เพียงแต่...ไม่รัก - นิยาย เพียงแต่...ไม่รัก : Dek-D.com - Writer
×

    เพียงแต่...ไม่รัก

    ข้า! ไม่! มี! วัน! รัก! เจ้า! ไยหนึ่งประโยคจึงบาดลึกรุนแรงเพียงนี้ ไยหนึ่งวจีจากบุรุษเพียงคนเดียวจึงสามารถทำลายหัวใจของสตรีผู้หนึ่งได้ แล้วไยสตรีผู้โงเขลาผู้นั้น เหตุใดถูกทำร้าย แต่กลับ..ยังรัก

    ผู้เข้าชมรวม

    296

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    296

    ความคิดเห็น


    4

    คนติดตาม


    28
    จำนวนตอน :  2 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  20 ก.พ. 63 / 16:58 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ



    ถ้าให้พูดคำว่า 'เพียงแต่'

    เพียงแต่...หากวันนั้นนางไม่เจอเขา
    เพียงแต่...หากเขาวันนั้นไม่คว้าจับมือนางไว้
    เพียงแต่...หากตระกูลเขาและนางไม่เอื้อประโยชน์กัน
    เพียงแต่...หากเขาจะไม่ตบแต่งนางเพื่อผลประโยชน์
    เพียงแต่...หากนางไม่โง่ที่จะตอบตกลงโดยไม่ยั้งคิด
    เพียงแต่...หากนางจะรู้ซักนิดว่าบุรุษตรงหน้านางไม่เคยมีความรู้สึกอื่นใดต่อนาง
    เพียงแต่...หากนางจะยอมเชื่อคำพูดของพี่ชายทั้งสองที่ตักเตือน
    เพียงแต่...หากนางจะเผื่อใจกับความเจ็บปวดไว้บ้าง
    เพียงแต่...หากนางจะรักเขาให้น้อยลง ไม่เพิ่มขึ้น ยามที่เขาทำร้ายหรือผลักไสนาง
    เพียงแต่...หากนางจะกล้าตัดใจจากเขา ตัดเขาออกจนไม่เหลือเยื่อใย
    เพียงแต่...หากว่านางย้อนเวลากลับไปได้...นางจะไม่มีวันแต่งกับชายไร้หัวใจเช่นเขาอีกต่อไป!

         "ถ้าเพียงแต่...เทียนชาง...ถ้าเพียงแต่ท่านจะรักข้าแม้เพียงนิด...มัน..คงจะดีไม่น้อย" ร่างบางเอ่ยวาจาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ดวงตาคู่งามเศร้าสร้อยมองใบหน้าชายผู้ที่ถือว่าเป็นสามีของตนด้วยความเสียใจและเจ็บปวดเจียนสลาย

         "ฟังให้ชัดเถอะ จะอย่างไร...ข้าก็ ไม่! มี! วัน! รัก! เจ้า!" เสียงเย็นชาที่แสนจะมั่นคงเอ่ยออกมาด้วยความรำคาญใจ ใบหน้าหล่อเหลานั้นติดกระด้าง หว่างคิ้วคมหนารูปกระบี่ที่ปาดเฉียงขึ้นขมวดเป็นปม ทำให้รูปหน้าคมนั้นดูดุดันน่ากลัว

         "ฮึก...ท่านไม่รักข้า...แต่ท่านกลับรักนาง...น้องสาวแพศยาของข้าผู้นั้นน่ะหรือ!" เสียงหวานกรีดร้องออกมาด้วยความโมโหและแค้นเคือง ดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดที่ขดเกร็งยามนึกถึงน้องสาวต่างมารดาของตนผู้นั้น

         สตรีผู้นั้นที่มักจะชอบแย่งทุกสิ่งไปจากนาง...

         ไม่เว้น...เขา!

         "เจ้ามีสิทธิ์อะไรเอ่ยเรียกนางว่าแพศยากัน?  ผู้ที่แพศยาและชั่วร้ายมันไม่ใช่เจ้าหรือไร ป๋ายอวี้เจิน!" 

          "หึหึ ฮ่าๆๆ ท่านมันคนโง่หลงเทียนชาง บุรุษที่โง่ที่สุดในเมืองซ่งก็คือท่าน!"


    นะนำตัวละคร



    หลงเทียนชาง

    บุตรชายคนโตของคหบดีใหญ่หลงเทียนมั่ง ตระกูลหลงเป็นตระกูลค้าขายที่เก่าแก่และร่ำรวยที่สุดในเมืองซ่ง ประกอบกิจการค้าขายแทบจะทุกประเภทในเมืองซ่ง มีอำนาจมาก บริจาคเงินให้ทางการและเมืองหลวง จนทำให้มีอิทธพลต่อเมืองซ่งและเมืองข้างเคียง 



    ป๋ายอวี้เจิน

    ลูกสาวคนโตของตระกูลป๋าย มีพี่ชาย 2 คน ชื่อ ป๋ายอวี้หลง และป๋ายอวี้ซาน  เป็นลูกของฮูหยินใหญ่ ที่เป็นเมียเอกของป๋ายซ่างเซินผู้เป็นคหบดีใหญ่ของเมืองซ่ง ครอบครองร้านค้าใหญ่น้อยในเมืองมากถึง  107 แห่ง ความร่ำรวยเป็นรองเพียงตระกูลหลงเท่านั้น



    ป๋ายม่านชิง

    น้องสาวต่างมารดาของป่ายอวี้เจิน มารดาของป๋ายม่านชิงเป็นน้องสาวแท้ๆ ของมารดาป๋ายอวี้เจิน ซึ่งเมื่อ 16 ปีก่อนมีเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้มารดาของป๋ายม่านชิงนั้นได้ตกเป็นภรรยาของป๋ายซ่างเซิน   


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น