คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Missed Fortune Number.8 : Got to said that I LOVE YOU
Missed Fortune Number.8 : Got to said that I LOVE YOU
“ กรี๊ดดด... ใคร.. แค่กๆ ช่วยด้วย แค่กๆ ”
“ เชอรีน !!!! ” เสียงของกรกฏ วราวุธและนัทธพงษ์ตะโกนเรียกเธอเป็นเสียงสุดท้ายที่ณัฐจารีได้ยิน ก่อนจะหมดสติไป..
“ เชอรีน! ฟื้นสิ ” กรกฏที่ ณ ตอนนี้ตัวเปียกชุ่ม ตบหน้าณัฐจารีเบาๆเป็นการเรียกสติของณัฐจารี แต่กลับไร้วี่แวว วราวุธและนัทธพงษ์ได้แต่มองณัฐจารีอย่างตกตะลึง
“ ขอทางหน่อยครับ! ผมเป็นหมอครับ!! ” ชายหนุ่มรูปร่างสันทัด ผิวขาวตาตี๋ดั่งคงที่มือเชื้อสายจีน.. ธันยบูรณ์เดินเข้ามาหาณัฐจารีก่อนจะวัดชีพจร เขาเริ่มปั๊มหัวใจให้ณัฐจารีได้ซักพักณัฐจารีก็เริ่มได้สติ
“ แค่กๆ! ”
“ เชอรีน !! ” กรกฏวิ่งเข้ามากอดณัฐจารีไว้แน่น
“ แค่กๆ พี่อ้น ” ณัฐจารีมองกรกฎก่อนที่น้ำตาจะค่อยๆไหลลงมา นัทธพงษ์เดินมาพยุงณัฐจารีให้ลุกขึ้น ก่อนที่จะหันไปหาสิรินโสพิศที่ทำสีหน้าไม่พอใจอยู่
“ ไปกันเถอะ.. ” วราวุธพูดก่อนจะลากกรกฏให้ลุกขึ้น ทั้งสี่คนตัดสินใจที่จะกลับไปยังบริษัทก่อนเผื่อทำตัวเองให้แห้ง ณัฐจารีได้แต่นั่งทนความหนาวเหน็บที่ตัวเธอได้รับ
“ โอวัลตินหน่อยมั้ย ” วราวุธยื่นแก้วโอวัลตินร้อนๆให้ณัฐจารี เธอพยักหน้าก่อนจะรับมาจิบ
“ ถ้าไออ้นช่วยไม่ทันคงแย่เหมือนกันน่ะ ” นัทธพงษ์พูดพลางโทษตัวเองที่คลาดสายตาจากสิรินโสพิศ ไม่งั้นก็คงไม่เกิดเรื่อง
“ พี่ดิวอย่าโทษตัวเองเลยค่ะ.. ถ้าเชอรีนไม่.. ”
“ เชอรีนไม่ผิดอะไรทั้งนั้น.. ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ” กรกฏพูดพลางเงยมองณัฐจารีด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย เพราะเขา.. เขาคนเดียว กี่ครั้งแล้วที่ทุกคนต้องมาเจ็บตัวเพราะว่าเขารักณัฐจารี...
“ ไม่มีใครผิดทั้งนั้น ถ้าผิด ก็คงผิดทุกคน ถึงจะเลี่ยงให้ฉันไม่ตายได้ แต่ก็เลี่ยงให้ไม่มีใครเจ็บตัวไม่ได้ ” วราวุธพูดก่อนที่จะนั่งข้างๆณัฐจารี
“ ฉันเชื่อว่าทุกอย่างมันต้องมีทางออก ที่จะไม่มีใครเจ็บตัว ”
“ ฉันก็เชื่ออย่างนั้น ” นัทธพงษ์พูดพลางถอนหายใจ
“ ทุกคนอย่าเอาเรื่องพี่แบมบี้เลยน่ะค่ะ ” ณัฐจารีกลั้นใจพูดมาในที่สุด ทั้งสามคนหันไปมองที่เธอเป็นทางเดียวก่อนจะส่งสายตาของความไม่เข้าใจไปให้
“ เรายังไม่มีหลักฐานที่จะเอาผิดเค้าได้ ยังไงก็คงต้องรอเวลา ” ณัฐจารีพูดโดยใช้หลักเหตุผล ทำเอาอีกสามคนได้แต่ก้มหน้านิ่งๆ
“ พี่ว่าเชอรีนหลบไปที่ไหนซักพักให้พ้นอีกสองเดือนก่อนมั้ย? ”
“ เชอรีนว่าคงต้องเป็นพวกเราทุกคนเลยต่างหากค่ะ ” ณัฐจารีพูดก่อนจะถอนหายใจ
“ พักงานที่บริษัทซักสองเดือนมั้ย.. ” กรกฏพูดขึ้นหลังจากที่นั่งคิดมานาน
“ ฉันเห็นด้วย ” นัทธพงษ์และวราวุธตอบ กรกฏพยักหน้าก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ไปที่โต๊ะคอมพ์ เขาพิมพ์ประกาศหยุดก่อนจะเดินไปแปะข้างล่าง และกลับขึ้นมา
“ ไปต่างประเทศกันมั้ย? ” กรกฏพูด
“ ไปไหนค่ะ? ” ณัฐจารีถามกรกฏด้วยแววตางุนงง
“ เกาหลี... พี่ชายเชอรีนอยู่เกาหลีหนิ น่าจะพอมีทางช่วยดูแลเชอรีนได้บ้าง ไปกันทั้งสี่คนนี่แหล่ะ ” ณัฐจารีครุ่นคิดก่อนจะตัดสินใจกดโทรศัพท์หาพี่ชาย
“ ตรู๊ด.. 안녕하세요 (อันยองฮาเซโย) ”
“ พี่คุณ.. เชอรีนน่ะ ”
“ อ่าว เชอรีนมีอะไรหึ๊? ” ณัฐจารีมองไปที่ทั้งสามคนก่อนจะตัดสินใจเอ่ยถามผู้เป็นพี่ไป
“ เชอรีนขอไปอยู่เกาหลีซักสองเดือนได้มั้ย กับเพื่อนอีกสามคน ”
“ หืม..? ทำไมถามแบบนี้หล่ะ ” นิชคุณถามด้วยน้ำเสียงเจือความกังวลเล็กน้อย
“ ไว้เชอรีนไปถึงเชอรีนจะเล่าให้พี่คุณฟังน่ะค่ะ.. เชอรีนขอร้อง ”
“ อืม.. ได้สิ แล้วเพื่อนผู้ชายผู้หญิง ” นิชคุณถอนหายใจเบาๆพยายามไม่ให้ปลายสายได้ยิน ยิ่งน้องสาวสุดหวงของเขาพูดแบบนี้ ยิ่งเพิ่มความเป็นห่วงทวีคูณไปให้เขา
“ ผู้ชายค่ะ แต่เชอรีนสํญญาว่าพอไปถึงเชอรีนจะเล่าทุกอย่างให้พี่คุณฟัง น่ะค่ะ ” ณัฐจารีได้แต่อ้อนวอนปลายสายให้ตอบตกลง
“ เชอรีนไม่ได้ทำผิดอะไรมาใช่มั้ย? ”
“ ค่ะ ”
“ งั้นก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่พี่จะห้ามให้เชอรีนไม่มา คอนโดห้องข้างๆพี่ยังว่าง เดี๋ยวพี่ลงไปติดต่อให้ จะมาวันไหน ? ” ณัฐจารีครุ่นคิดก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ เร็วที่สุดเท่าที่จะไปได้ค่ะ ” นิชคุณถอนหายใจเบาๆก่อนจะตอบตกลงและวางสายไป
“ ว่าไง? ”
“ จองตั๋วได้เลยค่ะ ” กรกฏพยักหน้าก่อนจะเข้าเว็บจองตั๋ว ก่อนที่ทั้งสี่คนจะแยกย้ายไปเก็บของและไปถึงสนามบินภายในสี่ทุ่ม ไฟล์ทบินไฟล์ทห้าทุ่มเป็นไฟล์ทเร็วที่สุดที่พวกเขาหาได้ ณัฐจารีกลับบ้านมาไม่พูดพร่ำทำเพลง เพียงบอกมารดาแค่ว่าตนจะไปอยู่กับพี่ชายซักพัก เมื่อผู้เป็นแม่เห็นก็ได้แต่พยักหน้าเพราะเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของลูกสาว สี่ทุ่มตรงทั้งสี่คนก็มารวมกันที่จุดเช็คอิน
“ ไปกันเถอะค่ะ ” กรกฏพยักหน้าก่อนจะยกกีต้าร์ตัวเองขึ้น วราวุธยีหัวณัฐจารีเบาๆก่อนจะเดินนำไปพร้อมนัทธพงษ์ กรกฏเดินมาจับมือณัฐจารีหลวมๆ
“ ทุกอย่างจะดีขึ้นเองน่ะ ” เขายิ้มให้ณัฐจารีบางๆ แต่กลับทำให้ณัฐจารีรู้สึกหัวใจพองโตอย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆที่เธอพยายามห้ามใจตัวเองแล้วแท้ๆ ว่าอย่าถลำลึกไปมากกว่านี้ แต่หัวใจเธอกลับไม่ฟังคำคัดค้านของเธอ เธอคงได้แต่ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามความรู้สึกนึกคิดของเธอ ที่ตอนนี้มันได้บอกเธอว่า.. เธอรักกรกฏเข้าแล้ว
______________________________________________________
ดูเหมือนเรื่องนี้จะยาวกว่าที่คิด 555555 พล็อตเรื่องเพิ่มเรื่อยๆ
ปั่นคาบคอมเหมือนเดิมค่า จะพยายามลงทุกวันจันทร์ค่าาาา
ก็ช่วยกันเม้นท์หน่อยน้าา เป็นกำลังใจให้เค้าหน่อย T^T
รักน่ะรีดเดอร์ จุุ้บๆ
ความคิดเห็น