รักร้ายๆ ของนายขาโหด

เรื่องนี้จบแล้ว และมี E-book ค่ะ กำลังจะลงกับเด็กดี รอกันหน่อยนะคะ

ชีวิตของสาวน้อยวาวาช่างแสนรันทด เพิ่งจะกลับมาเหยียบเมืองไทยเป็นคืนแรก ก็ดันเจอคนทะเลาะกันใหญ่โตซะแล้ว แถมยังคดีพลิกไปพลิกมา จนไม่รู้ว่าควรทำตัวเป็นนางเอก หรือเดินกลับบ้านไปนอนดี

แต่จู่ๆ กลับมีคนเดินทะเล่อทะล่าผ่าเข้ามากลางวง แถมยังเป็นฝรั่งด้วย 

Oh Nooo! ไม่นะ ถึงนายจะเป็นฝรั่งหัวทองแต่นายก็ต้องรู้จักดูสถานการณ์ซะบ้างซี่ เอาไงดี นางสาววาวา เพื่อภาพลักษณ์ที่ดีของไทยแลนด์แดนดราม่า คงต้องออกหน้าลุยเพื่อเซฟชีวิตนายฝรั่งนั่นซะแล้ว สู้เว้ย!
 

“เฮ้ย ฝรั่งนี่หว่า แม่ง มาเดินอะไรแถวนี้วะ!? เฮ้ ยู เก็ทเอ้า ดูยูว้อนท์ทูคิลบายมายส้น-ีน? ฮ่าๆๆ” 

หนึ่งในคนที่มาพร้อมผู้หญิงพูดแซวก่อนจะระเบิดหัวเราะร่า

ผัวะ!

ร่างของหมอนั่นถูกเท้าหนักๆ ของนายฝรั่งยันไปติดกับผนังแล้ว อย่างแรงด้วย เท้าหนักชะมัด!

“ส้น-ีน แบบนี้ใช่ไหม?”

“เฮ้ย มันพูดไทยได้ว่ะ!”

ใช่ ชัดด้วย = ='' 

เอาอีกแล้วคดีพลิกอีกแล้ว เพียงแค่พริบตานายหัวทองก็จัดการพวกนั้นซะเรียบคาเท้า 

“นี่มันถิ่นของฉัน หากไม่อยากตายก็ไสหัวไปซะ ไอ้พวกสวะเอ้ย!”

ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ แต่ๆๆๆ นายเล่นงานพวกนั้นจนหมอบไปหมดแล้วถึงค่อยพูดเตือนเรอะ ไม่ไหว อย่างนี้ขืนทะเล่อทะล่าออกไปอาจโดนสอยซะก่อนมีการพูดคุยแหง๋ม =_='' 

จากที่คิดจะเป็นนางเอกผู้ผดุงความยุติธรรม ตอนนี้นางสาววาวาได้แต่นั่งหัวหดตัวสั่นกึกๆ ภาวนาของอย่าให้อีตาขาใหญ่รู้ตัวเล๊ย ว่ายังมีคนแอบอยู่ตรงนี้อีกคน

ทั้งที่กำลังจะหนีพ้นตอนที่หมอนั่นไม่ทันมองแล้วเชียว โทรศัพท์มันดันดังขึ้นมาซะได้ นายนั่นหันขวับ แล้วเราก็สบตากัน

หล่อ หล่ออย่างฉกาจฉกรรจ์เลย แต่... ก็ไม่ตะลึงนานนักหรอก เพราะมันถึงจุดที่ต้องโกยอ้าวแล้วค่า เราสองคนวิ่งไล่กวดกัน ถึงหมอนั่นจะขายาว แต่แม่หนูวาวาน่ะฝีเท้าลมกรดไม่แพ้ใคร สุดท้ายก็เอาชีวิตรอดในคืนนั้นมาได้

หลังจากบอกกับตัวเองว่าจะไม่ไปในที่เสี่ยงโชคร้ายแบบนั้นอีก โรงเรียนใหม่ก็รออยู่ พี่ที่คอยแนะแนวก็ใจดี เล่าให้ฟังถึงความบาดหมางของบรรดาขาใหญ่ ซึ่งบังเอิ๊ญบังเอิญ บ้านของฉันอยู่ในละแวกนั้นพอดี และเมื่อคืนนี้ก็เป็นวันอุบาทว์ที่หากรักชีวิตก็ไม่ควรเดินออกจากบ้านในยามวิกาล

เอิ่ม... คุ้นๆ ไหม แต่ก็ช่างเถอะ ยังไงซะเรื่องมันก็จบไปแล้ว จากนี้นางสาววาวาจะทำตัวน่ารักเชื่อฟังคำสั่งของพี่แนะแนวทุกอย่างเลยค่ะ!

“เฮ้ย ไอ้เต้ย มีเด็กที่มาจากอังกฤษบ้างไหม?”

จู่ๆ ก็มีคนเดินเข้ามาในห้องร้องแล้วถามอย่างป่าเถื่อน 

แต่ เอ๊ะ ฉันก็มาจากอังกฤษนี่!? มีอะไรกันเหรอ ตื่นเต้นจัง คอยฟังต่อไป....

“เมื่อคืนมีคนเข้าไปยุ่มย่ามกับเวลาล่าเหยื่อของ ‘หมอนั่น’ เป็นเด็กผู้หญิง ยัยนั่นกด 999 บ้าง 991 119 บ้าง หวังแจ้งเหตุฉุกเฉินแต่คงยังไม่รู้ว่าที่นี่กดอะไร น่าจะเพิ่งมาเมืองไทยได้ไม่นาน หมอนั่นบอกว่าผมพองๆ หน่อยแสกข้าง ยาวประมาณไหล่ตรงปลายม้วนเข้า แม่งทรงเชี่ยไรของมันวะ แล้วก็ไม่ใส่แว่น จำได้แม่นเลยล่ะ เลยให้พวกเรามาพาเด็กใหม่ที่มาจากอังกฤษไปพบ หากมีมารายงานตัวเมื่อไหร่บอกด้วยแล้วกัน”

คุณพี่แนะแนวหันมามองฉัน 

ใช่แล้ว ฉัน ฉันคนนี้เองนี่ไง ฮือ... 
 

โธ่เอ๊ย หมอนั่นจะเจ้าคิดเจ้าแค้นไปถึงไหน มันไม่ดีต่อสุขภาพนะ แล้วนางสาววาวาที่อนาคตท่าจะร่อแร่ จะหาทางเอาตัวรอดยังไงดีล่ะแบบนี้....