11 ประตู

เนื้อเรื่อง

ณ ดินแดนอันไกลโพ้น

ยังมีเด็กชายคนหนึ่ง ซึ่งเขามีชื่อว่า “เปโตร”

เปโตรไม่มีเพื่อน หรือแม้กระทั่งพ่อแม่ เขาอยู่ตัวคนเดียวมาโดยตลอด

เขาหวังว่า สักวันหนึ่งเขาคงจะมีเพื่อนสักคน

ณ ดินแดนที่ไกลออกไป

ยังมีเด็กชายอีกคนหนึ่ง ซึ่งเขามีชื่อว่า “ยอห์น”

ยอห์นไม่มีเพื่อน หรือแม้กระทั่งพ่อแม่ เขาอยู่ตัวคนเดียวมาโดยตลอด

เขาหวังว่า สักวันหนึ่งเขาคงจะมีเพื่อนสักคน

ณ สรวงสวรรค์อันสูงลิบ

ยังมีเทวดาองค์หนึ่ง เฝ้ามองเด็กชายไร้เพื่อนทั้งสองอยู่อย่างเงียบๆ

เทวดาองค์นั้นเกิดความรู้สึกสงสารเด็กชายทั้งสอง

จึงดลบันดาลให้เด็กชายทั้งสองมาพบกัน

ค่ำคืนอันเงียบสงัดคืนหนึ่ง

เด็กชายทั้งสองได้พบกัน

พลันนั้นเทวดาก็ปรากฏตัว พร้อมกับประตูสีฟ้า

เทวดากล่าวว่า “เราจะให้เธอทั้งสองผ่านเข้าไปในประตูบานนี้ หากเธอสามารถผ่านประตูบานนี้ไปได้ครบสิบเอ็ดบาน เธอทั้งสองจะขอพรได้คนละหนึ่งประการ”

เปโตรและยอห์น เดินผ่านประตูสีฟ้าเข้าไป

________________

ประตูบานที่หนึ่ง

“นายชื่ออะไรหรือ” เปโตรถาม

“ยอห์น แล้วนายล่ะ” ยอห์นถามต่อ

“เปโตร ยินดีที่ได้รู้จัก เรามาเป็นเพื่อนกันได้มั้ย”

“ได้สิ เรามาเป็นเพื่อนกัน ยินดีที่ได้รู้จักนะ”

ทั้งสองเดินออกจากประตูบานที่หนึ่ง

ขนนกเริ่มร่วงหล่นลงมา

เปโตรเก็บขนนกขึ้นมา

“มันอาจมีประโยชน์ก็ได้นะ”

เปโตรเก็บขนนกขึ้นมามากมาย

ทั้งสองหยุดอยู่ที่หน้าประตูบานที่สอง

ประตูบานนี้มีสีเหลือง

เปโตรและยอห์นเดินผ่านประตูสีเหลืองเข้าไป

________________

ประตูบานที่สอง

ทั้งสองเดินออกจากประตูบานที่สอง

ลมแรงปะทะใบหน้าทั้งสอง

พวกเขาหาที่หลบ

เปโตรคิดอะไรบางอย่างได้

“เราต้องนำขนนกพวกนี้ สานเป็นปีกเพื่อใช้บินไปที่ประตูบานที่สาม”

“เข้าใจล่ะ งั้นฉันช่วย”

พวกเขาช่วยกันสานปีก และติดมันเข้าที่หลัง

ทั้งสองบินไปอย่างรวดเร็วและผ่านประตูบานที่สามเข้าไป

ประตูบานนี้มีสีชมพู

________________

ประตูบานที่สาม

ทั้งสองเดินออกจากประตูบานที่สาม

ทุ่งดอกไม้ไกลแสนไกล อยู่เบื้องหน้าพวกเขา

ยอห์นเก็บดอกไม้ขึ้นมา

“มันอาจมีประโยชน์ก็ได้นะ”

ยอห์นเก็บดอกไม้ขึ้นมามากมาย

ทั้งสองหยุดอยู่ที่หน้าประตูบานที่สี่

ประตูบานนี้มีสีส้ม

เปโตรและยอห์นเดินผ่านประตูสีส้มเข้าไป

________________

ประตูบานที่สี่

ทั้งสองเดินออกจากประตูบานที่สี่

ฝูงผึ้งนับพันจู่โจมเข้ากับทั้งสอง

พวกเขาหาที่หลบ

ยอห์นคิดอะไรบางอย่างได้

 “เราต้องนำดอกไม้พวกนี้ โปรยให้กับฝูงผึ้ง เราจะได้ผ่านไปที่ประตูบานที่ห้า”

“เข้าใจล่ะ งั้นฉันช่วย”

พวกเขาช่วยกันโปรยดอกไม้ และรับวิ่งไปที่ประตู

ทั้งสองวิ่งไปอย่างรวดเร็วและผ่านประตูบานที่ห้าเข้าไป

ประตูบานนี้มีสีเขียว

________________

ประตูบานที่ห้า

ทั้งสองเดินออกจากประตูบานที่ห้า

ดงกิ่งไม้แห้งไกลแสนไกล อยู่เบื้องหน้าพวกเขา

เปโตรเก็บกิ่งไม้ขึ้นมา

“มันอาจมีประโยชน์ก็ได้นะ”

เปโตรเก็บกิ่งไม้ขึ้นมามากมาย

ทั้งสองหยุดอยู่ที่หน้าประตูบานที่หก

ประตูบานนี้มีสีแดง

เปโตรและยอห์นเดินผ่านประตูสีแดงเข้าไป

________________

ประตูบานที่หก

ทั้งสองเดินออกจากประตูบานที่หก

ฝูงสิงโตนับสิบจู่โจมเข้ากับทั้งสอง

พวกเขาหาที่หลบ

เปโตรคิดอะไรบางอย่างได้

 “เราต้องนำกิ่งไม้พวกนี้ จุดเป็นคบเพลิงเพื่อให้มันกลัว เราจะได้ผ่านไปที่ประตูบานที่เจ็ด”

“เข้าใจล่ะ งั้นฉันช่วย”

พวกเขาช่วยกันจุดคบเพลิง และรับวิ่งไปที่ประตู

ทั้งสองวิ่งไปอย่างรวดเร็วและผ่านประตูบานที่เจ็ดเข้าไป

ประตูบานนี้มีสีเทา

________________

ประตูบานที่เจ็ด

ทั้งสองเดินออกจากประตูบานที่เจ็ด

ความมืดมิดปกคลุมพวกเขา

ทั้งสองมองเห็นประตูสองบาน

ประตูทั้งสองบานมีสีดำเหมือนกัน

เปโตรอยากเข้าประตูบานซ้าย

ยอห์นอยากเข้าประตูบานขวา

ทั้งสองทะเลาะกัน

เปโตรบอกว่าประตูบานซ้ายน่าไว้ใจกว่า

ยอห์นบอกว่าประตูบานขวาต่างหากที่น่าไว้ใจกว่า

ทั้งสองทะเลาะกันหนักขึ้น

เปโตรบอกว่าเขาจะเข้าประตูบานซ้ายไปคนเดียว

ยอห์นบอกว่าเขาก็จะเข้าประตูบานขวาไปคนเดียวเช่นกัน

ทั้งสองแยกทางกัน

ทั้งสองหยุดอยู่ที่หน้าประตูบานที่แปด

ประตูบานนี้มีสีดำ

เปโตรและยอห์นเดินผ่านประตูสีดำเข้าไปพร้อมกัน

________________

ประตูบานที่แปด

ทั้งสองเดินออกจากประตูบานที่แปดในเวลาเดียวกัน

กำแพงที่สูงชันอยู่เบื้องหน้าของทั้งคู่ ประตูบานที่เก้าอยู่เหนือกำแพงนั้น

เปโตรและยอห์นคิดอะไรบางอย่างได้

การที่เราจะสามารถขึ้นไปบนนั้นได้ จะต้องเป็นคนสองคนช่วยกันปีนขึ้นไปเท่านั้น เราไม่สามารถที่จะปีนขึ้นไปเพียงตัวคนเดียวได้เลย

ทั้งสองคิดถึงกันและกัน

ทั้งสองต่างคิดว่า

เราไม่น่าทะเลาะกันเลย เราน่าจะเข้าประตูบานเดียวกัน และช่วยกันผ่านเข้าไปจนถึงประตูบานที่สิบเอ็ด

เทวดาสององค์ปรากฏกายตรงหน้าทั้งสองพร้อมๆกัน

เทวดาทั้งสององค์กล่าวว่า “ในเมื่อเธอไม่สามารถไปถึงประตูบานที่สิบเอ็ดได้ เราก็จะให้เธอหยุดเพียงแค่นี้”

เทวดาพาทั้งสองออกมาจากประตู

ทั้งสองพบหน้ากันอีกครั้ง

ทั้งสองขอโทษกันและกัน และสัญญาว่าจะไม่ทะเลาะกันอีก

เทวดายิ้มและหายตัวไป

เปโตรบอกกับยอห์นว่า “ถึงแม้ว่าเราจะไปถึงประตูบานที่

สิบเอ็ดไม่ได้ แต่ฉันว่าฉันได้พรข้อนั้นแล้วล่ะ”

ยอห์นตอบว่า “ฉันก็เหมือนกัน”

เปโตรและยอห์นต่างคิดขอพรที่เหมือนกัน

พวกเขาขอให้ได้เป็นเพื่อนกันตลอดไป

________________