คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 8 เอไอทาส
บทที่ 8
เอไอทาส
โอเมก้าสามที่เข้าเกมส์มาก็รีบตรงไปยังร้านลุงโจทันที
“หวัสดีครับปู่” ปู่โจเงิยหน้าขึ้นจากกองกระดาษที่เค้าเตอร์ เมื่อรู้ว่าใครเป็นคนเรียกแกก็ยิ้มเอนดูก่อนก้มหน้าเป็นเชิงรับรู้
“ข้าไม่มีอะไรจะสอนเจ้าแล้ว แต่อยากบอกเจ้าไว้ก่อนจะออกเดินทาง ทักษะมอบชีวิตจะใช้ได้ก็ต่อเมื่อ ทักษะช่าง อยู่ในระดับสูงสุดทุกทักษะ แล้วอีกอย่าง...นี่คือของขวัญที่อาจารย์อย่างข้าพอจะให้เจ้าได้” พูดจบลุงโจก็ก้มลงไปใต้เค้าเตอร์ เมื่อกลับขึ้นมานั่งตัวตรงดังเดิมก็ปรากฏกล่องใบเล็กหนึ่งใบในมือ โอเมก้าสามยังไม่เข้าใจกำลังจะเอ่ยปากถามแต่เสียงชายชราก็พูดดักขึ้นก่อน
“นี่คือกำไลผู้สร้าง” ชายชราเปิดกล่องออกคว้ากำไลสีดำไม่มีลวดลายใดเลยเป็นสิ่งที่โอเมก้าสามยังไม่เข้าใจ แต่ก็ปิดปากเงียบรอฟังปู่โจอธิบาย
“เจ้าคงสงสัยสินะ ว่ามันเอาไว้ทำอะไร” พูดจบปู่โจก็โยนกำไลในมือมาให้ โอเมก้าสามได้แต่รับไว้งงๆ
“หยดเลือดทำสัญญาเจ้าของซะสิ” แม้โอเมก้าสามยังมึนๆ แต่เขาก็คว้ามีดที่ข้างเอวกรีดปลายนิ้วนางก่อนหยดเลือดลงบนกำไล ทันใดนั้นแสงสว่างก็แผ่ออกจากตัวกำไลกลืนกินมือของโอเมก้าสามที่ถืออยู่ จากนั้นบนข้อมือของเขาก็มีกำไลสีดำธรรมดาๆ สวมไว้ เป็นเครื่องประดับประจำอาชีพ
“ตอนนี้เจ้าคือผู้สร้างอย่างเต็มตัว ขอให้เจ้าจงออกเดินทาง และสร้างตำนานที่ทุกสิ่งมีชีวิต จะไม่มีวันลืมเลือน” พูดจบปู่โจก็ยิ้มก่อนจะบอกให้เขาออกไปจากร้านได้
โอเมก้าสามที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหินกลางเมืองก็นั่งครุ้นคิดเกี่ยวกับกำไลผู้สร้าง ที่ปู่โจบอกมาว่ามันจะต้องใช้งานด้วยความคิด เขาลองเรียกใช้งานด้วยจิต หน้าต่างข้อมูลก็เด้งขึ้นตรงหน้า
กำไลผู้สร้าง ระดับ x เป็นไอเทมระบุเจ้าของ ไม่สามารถเสียหายได้ ไม่สามารถเปลี่ยนมือผู้ใช้งานได้ สามารถเก็บอุปกรณ์ช่างได้ไม่จำกัด รวมถึงวัถถุดิบที่เกี่ยวกับการสร้าง แค่เพียงพูดว่า “เก็บ” กำไลจะทำการย้ายมิติเข้าไปไว้ในกำไล และเมื่อต้องการใช้งานก็แค่เลือกจากเมนูด้านล่าง
เตาหลอมโลหะ 1
ค้อนตีเหล็ก 1
หินลับมีด 1
แป้นพิมพ์ดาบ 1
แป้นพิมพ์มีดสั้น 1
... ... ...
เมื่อโอเมก้าสามอ่านจบเขาก็ยิ้มออกมา
‘นี่มันขุมทรัพย์เลยนี่หว่า’
หลังจากที่โอเมก้าสามตรวจสอบกำไลเสร็จเขาก็ลุกขึ้นเตรียมตัวออกตามหาแร่เหล็กมาเก็บไว้ทันทีรวมถึงไม้และอื่นๆที่เกี่ยวกับการสร้างอีกด้วย แม้ปู่โจจะไม่ได้สอนวิธีการใช้ไม้เพื่อสร้างสิ่งต่างๆ แต่เขาก็พอรู้ขั้นตอนของการได้มา นั่นก็คือการ ลงมือทำจริง...
โอเมก้าสามที่ระดับยังต่ำเตี้ยยังไม่สามารถที่จะออกเก็บระดับด้วยตนเองได้ ดังนั้นเขาจึงต้องมองหาตัวช่วย ตอนนี้เขากำลังเดินเตร็ดเตร่อยู่บริเวณร้านเช่าซื้อเอไอ ซึ่งเป็นโปรแกรมที่มีชีวิตจริงๆ อยู่ในโลกใบนี้ โอเมก้าสามกดดูเงินที่มีปรากฏว่าเขาเหลือเงินอยู่ราวๆ 10000 เหรียญ ซึ่งนั่นก็หมายความว่าเขาจะซื้อเอไอระดับทั่วไปได้ สิบคน แต่ถ้าเป็นเอไอที่มีความสามารถเฉพาะอาชีพก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของตัวเอไอ อย่างเช่นเจ้าตัวที่โดนล่ามโซ่อยู่ตรงหน้าเขา มันเป็นเอไอที่มีป้ายตั้งไว้
“ทาสนักสู้ มีความสามารถทางด้านการต่อสู้ สามารถใช้ดาบได้ ราคา 3500 เหรียญ” หรืออะไรที่ยิ่งกว่า แต่ตอนนี้โอเมก้าสามเองก็ไม่ได้สนใจเจ้าเอไอบ้ากล้ามนี้แต่อย่างใด เขามีตัวเลือกอยู่ในใจเรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นโอเมก้าสามก็เดินไปจ่ายเงินที่พนักงานค้าทาส เขาต้องจ่ายเงินไปเป็นจำนวน 9700 เหรียญ ซึ่งแน่นอน เขาจะเหลือเงินอีกไม่มาก ดังนั้นสิ่งที่เขาจ่ายไป มันจะต้องได้กำไรกลับคืนมาสู่ตัวของเขาให้จงได้
เอไอที่เขาซื้อมาก็มีแบบธรรมดา 4 คน รวมเป็นเงิน 4000 เหรียญ
แบบผู้คุ้มกันที่ดูแล้วก็ไม่หน้าจะเก่งสักเท่าไรอีก 3 คน เป็นเงิน 3300 เหรียญ
และแบบพลขับขี่อีก 2 คน เป็นเงิน 2400 เหรียญ รวมเป็นเงินกว่า 9700 เหรียญ
สรุปแล้วนอตนี้เขาเหลือเงินอีกเพียงสามร้อยเหรียญเท่านั้น โอเมก้าสามจะไม่ยอมให้เวลาเงินเงินทองทองของตัวเองผ่านพ้นไปแน่นอน
(เงินที่ได้ก็จะมีตอนแรกที่ตีกระต่าย และจากการสร้างอาวุธในร้านปู่โจ)
ตอนนี้โอเมก้าสามกำลังยืนอยู่กลางทุ่งโล่งกำลังออกล่ากระต่ายอย่างไม่เข็ดหลาบ
แหมก็แน่นอน ข้างกายของเขายังมีบิวกับเดคที่สามารถต่อสู้ได้อยู่
“เดคใช้ธนูยิงที่หัวเลย แล้วบิวถ้ามันไม่ตายใช้ดาบวิงเข้าไปซ้ำเลยนะ” โอเมก้าสามที่ยืนสบายอยู่ออกคำสั่งราวกับเป็นแม่ทับชำนาญการรบ โชคดีที่ในกระเป๋าของเขายังมีของที่ตกจากกระต่ายอยู่บ้าง เขาจึงสร้างอะไรให้พวกเอไอของตัวเองได้บ้าง แต่ส่วนมากอสูรทุกตัวจะตกแร่หนึ่งชนิดขึ้นไปอยู่แล้ว และเจ้ากระต่ายนี่ก็ตกแร่เหล็กธรรมดาๆ จนเขาเอาไปสร้างของระดับต่ำๆ ได้เบือ...
พ๔ดง่ายๆว่าตอนนี้ โอเมก้าสามเป็นไม่ได้ซื้อชุดเกราะที่ไหนเลย เขาสร้างขึ้นเองทั้งหมด แต่ทักษะการสร้างก็อยู่ที่หนึ่งไม่ขยับ ปู่โจบอกว่า ทักษะทุกทักษะตันที่สิบ แต่ระดับเก้ากับระดับสิบมันต่างกันคนละเรื่องเลยแหละ...ก็นะ...
เมื่อได้หนังกระต่ายมามาก โอเมก้าสามก็ลองเอาเหลากมายุดส่วนต่างๆ ให้มาลักษณะเป็นเสื้อกับกางเกง ปรากฏว่าได้อฮะ และตอนนี้เอง การสร้างของเขาก็ขึ้นเป็นระดับสองพร้อมกับทักษะการหลอมด้วย โอเมก้าสามที่ระดับขึ้นเป็นสิบแปดในตอนเย็นพร้อมกับเอไอทั้งหมดขึ้นเป็นระดับหก (ระดับหนึ่งถึงยี่สิบใช้ค่าประสบการณ์เท่ากัน แต่พอหลังจากยี่สิบจะต้องบวกเพิ่มระดับละสองร้อยจุด)
ตอนนี้ทุกคนเหนื่อยจนลิ้นห้อยก็โอเมก้าสามเล่นสั่งให้เอไอทุกคนฝึกสูดูผลก็ไม่ได้แย่อะไร แค่ยังต้องฝึกกันอีกหน่อย เนื่องจากเอไอพวกนี้ก็เหมือนคนธรรมดา ทำอะไรก็ต้องฝึก นอกเหนือจากความสามารถที่มีอยู่แล้วซึ่งแสดงอยู่บนป้ายขายธาตุ โอเมก้าสามพาทุกคนเข้าไปในป่าใหญ่
“นายครับ ทำไมเราไม่เข้าไปพักในเมืองล่ะครับ เข้าป่ามาทำไม” เดคถามหลังจากที่เห็นตะวันลอยต่ำมากแล้ว
“ฉันจะฝึกวิชาพรานป่าให้พวกนาย พวกนายจะได้มีความสามารถมากขึ้น จะได้ใช้ป้องกันตัวเองได้” โอเมก้าสามพูดหน้าตาย
“...” ทุกคนถึงกับอึ้ง หลังจากที่โอเมก้าสามสอนอะไรให้พวกเขา ในความคิดเปรียบโอเมก้าสามเป็นดังอาจารย์ก็ไม่ปราน
ถ้าทุกคนได้รู้ความคิดของโอเมก้าสามคงจะไม่คิดอย่างนี้เป็นแน่
‘ฉันไม่มีเงินจะให้พวกแกนอนโรงแรมกันหรอกนะ แล้วที่ฉันฝึกให้พวกแกมาก็เพื่อที่จะใช้ชีวิตในป่ายามค่ำคืนนี้ได้ไงละ อีกอย่างไอที่ฉันฝึกพวกแก...ฉัน...จำมาจากหนังว่ะ ก๊ากๆๆ’
(ติชมตามสบาย)
จากนี้คงหายหน้าไปสักพักนะครับ...ไม่เกินปลายเดือนคงมีตอนต่อไปให้อ่านกัน ต่อไปนี้เริ่มจะเข้าสู่เนื้อเรื่องแล้วนะครับ...ติดตามอ่านกันเยอะๆ น้า (ส่วนเรื่องการสะกดคำ ก็ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับ อาจจะยังไม่ปรับแก้ในตอนนี้แต่ว่าถ้ามีเวลาจะแก้ให้นะครับ ขอบคุณมากครับบายยย
ความคิดเห็น