tronfa online

บทนำ

“โลกที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น...เพรียบพร้อมทั้งความรู้ศึก รสสัมผัส สิ่งที่คุณจะได้รับมันมากเกินกว่าคุณจะนึกถึง...รับรองว่าถ้าคุณได้เข้ามา ไม่แน่ว่าคุณอาจไม่คิดกลับออกไปยังโลกแห่งความจริง...มันอยู่ตรงนี้ ขอแค่เพียงคุณ เข้ามาtornfa online รอคุณอยู่

                โครศนาสั้นในเว็บเกมส์ออนไลน์ทำให้ทิวชายหนุ่มตกงานตาโตเท่าไข่ไดโนเสาเลยทีเดียว มือทีเลื่อนหาเกมส์เล่นค่าเวลารีบกดเข้าไปเพื่อดูรายละเอียดทันที

“เสร็จล่ะ มีอะไรทำแล้ว ลาก่อนเสาอาทิตย์ที่หน้าเบื่อของฉัน”

Tornfa online เป็นโลกสเหมือนจริงเพียงเกมส์เดียวในโลกที่คิดค้นโดย ดร. ธนพงษ์  อนันกาล  ผู้พิการทางสายตาที่โด่งดังไปทั่วโลก เขาได้......

ทิวอึ้งไปครู่ใหญ่ก่อนจะอุทานเสียงดัง

“ฮะ ดร.ธนพงษ์เป็นคนผลิตเลยหรอ...ถือว่ามีใบรับประกัณเลยนะเนี่ย”

                ไม่แปลกเลยที่ทิวพูดเช่นนั้น เพราะชื่อเสียงของผู้ชายคนนี้โด่งดังมากในเรื่องการพัฒนาเทคโนโลยีที่เกี่ยวกับคลื่นสมอง เขาได้สร้างเกมส์มาแล้วกว่า 10 เกมส์ ทุกเกมส์มีคนติดมากขนาดไม่มีใครเทียบ

แล้วนี่ก็เป็นเกมส์แรกที่ดร. ธนพงษ์ ได้สร้างโลกสเหมือนขึ้นมา โดยเมื่อก่อนถึงจะบังคับได้ด้วยคลื่นสมอง แต่ก็ไม่สามารถที่จะรู้ศึกถึงรูปรสกลิ่นเสียงได้อย่างครบท่วน จนวันนี้ ดร. ธนพงษ์ได้พริกประวัติศาสตร์โลกหน้าใหม่ขึ้นอีกครั้งด้วยความสามารถของเขา ประเทศไทยจะจาลึกเขาไว้และหลักฐานที่จะคงอยู่ตลอดไปคือ...tronfa online

ทิวอ่านจบเขาก็พุ่งไปยังกระเป๋าตังพร้อมคว้ากุญแจรถมอเตอร์ไซด์คู่ใจบิดตรงไปยังร้านเจ๊งมาเก้ตทันที...ร้านนี้มีไว้ขายของที่ดร. ธนพงษ์ เป็นคนผลิตเท่านั้น ...

                ถ้าถามว่าทำไมชื่อถึง...หน้าเข้าเสียจริง ตอบได้เลยครับว่า แต่ก่อน ดร. ธนพงษ์ ก็เป็นแค่ไอบอดคนหนึ่ง เมื่อเขาตั้งร้านนี้ขึ้นมามีแต่คนสบประหมาถเขา ว่าเขาอย่างโน้นอย่างนี้ แถมยังไม่พอ มันยังตั้งชื่อร้านให้เขาเสียทั้ง เจ๊งมาเก้ต และอีกหลายชื่อ...ก็คิดดูสิคนกี่คน เขาก็คงคิดได้เป็นร้อยเป็นพันชื่อนั่นแหละ แถมตอนที่ไอบอดคนนี้จะสร้างธุระกิจม้านนนก็ยังเรียกธุระกิจเขาว่า ล้มละลายจำกัดอีก ดูสิ แต่เมื่อดร. ท่านได้ประสบความสำเร็จเขาก็ไม่เปลี่ยนชื่อนะ ทั้งยังตั้งชื่อมันอย่างนั้นอีก นึกแล้วก็ขำ ตัดมาที่ทิว

                “รถเอ๋ยทำไมจึงติด...รถมันติดเพราะโลกมันร้อน...โลกเอ๋ยทำไมจึงร้อน...โลกมันร้อนเพราะมีรถขับ....”

ทิวพึมพำร้องเพลงอยู่คนเดียว...แอ่ แต่สงสัยทิวจะร้องดังไปหน่อย คนที่รอไฟแดงอยู่เริ่มหันมองหาต้นเสียง เมื่อทิวรู้สึกตัวเขารีบหุบปากทันที...

“แหมพี่...ผมเสียงดีใช่ไหมล่ะ ถึงได้มองหากันน่ะ...” ทิวยิ้มแป้น

แต่ไม่ทันที่ใครจะได้พูดอะไรต่อไฟก็เขียวพอดี ทิวรีบบิดคันเร่งทันที

“บ๊ายบายพี่” ก่อนไปมันยังไม่วายหานมาโบกมือส่งยิ้มหวานอีกแหนะ โดยที่พี่วินมอไซด์คนนั้นยังงงๆอยู่

“...อะไรของเขาวะ...ผมมองหาวินอีกคันต่างหาก ตามมาติดๆ แต่ไม่รู้ไปไหนแล้วเนี่ย” พี่วินคนนั้นก็รีบบิดรถออกไปทันที...

                “ถึงแล้ว...” ทิวดับเครื่องแล้วตรงเข้าไปที่ตู้ atm ที่ตั้งอยู่หน้าร้านทันที...

“เอ...เหลืออยู่เท่าไรเนี่ย สามหมื่อน...ค่าเกมส์ สองหมื่อนสี่พันเก้าร้อย เหลือกินอีกห้าพันพันนิดๆ...เอาวะเดี๋ยวก็ได้งานแล้วแหละ” สิ้นเสียงตัดสินใจดังๆหน้าตู้ทิวก็กดเงินออกมาใส่กระเป๋าก่อนจะเดินตรงเข้าไปในร้านอย่างประหม่าหน่อยๆ ...

แหมก็จะไม่ให้ประหม่าได้ไงล่ะ เล่นกินเงินไปซะเกือบหมดตัว ...

“ซื้อ...ไม่ซื้อ...ซื้อ...ไม่ซื้อ...” ทิวยืนพึมพำอยู่หน้าพนักงานสาวมากว่าสองนาทีแล้ว...

“คุณคะ เกมส์นี้แลกกับเงินที่เสียไป มันก็คุ้มนะคะ” พนักงานเกลี้ยกล่อม

“ซื้อดี...ไม่ซื้อดี...ซื้อดี...ไม่ซื้อดี...” แต่ทิวยังคงพูดต่อ

“แต่คุณคะ เกมส์นี้สามารถแลกเงินในเกมส์กับเงินจริงได้นะคะ” พนักงานสาวถอนหายใจเพราะเธอยืนพูดมาเกือบสามนาทีแล้วถ้าผู้ชายตรงหน้ายัง ซื้อดีไม่ซื้ออยู่เธอจะให้คนอื่นมาขายแล้ว

“ซื้อดีไม่ซื้อ...ซื้อดิ...ซื้อครับซื้อ” ทิวตกลงได้ทันทีเมื่อได้ยินว่าสามารถแลกเงินในเกมส์เป็นเงินจริงได้ เขารีบยื่นเงินในมือให้หยิงสาวตรงหน้าแบบไม่เสียดายอีกต่อไป...

“ที่เหลือผมติ๋บไม่ต้องทอนนะครับ...” ทิวยิ้มก่อนจะหยิบกล่องบนเค้าเตอร์ไปโดยที่พนักงานยังยืนค้างอยู่กับที่

“เดี๋ยวก่อนคะคุณ...” แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว ทิวได้เดินออกประตูไปซะแล้ว...

“ไม่ทัน ฉันแค่จะบอกคุณว่า หนึ่งร้อยฟาในเกมส์...เท่ากับหนึ่งบาทในโลกจริง...”

ฝั่งทิวเองก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย เขาบิดรถคันโปรดกลับห้องพักอย่างมีความสุขโดยไม่รู้เลยว่ามหันภัย...รอเขาอยู่

(เป็นยังไงบ้างครับ...ติชมตามสบาย)