หอมรัก (ละอองหญ้า)

“ขอโทษด้วยนะคะ ถ้าลูก... คุณปลายเมฆ!!!”

“ระฆังแก้ว เด็กคนนี้เป็นลูกสาวคุณเหรอ”

“ค่ะ น้องหอมไปลูก”

“ไม่ได้ค่ะมามี้ขา น้องหอมต้องสวัสดีก่อนค่า เด็กดีต้องไหว้สวยๆ แบบนี้ สวัสดีค่ะลุงเมฆ สวัสดีค่ะลุงสิบ”

เด็กหญิงตาแป๋วค่อยๆ ค้อมตัวลงหลังจากยกมือขึ้นมาพนม ก่อนจะเอ่ยสวัสดีคุณลุงทั้งสองเสียงหวาน แม่หนูมีความจำเป็นเลิศจึงจำได้ว่าใครชื่ออะไร

หลังจากร่ำลาเสร็จระฆังแก้วก็รีบจูงมือลูกสาวเดินกลับเข้าไปในศาลา แววตาของเธอที่มองอดีตสามีดูเย็นชามาก ขนาดที่ว่าเพื่อนสนิทของปลายเมฆอย่างสิบทิศยังสัมผัสได้

“คุ้นๆ ว่ะ ระฆังแก้ว ระฆังแ... เฮ้ย! อดีตเมียมึงใช่ไหม กูจำได้”

“อืม เธอนั่นแหละ คงกลับมางานศพแม่”

“น้องหอมรักลูกมึงไหมไอ้เมฆ”

“ลูกชู้ มึงจำไม่ได้เหรอวะว่าระฆังแก้วคบชู้”

“กูจำเรื่องนั้นได้ กูไม่ได้ความจำเสื่อม แต่เด็กหน้าตาเหมือนมึงอย่างกับแกะ ลูกชู้จริงดิ กูว่าไม่ใช่”

“เดี๋ยวนะมึงบอกว่าเด็กหน้าเหมือนกูเหรอ”

“เออเหมือนมาก เอาตรงไหนมาไม่เหมือนดีกว่า”

คำพูดของสิบทิศทำให้ปลายเมฆเริ่มเกิดความสับสนในใจ เขาเองก็คิดว่าลูกสาวของอดีตภรรยาหน้าตาเหมือนตัวเอง แต่จะเป็นลูกของเขาได้อย่างไรในเมื่อตอนนั้น เธอแอบคบชู้จนตั้งครรภ์

*****

ฝากน้องหอมด้วยนะคะพี่ป้าน้าอาทุกคน

ฝากกดไลก์ กดหัวใจ เก็บเข้าชั้นด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ