Secret of Spiker [เพชรxสิงห์]

ลำดับตอนที่ #1 : เพชรxสิงห์:01

ห้องพักครูฝ่ายพละศึกษา โรงเรียนเซนต์เซบาสเตียน

"กูว่า กูจะเอาเด็กเทพปัญญามาร่วมทีม มึงว่าดีไหมวะไอ้เพชร" โค๊ชช้างเอ่ยถามผมที่กำลังนั่งคุยแชท ประโยคนั้นทำเอาผมหันขวับ
"ห๊ะ โค๊ชจะเอาพวกเทพปัญญามาร่วมทีมกับเราเนี่ยนะ!!" เสียงผมที่ร้องโวยวายขึ้นมา "โรงเรียนนั้นมันเด็กเรียน ใครจะบ้าย้ายวะโค๊ช แถมฝีมือแม่งก็ห่วย.."
"เดี๋ยวไอ้เพชร!" เสียงโค๊ชยักษ์พูดเสียงดังขัดขึ้น "กูให้มึงพูดใหม่อีกที ถ้ามันห่วยจริงกูจะโง่คิดเชิญพวกมันเข้าทีมทำไมวะห๊ะ" ผมมองจดหมายฉบับร่างบนโต๊ะที่วางอยู่ตรงหน้าก่อนจะทิ้งตัวพิงกึ่งเอนกับพนักเก้าอี้พร้อมกับหน้าที่ไม่สบอารมณ์นัก ซึ่งโค๊ชก็ไม่ได้ใส่ใจหรือต่อว่ากับท่าทีไม่ค่อยเคารพของผมสักเท่าไหร่เพราะความสนิท
"อ่าว จะไปไหนวะ" โค๊ชเอ่ยถามเมื่ออยู่ๆผมก็ลุกพรวดออกจากเก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะครู
"ไปเดินเล่นครับโค๊ช พอไม่ได้ซ้อมอยู่เฉยๆมันเมื่อยๆ" ผมตอบพร้อมยิ้มๆ
"หรอ! กูนึกว่ามึงนัดฟันเด็กที่ไหนไว้" โค๊ชยักษ์ยิ้มมุมปากใส่พร้อมส่ายหัว
"โหย ผมก็ต้องพักบ้างไรบ้างสิครับ ผมไปละ" ออกมาก่อนดีกว่า ก่อนจะโดนโค๊ชขุดวีรกรรมอีก

จากที่พึ่งไปคว้าแชมป์มาล่าสุด ผมชนะพวกเทพปัญญาขาดลอย 25ต่อ14 ความดีความชอบนอกจากจะตกอยู่ที่โค๊ชผู้ฝึกสอนแล้ว ก็ตกไปอยู่ที่บารมีของนักบุญเซบาสเตียน องค์อุปถัมภ์โรงเรียนผมด้วยเช่นกันตามระเบียบไทยๆ

ผมเดินมาหยุดยืนหน้าห้องเล็กๆห้องหนึ่ง ซึ่งเด็กคริสต์เรียกกันว่าวัดน้อยไว้สำหรับทำกิจกรรมทางศาสนา ผมเข้ามาผมมองรูปปั้นนักบุญประจำโรงเรียนที่ตั้งอยู่มุมห้องก่อนจะถอนหายใจออกมาพร้อมเกาแก้ม

เฮ้อ..

ตั้งแต่เริ่มติดตามทีมเทพปัญญามาเพราะการแข่งทัวร์นาเม้น ผมก็มักต้องแอบสืบหาข้อมูลของอีกทีมอยู่บ่อยๆ แต่ทัวร์นาเม้นก็จบไปแล้ว ทำไมหมู่นี้ผมยังสนใจอยู่แต่เซตเตอร์ประจำทีมเทพปัญญาก็ไม่รู้

ใบหน้าหล่อเข้มที่ดูสมแล้วที่ชื่อสิงห์ แต่กลับมีสายตาที่ดูอ่อนโยน ผิวก็สีแทนแต่กลับมีริมฝีปากสีชมพู ยิ่งประกบกับหุ่นที่ได้รูป เป็นอะไรที่ดูโครตมีเสน่ห์เข้ากันที่สุด.. แม่งเท่ชิปหาย

แต่พอเห็นนิสัยของมันตอนอยู่กับตัวตบที่ชื่อปืน มันกลับทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ โดยเฉพาะยิ่งเวลาใกล้ชิดกับไอ้ปืนตัวตบหัวเสานั่น..
ดูจะสนิทสนามเป็นห่วงกันเหลือเกิน..
ถ้าได้เป็นผมบ้างก็คงรู้สึกดี...

"ถ้าได้สิงห์มันมาร่วมทีม ก็คงดีครับ" ผมกัดเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนจะเงยมองหน้ารูปนักบุญพลางยกมือไหว้แล้วรีบหันหลังเดินออกจากห้อง

"เฮ้อ.. คิดบ้าไรวะเนี่ย.." เดินออกมาไม่พ้นสามก้าว ผมก็หยุดส่ายหัวพึมพัมกับตัวเองกับสิ่งที่พึ่งพูดไปเมื่อครู่
ผมก็แค่อย่างเล่นวอลเล่ย์กับสิงห์มันเท่านั้นล่ะ
ไปตบวอลเล่ย์แก้ฟุ้งซ่านแล้วกลับบ้านดีกว่า..

ก็ ส่วนประเด็นที่ว่าผมไปนัด.... ก็ตามที่โค๊ชยักษ์พูดล่ะครับ ตั้งแต่ปลายเทอมม.4 วัยมันกำลังพุ่งพล่าน ว่างจากซ้อมหรือแข่งวอลเล่ห์ผมก็มักคุยๆนัด.... แก้เครียดนิดหน่อย ประกอบกับผมหน้าตาดีก็เลยมักมีคนเข้าหาเองอยู่แล้วด้วย แบบเยอะพอตัวเลยล่ะ จนแม้แต่แข่งเมตใหญ่ที่ผ่านมา ขนาดอยู่แคมป์ผมก็ยังแอบออกไปได้ แต่ก็นะ ฝีมือผมไม่ได้ตกซะหน่อย ถึงโค๊ชจับได้ก็เลยไม่ได้ว่าอะไรผมจริงจัง

หลังจากกลับมาบ้านอาบน้ำเรียบร้อย กิจกรรมก่อนนอนผมก็ไม่ได้มีอะไรมากมายนัก นอกจากดูหนังฟังเพลงเล่นโซเชียลไม่ก็ขัดจรวดให้สบายตัว แต่วันนี้ผมไม่ได้มีอารมณ์อย่างว่าและเบื่อๆ ผมจึงนั่งเหยียดขาตัวพิงหัวเตียงโดยมีโน๊ตบุ๊คตัวเก่งวางอยู่บนตักเปิดดูหนังไปเรื่อย จนกระทั่งมีเสียงแชทเฟซดังขึ้นแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างตัว

SiNGHA
[สวัสดีครับ]

"เหี้ยยยยย!!!!!"

*********************