สุดที่รัก ชุดนักเรียน

“ฉันก็ไม่ได้อยากจะโทรตามนายบ่อยๆประหนึ่งเป็นแม่ของนายนักหรอกนะวินเซนต์” วินเซนต์หยุดนิ่งเหลือบมองแสนแก้วด้วยสายตาเป็นประกายกร้าว ก่อนจะยิ้มมุมปากย่างสามขุมเข้าหาแสนแก้ว ร่างบางรีบถอยหลังโดยอัตโนมัติเมื่อร่างสูงโปร่งเข้ามาใกล้ก่อนจะหยุดเมื่อหลังของเธอชนกับโซฟาที่อยู่ใจกลางห้อง

                แสนแก้วใจหายวาบเมื่อวินเซนต์เบียดตัวโน้มหน้าเข้ามาใกล้จนปลายจมูกแทบจะชนกัน เธอแทบไม่กล้าหายใจในขณะที่ร่างสูงเจือกลิ่นเหล้านั่นเบนหน้าเข้าไปกระซิบข้างๆหูเธอ

                “แน่ใจนะว่าเป็นแม่...ไม่ใช่เมีย”

                “!!!!!”

                แสนแก้วชะงักนิ่งก่อนจะค่อยๆเงยหน้ามองเจ้าเด็กตัวแสบที่กำลังยิ้มกริ่มและผละตัวออกเดินออกไป เธอพูดอะไรไม่ออกเมื่อความโมโหมันจุกอกไปหมด ให้ตายเถอะ นี่เธอต้องรับมือกับเด็กผีแบบนี้จริงๆเหรอเนี่ย!!!