คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #65 : CHAPTER 51
“เป็นอะไรรึเปล่ายองแซง” ฮยอนจุงเลือกที่จะไม่พูดต่อแถมยังหันมาถามคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงห่วงใย
“ปละ....เปล่า ฉันขอตัวก่อนนะ เจอกันที่ห้อง” ยองแซงพูดแล้วลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารไปช้าๆ ราวกับคนที่กำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
“เป็นอะไรของเขานะ” ฮยอนจุงพูดแล้วมองตาม ใจจริงเขาก็อยากจะตามไปอยู่หรอก แต่คิดไปคิดมา ให้ยองแซงอยู่กับตัวเองสักพักก็คงจะดีเหมือนกัน จะคาดคั้นอะไรตอนนี้ก็คงไม่ดีนัก ร่างสูงเลยหันมาจัดการกับอาหารตรงหน้าอย่างไม่เร่งรีบ
“ทำไมเหมือนกันอย่างนี้นะ ผู้ชายสองคนนี้” ยองแซงพึมพำอยู่คนเดียวตลอดทางตั้งแต่แยกกับฮยอนจุงมา ในหัวเขาตอนนี้มีภาพคนสองคนซ้อนทับกันอยู่
ใช่แล้วล่ะ...
ภาพหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้ เหมือนกับภาพตอนที่คยูจงของเขาคบกัน ทั้งบรรยากาศ คำพูด กริยาท่าทาง และการวางตัว ทุกอย่างเหมือนกันแบบไม่ต้องคิดมากเลย ผิดอยู่ก็ตรงที่ว่าคนตรงหน้าเขาเมื่อกี้นี้เป็นคิมฮยอนจุง ไม่ใช่คิมคยูจง มันต่างกันเพียงเท่านี้จริงๆ
“ฉันไม่ได้รังเกียจนายนะฮยอนจุง ฉันเพียงแต่....ไม่มั่นใจ” ยองแซงเอ่ยขึ้นมาเบาๆ ราวกับว่าต้องการให้ร่างสูงเจ้าของชื่อที่เขาเอ่ยนามนั้นได้ยิน
“ฉันควรทำยังไงดี” ยองแซงพร่ำเพ้ออยู่สักพักก่อนจะเผลอหลับไปโดยที่ไม่รู้ตัว น้ำตาใสๆไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับว่ามันจะช่วยหาคำตอบที่อยู่ในใจได้
ทางด้านของร่างสูงที่นั่งอยู่ที่ร้านอาหารของโรงแรมนั้นก็เพิ่งจะนึกได้ว่าตนเองนั้นมากับเพื่อนและน้องๆอีกสองคน เลยจัดการโทรหาเพื่อนของเขาทีละคน แต่ท่าทางจะคุยกันไม่รู้เรื่องเลย เพราะดูท่าแล้วทั้งสองคนคงจะเมาอยู่เป็นแน่ แต่มันก็ทำให้ฮยอนจุงเอะใจได้ไม่น้อย ในเมื่อปกติแล้วทั้งสองคนถึงจะเมา แต่ก็ไม่เคยถึงขั้นพูดไม่รู้เรื่องอบบนี้ เพื่อนเขาคอแข็งจะตาย แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นนะ
“นายอิ่มแล้วหรอ ถึงได้ขึ้นมาอ่ะ” ยองแซงเอ่ยทักฮยอนจุง เมื่อได้ยินเสียงกุกกักอยู่ในห้องจึงเดินออกมาจากห้องนอนก็พบฮยอนจุงนั่งเล่นอยู่ที่โซฟา เลยเอ่ยปากถาม เพราะรู้ว่าวันนี้ทั้งวันร่างสู.ตรงหน้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย
“แน่นอนล่ะ ฉันรอนายมาทั้งวันแล้วนะ ยังไม่ได้กินอะไรเลย คนนะครับไม่ใช่หุ่นยนต์ หิวเป็นเหมือนกันนะเออ” ฮยอนจุงตอนด้วยน้ำเสียงยียวนเล็กน้อย เพราะไม่อยากให้บรรยากาศมันเป็นเหมือนตอนอยู่ข้างล่าง
“ถ้าฉันกลับมาช้ากว่านี้ นายก็คงหมดแรงข้าวต้มเลยสินะ” ยองแซงพูดยิ้มๆ เมื่อเห็นว่าร่างฮยอนจุงไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับอาการเมื่อครู่ของตนที่จู่ๆก็เดินหนีออกมา
“นั่นแน่ อยากให้ฉันเก็บแรงไว้ทำอะไรหรอจ๊ะ” ฮยอนจุงยังคงยียวนกวนประสาท ทั้งน้ำเสียงและท่าทางให้เหมือนพวกที่ชอบแซวสาวๆข้างถนน เพื่อให้ยองแซงยิ้ม แต่มันกลับไม่ได้ผล
“ฉันว่าฉันพูดชัดแล้วนะ” ยองแซงพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ บวกกับรอยยิ้มที่จางหายไป เลยทำให้บรรยากาศเริ่มครุรคุ่นขึ้นมาอีกครั้ง
“ฉันล้อเล่นน่า ให้รอนานกว่านี้ฉันก็รอนายได้นะ เอ่อ...คือเรื่องที่ฉันพูดค้างเอาไว้ คือฉะ....” เมื่อเห็นว่าบรรยากาศรอบตัวดีขึ้นก็เริ่มพูดเรื่องที่ค้างไว้เมื่อครู่ แต่ทว่ายอิงแซงกลับเลี่ยงโดยการพูดขัดขึ้นมาเสียดื้อๆ
“เอ่อ คือฉันง่วงแล้วอ่ะ มีอะไรก็คุยกันวันหลังนะ” ยองแซงบอกปัดแล้วเดินเข้าห้องนอนไป ทำเอาฮยอนจุงถึงกับยืนนิ่งเป็นหุ่งขี้ผึ้ง เขารู้สึกว่าเหมือนยองแซงจุรู้ว่าเขาจะพูดเรื่องอะไร เลยเลี่ยงออกมาอย่างนั้น ไม่อยากให้เขาเสียใจงั้นหรือ อาการเมื่อกี้นี้ มันน่าเสียใจกว่าพูดมาตรงๆอีกนะ
------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้อาจจะสั้นไปนิดนะคะ
แบบว่าเวิ่นพี่มินมากไปนิจิงๆ ไว้ตอนหน้ามินบอมค่ะ
จะง้อกันยังไง รออ่านได้เลยคร้า
ความคิดเห็น