คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #56 : ปั็มลูกกันถอะ 100%
เมื่องานมงคลฉลองสมรสที่จัดขึ้นในตอนเย็นจบลง จนมาถึงฤกษ์การส่งตัวเจ้าบ่าว-เจ้าสาวเข้าห้องหอ หญิงสาวที่อยู่ในชุดแต่งงานสายเดี่ยวสีขาวกระโปรงบานยาวลากพื้น นั่งลงพับเพียบด้วยท่าทีที่สงบคู่กับเจ้าบ่าวที่อยู่ในชุดสูทสากลสีขาวดูสะอาดตา ทั้งคู่ก้มกราบผู้ใหญ่ทั้งสองด้วยความตื้นตันกับคำอวยพรต่าง ๆ ที่ได้รับในวันนี้ บิดาของหญิงสาวมีน้ำคลอด้วยความภูมิใจที่ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ลูกสาวตัวน้อย ๆ ของเขากำลังจะก้าวไปสู่อีกขั้นของชีวิต “อือ...เตี่ยฝากน้องด้วยนะคุณภีม”
ชายหนุ่มยิ้มรับและกล่าวอย่างหนักแน่น “ครับเตี่ย ผมจะดูแลธัญเป็นอย่างดีครับ” ชายหนุ่มพูดจบก็หันไปยักคิ้วให้กับเจ้าสาวที่นั่งหน้าตูม ด้วยความรู้สึกหมั่นไส้ ที่นับวันบิดาจะสนใจชายหนุ่มมากกว่าลูกสาวตัวเอง
“ธัญ..มันค่อนข้างเอาแต่ใจ แต่ก็มีเหตุผล ทั้งดื้อ ทั้งแสนงอน..” มารดาเจ้าสาวพูดบ้าง หลังจากนิ่งเงียบปล่อยให้สามีเป็นคนกล่าวเสียนาน
“มาม้า ที่พูดเนี่ยไม่มีดีเลยนะเนี่ย” ธัญวลัยทำหน้างอ
“เอาน่า...”มาม้าพูดจบก็หันไปทางภีมภัทรที่นั่งอมยิ้มด้วยความสุขใจ “แต่ถึงอย่างไรก็เป็นธัญก็เป็นเด็กดีของครอบครัวมาโดยตลอด รักธัญให้มาก ๆ หนักนิดเบาหน่อยก็ต้องอภัยให้กันนะ” คู่บ่าว-สาวก้มกราบบุพการีสำหรับคำอวยพร มาม้าและเตี่ย หันมองหน้ากันด้วยความอิ่มเอิบใจ “อ้อ!!อย่าลืมมีหลานมาให้มาม้ากับเตี่ยอุ้มเร็วนะรู้มั้ย”
“ครับมาม้า..เดี๋ยวผมจัดให้คืนนี้เลย” ภีมภัทรติดตลก มองธัญวลัยอย่างกรุ้มกริ่ม จนหญิงสาวรู้สึกสะท้าน ถึงความไม่ปลอดภัยของตัวเอง “ไอ้หื่น!!” ธัญวลัยด่าภีมภัทรเบา ๆ แต่ชายหนุ่มกับทำหน้าไม่รู้สึกรู้สาอะไร ทั้งเตี่ยและมาม้าของธัญวลัยต่างก็หัวเราะเบา ๆ กับอาการของคู่รักใหม่ และต่างพยักเพยิดกันออกไป ปล่อยให้คู่บ่าว-สาวอยู่กันตามลำพัง เพราะไม่อยากให้เสียฤกษ์ที่ตระเตรียมมา
ก่อนที่บุพการีทั้งสองฝ่ายจะออกจากห้อง ต่างก็หันมากำชับทั้งสองให้อยู่แต่ในห้องห้ามออกไปไหน จนกว่าจะถึงวันพรุ่งนี้ ธัญวลัยและภีมภัทรรับคำ ส่วนธัญวลัยน้ำตาเริ่มรื้นขึ้นมา เมื่อนึกถึงที่ตัวเองต้องห่างจากพ่อกับแม่ มาม้าพอเข้าใจกับความรู้สึกของลูกสาว คว้าตัวธัญวลัยมากอดและปลอบประโลม ส่วนเตี่ยก็เข้ามากอดธัญวลัยอีกคน ธัญวลัยที่พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลกลับปล่อยโฮ ออกมาอย่างไม่อายใคร นึกอยากจะป่าวประกาศให้ใครได้รับรู้ถึงการแต่งงานที่พิสดารระหว่างเธอกับชายหนุ่ม เฮียอ๋องยืนรอบิดาและมารดาอยู่นอกห้องได้ยินเสียงร้องไห้ของน้องสาว ก็ผลุนผลันเข้าไปอย่างรวดเร็ว ก็พบว่าทั้งสามคนพ่อแม่ลูกกอดกันตัวกลม เฮียอ๋องยิ้มกับภาพที่เห็น กล่าวเตือนบิดาและมาม้าเบา ๆ “เตี่ย มาม้าไปกันเถอะ เดี๋ยวเสียฤกษ์หมด” “อ้าว..ไอ้ธัญ..ปล่อยเตี่ยกับมาม้าได้แล้วดึกแล้วนะ เตี่ยกับมาม้าจะได้พักผ่อนเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”
ธัญวลัยค่อย ๆ คลายอ้อมกอดลง เตี่ยและมาม้าต่างก็มาลูบหน้าเช็ดน้ำตาให้กับเจ้าสาวขี้แย “ดูสิ..ลูกสาวเตี่ยร้องไห้ซะหมดสวยเลย” เตี่ยกล่าวอย่างเอ็นดู พลางค่อย ๆ เช็ดน้ำตาให้ลูกสาวอย่างอ่อนโยน
“เอาล่ะ..กลับกันเถอะ ปล่อยให้บ่าว-สาวอยู่กันเอง” เป็นใหญ่และภรณ์พรรณกล่าวตัดบท หลังจากมองครอบครัวของลูกสะใภ้ด้วยความเอ็นดูและเข้าใจในความรู้สึกของเจ้าสาว
เมื่อธัญวลัยสงบลง บุพการีและคนอื่น ๆ ออกจากห้องไปกันหมด ก็เหลือแต่คู่บ่าว-สาวที่อยู่กันลำพังสองคนในห้องนอน ภีมภัทรลุกขึ้นยืนจัดแจงถอดเสื้อสูทออก ส่วนธัญวลัยที่นั่งอยู่ตรงปลายเตียงนอนเห็นภีมภัทรถอดเสื้อออกถึงกับตาเหลือก นึกถึงคำพูดที่ภีมภัทรรับปากกับมารดาของตน “นี่!!นายจะทำอะไรน่ะ” ธัญวลัยแว้ด
ภีมภัทรขยับเข้ามาใกล้ธัญวลัย ยื่นหน้าหล่อประชิดหน้าเจ้าสาว ธัญวลัยเบี่ยงตัวหลบขยับถอยหนี
“ก็มันร้อนนี่” ภีมภัทรทำกรุ้มกริ่ม โผคว้าตัวธัญวลัยมากอดธัญวลัยลุกพรวด ยืนหลบไปอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง ภีมภัทรหน้าทิ่มกับเตียง ภีมภัทรดีดตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว แกล้งทำหน้าหื่นใส่ธัญวลัยอย่างย่ามใจ ธัญวลัยตีหน้ายักษ์ใส่ภีมภัทร แต่อย่างภีมภัทรมิรึจะกลัว ไม่ทันที่ภีมภัทรจะจัดการธัญวลัยอย่างสมใจ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
“ครับ” ภีมภัทรส่งเสียงอย่างสุดเซ็ง ผละไปเปิดประตู ก็เห็นป้าเย็นที่ถือแก้วนมสดอุ่นมาให้ 2 แก้ว พลางบอกว่าให้ภีมภัทรกับธัญวลัยดื่มก่อนนอน จะได้หลับสบาย ภีมภัทรกล่าวขอบคุณรับแก้วมาอย่างเนือย ๆ นึกในใจ กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มแท้ ๆ ดันโดนขวางซะงั้น
“ธัญ..ดื่มนมก่อนมั้ยหรือว่าจะอาบน้ำก่อน” ภีมภัทรส่งเสียงถาม
“ทำไม” ธัญวลัยแว้ดมองอย่างไม่ไว้ใจภีมภัทร คว้าแจกันขู่ภีมภัทร
“โห..คุณไม่ต้องคว้าแจกันก็ได้..ผมล้อเล่น เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ไม่มีอารมณ์มารบกับคุณหรอก”
“แล้วฉันจะไว้ใจนายได้ไง” ธัญวลัยหยั่งเชิง
“โอเค..งั้นผมจะนอนตรงนี้” ภีมภัทรผละไปที่โซฟาแล้ว นั่งลงเพื่อยืนยันในสิ่งที่พูด
ธัญวลัยพยักหน้ายอมรับ แต่ก็ยังไม่ไว้วางใจอยู่ดี “งั้น..ฉันขอไปอาบน้ำก่อนนะ คุณอยู่ว่าง ๆ ระหว่างก็นั่งแกะของขวัญไปก่อนแล้วกัน” หญิงสาวพยักเพยิดไปทางกล่องของขวัญที่วางกองอยู่ตรงมุมหนึ่งซึ่งใกล้กับโซฟาที่ภีมภัทรนั่งอยู่ ชายหนุ่มพยักหน้า ธัญวลัยยิ้มรับ คว้าชุดนอนและของใช้ที่จำเป็นเข้าห้องน้ำไป
------------------------------------------------------------------
อีกมุมหนึ่งของบนบ้าน พริมรตากระหยิ่มยิ้มย่องกับผลงานของตัวเอง เมื่อป้าเย็นนำนมสดเข้าไปให้คู่บ่าว-สาว “ยัยธัญ!!! งานนี้เธอเสร็จพี่ภีมแน่” พริมรตายิ้มกับชัยชนะของตัวเอง พลางหยิบขวดอย่างบางอย่างขึ้นมา หญิงสาวมองมันอย่างมาดมั่นก่อนที่จะทิ้งมันลงถังขยะอย่างไม่ใยดี
เมื่อทั้งภีมภัทรและธัญวลัยต่างทำธุระส่วนตัวเสร็จ ทั้งสองก็มาดูของขวัญ และอ่านคำอวยพรที่บรรดาญาติ ๆ และผองเพื่อนต่างก็เขียนคำอวยพรต่าง ๆ นานา ทั้งคู่อ่านกันไปมีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ดังเป็นระยะ ๆ แฮมที่บังเอิญเดินผ่านมาทางหน้าห้องก็หยุดแล้วยิ้มอย่างเป็นสุข อวยพรเบา ๆ ให้ทั้งคู่มีความสุข แต่หาได้พ้นสายตาของพริมรตา ที่เผอิญเปิดประตูเพื่อจะไปตามสามีขึ้นมาพักผ่อน สายตาของหญิงสาวดูแข็งกร้าว ริมฝีปากขบกันแน่น อย่างโกธรแค้น พลางลูบที่หน้าท้องของเธอเบา ๆ “แม่ไม่ยอมให้ใครมาเอาพ่อของลูกไปได้หรอก!!!”
พริมรตาปรับสีหน้าทันทีเมื่อเห็นสามีกำลังขึ้นห้องเพื่อพักผ่อน “แฮมคะ..ทำไรอยู่ พักผ่อนเถอะคะ ดูสิ ลูกเราดิ้นใหญ่เลย” พริมรตาส่งเสียงสดใสปนตื่นเต้น ต้องการดึงดูดความสนใจของสามี
ชายหนุ่มยิ้มรับ สาวเท้าไปหาภรรยาใกล้ ๆ โอบกอดภรรยาคนสวยเบา ๆ “จ๋า ที่รัก” พลางโน้มตัวพูดคุยกับหนึ่งชีวิตที่อยู่ในท้องของภรรยา “ไหนลูกพ่อโชว์พาวให้พ่อดูหน่อยสิ คนเก่ง” แฮมใช้มือสัมผัสท้องภรรยาเบา ๆ ลูบไปมาอย่างตื่นเต้น “โห..ลูกเราสงสัยอนาคต นักเตะทีมชายแหง ๆ” ทั้งคู่ยิ้มให้กันอย่างสดชื่น พลางชักชวนกันเข้าห้องนอนอย่างเบิกบานใจ
ภีมภัทรที่เห็นนมสดที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ เขาฉวยหยิบมาดื่มอย่างเคยชิน ทันทีที่ดื่มภีมภัทรก็รู้สึกถึงความผิดปกติ ที่รสชาติของนมในวันนี้มันแปลกไป แต่เขาก็ไม่คิดอะไร เข้าใจว่าป้าเย็นคงจะเปลี่ยนยี่ห้อนม ไม่ทันที่จะดื่มหมดแก้ว เสียงของหญิงสาวก็ทะลุเข้าหูเขาอย่างจัง
“อ๊ายยย!!!”
“ธัญ..เกิดอะไรขึ้น”
หญิงสาวโชว์ของขวัญที่แกะออกมาให้ชายหนุ่มดูอย่างตื่นเต้น “ซีรี่ส์ เกาหลีที่ฉันตามมานานมาก” ธัญวลัยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับของขวัญที่เธอได้รับจากเพื่อนสนิท ภีมภัทรส่ายหน้าเอือม ๆ เมื่อเห็นของที่ธัญวลัยโชว์ให้เขาดู
“อะไรเนี่ย!! ซีรี่ส์!!! โธ่ คุณผมก็นึกว่าอะไรเสียอีก” ภีมภัทรบ่นอย่างหัวเสียนิด ๆ นั่งลงใกล้ๆ หญิงสาว ธัญวลัยกำลังให้ความสำคัญกับของที่อยู่ในมือ โดยไม่สังเกตเห็นว่าขณะนี้ เธอกำลังตกเป็นเป้าสายตากรุ้มกริ่มของชายหนุ่ม ภีมภัทรรู้สึกหวั่นไหวในใจ เมื่อได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของสบู่ ในใจอยากจะสัมผัสเธอให้มากกว่านี้ ใกล้มากกว่านี้ ภีมภัทรลอบกลืนน้ำลาย เมื่อสายตาของเขามองลำแขนเรียวเล็ก ไหล่ที่กลมกลึง ไล่ไปที่ใบหน้าขาวเนียนของหญิงสาวที่ไร้จุดด่างดำ รำคาญตา ความกระจ่างใส ที่ซ่อนอยู่ปรากฏให้เห็นเด่นชัด ยิ่งมองใบหน้าหญิงสาว ความต้องการในการสัมผัสยิ่งมาก มากขึ้นเรื่อย ๆ ความร้อนในกายของชายหนุ่มประทุขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้
ภีมภัทรค่อย ๆ ขยับเข้าไปใกล้ธัญวลัยทีละนิด แต่หญิงสาวไม่รู้สึกอะไร เพราะมัวสนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้ามากกว่า ปากก็พยายามอธิบายเรื่องราวของหนังให้ชายหนุ่มฟัง แต่ชายหนุ่มหาได้สนใจกับสิ่งที่หญิงสาวพูดไม่ ตรงกันข้าม สิ่งที่ชายหนุ่มให้ความสนใจมากกว่าซีรี่สในมือหญิงสาวนั่นก็คือ ความงามของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า ภีมภัทรโน้มตัวหอมแก้มสาวเบา ๆ ธัญวลัยตกใจเล็กน้อยที่โดนจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว เธอกุมแก้มที่โดนชายหนุ่มฉวยโอกาส มองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ ชายหนุ่มไม่รอช้าอาศัยจังหวะนี้คว้าตัวเธอมากอดแนบแน่น
“หื่นอีกแล้วใช่มั้ย?” ธัญวลัยฟาดมือไปที่ลำตัวอย่างไร้ทิศทาง แต่ชายหนุ่มไม่มีความเจ็บแต่มีความต้องการบางอย่างมากกว่า
“ธัญ มาทำตามความต้องการของผู้ใหญ่กันเถอะนะ” ชายหนุ่มมีน้ำเสียงที่แตกพร่าออดอ้อน ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้
“อะไร!!” หญิงสาวชะงักมองชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ มือทั้งสองพยายามดันร่างแกร่งออกจากตัว
“มาปั๋มลูกกันเถอะ” พูดจบชายหนุ่มคว้าตัวหญิงสาวมากอดและก้มจูบอย่างหื่นกระหาย
"ไม่นะ" ธัญวลัยร้องลั่น
ชายหนุ่มซุกไซ้ซอกคอขาว ของหญิงสาวอย่างเมามัน ธัญวลัยส่ายหน้าไปมา หลบเลี่ยงการรุกล้ำของชายหนุ่ม
“นายภีม..ปล่อยฉันก่อนนะ มันอึดอัด ปล่อยฉ้านนน!!!” ธัญวลัยพร่ำบอกพร้อมกับออกแรงทั้งมือและเท้า ระดมใส่ชายหนุ่ม แต่ชายหนุ่มไม่ได้สะทกสะท้านเสียด้วยซ้ำ อารมณ์ความต้องการในตัวหญิงสาวตอนนี้มีมากกว่า
“ธัญ..เป็นของผมเถอะ” ภีมภัทรพูดจบ ก้มฉกความหวานที่ริมฝีปากของหญิงสาว ส่งลิ้นอุ่น ๆ เข้าไปทักทายในโพร่งปากหอมหวานของหญิงสาว ธัญวลัยตาเหลือกกรีดร้องในลำคอ มือชายหนุ่มเริ่มอยู่ไม่สุขลูบไล้ไปตามสีข้างของหญิงสาวพร้อมกับคลึงเบา ๆ หญิงสาวเกิดอารมณ์ปั่นป่วนขึ้นในใจ แต่ด้วยความไม่พร้อมและไม่เคยจะรับมือกับสิ่งกำลังจะเกิดขึ้น เธอรวบรวมพลังเฮือกสุดท้ายออกแรงจนทำให้ชายหนุ่มตกโซฟาจนจุกแอ้ก เพื่อความปลอดภัย ธัญวลัยเหยียบชายหนุ่มเข้าที่ท้องเพื่อเป็นการป้องกันตัวจากอารมณ์หื่น
ภีมภัทรนอนกลิ้งไปมา ปากร้องโอดโอยกุมท้องร้องครวญครางอย่างเจ็บปวด ธัญวลัยเห็นท่าทางภีมภัทรหมดพิษสง แต่ก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดีเธอหลบไปอยู่อีกด้านหนึ่งของห้อง ปาดเหงื่อที่ซึมบริเวณที่ขมับและศีรษะ
“หืม หืม ..อะ..ไอ้หื่น ๆ ไปกินอะไรมาเนี่ย!!” ธัญวลัยพูดไปก็หอบไป ในใจนึกหวั่น ๆ ปนความวาบหวาม สับสนกับรสสัมผัสของชายหนุ่ม
ภีมภัทรที่ยังนอนจุกอยู่ที่พื้น ค่อยพยุงกายตัวเองลุกขึ้นมานั่งที่โซฟาอย่างช้า ๆ “โอ๊ย...อู๊ย ธัญ ทำไมทำงี้ล่ะ”
“ยัง!! ยัง!! มีหนังหน้ามาถามอย่างนี้อีกเหรอ!!!” ธัญวลัยหน้าหงิกด้วยความโกรธและโมโหสุด ๆ
“โธ่..ธัญ..เราสองคนแต่งงานกันแล้วนะ เรื่อง...เรื่องแบบนี้ธรรมดาจะตาย” ภีมภัทรร้องขอ อย่างเห็นใจ
“ทุเรศ!!!” ธัญวลัยตะคอกใส่ภีมภัทร “กล้าพูดเนอะ"
“นี่.ถามจริง ๆ เถอะ..ไปกินอะไรมา”
ภีมภัทรไม่ตอบ แต่นึกสะดุดกับคำถามของหญิงสาว “ใช่..นม นมสดในแก้วต้องมีอะไรแน่ ๆ ” ชายหนุ่มพูดกึ่งบ่น เมื่อได้คิดภีมภัทรพยุงกายค่อย ๆ เข้าห้องน้ำ ดับอารมณ์ที่คุกกรุ่มอยู่ในกายของชายหนุ่ม
“โธ่เอ๋ย..เฮี้ยนได้ตลอด” ธัญวลัยพูดอย่างเซ็ง ๆ เห็นอาการของภีมภัทรที่อยู่ดี ๆ ก็ผลุนผลันเข้าห้องน้ำ
----------------------------------------------------------------------------------
เย้ ๆ ๆ ๆ อัพครบแล้วจ้าาาาา ขอบคุณมากสำหรับทุกข้อความและคะแนนโหวตที่ยังส่งมาให้กำลังกันตลอด ยอมรับนะว่าท้อ แต่เมื่อได้มาเห็นข้อความและเสียงโหวต ทำให้มีใจขึ้นมามากมาย ขอบคุณนะคะ ^ ^
ความคิดเห็น