คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : หาเรื่อง
หลังจากที่ภีมภัทรแยกตัวออกมาจากแม่ ๆ ทั้งสองก็รีบเดินไปหาธัญวลัยที่เดินนำเขาอยู่หลายก้าว พลางส่งเสียงเรียกธัญวลัย
“ธัญ...ธัญ รอผมด้วย” ภีมภัทรตะโกนส่งเสียงเพื่อให้ธัญวลัยหยุดเดิน แต่ตรงกันข้ามธัญวลัย หันมาตามเสียงเรียกของภีมภัทร และรีบเดินราวกับจะให้ตัวเองหายไปจากเสียตรงนี้โดยเร็วที่สุด
“นี่คุณ...คุณ ผมบอกให้หยุดไง” ภีมภัทรเริ่มตะโกนให้เสียงดังขึ้น
ธัญวลัยหยุดเดินแล้วหันกลับไปมองเพราะเริ่มอายกับสิ่งที่ภีมภัทรทำ พุทธศาสนิกชนที่มาทำบุญเริ่มมองเธอกับภีมภัทรด้วยสายตาแปลก ๆ
ธัญวลัยหันไปมองภีมภัทรแล้วถามแบบกวน ๆ “นี่นาย จะตามฉันมาทำไมเนี่ย”
“อ้าว...ก็คนเป็นผัวเมียกันนะจะไม่ให้ผัวมาอยู่กับเมียได้อย่างไงเล่า” ภีมภัทรทำเสียงดัง เพื่อต้องการให้คนอื่นรู้ว่าเขากับธัญวลัยเป็นอะไรกัน
ธัญวลัยส่งสายตาไปโดยรอบแล้วหันมาค้อนภีมภัทรวงใหญ่ ภีมภัทรทำหน้าทะเล้นใส่ธัญวลัย เพื่อต้องการจะยั่วโมโหธัญวลัยที่กล้าเดินหนีเขา
“นี่...นายจะพูดจะจาอะไรให้มันระวังหน่อยนี่ในวัดนะ สำรวมน่ะสะกดเป็นไหม คนอื่นเขามอง
อยู่นะ” ธัญวลัยปราม
“โอเค..แล้วนี่ไม่ทราบว่าคุณจะรีบเดินไปตามควายที่ไหนไม่ทราบ” ภีมภัทรประชด
“เปล้า ฉันไม่ได้ไปตามควายที่ไหนแต่หนีควายต่างหาก” ธัญวลัยหันไปพูดใส่หน้าภีมภัทรเต็ม ๆ
ภีมภัทรของขึ้นชี้หน้าคาดโทษธัญวลัย “นี่คุณ กล้าว่าผมเหรอ”
ธัญวลัยปัดมือภีมภัทรออก และพูดว่า“เปล่า ฉันยังไม่ได้เอ่ยชื่อคุณด้วยซ้ำ ร้อนตัวไปได้”
“จริง ๆ แล้วฉันออกจะชมคุณด้วยซ้ำนะ”
ภีมภัทรงงกับคำพูดของธัญวลัย “หึ..คุณเนี่ยนะชมผม”
“ใช่” ธัญวลัยยืนยัน
“อะ คุณจะชมอะไรผมว่ามา”
“ก็ชมคุณ
ภีมภัทรถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความเหนื่อยว่าจะจัดการกับธัญวลัยอย่างไรดี
“เอาล่ะ ฉันว่าเราอย่าทะเลาะกันเลย นี่อยู่ในเขตวัดนะ ฉันว่าเราไปทำบุญดีกว่า ไหน ๆ ก็มาแล้ว” ธัญวลัยเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แจ่มใสที่สามารถหลอกด่าภีมภัทรได้สำเร็จ
ว่าแล้วธัญวลัยก็รีบเดินตรงดิ่งไปไหว้พระที่โบสถ์ ภีมภัทรถอดหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโมโห แต่ก็เดินตามธัญวลัยมาติด ๆ
ทางด้านแม่ ๆ ของทั้งสองต่างก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับคำตอบที่ได้รับ ต่างวิเคราะห์ไปต่างๆ นานา
“คุณเง็ก พระอาจารย์ท่านบอกว่าลูกของเราทั้งคู่น่ะ เป็นคู่ที่เหมาะกันมาก เป็นคู่ที่เกื้อหนุนกันนะ” ภรณ์พรรณพูดไปยิ้มไป
“ใช่คุณพรรณ ฉันก็ว่าพระอาจารย์ก็ทายแม่นเหมือนกันนะ นิสัยยัยธัญตามที่พระอาจารย์ท่านว่าเป๊ะเลยล่ะค่ะ
“อ้อ!!! จริงสิ เดี๋ยวเราจะต้องไปหาซินแสของคุณเง็กต่อใช่ไหมคะ” ภรณ์พรรณถามเพราะเป็นการตกลงกันไว้ก่อนหน้านั้นแล้ว
“ใช่สิ ฉันก็นัดซินแสเอาไว้แล้วเหมือนกัน” เง็กจูพึ่งนึกได้
“งั้นเราแวะไปไหว้พระแล้วเดี๋ยวเราก็รีบตามหนูธัญกับตาภีมก็แล้วกันนะคะ” ภรณ์พรรณเสนอความเห็น เพราะไหน ๆ ก็มาแล้ว คำตอบที่ได้รับก็เป็นที่น่าพึงพอใจ ทำบุญเสียหน่อยก็คงไม่เป็นไร
“นั่นสิ” เง็กจูเห็นด้วย
ทั้งคู่จึงพากันไปไหว้พระในโบสถ์ ด้วยความอิ่มเอมใจ
ธัญวลัยและภีมภัทรหลังจากไหว้พระ ทำกิจกรรมเกี่ยวกับศาสนาเสร็จ ธัญวลัยก็ชักชวนภีมภัทรไปให้อาหารที่อยู่อีกด้านของวัด
“นี่คุณภีม”
“อะไรอีกล่ะ” ภีมภัทรกล่าวด้วยน้ำเสียงรำคาญ เพราะยังเคืองที่โดนธัญวลัยหลอกด่า
“ไปให้อาหารปลากันไหม เนี่ยเขาติดป้ายบอกว่ามีให้อาหารปลาด้วยไปกันไหม” ธัญวลัยยิ้มอย่างสดใส จนทำให้ภีมภัทรที่กำลังหงุดหงิดอยู่รู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก “ยัยนี่ ดู ๆ ไปก็น่ารักดีนะ” รอยยิ้มของธัญวลัยทำให้ภีมภัทรเกิดความประทับใจในตัวธัญวลัยอยู่เล็ก ๆ
“เอาสิ”
ธัญวลัยยิ้มรับและหันมาจับมือภีมภัทรให้เดินไปด้วยกัน ความรู้สึกที่มีอยู่ในใจของภีมภัทรเหมือนกับต้นไม้ที่ขาดการดูแล เหมือนกับมีชีวิตขึ้นมาใหม่ มือที่ธัญวลัยจับมือของเขานั้นรู้สึกดีอบอุ่น อย่างบอกไม่ถูก ซึ่งตัวเขาเองก็ตอบเหมือนกันไม่ได้ว่า มันคืออะไรกันแน่
เมื่อไปที่ท่าน้ำที่ทางวัดมีการให้เลี้ยงอาหารปลา ธัญวลัยดูตื่นเต้นยกใหญ่
“โอ้โห ปลาเยอะเลย” ธัญวลัยพูดไปยิ้มไป
“นั่นสินะ” ภีมภัทรคอยชำเลืองหันไปมองธัญวลัย จึงได้เห็นอีกด้านหนึ่งของธัญวลัย ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมใคร ๆ ถึงได้รักเธอ รอยยิ้มของธัญวลัยในวันนี้ช่างดูสดใส ไร้ความเสแสร้ง หรือสร้างภาพเลย
ธัญวลัยไม่ได้สังเกตอะไรนอกเสียจากปลาน้อยใหญ่ที่กำลังแวกว่ายและแยกอาหารกันเพราะมีคนจำนวนหนึ่งก็ซื้ออาหารมาเลี้ยงเช่นกัน ทำให้น้ำกระเด็นกระดอนจนมาถึงตัวธัญวลัยและภีมภัทร
“เปียกเลยแฮะ” ธัญวลัยกล่าวพร้อมกับหันหน้ามามองภีมภัทร ส่วนภีมภัทรก็หันมามองธัญวลัย ทั้งคู่ยิ้มให้กันอยู่อย่างนั้น “ดูสิหน้าคุณเปียกเลย” ธัญวลัยพูดพร้อมกับชี้ไปที่หน้าของภีมภัทรแล้วหัวเราะขึ้นมา
“ตัวคุณก็เหมือนกันแหละ” ภีมภัทรพูดขำ ๆ
“ฉันน่ะเปียกเล็กน้อยเพราะหลบทัน แต่คุณน่ะสิ มัวแต่เหม่ออยู่ได้ ดูสิ หน้าดูได้เสียที่ไหน”ว่าแล้วธัญวลัยก็เปิดกระเป๋าสะพายหยิบผ้าเช็ดหน้าสีหวานขึ้นมาเช็ดหน้าให้กับภีมภัทร
ภีมภัทรถึงกับตะลึงอึ้งไปเล็กน้อย และจับมือธัญวลัยเพราะต้องการที่จะเช็ดหน้าเอง ความรู้สึกบางอย่างก่อเกิดขึ้นกับบุคคลทั้งสอง ธัญวลัยอายจึงหลบตาภีมภัทรและพูดว่า
“เอ่อ เอ่อ...งั้นนายเช็ดเองก็แล้วกัน” ธัญวลัยแก้เขินด้วยการยัดผ้าเช็ดหน้าของตัวเองยัดใส่มือภีมภัทรแล้วก็รีบเดินไปซื้ออาหารปลา
ภีมภัทรอมยิ้มกับสิ่งที่ธัญวลัยได้กระทำกับเขา ความประทับใจในตัวธัญวลัยที่มีในวันนี้ทำไมมาเริ่มเพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้นทีละน้อย
สักพักธัญวลัยเดินกลับมาพร้อมกับขนมปังและอาหารถุงที่ไว้สำหรับเลี้ยงปลามายื่นให้กับภีมภัทร
“อา เอาไปเลี้ยงปลาสิไหน ๆ ก็มาแล้ว ทำบุญแล้วต้องทำทานบ้าง”
“ขอบคุณครับ”
“นี่คุณ ผมไม่คิดเลยนะว่าคุณน่ะจะเป็นคนที่ชอบทำบุญ”
ธัญวลัยหันหน้ามามองภีมภัทรด้วยความข้องใจ “ทำไม หน้าอย่างฉันเนี่ยดูเหมือนคนบาปมากหรือไงห๊ะ”
“เปล่าหรอก ผมแปลกใจนิดหน่อย”
“แต่วันนี้ผมก็รู้สึกดีนะ ขอบคุณคุณมากนะธัญ”ภีมภัทรกล่าวอย่างจริงใจด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
ธัญวลัยอึ้ง ๆ ไปเล็กน้อย พลางคิดในใจ “วันนี้มาแปลกแฮะ องค์ลงเปล่าวะ”
ระหว่างที่ภีมภัทรและธัญวลัยกำลังให้อาหารปลากันอยู่นั้น ทางด้านเง็กจูและภรณ์พรรณก็ทำบุญไหว้พระเสร็จก็โทรตามภีมภัทร เพราะเง็กจูแม่ของธัญวลัยได้นัดซินแสไว้เพื่อทำการดูฤกษ์แต่งงานเหมือนกัน
“ภีม ตอนนี้อยู่ไหนน่ะลูก”
“ตอนนี้ผมอยู่กับธัญฮะแม่ กำลังให้อาหารปลากันอยู่ ตรงท่าน้ำวัดน่ะครับ”
“จ๊ะ เสร็จแล้วก็มาหาแม่ที่โบสถ์วัดนะลูก แม่กับคุณเง็กจะรออยู่ตรงนี้นะลูก”
“ครับแม่” ภีมภัทรรับคำแล้ววางสายไป และหันไปพูดกับธัญวลัย “ธัญครับ แม่ ๆ ทั้งสองรอเราอยู่ที่โบสถ์แล้วนะ ให้อาหารปลาเสร็จเมื่อไรจะไปหาท่านกัน”
“อืม อืม แป๊บนึง” ธัญวลัยพยักหน้ารับรู้ เพราะขณะนี้กำลังเพลิดเพลินกับการให้อาหารปลาที่แวกว่ายอยู่ในน้ำ
เมื่อเสร็จจากการให้อาหารปลาทั้งคู่ จึงตรงดิ่งไปที่โบสถ์วัดทันที เพราะไม่อยากให้บุพการีของเขาทั้งสองต้องรอนาน เมื่อเสร็จธุระ มาม้าของธัญวลัยจึงชวนกันออกจากวัดเพื่อไปหาซินแสที่มาม้าของธัญวลัยได้นัดไว้แล้ว
จบไปอีกตอน สนุกหรือเปล่าเอ่ย ช่วยเม้นต์และโหวตด้วยนะคะจะได้มีกำลังใจมาอัพให้บ่อย ๆ ค่ะ
ความคิดเห็น