สิ่งที่ต้องการ

สวัสดีครับผมชื่อมิ้ง  อายุ20ปีครับ ตอนนี้ผมทำงานแล้ว สนุกในวัยคนทำงานไปแล้วครับ ช่วงวันเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆๆไม่มีไรเกิดขึ้น จนมาในวันนี้วันที่ผมได้พบเธอ 

.. ไอ้มิ้ง  มิ้งเว่ย  มิ้ง    

.. ค้าบบบบบบบบ   

ช่างชัย ช่างใหญ่ประจำบริษัท   เป็นคนที่เก่งมากๆๆ   ผมล่ะอยากเป็นอย่างเค้ามากเลย ผมรีบวิ่งไปหาช่างทันที 

ผม-  มีอะไรครับพี่ชัย 
ช่างชัย-  เออ! มรึงออกไปเบิกของให้พี่หน่อยดิ
ผม -พี่จะเอาไรครับพี่
ช่างชัย- เอาสายพานแอร์เบอร์8770 2 เส้นเดะ
ผม -ได้คราบ เด๋วน้องจัดให้ 
ผมรีบไปที่ออฟฟิตเพื่อขอใบเบิกของ

ผม- พี่สวยครับ  พี่ ครับ
พี่สวย-  มีไรมิ้ง

พี่สวย  สาวสวยที่สุดในออฟฟิต เพราะไม่มีใครสวยเท่าแล้วล่ะเพราะพี่เค้าเป็นผู้หญิงที่อายยุน้อยที่สุดในออฟฟิตเลยก็ว่าได้    สวย เก่ง สมชื่อเลยล่ะ
ผม-  ผมขอใบเบิกของครับ จะเบิกของให้ช่างครับ
พี่สวย- เบิกไรล่ะ
ผม- สายพานเบอร์8770 2 เส้นครับผม
พี่สวย- รอแปปนึงนะเด๋วเขียนให้ 
พี่สวยเข้าไปในออฟฟิตสักพัก ก็ยืนใบเบิกมาให้ผม   ผมรีบไปที่ร้านอะไหล่ทันที
นี่คือการทำงานของผมในแต่ล่ะวัน  ก็มีเบิกของ  ทำความสะอาด  และสารพัดอย่างที่เค้าจะเรียกใช้  ผมทำอยู่อย่างนี้มาได้ 2 ปีเต็ม  ชีวิตผมรู้สึกเหมือนจะธรรมดาทั่วๆไปนั่นแหละ อยู่อย่างเหงา แต่ก็มีความสุขไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
ผมไม่รู้ว่าความเหงานี้เกิดจากอะไรและผมต้องการอะไรกันแน่นะ  ผมก็ยังหาคำตอบนั้นไม่เจออยู่ดีแหะ แต่ผมก็ยังหาต่อไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ และเรื่อยๆ เรื่อยๆ
ผมเชื่อว่าสักวันมันต้องเจอ  เลิกจากงานวันนั้นผมได้ไปนั้งกินเหล้ากับช่างชัย  พี่ชัยแกเป็นคนอารมดี และน่าเคารพไปด้วย
ที่ร้านเหล้า 
พี่ชัย-  เฮ้ยไอ้มิ้ง พี่ถามไรหน่อยดิ มรึงมีเมียยังว่ะ
ผม- โอ๊ย พี่ มีที่ไหนล่ะ ถ้ามีผมจะมานั่งกินเหล้ากับพี่ทำไมล่ะครับ
พี่ชัย-  กรูหาให้มรึงไหม  เอาป่าว  เด๋วพี่เรียกเด็กให้ เอาไหม
ผม- อย่าเลยพี่  ผมจะหาเอง  เอาแบบอยู่ตลอดชีพเลย   ฮาๆๆ
ผมพูดกลบเกลื่อนไปงั้นแหละ แต่ที่จริงก็อยากได้นะ แต่อีกความคิดนึง ผมว่าถ้าจะเอา เอาแบบจริงๆไปเลยดีกว่า ถึงใครจะบอกว่าเป็นประสบการ์ณก็เหอะนะ
อีกอย่างผมน้ำหนักตั้ง95โล ใครจะมาสน  เหอๆๆ  ผมคิดพร้อมกับหัวเราะเบาๆปลอบใจตัวเอง
พี่ชัย- เฮ้ยมรึงอย่าคิดมากน่า สมัยนี้ มันหาคนจริงใจยาก ดูอย่างพี่นี่ พี่อยู่กับเมียมา เป็น10ปี มันยังทิ้งพี่ไปหาผัวใหม่เลย
แต่ก่อนพี่ก็มั่วแต่กลุ้มนะ ตอนนี้พี่ไม่สนแล้วว่ะ  เมียทิ้งช่างมัน หาแถวนี้เอาก็ได้ว่ะ  ฮาๆๆๆ  
พี่ชัยพูด อย่างสนุก  เหมือนพี่แกไม่เศร้าอะไรเลยแหะ  หลังจากกินเหล้ากลับพี่ชัยเสร็จแล้ว ผมก็ขับรถมอไซค์คันเก่งผมกลับไปที่หอพัก  ด้วยอาการที่มึนนิดหน่อย
พอผมขี่รถมาถึงที่หน้าหอแล้ว ด้วยอาการที่มึนของผม ผมเดินไปที่หน้าห้องและกำลังจะไขกุญแจเข้า 
ผม- เอะ! ทามมายมานไขไม่ออกว่ะ  
ผมก็งัวเงียๆ ไขอยู่อย่างนั้นสักพัก  ก็มีคนเปิดประตูห้องออกมา  
.. -นี่คุณ  มาทำอะไรหน้าห้องของฉันเนี่ย 
ผมสะดุ้งตัวทันที  และรีบดูที่หน้าห้องนั้น  ผมเห็นผู้หญิงหรือนางฟ้าไม่รู้ เธอน่ารักมาก ตาสวย  หุ่นดีมากๆ  ผมเคลิ้มไปสักพัก
..- นี่คุณ!! ใช่คุณที่อยู่อีกห้องถัดไปหรือป่าว
ผม รีบดูที่เลยหน้าห้อง ปารกฏว่า  ห้องผมอ่ะมัน 302 แต่นี่มานห้อง 301
ผม  ขอโทษครับ  พอดีผมเมาเหล้านิดหน่อยครับ ขอโทษด้วยจริงๆครับ 
..- ค่ะ คุณรีบไปนอนพักที่ห้องคุณเถอะค่ะ 
ผม- ครับ  ขอโทษด้วยนะครับ  

ผมก็รีบเดินไปที่ห้องผมและรีบเข้าไปอย่างรวดเร็วด้วยอาการที่อายมากๆ ทำให้ผมส่างเหล้าเลยล่ะ  พอเข้ามาในห้องผมก็จัดการอาบน้ำอาบท่า
และเตรียมตัวที่จะนอน  แต่ในหัวสมองกลับเห็นหน้าผู้หญิงข้างห้องคนนั้น ทำไมเธอถึงงดงามยังงี๊นะ วันหลังต้องถามชื่อให้ได้
ผมคิดได้ยังงั้นแต่ผมดันหลับไปตอนไหนไม่รู้แหะ 

รอหน่อยนะเด๋วมาต่อ  ตอนนี้ทดลองลงดูก่อนนะ  ดีไม่ดีค่อยว่ากันน้า