คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : คลั่ง 6
พี่ก้องยืนจ้องผมแล้วก็อมยิ้มจนผมอดหน้าแดงไม่ได้
แล้วก็เอามือเกาหัว ยืนบิดเล็กน้อย
แล้วผมก็ต้องรีบทักพี่ก้องก่อน
“หวัดดีครับพี่ก้อง”
“หวัดดีแสตมป์ เอ่อ..........นี่ชุดอยู่บ้านนายหรอ” พี่ก้องถาม
“พี่ก้องอย่าแซวผมสิครับ อันเนี๊ยชุดนอน คือผมเพิ่งตื่น”
“อ่อ ชุดนอนนายน่ารักดีนะ ประหยัดดี ฮ่า ฮ่า ฮ่า” พี่ก้องยังไม่เลิกแซว
ผมงี้อายมากๆ อ่ะ “ว่าแต่พี่ก้องมาหาผมแต่เช้ามีอะไรหรอครับ”
“นี่เช้าหรอ นี่มันจะ 10 โมงแล้วนะ ไม่เช้าหรอก
แล้ววันนี้พี่ก็ว่างก็เลยแวะมาหานายซื้อของกินมาให้นายด้วย”
พี่ก้องบอกพร้อมกับยกถุงของกินให้ดู
ผมยิ้มกว้าง “กำลังหิวพอดี” *ผมนึกใจ*
“แล้วนี่นายจะยืนยิ้มอยู่อย่างนี้ไม่เชิญพี่เข้าบ้านหน่อยหรอ
พี่หนักจะแย่อยู่แล้วนะ” พี่ก้องบอก
“อ้อ ใช่สิ ขอโทษทีครับพี่ มาครับผมช่วยถือ”
ผมเชิญพี่ก้องเข้าบ้านพร้อมกับช่วยถือของ
“เดี๋ยวพี่ก้องนั่งรอก่อนนะครับ ขอเวลาผมไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่เอาของไปเก็บในครัวให้ ครัวอยู่ตรงไหนหรอ”
“ไม่เป็นไรครับพี่ เดี๋ยวผมไปเก็บเองก็ได้ครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่าพี่เก็บให้นายไปอาบน้ำเถอะ”
“อ่อ ได้ครับ ครัวอยู่ด้านโน้นครับ เดี๋ยวผมจะรีบลงมานะครับ”
ผมพูดจบ ก็รีบขึ้นไปบนห้อง เพื่ออาบน้ำ แต่ในใจก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไมพี่ก้อง
ถึงมาหาผม และซื้อของมาให้ผมกินอีก มันยังไงกันแน่นะ
แต่ถ้าถามว่าผมดีใจไหม ตอบเลยว่ามาก ฮ่า ฮ่า ฮ่า ดีใจเวอร์อ่ะ
แต่ผมคนเก็บอาการเก่งไง ไม่แสดงออกเยอะกลัวพี่ก้องจะรู้ตัว
/
/
/
/
/
/
ผมอาบน้ำเสร็จก็ลงมาที่โต๊ะอาหารตอนนี้เต็มไปด้วยของกินเต็มโต๊ะ
ผมรีบมองหาพี่ก้องแต่ไม่เห็นคิดว่าคงอยู่ในครัว
ก็เลยหยิบแฮมใส่ปาก 1 ชิ้น “อืม อร่อย”เดินเคี้ยวไปดูดนิ้วไปเหมือนเด็ก
ผมเดินเข้ามาหาพี่ก้องในครัว เห็นพี่ก้องกำลังล้างจาน
ล้างแก้ว ที่ผมแช่ทิ้งไว้
“พี่ก้องทำอะไรครับ”
“ก็ล้างจานให้นายน่ะสิ ครัวนายเลอะเทอะมากเลยนะ”
พี่ก้องบอกแล้วก็อมยิ้ม ผมรู้สึกละอายใจขึ้นมาทันทีอ่ะ
“เดี๋ยวผมทำเองก็ได้ครับ พอดีเมื่อคืนผมกลับมาไม่ได้เข้าครัวเลยไม่ได้ล้าง”
“ไม่เป็นไรหรอกน่าปกติอยู่บ้านพี่ก็ทำ พี่ว่าถ้านายไม่ค่อยมีเวลาทำนายคงต้องหาใครสักคนมาช่วยดูแลบ้านให้นายแล้วล่ะ ” พี่ก้องบอกแล้วก็ก้มหน้าก้มตาล้างจานต่อ
“ผมก็อยากหานะ แต่ผมว่าหายากอ่ะ
ใครที่จะมาเข้าใจอาชีพอย่างเรา เวลาก็ไม่ค่อยมี
ผมว่ายิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรอีก” ผมบอกทำหน้าเศร้าๆ
“ขนาดพี่ก้องหล่อ กว่าผมตั้งเยอะ สาวๆ ก็ติดตรึม
พี่ก้องก็ยังไม่มีเลย เอ๊ะ หรือว่าแอบไว้ที่ไหนหรือเปล่าครับ”
ผมแกล้งแซวแล้วก็เอามือจิ้มไหล่พี่ก้องแบบลืมตัว
พี่ก้องหันมามองหน้าผมแล้วก็มือผมที่จิ้มไหล่พี่ก้องอยู่
ผมเลยต้องรีบเอามือลง แล้วก็ยิ้มให้แก้เขิน
พี่ก้องยิ้มแล้วก็ยื่นหน้ามาใกล้ๆผม
“นี่นายคิดว่าพี่ซ่อนสาวไว้จริงๆหรอ”
ผมตกใจยืนตัวแข็งทื่อ เพราะหน้าพี่ก้องเกือบจะชนหน้าผม
“แฮะ แฮะ ผมแซวเล่นอ่ะครับ ขำๆ พี่ก้องไม่ขำหรอ”
“ถ้าพี่จะหาแฟนสักคนจริง พี่คง..........
/
/
/
/
/
คงอยากได้นิสัยคล้ายๆ แสตมป์แหละ”
พอพี่ก้องพูดจบก็ส่งยิ้มหวานมาให้ผม
รอยยิ้มพี่ก้อง หวาน หวานมาก หวานมากมาก
ผมถึงกับช๊อก อ้าปากหวอ
ใจเต้นตุบ ตุบ ตุบ ตุบ
เหมือนจะกระเด้งออกมาข้างนอก
พร้อมกับเสียงที่ดังอยู่ในหัวของผม
/
/
/
/
/
“ถ้าพี่จะหาแฟนสักคนจริง พี่คง อยากได้นิสัยคล้ายๆ แสตมป์แหละ”
“ถ้าพี่จะหาแฟนสักคนจริง พี่คง อยากได้นิสัยคล้ายๆ แสตมป์แหละ”
“ถ้าพี่จะหาแฟนสักคนจริง พี่คง อยากได้นิสัยคล้ายๆ แสตมป์แหละ”
“ถ้าพี่จะหาแฟนสักคนจริง พี่คง อยากได้นิสัยคล้ายๆ แสตมป์แหละ”
/
/
“แสตมป์ แสตมป์ เป็นอะไรหรือป่าว”
พี่ก้องเขย่าตัวผม
“ครับ ครับ พี่ก้อง เมื่อกี้พี่พูดว่าอะไรนะครับ” ตอนนี้สมองผมคงเสียไปแล้วอ่ะ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” แล้วพี่ก้องก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ไม่มีอะไรหรอก พี่แหย่เล่น แต่ถ้านายไม่ได้ยินก็ดีแล้วล่ะ”
พี่ก้องบอกพร้อมกับเดินออกจากครัวไปที่โต๊ะอาหาร
ส่วนผม ก็ยังยืนนิ่งอยู่ ทำไมผมจะไม่ได้ยินล่ะครับ
ผมได้ยินเต็มสองหู ผมถึงได้ช๊อกอยู่นี่ไง
“แสตมป์ ไม่กินข้าวหรอ ไหนบอกหิว” เสียงพี่ก้องตะโกนมาจากที่โต๊ะ
“กินครับพี่ กินครับ” ผมรีบตอบก่อนจะเดินไปที่โต๊ะ
“พี่ก้องซื้อของมาเพียบเลยนะครับ ผมเกรงใจจัง”
“ไม่ต้องเกรงใจพี่หรอก ถือซะว่าเลี้ยงน้อง”
“งั้นผมไม่เกรงใจแล้วนะครับ” พูดจบผมก็รีบซัดอาหารบนโต๊ะ
เพราะว่าผมหิวมาก หิวตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
“ช้าๆ ก็ได้ พี่ไม่แย่งนายหรอก” พี่ก้องบอก
ผมลืมตัวอีกแล้ว นี่ผมกินจนลืมว่าคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าผมคือพี่ก้อง
ผมลืมรักษาภาพพจน์เลย ผมเลยเงยหน้ามองพี่ก้องยิ้มแหยๆ เหมือนเดิม
“ขอโทษครับ พอดีผมหิวมาก”
“5555” แล้วพี่ก้องก็หัวเราะดังลั่น
ผมงง พี่ก้องหัวเราะที่ผมบอกว่าผมหิวมากหรอ
“แสตมป์เอาหน้ามาใกล้ๆพี่หน่อย” พี่ก้องบอก
ผมงงหนักกว่าเดิม “มีอะไรหรอครับ” ผมถาม
“เอาน่ายื่นมาใกล้ๆ” พี่ก้องบอก
ผมก็ทำตามอย่างว่าง่าย ยื่นหน้าไปหาพี่ก้อง
พี่ก้องสบตาผมนิดนึง ยิ้มมุมปาก
แล้วก็ค่อยๆ ยื่นมือมาใกล้ผม ผมนิ่ง ไม่กระพริบตา
มือพี่ก้องก็มาแตะ ที่มุมปากผม
“นายนี่กินเหมือนเด็กนะ กินยังไงข้าวติดปากเลย ฮ่า ฮ่า” แล้วพี่ก้องก็หัวเราะออกมาอีก
มันทำให้ผมเขินหนักกว่าเก่าอีก ทำไมนะ
ทำไมเวลาผมอยู่ต่อหน้าพี่ก้อง ผมต้องทำตัวโก๊ะ ตลอดเลยก็ไม่รู้
/
/
/
/
หลังจากกินข้าวเสร็จ
/
/
ผมและพี่ก้องก็มานั่งคุยกัน คุยกันสักพัก
ก็หา ดีวีดีมานั่งดู ผมกับพี่ก้องนั่งดูดีวีดีกันทั้งวัน
วันนี้มันเป็นวันหยุดแห่งความสุขจริงๆ ผมดีใจมากที่พี่ก้องมาหาผม
ผมดีใจที่วันนี้ผมได้อยู่กับพี่ก้องทั้งวัน ทั้งๆที่เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน
แต่ทำไมผมรู้สึกดีแบบนี้ล่ะ รู้สึกดีมาก และไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน
“แสตมป์ แสตมป์” พี่ก้องปลุกผม
ผมรู้สึกตัวแต่ยังลืมตาไม่ขึ้น
รู้สึกว่าจมูกตัวเองไปสัมผัสกับกลิ่นหอมๆ จึงลืมตาขึ้นมาดู
ก็ต้องกระเด้งตัวเองขึ้นมา คือ....ผมนอนซบไหล่พี่ก้อง
แล้วหน้าผมก็แดงขึ้นมาทันที แล้วก็ถามพี่ก้องแก้เก้อไป
“นี่ผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”
“ก็หลับไปตั้งแต่หนังได้ต้นเรื่อง ตอนนี้หนังจบแล้ว
“พี่ปลุกนายก็เพราะว่าพี่จะบอกว่า พี่จะกลับแล้วนะ”
“ขอโทษครับพี่ก้อง” ผมบอก
“ขอโทษเรื่อง?”
“ก็เรื่องที่ผมเผลอนอนซบไหล่พี่ไงครับ พี่คงเมื่อยน่าดู”
“ไม่หรอก นายเอาหัวซบไม่ได้เอาตัวซบซะหน่อยไม่หนักหรอก”
“พี่กลับก่อนนะ”
“เดี๋ยวผมเดินไปส่งครับ” แล้วผมก็เดินมาส่งพี่ก้องที่หน้าบ้าน
พี่ก้องกำลังจะเดินออกไปที่รถ
“พี่ก้องครับ” ผมเรียกพี่ก้องไว้
“ว่างาย”
“เอิ่ม คือ ว่า....” ผมตะกุกตะกัก
“หืม มีอะไรหรือเปล่า”
“คือ............. พรุ่งนี้เจอกันนะครับ”
พี่ก้องไม่พูดอะไร ได้แต่ส่งยิ้มหวานมาให้ผมแค่นั้น
พอพี่ก้องขับรถออกไป ผมรีบวิ่งเข้าบ้านแล้วก็กระโดด ดีใจแบบลืมตัว
เยสสสสสสสสส พี่ก้องน่ารักมากๆๆ
“แสตมป์เมื่อกี้นายจะบอกว่าวันหลังให้พี่ก้องมาใหม่ใช่ไหม
ทำไมไม่พูดออกไปห๊ะ เจ้าโง่เอ๊ย” ผมบ่นตัวเองแล้วก็เอามือเขกหัวตัวเองไป 1 ที
ความคิดเห็น