The thief of my heart

   intro

"นายเอาพ่อฉันไปไว้ไหนบอกมานะพะพวกยานรก!"นานาพูด"อาว!อย่าพูดอย่างงั้นสิเดี๋ยวงานนี้เธอก็ได้ทำนะ"เสี่ยใหญ่พูด"พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงเอาพ่อฉันมานะ"นานาพูด"ก็หมายความว่าพ่อเธออยู่กับฉันทางเดียวที่จะเอาพ่อเธอคืนไปได้ก็คือเงินแล้วทางเดียวที่จะเอาเงินมาได้ก็คือ เป็นเด็กส่งยาให้ฉัน"เสี่ยใหญ่พูด"มันมีทางอื่นตั้งเยอะที่จะเอาพ่อฉันคืนมาทำไมต้องส่งยาให้พวกแกด้วย!"นานาพูด"ก็ถ้าไม่ทำให้ ฉันก็ไม่รับประกันชีวิตพ่อแกเหมือนกัน ว่าไงจะทำมั้ย"เสี่ยใหญ่พูด"...กะ...ก็ได้"นานาจำเป็นต้องตอบรับอย่างไม่เต็มใจเพื่อชีวิตพ่อของเธอ

       ตอนที่1ผู้หญิงของผม

      "โอยทำไมคิดแพงอย่างนี้นะแล้วเสี่ยจะจายเงินให้ฉันซักเท่าไหร่หละเนี่ย"นานาบ่นกับตัวเอง.   "ปึก โอ๊ย!  เจ็บนะ ดูตาม้าตาเรือบ้างสิ"นานาพูดออกมาทั้งๆที่นานาเป็นฝ่ายชน แล้วนานาก็เดินต่อไปโดยไม่มีเสียงของคำขอโทษ แต่...มันไม่ง่ายแค่นั้น 1ในหลอดยาที่นานาทำตกตะวันดันเก็บได้ นานามารู้ตัวอีกทีก็ถึงบ้านตัวเองแล้ว ขณะที่นานากำลังเช็คของอยู่นั้นตะวัน ผู้ชายที่วารีเดินชนก็ตามทันโดยที่นานาไม่รู้ตัว..น่าเสียดายภาพที่ตะวันเห็นนานา มันไม่ใช่ภาพที่นานาทำดี. หรือกำลังทำอะไรน่ารักๆแต่เป็นภาพที่นานากำลังเป็นเด็กส่งยา ตะวันมิงไปที่ใบหน้าซึ่งเป็นรูปแบบของผู้หญิงที่เขาตามหามันเป็นใบหน้าที่น่ารักยิ่งนัก หลังจากนั้นตะวันก็ก้มลงมองหลอดยา"ไม่ๆผู้หญิงของฉันต้องเป็นคนดีสิคิดอะไรอยู่ เราจะมาชอบผู้หญิงแบบนีไม่ได้นะ"ตะวันพูดเตือนตัวเองพร้อมวิ่งออกไปโดยถือหลอดยาไว้

...................................................................................
จบตอนที่ 1
ช่วยติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆค่ะ
เชิญ. Comment. ได้ตามสบายนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
..................................................................................
ตอนที่ 2 ตำรวจใหม่กับคดีหัวใจ
 

    "จ่าตะวันไม่คิดเลยนะว่าคุณจะได้เลื่อนขั้นเป็นผู้หมวดตะวันแล้ว. พึ่งสมัครงานเองดูสิอีกงานเดียวเองเยี่ยมจริงๆสารวัตรพูด"แล้วไองานที่ว่านั่นมันคืออะไรหรอครับ"ตะวันพูด"รู้จักผู้หญิงชื่อนานามั้ย.จับเธอ!ข้อหาส่งยา จับเป็นนะ. เอกสาร,ข้อมูลอยู่บนโต๊ะเเล้ว ลองทำดูนะ มีอะไรปรึกษาผมได้ขอตัวก่อนหละสารวัตรพูด"......เอ่อครับ"ตะวันตอบอย่างงงๆและวิ่งไปที่โต๊ะตัวเองพร้อมนึกในใจ"ผู้ต้องหาคดีนี้เป็นผู้หญิงหรอ?เป็นด็กส่งย่ด้วยหรอ?คุ้นๆนะ"เมื่อมาถึงโต๊ะืำงานความคิดของตะวันก็ได้หยุดลงเพราะเสียงโทรศัพท์มือถือ"โอ๊ยอยู่ไหนเนี่ย"ตะวันเทกระเป๋ออกมา ข้าวของกระจัดกระจาย"เจอซักที"เมื่อตะวันกำลังรับสายก็กดวางสายทันที"หลอดยานี่ ผู้หญิงคนนั้น"ตะวันรีบเปิดแฟ้มเอกสาร"นานา!นี่เราต้องจับผู้หญิงที่เราชอบหรอ. แงๆไม่จับได้มั้ย แต่ถ้าไม่จับก็ไม่ได้เลื่อนตำแหน่งสิ โห่ให้ตายเหอะ". "ก๊อกๆ"เสียงเคาะประตูดังขึ้ยใคร"ตะวันถาม พร้อมรีบเก็บข้าวของที่ตัวเองเทออกมา"ผมหมู่เตชิษฏ์ครับ"เตชิษฏ์พูด"อ้าวน้องชายพี่เองหรอ เข้ามาสิ"ตะวันพูดพร้อมเชิญชวน"แอ๊ด ตึง"เตชิษฏ์เปิดประตูเข้ามา"เป็นไงบ้างฮะพี่"เตชิษฏ์พูด"แหม วันก่อนยังบ่นอยากเป็นนักบินอยู่เลย"ตะวันพูดแซวน้องชายตัวเอง"ตามรอยพี่ชาไงครับ'เตชิษฏ์รับมุก"555+"ตะวันขำ"เออพี่ได้ข่าวว่าได้งานใหม่แล้วไม่ใช่หรอ?งานอะไร?ยากมั้ย?ชอบรึป่าว?"เตชิษฏ์ถามพี่ชายด้วยความสงสัยโดยที่ไม้รู้เลยว่า แต่ละคำถามมัน...ค่อยๆกดใจตะวันทีละเล็กทีละน้อย

...............................................................................
จบตอนที่2
ช่วยติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆค่ะ
เชิญ comment.  ได้ตามสบายเลยนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
......................................................................................
ตอนที่ 3 การตัดสินใจ
 

"ได้งานใหม่แล้ว งานจับคนที่ชอบ ข้อหายาเสพติดยาก โถ่ใครจะไปชอบไม่อยากทำด้วยซ้ำ ถามอะไรพี่เนี่ย "ตะวันรำพึงในใจิย่างเหม่อๆ"พี่ครับๆๆพี่"เตชิษฏ์ตะโกนเรียก ทำให้ตะวันหลุดจากความคิด"ฮะอะไรหรอ"ตะวันพูด"เหม่ออะไรเนี่ยตอบคำถามผมมาได้แล้วเตชิษฏ์พูดเร่ง"เออ..พี่ต้องตอบด้วยหรอ ไม่ตอบได้มั้ย ได้ใช่มั้ย งั้นขอตัวก่อนนะ"ตะวันพูดเองเออเองซึ่งฟังแล้วรู้ว่าตะวันไม่อยากตอบคำถามพวกนี้แล้วตะวันก็เดินออกจากห้องทำงานไป"อะไรของเค้าเนี่ย"เตชิษฏ์พูดคนเดียวอย่างงงๆแต่สายตาของเตชิษฏ์ก็เหลือบไปเห็นเอกสารของตะวันจึงรีบเปิดดู"ขอดูหน่อยซิเป็นไงบ้าง"เตชิษฏ์พูดคนเดียว"โหจับผู้หญิงชื่อนานาข้อหาส่งยาหืมรูปนี้น่าจะเป็นรูปนานาสวย่เล่นนะเนี่ย พี่เรานี่โชคดีจริงๆถ้าเป็นเรานะเราคงตั้งใจทำงานแล้วก็...555+"เตชิษฏ์บ่นพึมพำ"เออแต่พี่เราต้องเอากลับบ้านนี่นาโทรหาพี่ดีกว่า"เตชิษฏ์พูดพร้อมโทรหาตะวัน"เออ เดี๋ยวไปหานะ""ว่าแล้วว่าต้องอยู่ร้านกาแฟเดิม"เตชิษฏ์พูด ระกำลงผตะวันก็กำลังเดินไปร้านกาแฟพอดี"ปึก!โอ๊ย!"นานาอุทาน"อาว!นี่นานา แล้วนี่กล่องอะไรขอฉันดูหน่อยซิ"ตะวันพูด"โห!นี่นายเป็นใคร?รู้จักฉันได้ไง?แล้วมายุ่งอะไรกับของของฉันมารยาทอะมีบ้างมั้ย คำขอโทษมีรึป่าว"นานาว่าตะวันอย่างแรง"โถ่ทีคราวก่อนเธอวิ่งชนฉันเธอยังไม่ขอโทษเลย"ตะวันพูดทวง"วิ่งชน?"นานาสงสัย"เอาเถอะขอฉันดูของที่เธอถือหน่อยละกัย"ตะวันขอพร้อมรีบฉุดของออกจากมือนานาโดยไม่มีคำตอบ"นี่เอามานะ. นายเป็นใคร เอาของของฉันไปได้ไง"นานาพูดตอนตะวันเปิดกล่อง"ก็ไม่มีอะไรนี่มีแต่...รองเท้าฟองน้ำหนาๆ...?"ตะวันพูด"เอามาได้แล้วเสียมารยาทจริงๆฉันจะกลับบ้าน"นานาพูด"เอาเป็นว่าฉันขอโทษแล้วกัน"ตะวันพู"โถ่เอ้ยก็แค่ขอโทษ"วารีพูดเยาะเย้ย"งั้บ้านอยู่ไหนเดี๋ยวฉันไปส่ง"ตะวันพูดพร้อมฉุดวารีขึ้นรถโอย!อะไรของนายเนี่ย"วารีถาม"บ้านอยู่ไหน"ตะวันถามซ้ำ