เล่ห์ร้าย กลายรัก (ตอนจบแล้วจ้า)

ลำดับตอนที่ #17 : ขอร้อง

เมื่อแฮมวางสายจากก๊อตเสร็จ เขาก็รีบไปหาภีมภัทรที่ห้องทำงานทันที ซึ่งระหว่างที่ห้องทำงานของภีมภัทรนั้น ภีมภัทร กดอินเตอร์คอมสั่งพริมรตาให้เอารายงานทางการตลาดมาให้ที่ห้องของเค้า เพราะต้องการทราบข้อมูลทางการตลาด คู่แข่ง เพื่อนำมาประเมิน วางแผนกลยุทธ์ไว้สู้กับคู่แข่งขัน

                ก๊อก ก๊อก

            “เข้ามา” ภีมภัทรส่งเสียง

                “อ้าว มาไงนายแฮมมีอะไรหรือเปล่า” ภีมภัทรเงยหน้าถามแฮมทันทีที่เห็นแฮมเข้ามา

                “พี่ภีมครับ ผมมีเรื่องสงสัยอยากจะถามพี่ภีมครับ พี่พอมีเวลาไหมครับ” แฮมถาม

                “เอาสิ ว่ามามีไร” ภีมภัทรลุกจากโต๊ะทำงานแล้วนำแฮมให้ไปนั่งที่โซฟาซึ่งอยู่อีกด้านหนึ่งของห้องทำงาน

                “พี่ภีมครับ เรื่องพี่กับธัญ” แฮมเกริ่น

                “นายอยากรู้ไปทำไม” ภีมภัทรพูดด้วยความไม่พอใจ

                “พี่ ไปคบกับธัญเมื่อไร” แฮมเริ่มการสอบสวน “ผมสงสัยว่าพี่ไปคบกับธัญ หลังจากที่ผมให้รายละเอียดเกี่ยวกับตัวธัญไปใช่ไหมครับ”

                “ถ้าใช่ แล้วทำไม” ภีมภัทรบอกไปตามตรง

                ระหว่างนั้นเอง พริมรตาที่เอารายงานทางการการตลาดของบริษัทมาให้ภีมภัทรตามที่ภีมภัทรต้องการ ได้ยินเสียงสนทนาทั้งสองอย่างแจ่มแจ๋ว เพราะประตูตอนที่แฮมเปิดเข้ามานั้น ปิดไม่สนิททำให้เสียงสนทนาของทั้งสองลอดออกไป ทุกคำพูดพริมรตาได้ยินอย่างชัดเจน

                “พี่ภีมครับ พี่รักธัญหรือเปล่าครับ” แฮมถามตรงประเด็น

                “ฉันว่ามันไม่ใช่เรื่องอะไรที่นายต้องมาสนใจในเรื่องนี้นะ ตอนนี้นายควรรับผิดชอบในเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวให้ดีเสียก่อนจะดีกว่า ก่อนจะมายุ่งเรื่องของคนอื่น” ภีมภัทรตำหนิแฮม

                “พี่ภีม ผมว่าถ้าพี่ไม่รักธัญ ปล่อยธัญไปซะดีกว่า” แฮมกล่าวเตือนภีมภัทรแกมเชิงขอร้อง

“ผมไม่อยากให้ธัญเขาเจ็บ” แฮมกล่าวอย่างจริงจังเพราะเป็นห่วงเพื่อนรัก

“ธัญเขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับผม”

                “ส่วนเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวของผม พี่ภีมไม่ต้องเป็นห่วง ผมมีความรับผิดชอบดี และรู้ว่าหน้าที่ของผมว่าอะไรคืออะไร” กล่าวจบแฮมลุกออกจากห้องทำงานภีมภัทรทันที

                พริมรตาเจ็บแปลบในอก จนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ เมื่อได้ยินประโยคที่ออกจากปากผู้เป็นสามี จึงรีบหลบอยู่ข้างเสาใกล้กับหน้าห้องทำงานของภีมภัทร นั่งทรุดอยู่ตรงนั้น เข้าใจว่าทุกวันนี้ที่แฮมปฏิบัติกับเธอนั้นเป็นเพราะหน้าที่และความรับผิดชอบ แฮมไม่เคยรักเธอเลย หนำซ้ำยังมีเยื่อใยอยู่กับธัญวลัย ว่าที่พี่สะใภ้ของเธออีก

                เมื่อแฮมออกจากห้องไป ภีมภัทรรู้สึกหงุดหงิดอย่างแรง คำรามออกมาว่า “ฉันจะทำอย่างไรกับเธอดียัยธัญวลัย”

                ระหว่างที่พริมรตานั่งทรุดร้องไห้อยู่ตรงนั้น คุณจิ๊บเลขาของภีมภัทรก็เข้ามาเห็นจึงเข้าไปสอบถามด้วยความห่วงใย “คุณพริม เป็นไรคะ ไม่สบายหรือเปล่า” จิ๊บจับเนื้อ จับตัวพริมรตาเพื่อสำรวจอาการ 

พริมรตารู้สึกตัวก็รีบปาดน้ำตาและกล่าวกับจิ๊บว่า “คุณจิ๊บคะ พริมรบกวนเอาเอกสารนี้ไปให้พี่ภีมด้วยนะคะ” พริมรตาเอาเอกสารที่อยู่ในมือยื่นให้กับจิ๊บ แล้วรีบลุกจากที่ตรงนั้นเดินไปอย่างรวดเร็ว

                จิ๊บรับเอกสารมาจากพริมรตาอย่างงง และก็รีบเข้าห้องทำงานภีมภัทรเพื่อที่จะเอาเอกสารดังกล่าวไปให้กับภีมภัทรตามคำสั่งของพริมรตา

                “คุณภีมคะ คุณพริมฝากเอกสารนี้มาให้คุณภีมค่ะ และเอ่อ....เมื่อกี้จิ๊บเห็นคุณพริมร้องไห้อยู่หน้าห้องด้วยค่ะ ไม่ทราบว่าเป็นอะไรหรือเปล่า”จิ๊บรายงานถึงสิ่งที่เห็นให้กับภีมภัทร

                เมื่อภีมภัทรได้ยินดังนั้น ถึงกับหน้าเสีย คาดเดาว่าพริมรตาคงได้ยินเรื่องที่เขากับแฮมคุยกันแน่ ๆ รีบวิ่งออกจากห้องทำงานทันที เพื่อไปตามพริมรตา โดยหยิบโทรศัพท์มือถือ เพื่อโทรหาพริมรตา

                เสียงโทรศัพท์พริมรตาดังขึ้น พริมรตาดูที่หน้าจอมือถือ จึงตัดสินใจกดรับและส่งเสียง

                “พี่ภีม อือ ๆ อือ” พริมรตาสะอึกสะอื้น

                “พริม พริมอยู่ไหน พี่จะไปหา” ภีมภัทรถามด้วยความร้อนใจ กลัวน้องสาวจะทำอะไรบ้า ๆ ลงไป

                “พี่ภีม พริมอยู่บนดาดฟ้าของบริษัทค่ะ” พริมรตา เช็ดน้ำตาแต่ไม่มีที่ท่าว่าจะหยุดเสียที พยายามลบ สิ่งที่ได้ยินเมื่อสักครู่ แต่ยิ่งพยายามลืม มันกลับก้องเข้าไปในหู ย้ำเข้าไปในโสตประสาทของเธอ

                “พริม ทำใจดี ๆ พี่จะไปหาเดี๋ยวนี้ อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ พริมยังมีพี่อยู่นะ” ภีมภัทรพูดปลอบไปก็วิ่งไป เพราะกลัวน้องสาวคิดทำร้ายตัวเอง แน่นอนเขาจะไม่ให้อภัยนายแฮม กับยัยธัญวลัยเป็นแน่    

ช่วยโหวตและเม้นต์ให้ด้วยนะจ๊ะ จะพยายามมาอัพให้บ่อย ๆ จ้า ขอบคุณทุกคะแนนและทุกข้อความนะคะ