เล่ห์ศรรัก

“คุณจะออกไปนอกบ้านก็ได้” คนดื้อกำลังจะยิ้มออกมา แต่ต้องหุบยิ้มเพราะประโยคหลังของคนใจดี

“แต่ผมจะนับเป็นเมตร หนึ่งเมตรเท่ากับหนึ่งครั้ง”

“ห๊ะ อะไรคือหนึ่งครั้ง” ภควัติยิ้มใส่ดวงตาที่มองมาอย่างหวาดระแวง

“หนึ่งเมตร ผมก็จะเมคเลิฟคุณหนึ่งครั้ง สองเมตรก็สองครั้ง ดีมั้ย” หญิงสาวอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะคิดขึ้นมาได้

บ้าน่ะสิ อพาทเมนต์เพื่อนอยู่ตั้งไกล อย่างนี้ก็ไม่ต้องนอนกันพอดี ตาบ้า คิดมาได้

ภาวการณ์ค้อนให้คนช่างคิด พยายามดิ้นรนออกจากร่างหนาหนักที่ทาบทับอยู่ แต่อีกฝ่ายไม่ยอม จับมือบางไว้เหนือศีรษะก่อนจะก้มลงกระซิบข้างหู 

“คุณ วัติ หยุดนะ”

“คุณไม่อยากให้ผมหยุดจริง ๆ หรอก” 

“โกรธกันอยู่ไม่ใช่หรือไง มายุ่งทำไม”

“โกรธก็ส่วนโกรธ รักก็ส่วนรัก ไม่เห็นจะเกี่ยวกัน” ภควัติหัวเราะในลำคอ เมื่อคนใต้ร่างส่งเสียงประท้วงผ่านริมฝีปากที่ถูกประทับด้วยริมฝีปากร้อนผ่าว เล็บคมถูกกดลงบนหลังมือหนาด้วยความหมั่นไส้