คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รักนี้เจ้ชิงจัดให้ [BeakChen]
รักนี้เจ้ชิงจัดให้ [BeakChen]
“นี่ เงียบหน่อย ฟังฉันหน่อยสิ”เสียงของพี่ใหญ่สั่งให้สองลิงลมพูดมากหยุดพูดแต่คิดหรอว่าจะหยุดได้
“นี่นะคราวนี้ มันก็พุ่งออกมา แบร่ บรึ่ย หน้ากลัว ดีแล้วที่นายไปนอนนะชานยอล”
“หรอ แล้วคราวนี้ยังไงต่อ”
“นี่ ฟังซูโฮฮยองหน่อยสิ พวกพี่อ่ะ”น้องเล็กทนไม่ไหวจนต้องจัดการตีพี่กลางทั้งสองคน
“โอ๊ย นังติ๋มแกจะมาตีฉันทำไม เจ็บนะ แรงเยอะยังกับ buffalo”
“ก็พี่ไม่ฟังซูโฮฮยองอ่ะ”
“เออ ฟังก็ฟัง”ซูโฮได้แต่คิดในใจ เฮ้อ วงนี้น้องเล็กคุมสินะ
“เรื่องที่ฉันจะบอกก็คือ ทางบริษัทจะให้เราโปรโมตอัลบั้มใหม่ร่วมกับฝั่งเอ็ม เพลงPrologueร้องทั้งสิบสองคนสองเวอร์ดังนั้นเพื่อเป็นการฝึกภาษา จึงต้องจัดห้องใหม่ เซฮุน ดีโอ นายสองคนอยู่กับลู่หาน แบค ยอล พวกนายอยู่กับเทาและซิ่วหมิน ส่วนไค ฉันอยู่กับจงแด ส่วนเลย์กับคริสจะอยู่กับพี่เมเนเจอร์”
“ไม่เอา ไม่อยู่กับพี่มินซอก จะเอาเฉินเฉิน”
“ไม่ได้แบค พี่เมเน่เขาจัดมาอย่างนี้ก็ต้องทำตาม”
“ไม่เอาอ่ะ จะเอาเฉินเฉิน”
“ไม่ได้ พี่ก็จะเอาเฉินเฉิน”
“ไม่สน จะนอนกับเฉินๆ”
“ไม่ได้ตระกูลคิมจะอยู่ด้วยกัน”
“แล้วทำไมพี่มินซอกไม่ไปอยู่ด้วยหล่ะ”
“เพราะห้องพี่มันเล็กไง แล้วอีกอย่างเฉินๆก็นอนดิ้นด้วย”
“ไม่ จะนอนกับเฉินๆ”
“ไม่ ขืนนายนอนกับจงแด อีกสองคนที่เหลือจะไม่มีที่ได้นอนแน่ ดังนั้นจงแดต้องนอนกับพี่ ตระกูลคิม จ. จะอยู่ด้วยกัน”
“ไม่ 92 lineจะนอนคุยด้วยกัน”
“หยุดก็ได้ แต่จงแดต้องนอนกับพี่นะ เพราะพี่เมเน่บอกว่าที่ให้ซิ่วหมินกับเทานอนกับแบคและชานยอลเพราะเทาอ่อนเกาหลีเอามากๆ แล้วแบคกับชานยอลก็คุยเก่ง น่าจะสอนเทาได้ดีกว่าใคร ส่วนจงแดให้มาสอนภาษาจีนพี่กับจงอิน นายกับดีโอไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่ก็เลยให้ลู่ห่านมาสอนจีนภาษาเกาหลีลู่ก็เก่ง ส่วนเลย์กับคริสสองคนนั้นเรียนเรื่องพวกนี้ได้เร็วพี่เมเน่เลยจะสอนเอง”
“พี่แบค พี่เข้าใจเหตุผลแล้วนะ ดังนั้นหยุดเถียง น้องฮุนจะไปพอกหน้าต่อแล้ว บาย”แล้วเซฮุนก็เดินออกไปท่ามกลางสายตามึนงงของพวกพี่ๆ
“ตกลงแล้ววงนี้ใครมันเป็นลีดเดอร์กันแน่”
วันต่อมา
“เฉินเฉิน คิดถึงนายจัง”แบควิ่งเข้าไปกอดจงแดอย่างรวดเร็ว
“อะ แบคอย่ากระโดดใส่แบบนี้สิ นายหนักขึ้นหรือเปล่าเนี่ย”จงแดต้องรีบวางของแล้วรับร่างของเพื่อนสนิทที่ตอนนี้กระโดดกอดเขา
“ฉันไม่ได้อ้วนขึ้นนะ นายนั่นแหละ ผอมลงไปมากต่างหาก”
“นี่พวกนายแสดงความคิดถึงกันพอแล้วยัง ของมันหนักนะ”ร่างที่อวบร้องทักออกมา
“พี่หมิน ถ้ามันหนักแล้วพี่จะถือทำไม วางไว้ก่อนสิพี่”
“แกอย่ามาย้อนฉัน นังแรด”ซิ่วหมินเดินเข้ามาผลักให้แบคออกจากทางเดินแล้วเดินเข้าไปข้างในอย่างไม่สนใจใคร คนอื่นๆจึงเดินตามเข้ามา
“อ๊าย พี่หมินอย่ามาว่าฉันแรดสิ ถ้าฉันแรด แล้วนังติ๋มมันจะเรียกว่าอะไร”
“พี่แบค อย่ามาโยนที่น้องฮุนนะ”
“เฉินเฉิน พี่คิดถึงนายจัง”
“ซูโฮฮยอง อันยองครับ”
“มา ตามพี่มา ไปเอาของเก็บที่ห้องกัน”
“ไม่ได้ เฉินเฉินจะไปนอนที่ห้องผม”
“ได้ไงเล่าแบค เฉินเฉินนอนที่ห้องพี่ ห้องนายเต็มแล้ว”
“ไม่อ่ะ เฉินเฉินต้องนอนกับผม เจ้ชิง เจ้จัดการแฟนเจ้ทีดิ”เจ้ชิงที่แบคเรียนนั้นจะเป็นใครไม่ได้ นอกจาก จางอี้ชิงนั่นเอง
“ถ้าเป็นเรื่องอื่นเจ้ก็จะจัดการให้นะ แต่นี้มันเป็นคำสั่งจากท่านประธาน เจ้ยังไม่อยากถูกไล่ออก”
“ชิ ไม่มีใครเข้าข้างแบคฮยอนคนสวยคนนี้เลย”จบคำพูดแบคเหมือนจะได้ยินเสียงอ้วกจากใครหลายๆคน ทำเอาเจ้าตัวหน้างอเลยทีเดียว
“แบค ฉันจะไปนอนกับซูโฮฮยอง แต่ถ้าวันไหนนายอยากเม้าท์นานๆแบบ non-stop เราค่อยออกมานอนกันที่ห้องนั่งเล่นสิ จะได้ไม่รบกวนคนอื่นไง”
“เยี่ยม ดีที่สุดเลย วันนี้นอนข้างนอกนะ นายรีบๆไปเก็บของเลย”พูดเสร็จแบคก็แย่งของจากเฉินแล้วรีบวิ่งไปเก็บให้ที่ชั้นบน แล้วที่เหลือก็วิ่งตามไปเพราะอยากเห็นห้องพักของซูโฮว่าซกมกตามคำเล่าลือหรือไม่
“ให้ตายสิเด็กพวกนี้ อยู่กันครบสิบสองคน วุ่นวายดีแท้”เจ้นู๊ปบ่นอย่างเหนื่อยอ่อนถึงอนาคตข้างหน้า
***********
หลังจากที่ทุกคนกินข้าว อาบน้ำเสร็จก็พากันออกมาสังสรรค์ที่ห้องนั่งเล่น เพราะบริษัทให้หยุดสองวันเพื่อที่ฝั่งเอ็มจะได้พักผ่อนก่อนที่จะลุยงานอย่างเต็มที่ มื้อนี้จึงมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อย่างเสียไม่ได้ และหนึ่งในประเด็นที่พูดกันก็คือ โฆษณาเครื่องดื่มผลไม้ที่ฝั่งเคเป็นพรีเซนเตอร์
“เนี่ย ตอนที่ยอลยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้นนะ ฉันอดขำไม่ได้จนต้องปล่อยหัวเราะมา ก็ฟันของยอลนะสิมันขาวและใหญ่ซะจนฉันกลัวว่ามันจะเฉาะหน้าผู้หญิงคนนั้นเสียแล้ว ก็นะ พวกนายเห็นภาพนั้นแล้วใช่ไหมที่พวกเราฝั่งเคถ่ายกับตัวโมเดลของชานยอลอ่ะ น่าขำชะมัด ก็โมเดลนั่นนะมันย่อลงแล้วใช่ป่ะ แต่ว่าพอโด้ไปยืนอยู่ด้วยอ่ะ มันพอดีเปี๊ยบ ฮ่าๆ”
“แบคฮยอน ถ้ามันเท่าฉัน มันก็เท่านายด้วยนั่นแหละ ชิ ไปทำกับแกล้มดีกว่า”
“ถ้ามันเท่าฉัน มันก็เท่าซูโฮฮยองเหมือนกัน”
“อ้าว แล้วมาลงที่ฉันได้ไงอ่ะ เป็นเพราะฉันเป็นลีดใช่ไหม ชีวิตแค่โดนทำร้าย แต่ที่สุดมันก็ไม่โดนทำลาย”
“เอาน่าซูโฮ นายน่าจะทำใจได้แล้ว”คริสอดล้อซูโฮไม่ได้
“ชิ คนหล่อไม่เข้าใจ คนหล่อทำอะไรผิด”
“เพราะนายเตี้ยไง”เมื่อได้ยินคำพูดจากลู่ห่านซูโฮแทบจะกรี๊ด อย่ามาย้ำเรื่องความสูงสิ
“แล้วนี่ เฉินเฉินอยู่ไหน”แบคถามหาเมื่อไม่เห็นเพื่อนซี้อย่างจงแด
“เห็นว่าขอตัวไปคุยกับครอบครัวนะ พ่อกับแม่มาหา เดี๋ยวก็มา นั่นไงมาแล้ว แบกของพะรุงพะรัง”แบครีบวิ่งเข้าไปหา แบ่งของมาถือ
“พ่อกับแม่มาหาหรอเฉินเฉิน”
“อื้อ ท่านบอกว่าไม่ต้องมาหา อุตส่าได้วันหยุดก็ให้นอนพักผ่อน ท่านเลยมาหาที่นี้เอง เอาของมาฝากตั้งเยอะแยะ บอกว่าฝากน้ำผึ้งมาให้แบคด้วย จะได้กินบำรุงเสียงใช้บำรุงหน้า”
“ว้าว สงสัยเดี๋ยวต้องโทรไปขอบคุณคุณอาคิมแล้ว”
“หอบอะไรมาตั้งมากมายอ่ะ เฉินเกอเก่อ”
“ของฝากจากป๊ากับม๊านะเทา”
“พี่หมินพรุ่งนี้พี่กลับบ้านหรือเปล่า”
“กลับสิ พ่อกับแม่ฮยองไม่ได้มาที่นี้หรอก กลัวคนตามมานะ”
“พวกซาแซงกล้าตามแม้กระทั่งครอบครัวนายเลยหรอซิ่วหมิน”
“อื้อ ตามพ่อกับแม่ฉันไปทุกที่เลยเสี่ยวลู่ จนบางครั้งท่านก็อึดอัดนะ”
“แล้วนายหล่ะจงอิน ซูโฮ”
“พ่อกับแม่ผมเฉยๆ ท่านบอกชินแล้ว”
“ฉันเปิดผ่านช่องข่าวเมื่อไหร่ เจอหน้าพ่อนายทุกทีเลยจงอิน”
“พ่อก็อย่างนั้นแหละพี่ยอล บ้างาน มัวแต่สนใจเรื่องการเมือง ไม่ค่อยได้สนใจผมเท่าไหร่หรอก”
“นี่เฉิน คืนนี้มานอนข้างนอกกันนะ เดี๋ยวเอาเครื่องนอนมาให้”แบคพูดขัดบรรยากาศที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
“อะไรกัน นี่นายยังไม่หยุดดึงเอาเฉินๆมานอนด้วยอีกหรอกแบค”ซูโฮที่พอจะเข้าใจจึงรับมุกต่อ
“พี่อย่าบ่นเลยพี่ซูโฮ พี่ได้นอนกับเฉินเฉินทุกวันนิ”พูดเสร็จแบคก็รีบไปหยิบเอาหมอนกับผ้าห่มของเฉินออกมา ไม่สนใจที่ซูโฮบ่นสักนิด
“นี่นายเถียงกับแบคบ่อยไหมเนี่ย”
“มันเรื่องธรรมดาของฉันกับแบคนะ ชิงชิง”
“ธรรมดาจนพวกผมชินแล้วนะครับ ถ้าวันไหนไม่ได้ยินหลับไม่ลงทีเดียว”
“55555 ขนาดนั้นเลยหรอยอล”
“ก็ประมาณนั้นเลยหละพี่ลู่”
“นี่หัวเราะอะไรกันนะ คงไม่ได้นินทาผมอยู่ใช่ไหม”
“ใครจะไปนินทาพี่กัน”
“ฉันไม่เชื่อย่ะ นังติ๋ม”
“ใครติ๋ม ผมออกจะแมน”
“จริงเหรอที่ออกจะแมน พอรู้ว่าพี่ลู่จะมา มากส์หน้าพอกหน้ารอเลยนะ”
“จริงอ่ะแบค”
“พี่ลองหยิกหนังหน้ามันดูดิ”
“นี่กะจะไล่กันทางอ้อมใช่ไหมพี่แบค ขนข้าวของออกมาเตรียมที่จะนอนเนี่ย”จงอินเมื่อเห็นของที่แบคขนมาก็แซวออกมา
“ปล่าวนะ ไม่ได้ไล่ เพียงแต่ถ้าพวกนายกินเสร็จเก็บเสร็จ ฉันก็จะได้ปูนอนกับเฉินเฉินเลยไง ดูสิมีใครไปช่วยคยองซูทำกับแกล้มหรือเปล่าเนี่ย”
“เอ้ย ไม่มีเลยนิ”
“พี่หมินไม่ไปช่วยอ่ะ พี่ทำกับข้าวเป็น”
“อย่ามาขวางจังหวะคนดื่มโซจูได้ไหม ไม่ได้ดื่มนาน คิดถึงชะมัด แล้วนายไม่ดื่มหรือไง ส่วนเฉินสั่งห้ามเลยไม่ให้ดื่ม เมาเมื่อไหร่ อ้วก พูดไม่รู้เรื่อง ทุกที เสียงหายไปหลายวันด้วย”
“แหะๆ ผมก็เหมือนกับเฉินเฉินนั่นแหละ ดื่มเยอะเมื่อไหร่เสียงหายทุกที ถ้าสักแก้วสองแก้วก็พอได้นะ ว่าแล้วก็รินให้สักแก้วสิพี่”
“อ้าว ดื่มซะ”ด้วยความที่เป็นคนไม่ค่อยกินอะไรพวกนี้พอดื่มเข้าไปก็รู้สึกร้อนคอทันที
“อึ้ย พอเลยนะ อย่าเอายี่ห้อนี้มาให้กินอีกไม่ไหว แสบคอ”
“555 คออ่อนได้ตลอดศกจริงๆ”
“เดี๋ยวก็ตบเงิงหักเลยพี่คริส”
“แบค ไปช่วยดีโอกัน”
“ชิ ไปกับเฉินๆดีกว่า”แต่พอทั้งสองคนเดินออกไป เลย์ก็ถอนหายใจออกมา
“เป็นอะไรไปชิงๆ”
“นายนะหมั่นไส้แบคใช่ไหมที่รู้สึกอะไรแล้วไม่พูดออกมานะ”
“ชิงๆก็รู้นิ”
“แต่จงแดไม่รู้ สองคนนี้ทั้งๆที่ก็รักอีกฝ่ายเหมือนกันแต่ก็ไม่ยอมพูด ไม่ยอมบอก โอ๊ย เจ้ชิงๆทนไม่ไหวขอเป็นแม่สื่อก็คราวนี้แหละ”ซูโฮได้แต่หัวเราะในใจ งานนี้สองคนนั้นได้คบกันแน่ ลองเจ้ชิงๆจัดการซะอย่าง
ฝ่านแบคฮยอนกับจงแด
“ดีโอจะเอาอะไรไหม พอดีจะไปเดินเล่นกับแบค”
“ไม่เอาหล่ะฮะพี่จงแด เจ้นูปซื้อมาตุนไว้เยอะมากเหมือนจะรู้ว่าพวกนั้นต้องฉลองกันแน่ๆ”
“ให้พวกพี่ช่วยป่ะ”
“ไม่หล่ะ พี่แบคไปเดินเล่นกับพี่จงแดเถอะ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน”
“พี่ไปนะ”
“อย่าลืมใส่หมวกหรือเสื้อฮู้ดไปด้วยนะฮะ”
เมื่อออกจากหอพักแล้วแบคก็เริ่มบทสนทนา
“นายเป็นไงบ้าง หอใหม่นายคิดว่าเป็นยังไง”
“อื้มก็สะดวกดีนะ เดินไปนิดเดียวก็ถึงซุปเปอร์แล้ว อย่างนี้เซฮุนก็ขับรถจักรยานไปโรงเรียนได้ใช่ไหมหล่ะ”
“อื้ม ใช่ ถ้ามันไม่ตื่นสายไปเสียก่อนนะ สะดวกจริงๆเรื่องไปซื้อของ แต่ส่วนมากเมเน่ฮยองมักจะซื้อตุนไว้ให้พวกเราอยู่แล้ว แล้วห้องใหม่เป็นไงบ้าง”
“ก็เรียบๆตามสไตล์คิมจุนมยอนนั่นแหละ ฮ่าๆ และต่อไปฉันคงได้รบกับกองซื้อผ้าของฮยองเป็นแน่ นายก็รู้”
“แน่สิ พี่แกเล่นถอดทิ้งไว้อย่างนั้นไม่เก็บไว้ในตะกร้าผ้าตัวเองทุกทีเลย ตอนที่อยู่กับฮุน บางครั้งโด้เข้ามาเห็นอดไม่ไหวก็เก็บให้ แต่พอนายไปอยู่ด้วยคงเป็นนายมากกว่ามั้งที่เก็บให้”
“ให้พี่ลู่เก็บให้สิ ดีแค่ไหนที่พี่ลู่อยู่กับนาย ขืนให้อยู่กับซูโฮฮยองนะ ตาย ได้ทะเลาะเรื่องความสะอาดกันทุกวัน พี่ลู่แกเฮี๊ยบแค่ไหนนายก็รู้”
“อิอิ แต่ก็ต้องยอมเจ้นูปนะ”ทั้งสองหัวเราะกันเสียงดังเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เจ้นูป เมเนเจอร์ของฝั่งเอ็มนั่งไขว้ห้างบนที่นอนของลู่ห่าน ถ้าเป็นคนอื่นหล่ะก็โดนลู่ห่านถีบให้ตกเตียงแล้วแต่นี่เป็นเจ้นูปไง ลู่ห่านจึงทำได้แค่เปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่ แล้วซักแบบที่เรียกว่า กลัวว่าไรฝุ่นจะติดหรือไง
“นายซ้อมหนักไหม”
“อื้มก็ไม่นักเท่าไหร่นะ ส่วนมากคือฝึกร้องเพลงให้คุ้นลิ้นละมั้งเพราะมันเป็นภาษาจีนนิ แล้วก็ซ้อมเต้นให้เก่งยิ่งขึ้น”
“นี่ขนาดไม่หนักนะนายยังผอมลงขนาดนี้ แล้วถ้าหนักนายจะไม่ผอมจนเหลือแต่กระดูกเลยหรอไง”
“นายอย่างอนดิแบค”จงเข้าแดไปกอดแบคอย่างอ้อนๆ แต่จะรู้ไหมท่าทางนั้นมันทำให้แบคฮยอนต้องใจเต้นเร็วอย่างไม่รู้ตัว
“ฉันไม่ได้งอน แค่เป็นห่วงนายก็เท่านั้น ที่นายชวนฉันเดินเล่นคงไม่แค่จะพูดคุยแค่นี้ใช่ไหม”
“ก็ พวกนั้นมัวแต่กินกันอยู่เนี่ย นายก็รู้ว่าฉันกินไม่ได้ แล้วก็พอเราจะพูดอะไรก็เป็นอันต้องแทรกอยู่ตลอดนิ”
“5555 จริง พวกนั้นอยากรู้อยากเห็นจะตาย โดยเฉพาะเจ้ชิงๆกับพี่ซูโฮ”
“นั่นแหละ ทำให้สองคนนั้นคบกันจนตกลงเป็นแฟนกันไง”แล้วพวกเราหล่ะ เข้ากันได้ดีอย่างนี้ จะคบกันเป็นแฟนได้ไหม ประโยคนี้แบคฮยอนอยากถามคนที่อยู่ด้านข้างเหลือเกินแต่ก็กลัวว่าคำตอบที่ได้มันจะทำให้มิตรภาพที่มีถูกทำลาย
“กลับหอกันดีไหม เดี๋ยวพวกนั้นจะสงสัย”
“ก็ดีเหมือนกัน อยากหลับแล้ว เหนื่อย ไปหลับกันนะแบค”
“นอนด้วยกันนะคืนนี้”แบคยกนิ้วก้อยเป็นสัญญาณว่าสัญญานะ
“อื้อ สัญญา”แล้วสองคนก็เกี่ยวก้อยกันเดินเข้าหอพัก
**********
“อ้าว เลิกกันแล้วหรอดีโอ”เฉินถามเมื่อมาถึงแล้วพบว่าสมาชิกหายไปกันเกือบหมดเหลือก็แต่ดีโอกับลู่ห่าน
“อื้อ คนนำทัพเมาหลับไปแล้วนะ คนอื่นๆก็เลยเลิกแยกย้ายกันไปนอน”
“มันก็น่าจะไปหลับอยู่นะ พี่หมินนะพี่หมิน เดินทางมาก็เหนื่อยแล้ว จัดของก็เหนื่อยแสนเหนื่อย ยังจะดื่มอีกซะเยอะ ถ้าไม่เมาก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเหมือนกัน แล้วใครเอาไปนอนหล่ะ”
“เทานะ แล้วนี่ตกลงพวกนายจะนอนกันที่นี้หรอ”
“อื้อ ยังอยากคุยกันต่อนะครับพี่ลู่”
“งั้นพี่กับดีโอขึ้นไปนอนก่อนนะ เซฮุนเองก็เมาเหมือนกัน คงต้องไปดูสักนิด” เมื่อดีโอและลู่ห่านออกไป สองเพื่อนซี้ก็จัดการปูที่นอนข้างหน้าต่าง เปิดผ้าม่านออกให้มองเห็นดาว แล้วหลับอย่างเป็นสุขในอ้อมกอดของกันและกัน
รุ่งเช้า
ภาพที่ทำให้ ดีโอ ซิ่วหมิน อี้ชิงและซูโฮยิ้มออกมาคือ สองเพื่อนซี้ที่ตอนนี้นอนกอดกันกลมเชียว
“พี่แบคตื่นได้แล้ว ตื่น”ดีโอปลุกแบคเมื่อเห็นว่าสมควรต่อการตื่นแล้ว
“อื้ม ขออีกนิดหนึ่งน่า”
“นังแบค แกจะตื่นหรือไม่ตื่น”ซิ่วหมินพูดเสียงเย็น
“ตื่น ก็ตื่น หาว อยากนอนต่อ วันนี้มันวันหยุดนะ”
“วันหยุดก็ยังต้องตื่นเช้า ไปล้างหน้าล้างตา เอาที่นอนไปเก็บได้แล้วไป๊”
“แล้วเฉินๆหล่ะ”
“อีกสามสิบนาทีค่อยปลุก รายนั้นต้องให้นอนอีกนิดไม่งั้นจะอารมณ์เสียทั้งวัน”
“งั้นอีกสามสิบนาทีพี่ก็ปลุกผมด้วยนะ”
“ได้ไง ลุกขึ้นมาเลยนังแบค”
“ก็มันลุกขึ้นไม่ได้ เฉินเฉินนอนกอดอยู่ กลัวจะทำให้ตื่น”
“อื้อ นอนต่อไป เดี๋ยวมาปลุก”แล้วซิ่วหมินก็ไปช่วยดีโอทำอาหาร
แบคฮยอนมองคนที่นอนกอดเขา นานๆพวกเขาจะได้เจอกันแต่ต่อจากนี้พวกเราจะได้อยู่กัน เขาแอบรักคนตรงหน้ามานานแล้ว พวกเราเข้ามาประกวดพร้อมกัน เขาได้รองอันดับหนึ่งแต่เฉินได้ที่หนึ่ง พวกเราฝึกร้องพื้นฐานด้วยกันก่อนที่เฉินจะไปอยู่ที่จีน คนเสียงสูงมักจะสอนเขาอยู่เสมอ นั่นทำให้เราสนิทกันมากขึ้นตำแหน่งในวงของพวกเราเหมือนกัน ทั้งการจัดวางและหน้าที่ นิสัยก็คล้ายๆกัน ทำให้พวกเราสนิทกันได้เร็ว อ้อใช่กรุ๊ปเลือดเดียวกันด้วย
“ฉันรักนายนะจงแด ฟอด”ขอแอบหอมแก้มหน่อยนะ แล้วจึงก็ลุกขึ้นไปล้างหน้าแปลกฟัน ส่วนคนที่แบคคิดว่าหลับอยู่นะเหรอ ตอนนี้หน้าแดงไปหมดแล้ว ความจริงคือเขาตื่นก่อนแบค ก่อนที่ดีโอจะลงมาปลุกแบคเสียอีก แต่เพราะว่ายังอยากจะกอดคนตรงหน้าจึงแกล้งทำเป็นหลับต่อไป จนได้ยินของดีนั่นแหละ นี่แบครักเขาหรอ เขาไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม
“ดีใจใช่ไหมหล่ะ พ่อหนุ่มส้ม”
“เจ้ชิง เจ้มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“มาตั้งแต่ได้ยิน แบคมันบอกรักนายแล้ว เจ้รู้นะว่าเรานะแอบทำเป็นหลับทั้งที่จริงตื่นแล้ว อยากนอนกอดนังแบคมันนานๆหล่ะซิ”
“ใคร ใครทำอย่างงั้นกัน”
“แหนะ ยังมาเถียงอีกนะ นั่น ถ้าไม่ได้ยินแล้วหน้าแดงทำไม”
“ก็ ก็”
“ฮั่นแน่ ชอบนังแบคมันใช่ไหมหล่ะ เฉินเฉิน เจ้รู้ เจ้เห็นนะ ตอนอยู่ที่จีนอะ สไกป์คุยกันตลอด แล้วหมอนข้างอ่ะ มีรูปนังแบคติดไว้ด้วย ยังนี้จะเรียกว่าไม่ชอบได้เหรอ”
“เจ้เอาอะไรมาพูด ใครบอกว่าผมชอบแบคกัน”
“จริงหรอ ระวังนะ ถ้าเกิดว่านังแบคมันไปชอบคนอื่นน้ำตาจะเช็ดหัวเข่านะ”
“เหอะๆ ใครว่า คิม จงแด คนนี้ชอบ พยอน แบคฮยอน ไม่ได้ชอบ แต่รักเลยต่างหาก”
“5555 อู้ย คราวเขาไม่อยู่นี้กล้าพูดเต็มปากเต็มคำเลยนะ รีบๆไปบอกซะ เจ้รำคาญ ฝ่ายนู้นเขาก็บอกรักแล้วแม้จะเป็นตอนหลับก็เถอะ วันนี้ไปเดทกันซะ ไป ไม่อย่างนั้นฉันจะไปบอกแบคว่าแกรักมัน”
“อย่า อย่านะเจ้ ผมจะบอกเอง โอเควันนี้ไปเที่ยวกับแบค แต่เจ้ห้ามตามไป ผมรู้นะ เมื่อวานเจ้แอบตามมาอ่ะ”
“ชิ รู้ทันอีกแล้ว เกลียดคนตามทันจริงๆ ไป๊ รีบไปล้างหน้าล้างตาเลย”
******************
“แบค ไปเที่ยวด้วยกันไหม อยากไปเที่ยวอ่ะ”จงแดเริ่มทำตามแผนที่เจ้ชิงๆจัดให้
“ไปสิ อยากไปไหนบอกบยอนแบคฮยอนคนนี้เลย จะนำทางให้เอง”
“เฮ้ยไปด้วยสิแบค”
“แกไม่ต้องไปกับเขาเลยอิอู๋ อยากไปก็ให้ไอ้ยอลแฟนแกพาไป”
“อ้าวเจ้หมิน เจ้มาตัดสินใจแทนคนอื่นได้ไง ฉันขอแบค ไม่ได้ขอเจ้ ซะหน่อย”
“หนอย อิอู๋ อย่ามาเถียงฉันแก่กว่าแก”
“เตี้ยว่ะ”
“หน้าเด็กเท่ากูป่ะล่ะ”
“หยุด หยุดเลยสองคนนี้ เจ้ชิงปวดหัว คริสถ้านายจะไปเที่ยวไปบอกให้แฟนแกพาไป๊ พี่หมิน วันนี้จะกลับบ้านไม่ใช่หรอฮะ ไม่รีบไปหรอครับ เดี๋ยวเยอะไปมาลำบาก แบคเฉิน พวกนายไปเที่ยวด้วยกันสองคนเถอะนะ”พูดจบเลย์ก็ยิ้มไปให้เฉิน เป็นอันรู้ว่าแผนขั้นที่หนึ่งสำเร็จ
หลังจากที่เตรียมตัวเสร็จทั้งสองคนก็ออกไปที่เมียงดง โดยมีเลย์และซูโฮ แอบตามไปห่างๆ
ร้านกาแฟ
“ลาเต้สอง เค้กส้มสอง”
“อื้ม นายรู้จักร้านแบบนี้ด้วยหรอ”จงแดมองดูร้านที่ตกแต่งอย่างน่ารักๆ
“อื้ม เค้กส้มที่ร้านนี้อร่อยมาก ฉันรับประกัน”
“นายกินบ่อยหรือเปล่านี่ ถึงได้มุมหลบดีขนาดนี้”
“ฮ่าๆ ก็ไม่บ่อย แต่รู้จักเจ้าของร้าน ของพี่สาวเพื่อนสมัยเรียนม.ปลายนะ พี่เขาก็เลยจัดมุมนี้ไว้ ฉันโทรมาบอกก่อนที่จะมานะ ให้พี่เขากันไว้ให้”
“ขอบใจมากนะ อ่ะ เค้กมาแล้ว ไหนชิมหน่อยสิ”ท่าทางชอบอกชอบใจของจงแดทำให้แบคต้องยิ้มออกมา
“เป็นไง อร่อยไหมหล่ะ”
“อร่อยสุดๆ ทำไมไม่กิน อ่ะ อ้าปากกว้างๆ อ่า”จงแดจัดการป้อนเค้กใส่ปากคนที่อยู่ตรงหน้า หลังจากที่กินเสร็จทั้งสองก็พากันไปเดินเล่นที่ต่อ เจอของที่น่ากิน ถูกใจก็แวะซื้อ พอตกเย็นก่อนกลับหอก็พากันซื้อของกินไปกินที่สวนสาธารณะแม่น้ำฮัน เพราะจงแดบอกว่าอยากไปกินมื้อเย็นที่นั่น หลังจากที่กินเสร็จจงแดก็คิดว่าถึงเวลาแล้วที่ต้องบอกความในใจสักที
“แบค สมมตินะ ถ้าเกิดสมมติว่าฉันรักเพื่อนสนิทคนหนึ่ง รักมาก รักตั้งแต่แรกเห็น โดยที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงรัก อาจเป็นเพราะว่าเราเหมือนกันมากเกินไป อาจเป็นเพราะฉันคิดว่าคนนี้ๆที่ฉันอยากวางหัวใจไว้ในมือเขา อาจเป็นเพราะรักคำเดียวหล่ะมั้ง ถ้าเกิดว่าฉันบอกเขาไป มันจะเป็นอย่างไง”
“ถ้าเขารักนาย นายจะกลายเป็นผู้ชายที่มีความสุขในโลก แล้วเขาจะกลายเป็นคนที่น่าอิจฉาที่สุดในโลกเช่นกัน แต่ถ้าไม่ก็ต้องเสี่ยงดวงดูหล่ะนะว่าเราจะกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้ไหม”
“แล้วถ้าเกิดว่าใครคนนั้นคือนายหล่ะ นายจะตอบว่ายังไง”
“ฉันจะตอบว่าตกลง เพราะฉันอยากเป็นคนที่น่าอิจฉาที่สุดในโลกนี้”
“แล้วถ้าเรื่องสมมตินี้เป็นเรื่องจริงหล่ะ”
“ฉันจะดีใจที่สุด เพราะฉันรักนายไงจงแด”แม้ว่าจะเคยได้ยินแบคบอกในตอนที่เขาแอบทำเป็นหลับก็ตามแต่เมื่อได้ยินจากปากของเจ้าตอนที่ตัวเองยังมีสติครบถ้วน นั่งจ้องตากัน มันก็ทำให้จงแดอึ้งและหน้าขึ้นสีได้
ตอนที่เขากำลังเดินลงมาข้างล่างกำลังเข้าห้องนั่งเล่นซูโฮฮยองก็มาขวางเอาไว้ไม่ให้เข้า และเมื่อเขากำลังจะเปิดประตูเข้าไป เขาก็ได้ยินเสียงจงแดคุยกับอี้ชิง
‘ฮั่นแน่ ชอบนังแบคมันใช่ไหมหล่ะ เฉินเฉิน เจ้รู้ เจ้เห็นนะ ตอนอยู่ที่จีนอะ สไกป์คุยกันตลอด แล้วหมอนข้างอ่ะ มีรูปนังแบคติดไว้ด้วย ยังนี้จะเรียกว่าไม่ชอบได้เหรอ’ใจเต้นตึกตึก ที่หมอนข้างเฉินเฉินมีรูปเขาด้วยหรอ
‘เจ้เอาอะไรมาพูด ใครบอกว่าผมชอบแบคกัน’ตกลงมันหมายความว่ายังไง
‘จริงหรอ ระวังนะ ถ้าเกิดว่านังแบคมันไปชอบคนอื่นน้ำตาจะเช็ดหัวเข่านะ’
‘เหอะๆ ใครว่า คิม จงแด คนนี้ชอบ พยอน แบคฮยอน ไม่ได้ชอบ’ นี่จงแดไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับเขาเลย แต่คำต่อมากลับทำให้แบคฮยอนต้องยิ้มกว้าง ‘แต่รักเลยต่างหาก’เฉินๆรักแบค จงแดรักเขา
“แบค นี่มันเรื่องจริงแล้วนะ ไม่ใช่เรื่องสมมติแล้วนะ”
“ก็ใช่ไง ฉันรักนาย พยอน แบคฮยอนคนนี้รัก คิม จงแด นี้คือเรื่องจริง ถ้านายไม่แน่ใจฉันจะพิสูจน์ให้”มือเรียวประคองใบหน้าของคนหน้าคมแล้วจุมพิตลงไปอย่างอ่อนโยน ย้ำให้คนตรงหน้าแน่ใจว่าทุกอย่างในตอนนี้มันคือความจริง ก่อนที่จะถอนริมฝีปากออกไปเพราะโดนอีกฝ่ายตีบ่าเป็นการประท้วง
“ว่าไง แน่ใจแล้วยังว่าเป็นเรื่องจริง”
“อื้อ แน่ใจแล้ว”
“เป็นแฟนกันนะ”
“อื้อ”
“ว่าไงนะ ไม่ได้ยิน”
“ก็บอกว่าตกลงไง ตกลงเป็นแฟนกันนะ”
“ไม่ๆ อีกคำหนึ่งนะ”
“อะไรอีกเล่า”จงแดทำหน้ายู่ ปากเป็ดตามนิสัย
“ฮ่าๆ คำว่ารักนะ ฉันอยากได้ยินนายบอกรักฉัน”
“ก็ ก็บอกตอนนั้นไปแล้วไง”
“ตอนไหนกัน ไม่เห็นได้ยินเลย”
“ก็ตอนสมมตินั้นไง”
“นั่นไม่นับ จะบอกกันดีๆไหม หรือว่า... จะให้จูบอีกสักรอบ”
“อย่านะ แค่นี้ก็อายจะแย่อยู่แล้ว ฉันรักนายพอใจแล้วยัง คิมจงแดรักพยอนแบคฮยอน”
“พอใจแล้ว พยอนแบคฮยอนก็รักคิมจงแดนะ จุ๊บ”
“ปะ ปล่อยได้แล้ว อายคนอื่นเขาจะแย่แล้ว กลับหอกันเถอะ”
“ป่ะ กลับหอกัน”แบคลุกขึ้นมาก่อนที่จับมือคนตรงหน้าแล้วออกเดินไปด้วยกัน ต่อจากนี้พวกเราจะไม่มีวันปล่อยมือจากกัน ขอบคุณนะครับซูโฮฮยอง เจ้ชิงๆ
- ด้านอี้ชิงและซูโฮ ที่แอบอยู่หลังพุ่มไม้ –
“ในที่สุดก็คบกันสักที ฉันลุ้นแทบตาย”
“ชิงๆนี่นะ แทนที่เราจะได้ไปเดทกันทำไมต้องตามไอ้เด็กสองคนนี้ด้วย”
“ไม่ได้นะตานีออน เราต้องช่วยสองคนนั้นคบกันให้ได้ แล้วตอนนี้ก็สำเร็จแล้ว ไปฉลองกันเถอะนีออน”
“ไม่ วันนี้ชิงๆต้องถูกทำโทษ”
“ห๊ะ ไม่นะ”
“ไม่ได้ ยังไงวันนี้ชิงๆก็ต้องโดนทำโทษ ข้อหาทำให้อดสวีทหวาน”
“ไม่นะ ไม่เอานะอีตาบ้าแล้วน้องๆจะไปหลับที่ไหนกัน”
“จงแดคงออกมานอนข้างนอกกับแบค จงอินก็ไปนอนห้องนั้นแทนแบค หึหึ อยากช่วยเขาดีนัก วันนี้ก็ช่วยตัวเองไปก่อนก็แล้วกันนะ”
‘ฮืออออออ แบค เฉิน ช่วยเจ้ด้วยยยย!’
- Fin -
ความคิดเห็น