The Guitar of Love รักชุลมุนป่วนอลเวง 2

ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 11 : กรรมตามสนอง

( Sea : Talk ) 

ผมตื่นมาตอนเช้าของอีกวันนึง ก่อนจะรู้ตัวว่า ผมอยู่ที่บ้านตัวเอง ไม่ใช่บ้านพิต้า ผมเริ่มเรียบเรียงเหตุการณ์ทั้งหมดอย่าง งงๆ ทำไมมันมึนๆว่ะ ผมคิดในใจ

' ก๊อกๆ ซี .. แจมเอง ตื่นรึยัง '

' ตื่นแล้วๆ ' ผมตอบกลับไปก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้แจม

' หน้าซีดๆน่ะ ไม่สบายรึเปล่า ' แจมว่าพลางเขย่งเอามือมาอังหน้าผากผมก่อนจะสะดุ้งเบาๆ

' ไหวป่าวเนี่ย ไข้สูงเลย '

' ไหวดิ แค่นี้เอง ' ผมยิ้มก่อนจะลูบหัวแจมเบาๆก่อนจะเดินไปยังห้องแค

' แอ๊ดด.. จะเคาะหน้าแครึไง -0-!! ' แคพูด เพราะผมทำท่าจะเคาะประตูเป็นจังหวะเดียวกับที่แคเปิดประตูออกมา

' โทษที .. ฟ้า นิว น้องโบว์ เด็กๆอยู่ไหน '

' อยู่ในห้องแคหมดแล้ว อ่ะนี้ปืน ' แคยื่นปืนให้ผม ผมเลยเอาเก็บไว้ตรงกระเป๋ากางเกง

' ธามหล่ะแค '

' คุยกับพี่ทันต์อยู่ข้างล่าง พี่ทันต์กับตำรวจสองสามคนเอารถไปจอดแถวๆนี้อ่ะ แล้วก็มาซุ่มในบ้านเอา ส่วนรถพยาบาล แคเพิ่งบอกพี่คริสเตรียมๆไว้แถวบ้านเราหน่อย ลางสังหรณ์ไม่ค่อยดี '

' อ่อ ' ผมร้องอ๋อเบาๆก่อนจะเงยหน้ามองนาฬิกาในห้องแค

' แปดโมงเช้าสิน่ะ .. '

' ปกติยัยบ้านั่นตื่นกี่โมง ' แคถาม

' ประมาณนี่แหล่ะ เตรียมตัวเหอะ ' 

' อื้อ ' แคบอกก่อนจะเดินลงไปกับโซ่ ผมจับมือแจมไว้แน่น อย่างน้อยแจมคงเป็ยกำลังใจให้ผมได้บ้างน่ะวินาทีนี้

' ไปกันเถอะ ^^ ' 

' อื้อ ^^ '

 

# ทางด้านพิต้า 

' หนิป้า!! ไปปลุกซีหน่อยสิ ' พิต้ากล่าวด้วยอารมณ์โมโหจากเมื่อคืน เพราะซีแทบไม่ยอมคุยกับเธอเลย กินก็ไม่ยอมกิน 

' ค่ะคุณ ' คุณป้าแม่บ้านเดินไปที่ห้องซี ก่อนจะเคาะและเรียกอยู่สองสามที

' คุณค่ะ .. คุณซีน่าจะยังไม่ตื่นค่ะ ' พิต้าเริ่มสงสัยเลยเดินไปคว้ากุญแจห้องซี ก่อนจะไขเปิดออกไป แต่สิ่งที่เธอเห็นทำให้แววตาเธอลุกเป็นไฟ ที่นอนที่ว่างเปล่า โทรศัพท์หายไป หน้าต่างยังคงเปิดทิ้งไว้

' ฉันไม่กินข้าวแล้ว!!!!!! ' เธอตะโกนดังลั่นบ้านก่อนจะเดินไปที่ห้องหยิบกระเป๋า กุญแจรถ และปืนที่ใส่กระสุนไว้เต็ม แล้วกระโดดขึ้นรถของตัวเองอย่างรวดเร็ว

' ฉันกลับมา !!! พวกแกโดนแน่ !!!!!!! ' พิต้าตะโกนลั่นบ้านก่อนจะขับรถออกไป คุณป้าแม่บ้านเริ่มทำสีหน้าวิตกกังวล

' ป้า เมื่อคืนคุณซีเขาหนีไปจริงๆใช่มั้ย '

' ใช่ ป้าสงสารเขาหน่ะ เขาถึงขนาดยกมือไหว้ป้าเลย รีบโทรไปบอกคุณซีเร็ว ' คุณป้าแม่บ้านบอกสาวใช้อีกคน สาวใช้รีบวิ่งไปเอาโทรศัพท์มาก่อนจะยื่นให้ป้าแม่บ้าน คุณป้ารีบกดโทรหาซีอย่างรวดเร็ว

' ตรู๊ดดด .. ครับ '

' นี่ป้าเองน่ะค่ะคุณซี คุณพิต้าเพิ่งออกไป ระวังตัวด้วยน่ะค่ะ '

' ขอบคุณครับป้า ' แล้วซีก็วางสายไป

' ขอให้คุณซีปลอดภัยเถอะ ' สาวใช้อีกคนพุดขึ้น ทุกคนพยักหน้าก่อนจะเริ่มแยกย้ายกันไปทำงาน

 

# บ้านแครอล

' ป้าแม่บ้านบอกว่าพิต้าเพิ่งออกมา ประมาณสิบนาทีหรืออาจจะน้อยกว่านั้นก็ได้ '

' โอเค งั้นเดี๋ยวแคไปบอกพวกข้างบนให้ เดี๋ยวมา ' แควิ่งขึ้นไปพร้อมกับไอโซ่ แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เข้ามา

' มาอยู่นี่เองหรอ!!! พิต้าเตือนซีหลายครั้งแล้วน่ะ !!!!! ' พิต้าตะคอกก่อนจะเล็งปืนมาทางผมกับแจมสลับกัน แจมแตะที่ข้อมือผมเบาๆเป็นเชิงห้ามว่าอย่าเพิ่งใช้ปืน

' คุณทำลายความรักของผมมามากพอแล้วพิต้า '

' แล้วทีซีทำลายความรักที่ต้ามีให้ซีล่ะ !!! ซีเคยสนใจต้าบ้างมั้ย?!!! ฮ่ะ !!! ตอบมาสิ ' พิต้าร้องไห้ก่อนจะเริ่มเหนี่ยวไกปืน

' ปัง!!!! ' เสียงกระสุนนัดนึงยิงมาจากทางบันได แคเล็งปืนไปทางพิต้าอีกครั้ง

' แล้วที่เธอคิดจะทำลายครอบครัวนาคทองเพชรหล่ะ ? ' แคพูดหน้านิ่งๆก่อนจะเดินเข้ามาใกล้

' ฉันไม่เคยคิดจะทำลายครอบครัวซี !!!! ฉันแค่อยากได้ซี .. มาเป็นของฉันคนเดียว ' พิต้าเริ่มเพ้อตาลอยๆ แต่ก็ยังไม่วายเล็งปืนมาทางแจม ผมยื่นแขนไปกันตัวแจมไว้ พอพิต้าเห็นอย่างนั้นก็ถลึงตาใส่ ก่อนจะเดินเข้ามาเอาด้ามปืนตบหน้าผม

' ผัวะ!! ' เสียงด้ามปืนกระทบกับใบหน้าผม เลือดสดๆไหลออกมาเป็นสาย ความเจ็บเริ่มคลืบคลานเข้ามา 

' ซี !! ' แจมจะเข้ามาหาผมแต่พิต้าก็กระชากผมแจมไป

' โอ้ย !! ฉันเจ็บน่ะ '

' ปล่อยแจมซะ อย่าหาว่าฉันไม่เตือน '

' ได้ :) ' พิต้าผลักแจมมาก่อนจะเหนี่ยวไกปืนอีกครั้ง ผมรีบเอี่ยวตัวเข้าไปบังแจมในจังหวะที่กระสุนถูกยิงออกมา

' ปัง !!! ' กระสุนฝังเข้าไปที่ไหล่ซ้ายของผม ผมชักปืนออกมาในจังหวะเดียวกันนั้นแคก็เริ่มยิงไปที่ขาของพิต้าทั้งสองข้าง

' ปัง ปัง!!! ' พิต้าเริ่มทรุดลงไปกับพื้น ผมเหนี่ยวไกก่อนที่จะเล็กไปยังพิต้า

' ยิงเลยสิซี!!! ยิงเลย!!!!! ' พิต้าตะโกนลั่น

' คิดว่าฉันไม่กล้าหรอ ? '

' ยิงเลย!!!!! ' ผมไม่รอช้าแต่ระหว่างจะเหนี่ยวไกนั้นเอง

' พอเถอะซี .. ' แจมแตะมือผมไว้เบาๆ ก่อนจะเดินไปตรงหน้าพิต้า แล้วก็..

' เพี๊ยะ!!!! สำหรับที่เธอจงใจจะฆ่าฉัน '

' เพี๊ยะ!!!! สำหรับที่เธอคิดจะทำลายฉันกับซี '

' เพี๊ยะ!!!! สำหรับคนเลวๆอย่างเธอ ' พอแจมตบพิต้าเสร็จก็เดินมาหาผม พิต้าหันหน้ามาทางผม ที่ปากกบไปด้วยเลือด แจมมือหนักเหมือนกันแห๊ะ -0-;;

' หิ้ๆ ' พิต้าเช็ดเลือดที่ปากก่อนจะหัวเราะเหมือนคนบ้า ผมเลยเล็งปืนนัดสุดท้ายไปที่หน้าท้องขอพิต้า

' ปัง!!!! ' เสียงปืนดังขึ้น แต่ผมเบี่ยงปืนไปยังมือของพิต้าแทน แจมถึงกับปิดตาแน่น แคถึงกับมองผมตาค้างแล้วลอบถอนหายใจ พิต้าน้องแผ่ลงไปกับพื้นก่อนจะหัวเราะเหมือนคนบ้า พี่ทันต์เดินออกมาก่อนจะพาพิต้าขึ้นไปยังรถพยาบาลที่เพิ่งมาไม่นาน ความชาเริ่มคืบคลานเข้ามาตามหัวและแขนผม ผมค่อยๆทรุดลงไปกับพื้น

' ซี!!!!! / ไอซี!!!!! ' แค แจม และโซ่ตะโกนพร้อมกัน

' โซ่ !! มีรถพยาบาลอีกคันใช่มั้ย พาซีขึ้นรถพยาบาลเร็ว ' แจมตะโกนขึ้น ไอโซ่พยักหน้าก่อนไอธามจะวิ่งเข้ามาช่วยโซ่แบกผมขึ้นรถพยาบาล แจมกุมมือผมแล้วร้องไห้ตลอดเวลา ผมค่อยๆหลับตาลงเบาๆ ทำไม .. มันง่วงอย่างนี้น่ะ ..

 

( Jam : Talk )

' ซี!!!!! ' ฉันตะโกนดังลั่นรถพยาบาล ซีหมดสติไปแล้ว พอมาถึงโรงพยาบาลซีก็ต้องรีบเข้าห้องผ่าตัดเอากระสุนที่ไหล่ออก ฉันเลยได้แต่นั่งภาวนาอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน

' แจม!! ซีเป็นไงบ้าง ' แควิ่งเข้ามาหาฉัน

' เพิ่งเข้าไปได้สักพักเอง ' แคเดินเข้ามาก่อนจะลูบหัวปลอบฉัน

' ปกติไอซีถึกจะตาย ยิงที่แขนอะไรแค่นี้ไม่น่าจะเป็นอะไรหนิ ' โซ่พูดงงๆ

' สงสัยเพราะซีไข้สูงด้วยหน่ะ ' ฉันพูดก่อนจะเดินไปเกาะหน้าประตู

' ... ' แล้วทุกอย่างก็กลับเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง

 

# 4 ชั่วโมงผ่านไป

' แอ๊ด .. ' เสียงพี่คริสเปิดประตูออกมา

' พี่คริสเป็นไงบ้างค่ะ ' ฉันรีบวิ่งเข้าไปหาพี่คริส พี่คริสยิ้มบางๆก่อนจะลูบหัวฉัน

' ปลอดภัยดี '

' พี่คริสครับ ปกติไอซีมันถึกจะตาย ทำไมมันถึงหมดสติเอาง่ายหล่ะครับ '

' เขาไข้สูงด้วย แล้วก็ขาดสารอาหาร '

' อ่อ .. ' แคร้องอ๋อเบาๆ

' จะให้กินข้าวโรงบาลหรือว่ายังไง '

' ไอซีมันเกลียดข้าวโรงบาลเข้าไส้เลยพี่ -0- เดี๋ยวผมกับแคจัดการเรื่องอาหารเอง เอาให้ครบห้าหมู่เลย ' โซ่พูดขำๆ

' ฮ่ะๆ โอเค แต่ไม่ต้องมาโรงพยาบาลบ่อยก็ได้น่ะ -0- '

' คร้าบบ / ค๊า ' พวกเราตอบกันขำๆ ก็ใครมันจะไปรู้หล่ะน้ะ ฉันเดินไปยังห้องพักของซี ส่วนแคกับโซ่ก็ไปหาข้าวให้ทุกคน ระหว่างทางก็เจอคุณตำรวจกำลังเข็นรถเข็นพิต้าอยู่ ฉันเลยเดินเข้าไปหา 

' สวัสดีค่ะคุณตำรวจ '

' สวัสดีครับคุณชลธร '

' พิต้าเป็นยังไงบ้างค่ะ ' ฉันมองไปยังพิต้าที่อยู่เหมือนคนบ้าไปแล้ว

' มีปัญหาทางจิตน่ะครับ ตอนนี้เรียกง่ายๆก็คือเขากลายเป็นคนบ้าไปแล้ว ' ฉันพยักหน้าเบาๆ

' อ่อค่ะ งั้นฉันขอตัวไปเยี่ยมซีก่อนน่ะค่ะ ' คุณตำรวจพยักหน้าเบาๆก่อนจะเข็นพิต้าไปยังอีกทางนึง

' แอ๊ดด .. ' ฉันเปิดประตูเข้าไปในห้องก็เห็นซีกำลังนั่งทำหน้ามุ่ยอยู่ ฉันหัวเราะเบาๆก่อนจะเดินเข้าไปหา

' ไปไหนมา ทำไมช้าจัง '

' แล้วทำไมฟื้นเร็วจัง '

' ฟื้นตั้งแต่ก่อนจะผ่ากระสุนล่ะ -___- ฉีดแต่ยาชา '

' อึ๋ย~ ' ฉันนึกภาพตามเนี่ย สยองเลยน่ะ แขนสดๆ(?) เลือดสดๆ ผ่าสดๆ อ้ากกก

' ไม่ต้องไปคิดภาพตามหรอก เดี๋ยวก็กลัวเปล่าๆ กลัวเลือดไม่ใช่รึไง -___- '

' รู้ได้ไง ' ฉันถามอย่าง งงๆ เคยบอกใครซะที่ไหน

' ก็เห็นเวลาเห็นเลือดทีไรหน้าซีดๆทุกที '

' ก็ประมาณนั้นแหล่ะ .. '

' แล้วตกลงเมื่อกี้ไปไหนมา ทำไมช้าจัง '

' พอดีเจอคุณตำรวจกับพิต้าระหว่างทางอ่ะ '

' คุณตำรวจว่าไงบ้าง '

' พิต้ามีปัญหาทางจิต ง่ายๆก็คนบ้าอ่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะทำอะไรยังไงน่ะ '

' อ่อ .. '

' ตึกตักๆ กุกกักๆ ' เสียงดังมาจากข้างนอก

' เสียงอะไรอ่ะ '

' ไม่รู้เหมือนกัน เดี๋ยวแจมลองไปดูให้น่ะ ' ซีพยักหน้าทีนึง ฉันเลยออกไปดูก็เห็นคุณตำรวจ คุณหมอและพยาบาลฝูง(?) ใหญ่กำลังวิ่งขึ้นไปข้างบน

' คุณตำรวจค่ะ!! เกิดอะไรขึ้นหรอค่ะ ' 

' คุณพิณฑการณ์ หนีออกไปตอนที่เธอไปเข้าห้องน้ำหน่ะครับ '

' ห๊ะ!!! หนีไปไหนค่ะ ' 

' มีคนเห็นเธอขึ้นไปบนดาดฟ้าครับ ผมขอตัวก่อนน่ะครับ ' คุณตำรวจพูดเสร็จก็รีบวิ่งขึ้นไป ฉันเลยรีบกลับเข้าไปในห้อง

' เกิดอะไรขึ้นแจม '

' พิต้าอยู่บนชั้นดาดฟ้า ! '

' เห้ย!! ' ซีทำหน้าตกใจก่อนจะดึงสายน้ำเกลือ ออก

' ไปแจม ไปดาดฟ้ากัน ' ซีพยายามลุกแต่ก็ต้องเซ ฉันเลยรีบเข้าไปพยุงซี 

' จะไปก็ไปด้วยกันสิเน้อะ ^^ ' ฉันยิ้มให้ซีก่อนจะรีบพยุงซีไปยังชั้นดาดฟ้า ตำรวจ หมอและพยาบาลยืนมุงเต็มไปหมด

' พิต้า!!! ' ซีตะโกนก่อนจะพยายามเดินเข้าไปห้ามแต่ก็ต้องทรุดลง พยาบาลสองสามคนช่วยกันเข้ามาพยุง

' พิต้า !! หยุดเหอะ แค่นี้ก็บาปกรรมมากพอล่ะน่ะ ' ฉันตะโกนบอกพิต้าพลางเดินเข้าไปใกล้ แต่พิต้ากลับไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ก่อนจะเริ่มปีนขึ้นขอบปูน

' ฉะ ฉัน ฉันไม่ได้บ้าน่ะ!! ฉันไม่อยากติดคุก .. คุก คุก ไม่เอา!!! ' พิต้าพูดอย่าบ้าคลั่งก่อนจะค่อยๆทรุดตัวนั่งลง

' พิต้า ! ใจเย็นก่อนน่ะ !! ' ซีตะโกนขึ้น 

' ซี .. ซี .. ซีมาหาพิต้าจริงๆด้วย .. ' พิต้ามองมาที่ซีก่อนจะยิ้มเหม่อๆ

' พิต้าลงมาก่อนน่ะ เชื่อผมเหอะ ' 

' ซีรักพิต้า .. รักพิต้าใช่มั้ย .. ' พิต้ายิ้มอย่างเหม่อลอยแต่พอหันมาทางฉันแล้วเบิกตากว้าง ก่อนจะเปลี่ยนท่าทางอารมณ์ไปอีกแบบนึง

' แก!!!! นังแจม!!!! แก แก ทำให้ซีไม่รักฉัน !!!! แกแย่งซีไปจากฉัน !!!!! '

' พิต้า!! ฟังผมน้ะ แจมไม่ได้แย่งผมมาจากคุณ และผมก็ไม่เคยรักคุณด้วย!! ' ซีพูดอย่างหมดความอดทน พิต้ามองตาค้าง ก่อนจะค่อยๆมองไปยังข้างล่าง

' คุณพ่อ .. คุณพ่อมารับหนูไปอยู่ด้วยใช่มั้ยค่ะ .. ' พิต้ามองไปข้างล่างด้วยสายตาเศร้าศร้อยแล้วค่อยๆลุกขึ้นยืนขึ้น พิต้าทำท่าจะก้าวลงไป

' พิต้า !! ' ฉันตะโกนเรียกชื่อพิต้าก่อนจะรีบวิ่งไปคว้าตัวเข้ามา กลายเป็นว่าตัวฉันเองนี่แหล่ะ .. ที่กำลังจะหล่นลงไป .. 

' แจม!!!!!!!!! ' 

 

_____________________________________________

ไม่ได้ใจร้ายเลยน่ะ ._____. เค้าแค่แกล้งตัวละครเฉ่ย เฉยยยย

Love melody ของพี่เนมได้ฤกษ์ลงแล้วอน่าลืมแวะเข้าไปอ่านน้าาา -3-

อย่าลืมๆ ไม่เม้นท์ + นอย = ไม่ลง + ตันงิ้ TT

จุ้บๆๆๆๆ ฝากนิยายด้วยน้าาาาาาาา

ปล.ขอบคุณสำหรับคนที่ติดตามมาตั้งแต่ภาคแรกจ้าาาาา