ลูคัส ไอวอร์ กับประดิษฐกรรมเวลา

ลูคัสเป็นเด็กกำพร้า เป็นที่ทราบกันดีว่าพ่อของเขาถูกเกณฑ์ไปร่วมรบที่แนวชายแดน -แล้วไม่กลับมาอีกเลย ตามด้วยแม่ผู้ใจสลายที่หายออกจากบ้านไปอย่างลึกลับ ด้วยวัยเพียง 6 ขวบเด็กน้อยลูคัสจึงย้ายมาอาศัยอยู่กับปู่อารมณ์ร้ายในฟาร์ม

วันปกติเขาจะไปเรียนที่โบสถ์ร่วมกับเด็กคนอื่นๆ แต่เด็กพวกนั่นไม่ชอบเขาหรอก ลูคัสบอกได้เลย โดยเฉพาะหัวหน้าเด็กอันธพาลประจำหมู่บ้านอย่าง เจย์เดน วอลซ์ เหตุผลหนึ่งมาจากปู่ของเขาเอง นิสัยประหลาดของนายอีธาน ไอวอร์ เป็นที่ยอมรับแก่ชาวบ้านแถบนี้โดยดุษฎี เรื่องเล่าขานเกี่ยวกับความเพี้ยนของปู่มีเกินพอที่จะเขียนลงคัมภีร์ศาสนาจนล้นม้วน เช่น ปู่มักถือปืนไปรอบๆ อาณาเขตบ้าน เพื่อมองหาหมาแมวที่พลัดหลงเข้ามา พอยิงมันแล้วก็จะเอาไปเสียบไว้หน้าประตูรั่วราวกับประกาศศักดา หรือตอนที่ปู่คลั่งโวยวายกับผู้ใหญ่บ้านว่ามีหมีบุกลุกเพียงเพราะแม่ไก่ในเล้าหนึ่งตัวถูกจิ้งจอกกัดตาย นั่นเป็นเพียงหนึ่งความประหลาดของปู่ ชาวบ้านจึงมีความยินดีที่จะต้อนรับลูคัสพอๆ กับเห็นคนติดเชื้อพิษสุนัขบ้า

ถ้าไม่ใช่เพราะลูคัสเก่งเรื่องหาสมุนไพร -เพราะปู่บังคับให้เขาเดินป่าเพื่อล่าหมีบ่อยๆ กับฝีมือการยิงกระต่ายป่าเหมือนจับวาง -นั่นก็เพราะปู่บังคับให้เขาฆ่าสัตว์เช่นกัน เขาคงถูกเตะออกมาจากร้านค้าเวลาไปซื้อขนมปัง แต่ก็อีกนั่นแหละ เด็กวัยไล่เลี่ยกับลูคัสไม่มีใครอยากเล่นกับเขา นอกเสียจากเวลาที่เจย์เดนกับลูกสมุนขาดกระสอบทราย แต่เพราะเหตุนั่นก็ทำให้ลูคัสเก่งเรื่องซ่อนตัวแล้วเขาก็ยังวิ่งเร็วเกินกว่าที่ก้นอ้วนๆ ของเจย์เดนจะตามทัน ช่างเป็นข้อดีอันน้อยนิดเมื่อเทียบกับความทารุณที่เด็กชายต้องทนรับมาตลอด 8 ปี

ทว่าทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อวันเกิดปีที่ 14 ลูคัสตอบโต้เด็กที่แกล้งเขาด้วยการทำให้นกรอบตัวรุมทึ้งเจ้าตัว เมื่อเจย์เดน วอลซ์ เด็กชายร่างอ้วนตุบตับราวกับสิงโตทะเลเขมือบอาหารเที่ยงของลูคัสจนเกลี้ยง (เหตุเกิดตอนพักเที่ยง) แล้วตั้งท่าจะชกเขาเพื่อออกกำลังกายหลังอาหาร แต่ก่อนที่กำปั้นจะโดนท้องลูคัส เจย์เดนต้องทิ้งตัวลงไปนอนกลับพื้นแทน ร้องโอดโอยยกมือกุมศีษระพลางตีหน้าเหยเก ลูคัสสาบานได้ว่าไม่ได้เอาอะไรแอบใส่ลงไปในอาหาร (ถึงเขาอยากเอายาเบื่อหนูยัดปากเจย์เดนมากแค่ไหนก็เถอะ) บางทีเจ้าอ้วนเจย์เดนคงกินเยอะเกินไป ลูคัสเดาว่าอาหารที่เขาแย่งเด็กครึ่งชั้นเรียนคงกำลังตีกันเพื่อหาหนทางออกสู่โลกภายนอกมากกว่ากระเพาะของเจย์เดน

แล้วสิ่งสุดท้ายที่ทุกคนคาดหวังก็เกิดขึ้น นกสีดำตัวหนึ่งพุ่งเข้ามาหาเจย์เดนแล้วเริ่มจิกแขน ขา ฉีกทึ้งเส้นผมกับเสื้อของเขาขาดวิ่น นกตัวที่สอง สาม สี่ -นกเกือบยี่สิบตัวกรู่เข้ามาผ่าหน้าต่าง ทำร้ายเจยเดนด้วยจงอยปาก จิกเนื้อเนื้อหนังอ้วนๆ เท่าที่ปากของมันส่งถึง

ช่างน่าอัศจรรย์เมื่อพิจารณาว่าหัวหน้าของแก๊งอันธพาลซึ่งหนักมากกว่าเก้าสิบกิโลกรัม ตัวใหญ่เท่ากับลูกหมีสีน้ำตาล แต่กลับร้องโหยหวนให้กับนกตัวเล็กๆ โชคดีที่แม่ชีวิ่งไปหาไม้กวาดไล่นกก่อนที่วิญญาณของเจย์เดนจะหลุดออกจากร่าง

แว่บแรกที่เห็นร่างนิ่มนวมของเจ้าอ้วนนั่นนอนกลิ้งติดพื้นมีแต่ความตกใจฉายเต็มหน้าของลูคัส ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความขบขัน พอฝูงนกรุมทึ้งเจย์เดน ลูคัสก็อดกลัวไม่ได้ แต่แค่ประเดี๋ยวเดียวเท่านั้นแหละ เขามองเจย์เดนที่แหกปากร้องขอความช่วยเหลือแล้วหัวเราะอย่างสะใจ -ลูคัสไม่รู้ว่านั่นคือเวทมนตร์ เขาหัวเราะเพราะในที่สุดเจย์เดนก็โดนสวรรค์ลงสักที หลังจากนี้หมอนั่นจะได้เลิกแกล้งคนอื่นไปทั่ว ลูคัสมีความสุขจนกระทั่งตอนที่ปู่ของเขาทราบเรื่องและลงโทษเขานั่นแหละ…

D.Y. Noirbird

13:27 09/05/2567