนแต่งก็งง เอ้อะ!!

" อะไรของมัน " เนมเสริมก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ พอสักพักพวกเราก็ออกไปหาอาหารทะเลกินกัน เมนูวันนี้(ไรท์มันอยากกิน) หมึกไข่นึ่งมะนาว ข้าวผัดปลาไม่ใส่ผัก เพราะไม่มีใครชอบกินผัก -0- ปูนึ่ง กุ้งอบสมุนไพร ปลากระพงทอดน้ำปลา ปูนิ่ม แกงส้มปลากระพง และ หอยนางรมอบสมุนไพร อึ๋ยๆๆ ทนไม่ไหวแล้ว ขอกินก่อนน่ะ *^*

 

( Name : Talk )

 ฉันนั่งปอกผลไม้อยู่ที่ห้องพักของฟาน ที่มันบ้าไปโคราชเพื่อไปเอาเยอบีร่ามาให้ฉันแล้วโดนรถชน เอาเถอะ ก็อย่างน้อยเขาทำเพื่อเรานี่น่ะ .////. 

" คิดอะไรอยู่หรอ " ฟานถามขึ้น

" เปล่า หิวมั้ย? " 

" นิดหน่อย "

" ฉันปอกผลไม้จะเสร็จล่ะ แปปนึง " ฟานพยักหน้าก่อนจะนอนไขว่ห้งดูบอล แฟนฉัน ชิวไปมั้ย -0- พอฉันปอกผลไม้เสร็จก็เดินไปนั่งข้างๆฟานที่กำลังดูบอลอย่างเมามันส์ ฉันไม่เข้าใจบอลมันสนุกตรงไหน -____- กะอีแค่ลูกบอลสีขาวดำ 

" อ้าปากสิ " ฟานอ้าปากแต่สายตายังจ้องดูไปยังทีวี ด้วยความหมั่นไส้ฉันเลยยัดชิ้นที่ใหญ่ที่สุดเข้าไปในปากฟาน

" เอออำอ้าอะไออ๋องเออเอี่ย!! ( เธอทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย ) " ฟานพูดขณะที่พยายามเขี้ยวอย่างสุดฤทธิ

" ไม่มีอะไา หมั่นไส้คนดูบอล -_____- "

" ฉันเป็นคนป่วยน่ะ "

" โอ๋ๆๆๆ .. ไม่สงสารแล้ว หมั่นไส้ "

" เอ้า .. " ฟานส่ายหน้าเบาๆ ฉันงอนเรื่องจุกจิกบ่อยซะที่ไหนหล่ะ คบกันมาตั้งหลายปี ฉันงอนอยู่ไม่กี่เรื่อง บอล ผู้หญิง ซะเออลาะกินเหล้า เมาแล้วขับ อะไรประมาณนั้น 

" ชิ " ฉันเดินไปนั่งที่โซฟาทำท่าไม่สนใจ ฟานก็หันมามองก่อนจะถอนหายใจ

" งอนหรอ "

" เปล่ามั้ง -____- " 

" โอเคๆๆ ไม่ดูก็ได้ " ฟานพูดก่อนจะกดปิดโทรทัศน์

" ปิดแล้วนี่ไง "

" ไม่ได้ขอย่ะ -0- "

" รู้หน่าว่าไม่ชอบดูบอล แต่บางทีก็ต้องมีกันบ้างดิ "

" ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่แค่ไม่เข้าใจไอลูกบอลสีขาวดำมันมีอะไรดี " ฉันตอบ ฉันไม่ได้นอยเลย ไม่มี๊ ไม่มี 

" มันมีดีแต่น้อยกว่าเธอ โอเคมั้ย? รักฟุตบอล แต่รักเธอมากกว่า " ฟานพูดก่อนจะหน้าแดงบางๆ 

" เอออๆๆๆๆ " ฉันพโก่อนจะเปลี่ยนไปนั่งข้างฟานอีกครั้ง ฟานเลยเอื้อมมาจับมือฉัน

" ขอนอนแบบนี้ล่ะกันน่ะ " ฟานพูดก่อนจะค่อยๆหลับตาลง ฉันยิ้มก่อนจะพูดเบาๆ

" ฉันปฏิเสธได้ด้วยหรอ :) "

 

_____________________________________________
เค้ามาแล้ว TT ช้าเกินไปรึเปล่า แงๆ ก็เค้าตันอ่ะ เม้นท์ไม่ยอมขึ้นอ่ะ(?)
ก้เอาครึ่งนึงมาให้ชิมลางก่อน และนิยายยังไม่จบจ้าาา ถ้าจบไรท์จะกดปิดเรื่อง คิดว่าคงอีกนานกว่าจะจบ
ก็ช่วงนี้ขออนุญาติลงช้าน่ะค่ะ .. รายงานอันแสนน่ารักและวิชาสุดเกลียด ฉันต้องทำเพื่อกู้เอฟที่แดกไปสองรอบแล้ว
หือๆๆๆๆ TT ร้องไห้ดีกว่า ผากนิยายด้วยน่ะรีดเดอร์ที่รักที่ปิดเทอมกันแล้ว
ปล1. ไม่ใช่ตันอย่างเดียว ไรท์ติดเกมส์ด้วย!!!!!! >____<