ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : บทที่ 13 ตำนานเค้าว่ากันว่า...
Sawada TsunaYoshi Mode
"งืม..." ผมครางในลำคอเมื่อรู้สึกตัวในช่วงเช้าสายๆของวัน ก่อนจะเดินเนือยๆตามทางเดินของเรียวกังพร้อมกับ
ฮิบาริซัง ตอนนี้ผมผวากับการใส่ชุดที่ถอดง่ายๆไปแล้วล่ะ แต่ก็อย่างว่า...ผมมันเป็นคนที่สบายต้องมาก่อนนี่Y-Y
มันจึงเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ที่ในกระเป๋าของผมมีแต่กางเกงขาสั้นและเสื้อยืด!
ครืด
"อรุณสวัสดิ์ครับ..." ผมเปิดประตูเข้าห้องอาหารไป ก่อนจะทรุดนั่งลงกับเบาะ อาหารของที่นี่มีแต่ญี่ปุ่นทั้งนั้น แต่ผม
ก็เฉยๆอ่ะนะ กินไปเหอะ จะได้ไม่ต้องเข้าครัว-_-
"ชิชิชิ ฮิบาริคงชอบล่ะสิถ้า~" เบลซังมาเป็นอันดับแรก-_-v
"-_-" ร่างสูงในชุดยูคาตะสีดำเงยหน้าขึ้นมองแวบเดียว ก่อนจะหันไปคีบปลาซาบะเข้าปากด้วยตะเกียบสีแดง และ
ตามด้วยข้าวในถ้วยเล็กๆตาม นี่ขนาดเขากินข้าวยังดูมีเสน่ห์มหาศาลเลยแฮะ เห็นแล้วน่าอิจฉาชะมัด-3- "จะจ้อง
เอาอะไร..." ร่างสูงพูดโดยไม่หันมามองใบหน้าของผม
"ป...เปล่าครับ" ผมรีบตอบก่อนจะงับปลาซาบะของตัวเองลงกระเพาะ
"นี่....ซือน้าาาาา~" ร่างบางเจ้าของเรือนผมสีดำหยักศกพุ่งเข้ากอดจนผมเซไปล้มกับเสื่อทาทามิ "ไปเที่ยวกันเถอะ
วันนี้ฉันเอากล้องมาด้วยนะ เราไปสวนดอกไม้กันเถอะ" แรมโบ้ซังยิ้มกว้างก่อนจะชูกล้องดิจิตอลสีดำสนิทที่คล้อง
กับข้อมือเล็กขึ้นโชว์ "ตอนนี้มีกุหลาบขายด้วยนะ ฉันจะเอาไปปลูกที่ร้านน่ะ~" เอ๋!? ร้านคืออะไรเหรอ ผมมองร่าง
บางที่ยุ่งอยู่กับการคิดชื่อดอกไม้ที่ตนจะซื้ออย่างสงสัย
"ไปกันเถอะ นี่ยกโขยงกันไปเลยนะ" คนตัวเล็กกว่าฉุดผมที่นั่งกับพื้นให้ลุกขึ้น ผมกวาดสายตาไปมองรอบๆพบว่า
พวกเขากินข้าวเสร็จแล้ว และกำลังเดินไปที่โรงจอดรถ
"ไปเร็ว~" แรมโบ้ซังฉุดกระชากผมไปเต็มที่ ผมเลย(จำยอม)ร่วมเดินทางไปด้วย(ครั้งนี้เราไปรถบัสน่ะ เพราะสถานที่
ไม่คุ้น จิอ๊อตโต้เลยจ้างคนขับรถมา)
"ฮ้า~ ถึงซะที~~" ยามาโมโตะพูดพลางเดินลงมาจากรสบัสและชูแขนขึ้นฟ้าอย่างเต็มที่ ที่นี่สวยจังเลย...ดอกไม้
นานาชนิดรายล้อมเราไปทั่ว และมันยังส่งกลิ่นหอมๆมาแตะจมูกอีกด้วย อ๊ะ...แต่กุหลาบคงจะเยอะที่สุดล่ะมั้ง มีตั้ง
หลายสีเลยแหละ
"อืม...อากาสดีจริงๆแฮะ" เบียคุรันซังออกความเห็นบ้าง
"จะไปกลุ่มหรือไปคู่ล่ะ" สปาน่าซังเอ่ยถาม
"กลุ่มแล้วกัน...ง่ายดี จะได้ไม่หลง ชิชิชิ" เบลซังออกความเห็น ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย และจ้องมองโชอิจิคุงที่
กำลังกางแผนที่อยู่
"ไปโซนดอกทิวลิปแล้วกัน" ว่าจบก็เดินนำไปที่โซนดอกทิวลิป มีทั้งสีชมพู สีแดง สีเหลือง มากมายเลยแหละ หอม
จัง...อ๊ะ! ร้านขายน้ำหอมดอกไม้นี่
"ฮิบาริซังครับ...มานี่เร็ว" ผมรั้งแขนคนตัวสูงให้กึ่งเดินกึ่งวิ่งตาม คนอื่นๆก็เริ่มรัวชัตเตอร์หรือถ่ายรูปคู่มั้ง ส่วนบาง
กลุ่มก็ขอแอบงีบหลับ บางคนก็ซื้อพวกเมล็ดพันธ์ุไปปลูก
"อะไรของนายเนี่ย..." ร่างสูงบ่นอย่างหงุดหงิดแต่ก็ยอมตามมา ผมผลักประตูเข้าไปในร้านก่อนจะพาฮิบาริซังมาที่
มุมหนึ่งของร้าน
"ฮิบาริซัง...เลือกให้หน่อยสิครับ ว่าผมจะเอาน้ำหอมกลิ่นไหนดี"
"จะซื้อไปทำไมล่ะ..."
"น้ำหอมของผมมันหมดขวดพอดีน่ะครับ แล้วก็อยากซื้อเป็นของที่ระลึก"
"เหรอ...งั้นลองฉีดทุกกลิ่นแล้วกัน"
"อย่างนั้นกลิ่นมันก็ตีกันน่ะสิครับ"
"ไม่ต้องซื้อหรอกน่า..." ร่างสูงพูดพลางย่อตัวก้มลงมองผม "ฉันชอบกลิ่นของนายแบบนี้อยู่แล้ว"
"แต่ว่า..." ผมพยานามจะเปิดปากเถียงแต่ฮิบาริซังชิงพูดก่อน
"กลิ่นเปปเปอร์มินต์แล้วกัน"
"เอ๋!? แต่กลิ่นมันออกจะเย็นๆหน่อยนะครับ"
"ก็ช่วยไม่ได้นี่..." ร่างสูงว่าพลางยักไหล่ "ตัวนายน่ะมันหวานอยู่แล้ว ถ้าเติมกลิ่นเย็นๆเข้าไปคงจะกลายเป็นลูกอมที่
ฉันชอบมากเลยล่ะ แล้วฉันจะ 'กิน' ทุกวันเลยด้วย"
"ฮิบาริซังอ่ะ!=///="
"หึ...งั้นเอาขวดนี้แล้วกันนะ โอเคมั้ย?" ฮิบาริซังพูดพลางหยิบขวดน้ำหอมรูปทรงเรียวขึ้นมาก่อนจะนำไปจ่ายเงิน
ผมเดินออกมารอนอกร้าน ก่อนจะกระชับผ้าพันคอแน่น ถึงที่นี่จะสวยก็จริง แต่ก็หนาวแฮะ "เอ้า...ลองฉีดดูซิ" ว่าจบ
ก็เปิดฝาขวดออกและฉีดเข้าที่ซอกคอผมทันที หวา...น้ำมันเย็นเจี๊ยบเลยอ่ะ ผมสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อร่างสูงเคลื่อนกาย
เข้ามาใกล้และซุกซอกคอผมเบาๆและไล้ปลายจมูกไปมา ผมดันไหล่ร่่างสูงออกเมื่อเขากำลังจะก้มลงชิมริมฝีปาก
ของผม
"ไปกันเถอะครับ..."
"อือ..." ร่างสูงรับคำเสียงเนือย ผมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเขย่งปลายเท้ากระซิบข้างหูฮิบาริซังเบาๆ
"ไว้ต่อยอดคืนนี้แล้วกันนะครับ" พูดจบผมก็จุ๊บแก้มร่างสูงทีนึง
"ได้อยู่แล้ว" ฮิบาริซังยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยทำเอาผมเริ่มใจเต้นขึ้นมากระทันหัน
"เฮ้! ไปกันได้แล้ว" สคอลโล่ตะโกนเรียกผมเรา เมื่อทุกคนกำลังจะย้ายไปอีกโซนหนึ่ง
ตกเย็น...
"สึนะ..." แรมโบ้กระซิบเรียกผมหลังจากที่เราเดินมายังโซนสุดท้าย โซนดอกกุหลาบนั่นเอง
"หือ...มีอะไรเหรอครับ" ผมเลิกคิ้วถามอย่างแปลกใจ ตอนนี้ผมกำลังนั่งเก้าอี้ตัวยาวสีขาวท่ามกลางดอกกุหลาบสี
แดงมากมายเลยล่ะ ส่วนสีอื่นๆจะอยู่อีกโซนนึง
"ฉันจะเล่าอะไรให้ฟังนะ...ตำนานเค้าว่ากันว่า ถ้าพระอาทิตย์ตกเย็นแล้วเราได้จูบกับคนที่เรารักท่ามกลางดอก
กุหลาบสีแดงน่ะ เค้ามีความเชื่อกันว่า ความรักจะดำเนินไปอย่างยาวนานและราบรื่น รวมถึง...ความรักที่ร้อนแรง
ด้วยนะ" จบคำพูดของแรมโบ้ซังทำเอาผมหน้าร้อนผ่าว
"-///- แล้ว...เอิ่ม...มาบอกผมทำไมอ่ะครับ"
"ให้ตายเถอะ...นายดูสิ พระอาทิตย์ใกล้จะตกดินแล้วนะ นู้นน่ะนู้นไปหาเค้าสิ นั่งบื้ออะไรอยู่เล่า!" ร่างบางพูดพลาง
พลักผมให้ไปซบกับอกฮิบาริซัง ส่วนตัวเองก็ชูสองนิ้วให้และวิ่งไปหารีบอร์นซึ่งยืนรออยู่ไม่ไกล และทั้งคู่ก็จูบ
กัน...พอหันไปรอบๆพบว่าคลาสของผมแต่ละคู่ก็เริ่มจูบกันแล้ว ผมลุกลี้ลุกลนหันไปมองหน้าฮิบาริซังอย่างเขินอาย
"ฮิบาริซัง...-///-"
"อยากให้จูบล่ะสิ"
"ไม่ได้เหรอครับ?"
"หึ...ฉันเคยปฏิเสธนายที่ไหนกันเล่า" ว่าจบมือแกร่งก็กอดรั้งเอวบางเอาไว้ ผมโอบรอบคอร่างสูง ก่อนจะเคลื่อน
ใบหน้าเข้าหากันและในที่สุด...ริมฝีปากของผมก็แนบชิดกับริมฝีปากของฮิบาริซัง...ท่ามกลางพระอาทิตย์ตกดินและ
ดอกกุหลาบสีแดง...ลิ้นเปียกชื้นค่อยๆสอดเข้ามาในโพรงปากผม...ผมยอมให้เขาเข้ามาแต่โดยดี ฮิบาริซังเริ่มอุ้ม
ผมให้สูงกว่าเขานิดนึง ก่อนจะบดเบียดริมฝีปากผมมากขึ้น...มากขึ้น จนเมื่อเขาสังเกตว่าผมเริ่มอ่อนแรง...จึงยอม
ปล่อยจูบออกด้วยสายตาผิดหวังนิดๆ
"ตอนนี้...ความรักของเราจะราบรื่นและชั่วนิรันดร์เลยนะ" ร่างสูงว่าพลางปล่อยผมลงจากอ้อมกอด และเอ่ยด้วยรอย
ยิ้มผิดคาด "แล้วก็นี่คือของที่ระลึกของฉัน" ร่างสูงว่าพลางดึงรูปที่พึ่งถ่ายมาขึ้นโชว์ ในรูปนั้นมีผมกับฮิบาริซังกำลัง
จูบกันอย่าง...ดูดดื่ม ให้ตาย...ผมหน้าร้อนไปหมดแล้วเนี่ย!
"=///=" ฮิบาริซังบ้าอ่ะ!
แต่ว่า...ถ้าตำนานนั้นเป็นเรื่องจริงก็คงดีน่ะสิ ผมหวังว่าจะเป็นแบบนั้นนะ!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น