คำโปรย
"ความสามารถนี้นั้น ฉันไม่รู้ว่ามันคือคำสาปหรือพรจากสวรรค์แต่สำหรับฉันมันคือคำสาป แม้ต้องการหนีเท่าไหร่ก็หนีไม่พ้น "
"มันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ" ผมเอื้อมมือไปแตะไหล่คนตัวเล็ก หลังจากที่เธอพยายามแตะต้องตัวศพ ผมไม่รู้ว่ามันมีความรู้สึกเป็นอย่างไร แต่เธอดูกลัวทุกครั้งที่ต้องทำมัน นาค่อยไม่ยอมเล่าอะไรให้ผมฟังสักเท่าไหร่ ซึ่งผมก็ไม่อยากเห็นสีหน้าที่นาแสดงว่ากลัวหรือเครียดด้วย เลยพยายามไม่พูดถึงมัน
"อืม" นาพยักหน้าก่อนที่จะพยายามถอดถุงมือเพื่อจะแตะต้องตัวศพ แต่เธอก็ทำไม่ได้ เธอกำลังหวาดกลัว "ไม่เป็นไรนะ ผมจะอยู่ข้างๆคุณตรงนี้"ผมยื่นมีไปจับมือที่กำลังสั่นอย่างหวาดกลัวนั้นแล้วบีบเบาๆ เพื่อให้นาคลายความกลัว
"ขอบคุณนะ"นายิ้มให้ผม ให้ตายสิรอยยิ้มนั้นทำผมแทบเป็นบ้า
+++พูดคุย+++
17 / 10 /60 เปิดเรื่องใหม่อีกแล้วว เรื่องนี้เป็นแนวสอบสวน สืบสวน เรื่องนี้อาจจะมีบางสิ่งที่ไม่ตรงกับความเป็นจริงบ้างซึ่งจุดๆนี้ ไรท์ต้องขอโทษด้วย ที่เขียนแนวนี้เพราะจู่ๆพล็อตเรื่องก็โผล่ขึ้นมาในหัว หลังจากดูซีรีย์จบ ห้าๆๆ เรื่องนี้จะพยายามแต่งให้จบฮิฮิ หากผิดพลาดตรงไหนก็เตือนกันได้นะ ขอบคุณค่าา
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น