ไรเตอร์ต้องขอเตือนไว้ก่อนว่าหากมีคำหยาบคายมาบ้างก็เพื่อฟิลลิ่ง ไม่ควรลอกเลียนแบบ
_________________________________________________________________________
ท่ามกลางรัตติกาลที่มีดมิด
หยาดโลหิตหลั่งไหลราวสายน้ำ
โบกสะบัดราวอสรพิษคร่าวิญญาณ
มีเพียงร่างหนึ่งกำลังบรรเลงบทเพลงมรณะ
.................
"ทำไม!!! ทำไมนายถึงฆ่าพวกเขา!!!"
"คุณอยากให้พวกมันไปฆ่าคนอื่นเหรอ"
"แต่มันมีทางที่จะช่วยเขาได้นะ! นายทำแบบนี้ไม่ได้!!!"
"...คุณมีสิทธิ์อะไรมาสั่งผม..."
"อึก..."
"ผมไม่มีทางยอมให้พวกมันไปเพ่นพ่านฆ่าคนหรอก ถึงแม้ว่าพวกมันจะเคยเป็นคนก็ตาม"
"งั้นนายก็เป็นแค่ปีศาจอำมหิตไม่ต่างจากพวกมันหรอก"
"ผมบอกคุณแล้ว โลกนี้ไม่มีหรอกวีรบุรุษน่ะ มันจะมีก็แต่สัตว์ประหลาดอย่างผมสู้กันเท่านั้น!!!"
.............
ต่อให้ผมจะไม่ใช่มนุษย์ กลายเป็นปีศาจน่ารังเกียจ เป็นมัจจุราชที่พรากชีวิตของคนอื่น
แต่ที่ผมทำ...ผมก็มีเหตุผลของผม...
ขอร้องล่ะ...
"ใช้ชีวิตต่อไปแทนผมด้วย ผมไม่อาจหันหลังกลับไปได้อีกแล้ว"
ขอบคุณที่ไม่เกลียดผม ขอบคุณที่อยู่ข้างผมเสมอมา ผมจะเป็นคนที่อยู่ในความมืด ป้องกันไม่ให้ตัวอันตรายตัวอื่นไปทำร้ายพวกคุณได้
เป็นมนุษย์แทนผมที ผมจะเป็นสัตว์ประหลาดอยู่ตรงนี้เอง
___________________________________________________________________________________
"นี่...ทำไมเปิดตัวซะเครียดแบบนั้นล่ะ เรื่องนี้มันไม่ดราม่าแต่ไรเตอร์มันแต่งแบบเอื่อยเฉื่อยวิถีชีวิตประจำวันไม่ใช่เรอะ!"
"ก็มัน..."
"...?..."
"มัน...."
"...???..."
"มัน...เป็นบทน่ะ"
"..."
"ทะ...ทำไมเหรอ?"
"เจริญเหอะ!!!"
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น