คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : 12 - 01 - 23 : ทำไมต้องล้อกันด้วยอ่า
23 มกราคม 2012
ง่า ทำไมมีแต่คนว่าผมล่ะ ก็ตอนนั้นผมไม่ทันเอะใจจริง ๆ นี่ว่าวันนี้มันวันที่เท่าไหร่ แถมยุนโฮก็มาแบบปุบปับ พายุจะตายไป ผมคิดไม่ทันหรอกฮะ แต่เพื่อความชัวร์ วันต่อ ๆ มาผมก็เลยไปถามเขาอีกทีว่าแล้วทำไมต้องจองตัววันวาเลนไทน์ด้วย (ทุกคนในนี้ทำให้ผมเขินอ่ะ จำไว้เลย ผมคิดมากเพราะคำตอบของเพื่อน ๆ นี่แหละ) แต่ยุนโฮเขาก็เฉย ๆ นะ ไม่เห็นจะมีท่าทีแปลกจากเดิมตรงไหน เขาบอกว่าที่คณะจะมีเปิดร้านขายของหาเงินไปบริจาคกันในวันวาเลนไทน์ เขาก็เลยอยากให้ผมไปช่วยขายหน่อย พวกดอกกุหลาบกับตุ๊กตาไรงี้ (ที่จริงยุนโฮใช้คำว่าเรียกลูกค้าต่างหาก เขาเห็นผมเป็นแมวกวักรึไง) เพราะงั้นทุกคนอย่าเพิ่งคิดว่ายุนโฮเขาจะจีบผมกันสิฮะ เห็นมั้ยว่ามันไม่มีอะไรเสียหน่อย
แต่แน่นอน ผมว่าตอนนี้เพื่อน ๆ คงอยากรู้มากกว่าว่าตกลงแล้ว... ผมโกนหนวดให้ยุนโฮรึยัง
ถ้าผมยังไม่โกน ผมคงไม่หายหน้าไปนานเป็นอาทิตย์แบบนี้หรอกฮะ ผมรู้สึกว่าเพื่อน ๆ ในนี้ชอบล้อชอบแซวผมอ่ะ (ผมเลยต้องขอเวลาทำใจก่อนพิมพ์) เพราะงั้นถ้าผมเล่าเรื่องต่อไปนี้แล้ว ทุกคนต้องสัญญานะว่าจะไม่ล้อผมเพิ่ม เพราะลำพังแค่ยุนโฮคนเดียว ผมก็แทบจะระเบิดตัวเองได้อยู่แล้ว
เรื่องของเรื่องก็คือตาหมีนั่นเล่นเคาะประตูห้องผมแต่เช้าตรู่ ทั้งที่วันนั้นผมไม่มีเรียนแท้ ๆ ยังไม่ทันจะตื่นได้เต็ม ๆ ตา ยุนโฮก็ลากผมไปที่ห้องเขา (นับเป็นครั้งแรกที่ผมได้เหยียบย่าง แต่ตอนนั้นผมง่วงจนไม่ทันสังเกตอะไรเลยฮะ) ตรงดิ่งไปห้องน้ำ หยิบครีมกับมีดโกนหนวดมาวางบนมือผมให้เรียบร้อย อ่อ ลืมบอกไป ครั้งแรกที่ผมโกนให้เขาคือสองวันหลังจากที่เราไปซื้อของด้วยกันฮะ หนวดยุนโฮขึ้นเร็วมากอ่ะ แป๊บ ๆ เห็นตออีกแล้ว ผมว่าที่จริงเขาควรโกนทุกวันมากกว่านะ (แต่ถ้าผมบอกเขา ผมก็ต้องโกนให้เขาทุกวันน่ะสิ ไม่เอาหรอก)
“เร็ว ๆ เช้านี้มีเทสย่อย” ยุนโฮยืนพิงอ่างล้างหน้า เพื่อที่จะได้หันมาประจัญหน้ากับผมตรง ๆ
“ยุนโฮอ่า ฉันง่วงนะ” ไม่อยากบอกว่าหน้าผมยับมาก ยังไม่ทันได้ล้างหน้าล้างตาเลย
“เร็ว” แต่เขาก็ไม่สนใจความง่วงของผมเลย
ผมจิ๊ปาก แต่ก็บ่นไรมากไม่ได้ เพราะโดนมัดมือชกตั้งแต่ตอนไปร้านทำผมแล้วนี่ แถมเป็นผมเองด้วยที่เรียกร้องให้เขาโกนหนวด เพราะงั้นผมก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ผมเรียกร้องเหมือนกัน (??)
พวกเรายืนใกล้กันมาก ผมก็ปรือตาป้ายครีมโกนหนวดให้เขาตามที่เคยเรียนมา มอง ๆ ไปก็ฮาดีเหมือนกัน ยุนโฮตอนนี้เหมือนซานตาครอสไปซะแล้ว แต่เหมือนเขาจะรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ ก็เลยถลึงตาใส่ผมอีกหนให้ซะงั้นน่ะ อะไรก็ไม่รู้ แค่อมยิ้มก็ดุใส่อีก
แต่ทีนี้ล่ะที่มาถึงส่วนที่ยาก ถึงช่างจะสอนผมมาแล้ว แต่เอาเข้าจริงผมก็ยังเสียวอยู่ดีอ่ะ เกิดใบมีดบาดผิวยุนโฮขึ้นมา มีหวังเขาได้บีบคอผมแน่
และในระหว่างที่ผมกำลังยืนลังเลไม่รู้จะเริ่มยังไงดี ก็เหมือนสปีดหอยทากของผมจะขัดใจคุณชายขี้เหวี่ยงเข้าอย่างจัง
“เขยิบเข้ามาหน่อยสิ จะได้โกนถนัด ๆ”
“บอกก่อนนะว่าถ้าฉันทำนายเลือดออกห้ามว่ากันด้วย.... อ่ะ ยุนโฮ!!”
จะไม่ให้ผมโวยวายได้ยังไงล่ะ ก็อยู่ดี ๆ ยุนโฮก็เอามือมาคล้องเอวผมซะงั้นอ่ะ สองมือของเขาประสานกันที่หลังเอวผม ดึงตัวผมเข้าไปอยู่กลางวงแขนเขา มันเหมือน... มันเหมือนเขากำลังกอดผมหลวม ๆ เลย (ถึงผมจะไม่โดนตัวเขา เพราะยังพอมีระยะห่างอยู่หน่อย ๆ ก็เถอะ) ผมงี้ก็หายง่วงทันควันเลยสิฮะ รู้สึกเหมือนหน้าตัวเองร้อนฉ่า ซ้ำยังลามไปถึงใบหูอีกต่างหาก ผมอึกอักพูดอะไรไม่ออก ได้ยินแต่เสียงหัวใจตัวเองเต้นโครมคราม ๆ นี่ยุนโฮเขาเล่นอะไรของเขาอีกเนี่ย!
“ไม่ใกล้ไปเหรอ” ผมกลั้นใจถามออกไปแบบนั้น ตอนนี้คือตื่นเต็มสองตาแล้ว แต่สมองมันโล่ง ๆ มึน ๆ ยังไงก็ไม่รู้
ยุนโฮเขาแค่จ้องหน้าผมแล้วก็เลิกคิ้วใส่ ดูเหมือนจะไม่ต้องการเถียงอะไรทั้งนั้น เป็นอันรู้กันเองระหว่างเราว่า... ผมต้องรูดซิปปากแล้วลงมือทำเดี๋ยวนี้
ผมก็ไม่รู้จะบรรยายตอนนั้นออกมายังไงดี เพราะมือไม้ผมสั่นไปหมดเลย มันตื่นเต้นมาก ๆ ยิ่งยุนโฮจ้องผมไม่วางตา แถมยังใกล้ขนาดนี้อีก ผมก็ยิ่งคิดว่ามือตัวเองนี่มันเคลื่อนไหวได้แข็งชะมัด ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจสักอย่าง เพราะงั้นจึงไม่แปลกเลยที่สุดท้ายแล้วผมจะทำเขาเลือดออกจนได้ แต่ยุนโฮเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรนะฮะ เขาก็แค่ล้างน้ำแล้วให้ผมโกนต่อ อ่อ เผื่อมีคนสงสัย ยุนโฮเลือดสีแดงเหมือนมนุษย์ทั่วไปแหละ (น่าผิดหวังเนอะ)
สุดท้ายผมก็จัดการหนวดตอ ๆ เขาจนหมด กลับมาเป็นยุนโฮเวอร์ชั่นคุณชายอีกครั้งอย่างสมบูรณ์แบบ ซึ่งถ้าไม่นับรอยแผลเส้นเล็ก ๆ สองสามเส้นแล้ว ผมว่ามันก็โอเคเลยนะ เหอะ ก็ใครอยากให้เขาเอามือมาคล้องเอวผมเองล่ะ บอกให้ปล่อยก็ทำเป็นไม่ได้ยินอีก เพราะงั้นผมจะเกร็งจนทำมีดโกนบาดก็ไม่ใช่ความผิดผมอยู่ดี
“ฉันอยากกินแซนด์วิชไข่ เอาไข่เยอะ ๆ ใส่แฮมกับซอสมะเขือเทศเพิ่ม แล้วก็มายองเนสไม่ต้องเยอะมากด้วย ทำมาซักห้าหกคู่ก็ได้” พอลูบคางเกลี้ยง ๆ ของตัวเองเสร็จ ยุนโฮก็บอกเจตจำนงค์ขั้นถัดไปต่อทันที ผมไม่จำเป็นต้องถามหรอกว่าเขาชอบกินอะไร กินแบบไหน หรือกินเท่าไหร่หรอก เพราะยุนโฮจะบอกสิ่งที่ตัวเองอยากกินออกมาเอง (และผมก็ต้องทำให้เขากินเดี๋ยวนั้นเท่านั้นเอง)
“ไหนบอกมีเทสย่อยตอนเช้า?” ผมย่นหน้าใส่เขา คนเขาอุตส่าห์รีบโกนให้
“ก็มีไง ถึงจะให้นายเอาไปให้ที่มอ” ยุนโฮพูดหน้าตาย
“ที่มอ!?” ผมก็เหวอเลยสิ ให้ผมหิ้วกล่องแซนด์วิชกล่องเบอเริ่มไปมหาลัยเนี่ยนะ
“เที่ยงครึ่ง โรงอาหารคณะฉัน”
“เดี๋ยวก่อนสิยุนโฮ!”
“ฉันจะอาบน้ำแล้ว ออกไป อ้อ แล้วก็อย่าลืมล็อกประตูห้องให้ด้วย” ว่าแล้วเขาก็ดันหลังผมออกจากห้องน้ำเฉยเลย ใช้แล้วทิ้งมาก ผมไม่ใช่กระดาษชำระนะ
แต่เพราะไม่รู้จะเถียงยังไง (เพราะเสียงฝักบัวในห้องน้ำมันไหลแล้วเรียบร้อย ผมไม่ต้องการเจอหนุ่มเปลือยตั้งแต่เช้า) ผมก็เลยต้องแบกสังขารกลับห้องตัวเอง ไหน ๆ ก็ตื่นแล้วด้วยนิ แซนด์วิชก็แซนด์วิช ดีนะที่ยุนโฮไม่เคยเรียกร้องเมนูยาก ๆ อะไรที่พอทำได้ ผมก็ไม่ปฎิเสธจะทำอยู่แล้ว
ตกลงวันนั้นผมก็ต้องหิ้วแซนด์วิชชุดใหญ่ไปมหาลัยด้วย จุนซูล้อผมยกใหญ่ บอกว่าจะเอาข่าวนี้ไปป่าวประกาศให้ทั่ว แต่อันที่จริงแค่จุนซูพูด มันก็เหมือนการประจานผมกลางห้องเรียนอยู่แล้ว และถ้าเพื่อนในห้องผมได้ยิน คนทั้งมหาลัยก็จะรู้เรื่องกันอย่างเร็วไวไม่ต่างกัน (บางทีผมก็เกลียดอินเตอร์เน็ตนะ) ดังนั้นไม่ต้องให้ผมสาธยายถึงความอับอายขั้นขีดสุดหรอกใช่ไหมฮะ ทั้งที่ผมพยายามบอกแล้วว่าเราแค่แชร์ค่าอาหารกัน แต่ทำไมถึงมีแต่คนหัวเราะก็ไม่รู้ (เหมือนจะมีแค่ผู้หญิงบางกลุ่มเท่านั้นที่ไม่ขำ) ดีนะที่พวกเขาไม่รู้เรื่องข้อตกลงโกนหนวดของผมกับยุนโฮด้วย ไม่อย่างนั้นมีหวังห้องแตกแน่ ๆ (แต่ก็มีบางคนแซวนะว่ามิน่าล่ะพี่ยุนโฮถึงยอมโกนหนวด ผมก็ได้แต่ยิ้มแห้ง ไม่รู้อะไรซะแล้ว)
อืม ไหน ๆ ก็เล่ามาขนาดนี้แล้ว ถามดีกว่าว่าเพื่อน ๆ มีวิธีรับมือกับเสียงแซวยังไงกันเหรอฮะ คือผมก็เข้าใจนะว่าแค่แซวเล่น ๆ ขำ ๆ ตามประสาคนเป็นเพื่อนกัน ไม่ได้คิดจริงจังอะไรอยู่แล้ว แต่ถ้าโดนถี่ ๆ ผมก็ชักอยากมุดหน้าหนียังไงก็ไม่รู้สิ คงเพราะยุนโฮเป็นคนดังด้วยล่ะมั้ง แต่ว่าความสัมพันธ์ของเราก็ไม่ได้มีอะไรจริง ๆ นี่นา แค่สนิทกันนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเอง
แล้วตกลงผมควรวางตัวยังไงเวลาถูกคนอื่นล้อดีล่ะฮะ
ปล. ผมยังไม่มีโอกาสได้ถามเรื่องวันเกิดยุนโฮเลยอ่ะ ลืมทุกที แต่คงไม่ถึงเร็ว ๆ นี้หรอกมั้ง
แจจุง
สังเกตมั้ยว่าช่วงนี้อาซินอัพถี่มาก แฮ่ พยายามจะเร่งวันที่ในเกมให้ทันวันที่ของจริงค่ะ อยากให้ทันวันวาเลนไทน์อ่ะ มันจะได้ได้ฟีลว๊านนนน~หวาน (ชดเชยปมด้อยคนโสดของผู้แต่ง) แต่ไม่รู้จะทำได้มั้ย เพราะงั้นช่วงนี้อาจอัพถี่มากถึงมากที่สุดนะคะ ใครอยากเล่นให้ทันทุกตอน ก็คงต้องเข้ามาดูกันทุกวันแล้วล่ะ
ส่วนเรื่องนิยายเรื่องใหม่ แหม่ มีหลายเสียงหลายกระแส ตอนแรกว่าจะแต่ง A.B.Y. แล้วนะ แต่เรื่อง Lovesick ก็มีคนอยากอ่านเยอะอยู่เหมือนกัน ต่ะเองทำเค้าสับสนนะเนี่ย ร้ายกาจอ่ะ เดี๋ยวปั๊ด ทำโพลให้กดซะเลยนี่ (พูดเหมือนจะยอมทำตามคะแนนส่วนใหญ่งั้นแหละ) อืมมมมม ใจจริงอยากแต่งตามใจคนที่เม้นบอกกันเข้ามา แต่ประสบการณ์ส่วนตัวสอนให้รู้ว่าจับปลาสองมือไม่รอด มันจะพานล่มทั้งสองเรื่อง เพราะงั้นอาซินคงต้องกัดฟันทิ้งนึงเรื่องนะคะ อยากบอกว่าเสียดายเหมือนกัน แต่ค่อย ๆ ทยอยแต่งทีละเรื่องดีกว่าเนอะ (แต่ดีไม่ดี เดี๋ยวแต่งเรื่องแรกไปสักพัก อินี่มันจะผุดเรื่องสองขึ้นมาเองตามอารมณ์ติสต์ในวันนั้น ๆ เพราะงั้นคนที่พลาดก็อย่าเพิ่งเสียใจไปนะคะ)
นี่ก็ใกล้ครบหนึ่งอาทิตย์ของการทดลองอ่านแล้ว เพราะงั้นอาซินจะกลับมาแต่งเร็ว ๆ นี้ล่ะค่ะ แต่ก็ไม่ทิ้งเกมนี้แน่นอน (แต่ฉานยังไม่เห็นวี่แววตอนจบของมันเลย ฮ่า ๆ ) อ้อ มีหลายคนบ่นเรื่องความเป็นชายหญิง ก็... เอาน่า ไม่ลองไม่รู้ บางทีมันอาจมีอะไรซ่อนอยู่ในกอไผ่ก็ได้นะเอ้อ กร๊าก
ปล. รักคนอ่าน
ความคิดเห็น