คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3 เมื่อไรจะปายยย
บทที่ 3
เมื่อไรจะปายยย
หลังจากที่โอเมก้าสามนั่งกล่อยอยู่สักพัก ระบบก็ได้ส่งตัวเขาเข้าสู่โลกฟาอีกครั้ง
“โอเมก้าสาม...ลุยยย” ประโยคปลุกใจดังขึ้นก่อนที่ห้องรอเกิดจะกลับไปว่างเปล่าดังเดิม...
ที่ถนนหน้าโรงพยาบาลประจำเมืองเริ่มต้น
“อ๊ากกก...จ๊ากกก...นี่มัน” โอเมก้าสามที่เดินออกจากโรงพยาบาลซึ่งเป็นจุดเกิดต้องตกตะลึงเนื่องจากป้ายที่ติดประกาศที่ตึกตรงข้ามโรงพยาบาลซึ่งถ้าเทียบกับโรงพยาบาลแล้ว...ความกว้างใหญ่มันต่างกันราวฟ้ากับฝนเลยทีเดียว...แต่สิ่งที่โอเมก้าสามสนใจมันไม่ใช่ขนาดแต่มันคือ
รับสมัครช่างตีเหล็ก เพื่อทำงานสำคัญ รับระดับความชำนาญไม่ต่ำกว่า 45 เท่านั้น รายได้งาม สนใจติดต่อเพื่อรับรายละเอียด...(โทรเล้ยยย 19001900xx)...อันหลังนี้ไม่เกี่ยวนะครับ
โอเมก้าสามที่เห็นอาชีพในฝันอยู่ตรงหน้าแต่กลับไม่สามารถที่จะทำมันได้ ความเสียใจได้ก่อเกิดขึ้นในใจของเขา โอเมก้าสามเริ่มดราม่าอีกครั้ง
“อะฮึ...อะฮึ...สิ่งที่ฉันรัก...แต่ฉัน ฉัน ฉันดัน”
ด้วยอาการของเขานั้นก็เริ่มที่จะเป็นที่สนใจของผู้เล่นรอบๆแล้ว
“ฉันจะพยายาม เพราะฉันคือ...” โอเมก้าสามกำลังจะเอ่ยประโยคสุดท้ายออกมาด้วยความภาคภูมิใจแต่แล้วเขากลับหุบปากลงซะเฉยๆ เนื่องจากเขาเองก็เริ่มที่จะสังเกตเห็นสายตาที่สนใจเขามากจนผิดปกติ...
“แล้วเกมส์นี้มันมีกองทับไหมนะ...” โอเมก้าสามรีบเดินออกจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว
“ถ้ามีก็คงดีสินะ ฉันจะสร้างกองทับที่ยิ่งใหญ่ให้ดู” สายตาที่มุ่งมั่นทำให้ผู้เขียนเองก็เชื่อคำพูดของโอเมก้าสามไปเป็นที่เรียบร้อย แล้วหวังว่าในอนาคตข้างหน้าเขาจะไม่ทำให้ผู้เขียนผิดหวัง
โอเมก้าสามเดินเรื่อยเปื่อยมาจนถึงห้องสมุดประจำเมือง เมื่อเขามายืนอยู่หน้าประตูสิ่งที่เขาทำก็คือ...หยุดดู
“ห้องสมุด” ท่าทางหวาดๆของเขาทำให้รู้ได้ว่าเขา...เกลียจหนังสือ
ชายหนุ่มรีบจ้ำอ้าวหนีอย่างรวดเร็วในที่สุดเขาก็เดินมาถึงสวนสาธรณะที่ค่อนข้างอุดมสมบูรณ์
ถ้าเปรียบเทียบกับโลกจริง สมัยนี้โลกได้เปลี่ยนไปมาก มีทั้งดีและชั่ว แต่สิ่งที่แย่ลงมากที่สุดก็คงหนีไม่พ้น ธรรมชาตินั่นเอง ปัจจุบันต้นไม้เป็นอะไรที่หายากแล้วบนโลกถึงแม้มนุษย์จะตระหนักได้แล้วแต่มันก็สายเกินกาลเสียแล้ว
ย้อนกลับมาที่พ่อหนุ่มโรคจิต ตอนนี้พ่อหนุ่มน้อยกำลังนั่งใช้ความคิดอย่างหนัก
‘เมื่ครู่ตอนที่พนักงานอาคารเริ่มต้นพูด เขาพูดอะไรบ้างวะ ฟังแต่เรื่องเงินแล้วสติก็วิ้งหายไปเลย แล้วจะเอาไงดีวะนี่ เห็นบอกให้ไป...ไป....ไป....ไปถามอีกรอบดีกว่า’ เมื่อได้ข้อสรุปเท้าทั้งสองก็นำพาร่างที่เริ่มฉลาดใช้ความคิดออกเดินทางค้นหาคำตอบในทันที
อาคารเริ่มต้น
“สวัสดีครับคือ...ผมอยากสอบถามครับ” โอเมก้าสามเอ่ยขึ้นเมื่อถึงคิวของเขา แต่น้ำเสียงของเขาไม่มีความมั่นใจเลย
พนักงานสาวคนละคนกับครั้งก่อนตรวจสอบข้อมูลผ่านระบบก่อนเอ่ย “อ่าวคุณเคยมาใช้บริการที่นี่แล้วนี่คะ”
และนั่แหละคือสิ่งที่บั่นทอนความมั่นใจของชายคนนี้มากที่สุด เพราะเขาจะต้องบอกว่า...
“คือ คือ...” โอเมก้าสามพูดไม่ออกเมื่อเจอกับสายตาของสาวสวยตรงหน้าที่จ้องเขาแบบตาไม่กระพริบ
“หรือว่าคุณจะเป็นพวกต้มตุ๋นหลอกจะเอา...”
“ไม่ใช่ครับ...คือรอบแรกผมไม่ได้ฟังอธิบายเลยผมก็เลยจะมาขอฟังอีกรอบ และผมก็ไม่ใช่พวกต้มตุ๋นด้วย” โอเมก้าสามขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้นนี้สนึงส่งผลให้พนักงานตรงหนุถึงกับสะดุ้งแทบตกเก้าอี้เลยทีเดียว
“ขอโทษค่ะ แต่ไม่ต้องตะโกนก็ได้ดูคนอื่นเขามองหมดแล้ว” เธอบอกเขาด้วยเสียงที่เบากว่าปกติ และเมื่อเขาหันไปดูสายตานับสิบคู่ที่จ้องตรงมายังตัวเขาด้วยความเครื่อบแครงใจนั้นก็ทำให้เขาเองอยากจะหาที่ซ่อนหลบจากสายตาพวกนี้จริงๆ แต่ความจริงมันก็ทำไม่ได้ที่ทำได้ก็ค่
“แหะๆ ขอโทษครับที่ทำให้ตกใจ ขอทษครับไม่มีอะไรครับ...” เขาโปรยยิ้มแห้งๆ ไปรอบๆ ก่อนจะหันมาหาพนักงานสาวดังเดิม
“คือผมต้องขอโทษคุณพนักงานด้วยนะครับ ก็อย่างที่บอกแหละครับ...”
ครึ่งชั่วโมงต่อมาโอเมก้าสามที่วิ่งเข้าวิ่งออกโน่นทีนี่ทีด้วยความเร็วเนื่องจากตัวเขาเองต้องการที่จะออกไปจากเมืองนี้เพื่อแสวงหาหนทางแห่งช่างตีเหล็ก
“สวั...แฮ่กๆ...สดี...แฮ่ก...ครับปู่...เฮื่อก...โจ” โอเมก้าสามโผล่พลวดเข้ามาในร้านตีเหล็กพร้อมกับร้องเรียกปู่โจซึ่งรู้กันทั่วว่าเป็นตาแก่ขี้กวนและ...ขี้แกล้ง
“เฮ้ยยย...นี่เองนับถือข้าไหมวะ มาเรียกชื่อกันเฉยๆ อย่างนี้ได้ไงวะ งั้นอาชีพนี้...โม..คะ” คำทุกคำมันดังก้องอยู่ในหัวของโอเมก้าสาม
‘โมคะๆ โมคะๆๆๆ โมคะ’ ร่างของโอเมก้าสามเริ่มทรุดลงโดยที่ปู่โจเองก็ไม่ได้สนใจผ้าในมือก็ยังเช็ดอาวุธต่อแม้หางตายังไม่ชำเลืองแลเลยสันิด
‘ดูซิเองจะทำไงไอหนุ่ม’ แต่เมื่อปู่โจหันไปเปลี่ยนอาวธเพื่อจะทำความสะอาดปู่โจก็ยิ้มเมื่อหันมารอยยิ้มชั่วร้าย...ก็หายไปเสียแล้ว
ส่วนไอหนุ่มที่ถูกมุ่งร้ายไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย
“ม่ายยย...เป็นไป...ไม่ด้ายยย...ขร็อกๆ...” ร่างทั้งร่างล้มลงสลบไปในทันที
(ติชมตามสบาย)
ความคิดเห็น