คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 ไปล้างบาง...เลยโดนบางล้างคืน
บทที่ 2
ไปล้างบาง...เลยโดนบางล้างคืน
เมื่อโอเมก้าสามผ่านประตูอาคารเข้ามาเขาก็พบกับสภาพคล้ายธนาคาร...
“เออ เฮิ้ย มีกดบัตรคิวด้วยเวิ้ย” โอเมก้าสามกดบัตรคิวจากนั้นเขาก็เดินไปนั่งรอที่เก้าอี้ซึ่งวางเลียงกันเป็นจำนวนมาก ไม่นานก็ถึงคิวของเขา
โอเมก้าสามเดินตรงไปยังเค้าเตอร์พร้อมกับยิ้มประจำตัว
“สวัสดีคะดิฉันเลที เป็นพนักงานอาคารเริ่มต้นค่ะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นก่อนเมื่อโอเมก้าสามนั่งเรียบร้อยแล้ว
’...เอเกมส์นี้มันมีผู้หญิงเยอะจังวะ หรือว่าจะเอาไว้ล่อเราให้เข้ามาเล่นกันนะ’ โอเมก้าสามคิดในใจพร้อมยิ้มยีงฟัน
“คุณคะ...” เสียงของพนักงานสาวเรียกสติโอเมก้าสามให้กลับมา เขารีบหุบยิ้มก่อนจะตอบไปเก้อๆ
“คครับผม มีอะไรหรอครับ” ด้วยอาการตรงหน้าทำเอาหญิงสาวงงไปเหมือนกัน
“ก็คือดิฉันบอกว่ามีอะไรจะสอบถามไหมคะ” เธอเรียกยิ้มขึ้นอีกครั้งอย่างเป็นธรรมชาติ
“อ๋อออ...ก็” เขายังมึนๆ อยู่เลยยังไม่สามารถตอบคำถามของคนตรงหน้าได้ในทันที
“ว่าไงค่ะ หรือจะรับแค่สิ่งของอย่างเดียว” พนักงานสาวคาดคั้น
“อ๋อออ...ผมรู้แล้ว ไอที่ว่าแลกเงินได้เนี่ย...อัตราการแลกเปลี่ยนเป็นเท่าไรครับ” หลังจากเหมิ่อไปครู่หนึ่ง เขาก็เรียกสติกลับมาจนได้
“การแลกเปลี่ยนเงินระหว่างเกมส์กับโลกจริงเป็น 100 ฟา เท่ากับ 1 บาทค่ะ มีอะไรจะสอบถามอีกไหมคะ” พนักงานสาวยิ้มหวานแต่ดูเหมือนคนตรงหน้าจะนิ่งค้างไปซะแล้ว
“คุณคะ” เธอพยายามเรียกด้วยเสียงที่ดังขึ้น แต่คนตรงหน้ากลับไม่มีปติกริยาอะไรเลย ตาลอยปากพึมพำแต่
“ห้าพันของฉัน...” เธอคิดว่าเขาคงจะไม่รับรู้อะไรแล้วเธอจึงหยิบอุปกรณ์ผู้เล่นใหม่ซึ่งประกอบไปด้วย ดาบเหล็กระดับ 1 หนึ่งเล่ม ชุดหนังไม่มีลวดลายระดับ 1 หนึ่งตัว ข้าวกล่อง 1 กล่อง เงินอีก 5000 ฟา โดยทิ้งท้ายไว้ก่อนจะนั่งนิ่งไม่สนใจโอเมก้าสามอีกต่อไป
“นี่คือสิ่งที่คุณจะได้รับจากอาคารเริ่มต้นค่ะ” แต่ดูเหมือนโอเมก้าสามยังมีสติอยู่บ้าง เขาหยิบของบนเค้าเตอร์ก่อนจะเดินออกจากอาคารไปในสภาพคล้ายผีดิบ
ข้างในจิตใจของโอเมก้าสาม...
‘ไม่นะ เงินฉัน หายวั้บไปกับตา ทำไงดี กว่าจะหาได้สักหนึ่งพันบาทคงต้องเล่นไปอีกสักพักใหญ่แน่ๆ แล้วอย่างนี้แฮ๊ปปี๊นิวเยียสุดที่รักจะเป็นไงบ้างเหนี่ย ...ไม่สิ...เราต้องสู้’ คล้ายกับว่าเขาจะตัดสินใจอะไรบางอย่าง เขาเดินหาประตูเมืองอยู่สักพักเขาก็เจอ
‘ฉันจะเอาห้าพันของฉันคืนให้ได้’ สายตาที่มุ่งมั่นของเขามันช่างหน้านับถือถ้าไม่รวมชุดเริ่มต้นกับดาบต่ำๆ ในมือ มันทำให้สภาพของโอเมก้าสามดูคล้ายเด็กที่ตัดสินใจจะทำเรื่องอะไรสักเรื่องเลยทีเดียว
ผ่านไป
“เอา...ห้า...พัน...ฉัน...คืน...มา...” ประโยคที่ดังซ้ำแล้วซ้ำอีกในฝูงกระต่ายป่าสีขาวที่ตอนนี้กำลังตื่นตกใจเมื่อมียมทูตมากระชากชีวิตของพวกมันอย่างบ้าคลั่ง แม้พวกมันจะหนี ยมทูตผู้นี้ก็จะหามันเจอและจับมันล็อกไว้พร้อมเอาดาบในมือเสียบไปที่ตัวของพวกมันไม่ยั้งจนในที่สุด กระต่ายที่หน้าสงสารก็ต้องจากโลกนี้ไปด้วยดวงตาที่เบิกโตอย่างหวาดกลัว ผู้เล่นคนอื่นที่เก็บระดับอยู่ใกล้ๆ ถึงกับอดสงสารกระต่ายไม่ได้ บางคนถึงกับน้ำตาตกพร้อมกับหันหลังกลับทั้งยังประกาศกร้าวว่า “ต่อไปนี้ผมจะไม่ฆ่ากระต่ายอีกต่อไป” พูดจบผู้เล่นคนนั้นก็วิ่งกลับเข้าไปในเมืองก่อนใครจะได้พูดอะไรต่อผู้เล่นคนอื่นๆก็ทนเห็นภาพตรงหน้าไม่ได้ก็พากันเดินกลับเมืองไปจนเกือบจะหมด
“ห้าพันของฉัน...” โอเมก้าสามตอนนี้เขาได้เลื่อนระดับมาถึงระดับ 3 แล้ว เปรียบเทียบกันแล้ว ถ้าให้โอเมก้าสามที่มีระดับ 3 สู้กับกระต่ายขาวที่มีระดับเพียงค่ 1 นับว่าเป็นเรื่องที่ง่ายดายมากในตอนนี้ แล้วโอเมก้าสามเองก็กำลังจะแสดงให้เห็นอยู่ในตอนนี้
“...ห้าพันของฉัน...” โอเมก้าสามยกด้ามดาบขึ้นสูง
“เอา...คืน... ...มา...” สิ้นประโยค ดาบก็ได้ชำแรกเข้าไปในร่างน้อยๆ ของกระต่ายที่หน้าสงสารเป็นที่เรียบร้อย ...แต่ในตอนนั้นเองเสียงจากระบบก็ดังขึ้นพร้อมกับหน้าต่างที่แจ้งให้ทราบถึงการปรากฏตัวของ...
“กระต่ายดำปรากฏตัว” สิ้นเสียงโอเมก้าสามเองก็รีบอ่านข้อมูลจากหน้าต่างแจ้งเตือนทันที
’กระต่ายดำปรากฏตัว...เนื่องจากฝูงกระต่ายหวาดกลัวบางอย่างมันจึงเรียกกกระต่ายผู้พิทักษ์ออกมา กระต่ายดำจะมีจำนวนไม่แน่นอนแต่จะมีระดับอยู่ที่ 7 ถึง 10 ...’
อ่านถึงตรงนี้โอเมก้าสามเองก็เริ่มออกวิ่งแต่มีหรือที่ความแค้นของเหล่ากระต่ายจะถูกดับได้ง่าย...พวกมันรีบวิ่งตามเขามาอย่างมาตรร้าย
“กลับไปนะไอดำ...” โอเมก้าสามแหกปากลั่นเนื่องจากเขาวิ่งด้วยกำลังที่มีทั้งหมดทำให้ตอนนี้เขาเองก็เริ่มที่จะเหนื่อยบ้างแล้ว
“ช่วยผมด้วยคร้าบบบ” เขาพยายามขอความช่วยเหลือจากคนที่ยืนแข็งค้างอยู่ข้างทางแต่กลับไม่ถูกเล่นงานจากกระต่ายดำเลย คงเพราะไอพวกนี้มันกำหนดเป้าหมายอย่างแน่นอนเลย...”ม่ายยย...” ตอนนี้โอเมก้าสามได้ล้มลงแล้วและความตายก็กำลังเยื้องย่างเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วราวๆ 2 เมตรต่อวินาที
“ช่วยด้วย” แม้จะเป็นการร้องขอก่อนตายแต่ผู้คนที่มองดูอยู่ก็ไม่สนใจเมื่อเขารู้ว่ากระต่ายดำพวกนี้ไม่เป็นอันตรายพวกเขาก็ถอยไปดูอยู่ห่าง...เพื่อที่จะบันทึกภาพไอคาตกรโลกจิตฆ่ากระต่ายอย่างโหดเหี้ยมจบชีวิตลงไปช้าๆ และความปราถนาของทุกคนก็...
ผู้เล่นโอเมก้าสามเสียชีวิต ศูญเสียระดับทั้งหมด...เนื่องจากระดับของผู้เล่นขาดอีกสองระดับที่ระบบจะหักจึงจะเพิ่มเวลาในการรอคืนชีพเป็น... 5 ชั่วโมงค่ะ
โอเมก้าสามเองที่นั่งกล่อยอยู่ในห้องรอเกิดก็นั่งทบทวนถึงสิ่งที่ตัวเองทำ
“เอ หรือว่าเราจะเคลียดเกินไป แค่ห้าพันเอง...แค่ห้าพันเอง...อ๊ากกก พูดยังไงมันก็เสียดายอยู่ดีแหละวะ” เขานั่งบ่นอยู่นานในที่สุดเขาก็เขาก็พูดขึ้นด้วยเสียงอันดัง
“เออใช่ หาอาชีพดีๆ หาเงินได้เยอะๆเล่นดีกว่า” รอยยิ้มของโอเมก้าสามปรากฏขึ้นอีกครั้ง
“ถ้าออฟไลน์ครั้งต่อไป ฉันจะค้นหาเรื่องเกมส์นี้ให้ละเอียดเลยคอยดู ...นึกแล้วยังเสียวอยู่เลยนะนี่...” โอเมก้าสามตัวสั่นอย่างหวาดๆ เขาเอามือขึ้นทาบอกราวกับจะวัดการเต้นของหัวใจตัวเอง
“ขวัญเอ๊ยขวัญมา” เขาพูดคนเดียวยิ้มคนเดียว...บางทีก็หัวเราะ เดี๋ยวก็ทำหน้าบึ้ง (หน้าจะบ้าอย่างสมบูรณ์อย่างแน่นอน)
(พรุ่งนี้ผมไม่ได้อั๊ปเลยอั๊ปวันนี้ให้เลยนะครับ...)
(ติชมตามสบาย)
ความคิดเห็น