คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คลั่ง 3
ระหว่างที่ผมยืนหน้าเอ๋อเหร๋ออยู่
พี่ก้องก็ขับรถมาจอดข้างหน้าผม บีบแตรดังลั่น
ผมสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะมองเข้าไปในรถ
พี่ก้องเปิดกระจกถาม “ตกลงจะไม่ไปหรอ? แต่...กระเป๋านายอยู่บนรถพี่แล้วนะ”
“ไปครับพี่ไปครับ” ผมไม่รู้จะทำยังไงดี เลยต้องตอบตกลงก่อนจะวิ่งไปขึ้นไป
พอขึ้นมาบนรถเท่านั้นแหละ โอโห รถพี่ก้อง กลิ่นหอมมาก
รถพี่ก้องดูสะอาดกว่ารถผมเยอะอ่ะ
ไม่แปลกเลยที่ใครๆ ก็เรียกพี่ก้องว่าคุณชาย ภายในรถดูเนี๊ยบ
คือเจ้าของรถเนี๊ยบยังไง รถก็เนี๊ยบยังไงยังงั้นเลย
“โหพี่ก้องครับ รถพี่ดูสะอาดมาก” ผมเอ่ยขึ้น
“แน่นอนสิ พี่เป็นคนรักรถมาก พี่จะไม่ให้มีเศษขยะหรือกลิ่นอาหารในรถเลย” พี่ก้องบอก
“โห ผิดกับรถผมเลย คือผมชอบกินอาหารในรถ
แล้วพอมีอะไรก็ทิ้งไว้ในเนี่ยแหละครับ 555 จะสะอาดก็ตอนล้างรถ”
“จริงหรอ แล้วนี่นายหิวหรือเปล่าซื้ออะไรกินไหม กินในรถพี่ได้นะ”
“อ้าวไหนพี่บอกไม่ชอบให้มีกลิ่นอาหารในรถไงล่ะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวค่อยเอาสเปรย์ฉีดเอากลิ่นก็หายแล้ว”
“จริงหรอครับ” ผมถามย้ำ
“อืม” พี่ก้องพยักหน้า
“ว่าแต่ บ้านนายอยู่แถวไหนนะบอกทางพี่ด้วยละกัน”
“ได้เลยครับ”
“ว่าแต่จะแวะซื้ออะไรกินบอกพี่นะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับผมแหย่พี่ก้องเล่น เดี๋ยวผมกลับไปต้มมาม่ากินที่บ้าน”
“อ้อ ชอบกินอาหารญี่ปุ่นก็ไม่บอก” พี่ก้องแซวผม
แล้วเราทั้งคู่ก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน ผมและพี่ก้องคุยกันมาตลอดทาง
ทำให้เราสองคน สนิทกันมากขึ้น
แต่ตลอดเวลาที่คุยกันผมก็ไม่กล้าที่จะสบตาพี่ก้องซักเท่าไหร่
ผมก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันนะว่าผมเป็นอะไร
/
/
/
/
/
ในที่สุดก็ถึงบ้านผม
พี่ก้องเดินมาส่งผมที่ประตู
“ขอบคุณมากนะครับที่มาส่ง” ผมบอก
พี่ก้องยืนยิ้ม “เออ พี่ก้องยังไม่กลับหรอครับ”
“เดี๋ยวให้นายเข้าบ้านไปก่อน แล้วพี่ค่อยกลับ”
“ห๊ะ ? อะไรนะครับ” ผมถาม
“คือพี่อยากให้นายเข้าบ้านไปก่อน”
“อ่อครับ” ผมพยักหน้ายิ้มแห้งๆ ก่อนหันไปจะไขประตูบ้านแต่
ผมล้วงกระเป๋าถือของผม กระเป๋ากางเกง ล้วงหมดแล้ว
/
/
/
/
/
ผมลืมกุญแจบ้าน ปัญหาใหญ่ของผมและ
/
/
/
ผมหันมาหาพี่ก้องที่ยืนกอดอกส่งยิ้มหวานๆให้ผมอยู่
“คือ ผม...... ลืมกุญแจบ้านไว้ในรถอ่ะครับ แฮะ แฮะ” ผมบอกเสียงอ่อยๆ
แต่ในใจนึก พี่ก้องนี่เหมือนรู้เลยแฮะ ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้
พี่ก้องยิ้มหวานมาก “งั้นเราจะเอาไงต่อ” พี่ก้องถาม
“พี่ก้อง ช่วยไปส่งผมปากซอยก็ได้ครับเดี๋ยวผมกลับไปเอาเอง”
“นายจะกลับไปเอากุญแจ นี่มันกี่โมงแล้ว เอางี้” พี่ก้องบอกแล้วทำท่าคิด
“คืนนี้ไปนอนบ้านพี่ก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้ก็ไปพร้อมพี่แล้วก็เรียกช่างมาซ่อมรถด้วย”
“นอนบ้านพี่ก้อง” ผมถามเสียงดัง
“อืม ก็ใช่น่ะสิ หรือว่านายมีไอเดียดีกว่านี้”
ผมยืนคิดแปปนึง แล้วก็มองหน้าพี่ก้อง ยิ้มแหยๆ ส่ายหัวหน่อยๆ
“ไม่มีครับ”
“นั่นไง งั้นก็ไปนอนบ้านพี่ ไม่เป็นไรหรอกพี่อยู่คนเดียว”
“แต่ผมเกรงใจนี่ครับ”
“เกรงจงเกรงใจอะไรกันไปๆ ไปขึ้นรถ กว่าถึงบ้านพี่เดี๋ยวจะดึกไปกว่านี้”
พี่ก้องพูดจบก็เดินมาจับแขนผมไปที่รถแล้วเปิดประตูรถให้ผมอีกตังหาก
“เฮ้ย นี่มันจะเกินไปแล้วนะ ทำไมพี่ต้องทำดีกับผมขนาดนี้ด้วยเนี่ย”
*ผมคิดในใจ* แล้วแอบมองหน้าพี่ก้องแว๊บนึง
แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้พี่ก้องหันมาพอดี พร้อมกับส่งยิ้มหวานทำร้ายผมอีกแล้ว
ผมรีบหันกลับออกไปมองที่ข้างทางทันที
ตอนนี้ในใจผมมันมีอาการบางอย่างแปลกๆ กำลังเกิดขึ้นไม่นะ
ล้อผมเล่นอยู่หรือเปล่าเนี่ย
ผมเริ่มสับสนตัวเองแล้วล่ะ ตกลงมันยังไงกันแน่
ขากลับมาบ้านพี่ก้อง ผมก็เผลอหลับไป
สะดุ้งตื่นมาอีกทีก็ได้ยินเสียงพี่ก้องดังอยู่ข้างๆหู
“ถึงแล้ววววววววว ครับ” ผมสะดุ้งตื่นทันที
กระเด้งตัวออกมาจากนอกรถ หน้าตาเหว๋อ
เพราะพี่ก้องมากระซิบข้างหูผมทำเสียงน่ากลัวๆ แกล้งผม
“โหพี่ก้องครับ เล่นอะไรครับเนี่ยผมตกใจหมดเลย”
“ฮ่า ฮ่า นายกลัวผีหรอ” พี่ก้องถาม แต่ก็ยังไม่เลิกขำ
“ผมกลัวจริงๆนะครับเนี่ย” ผมบอกเสียงอ่อยๆ
“โอ๋ๆ พี่ขอโทษนะ อย่าโกรธนะ” พี่ก้องพูดพลางเอามือมาโอบไหล่ผมแล้วตบเบาๆ
พร้อมกับถือกระเป๋ามาให้ผมด้วย
“นายเดินเข้าไปก่อนนะ ไขกุญแจบ้านด้วย เดี๋ยวพี่เอาของที่รถแปป”
พี่ก้องบอกพร้อมยื่น กุญแจบ้านให้ผม
“งั้นเดี๋ยวผมถือกระเป๋าของผมเองก็ได้ครับ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ถือให้ นายเข้าไปเถอะ” พี่ก้องบอก
ส่วนผมก็ว่าง่ายซะด้วย เดินเข้าไปไขกุญแจบ้านอย่าง งงๆ
พอเข้ามาถึงในบ้านพี่ก้อง เปิดไฟในบ้าน
ผมก็ต้องอ้าปากค้าง ในบ้านพี่ก้องสวยมาก ดูสะอาดสะอ้านไม่ต่างจากรถเลย
แม้จะตกแต่งดูเรียบง่าย ไม่ได้ดูหรูหรา เหมือนกับมาดของพี่ก้อง
แต่มันก็ทำให้ผมอ้าปากค้างได้ ของทุกอย่างวางอย่างเป็นระเบียบ
กีต้าร์ ถูกจัดวางไว้ข้างโซฟา มีตู้แอมป์ มีอุปกรณ์พร้อมที่จะเล่นได้ตลอดเวลา
หนังสือที่ชั้นก็ถูกจัดไว้เป็นหมวดหมู่อย่างดี
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าบ้านหนุ่มโสด จะจัดได้เป็นระเบียบเรียบร้อยมาก
ผิดกับบ้านผมมากอ่ะ รกเกิ๊น ผมเห็นนี่อายเลย
“ยืนงง อะไร” พี่ก้องเดินมาจากด้านหลังแล้วเอามือตบบ่าผมอีกที
“อ่อ ผมแค่อึ้งอยู่ครับ”
“อึ้ง อึ้งอะไรหรอ”
“ก็บ้านพี่เป็นระเบียบซะขนาดนี้ ผมเห็นแล้วอายเลย”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า บ้านนายรกมากหรอ”
“ก็นิดหน่อยอ่ะครับ”
“ไว้วันหลัง พี่ไปช่วยเก็บบ้านนนายให้ก็ได้”
พี่ก้องพูดจบก็เดินเอาของไปวางที่โซฟา โดยไม่รอฟังผมพูดต่อเลย
“ห๊ะ อะไรนะครับ”
ผมกะจะเดินมาถามต่อ
“เดี๋ยวนายขึ้นไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้านะ ห้องน้ำก็อาบในห้องพี่แหละ
เพราะมีของครบหมด เอาชุดพี่ใส่ก่อน ตัวเราพอๆกัน” พูดจบ พี่ก้องหายขึ้นไปข้างบน
กลับลงมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัว และ เสื้อผ้า
ผมรับของทั้งหมดมาแบบงงๆ แล้วก็ทำตามที่พี่ก้องบอกอย่างว่าง่าย
ผมเข้าไปอาบน้ำในห้องพี่ก้อง นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นห้องนอนของพี่ก้อง
นี่หรอห้องนอนของคุณชาย แล้วผมก็อดไม่ได้ที่จะทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มๆ
และก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไมพี่ก้องถึงดีกับผมอย่างนี้
จริงๆแล้วพี่ก้องน่ารักมากเลยนะเนี่ย แสนดี อบอุ่น อยู่ด้วยแล้วรู้สึกมีความสุข
เฮ้ย นี่ผมเป็นอะไรของผมเนี่ย ผมดึงตัวเองกลับมาอีกครั้ง รีบลุกจากเตียงพี่ก้อง
แล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำทันที
/
/
/
/
/
กลับลงมาอีกทีก็ได้กลิ่น หอมของมาม่าลอยมาแต่ไกล
“มากินมาม่าก่อน พี่รู้นายหิว”
“นี่พี่ก้องทำให้ผมหรอครับ”
“ใช่น่ะสิ พี่แอบได้ยินเสียงท้องนายร้องด้วยนะ”
“อ่า จริงหรอครับพี่ อายจัง” ผมพูดได้แค่นั้นแล้วก็ต้องตกใจ
เมื่อเห็นมาม่าในชาม ที่เต็มไปด้วยผัก เนื้อหมู ไข่ และลูกชิ้น
“นี่มันมาม่าจริงๆหรอครับพี่ก้อง”
“ก็ใช่น่ะสิ”
“ทำไมเครื่องเยอะจังครับ”
“อ้าวนายไม่ชอบหรอ”
“ชอบสิครับ คือปกติผมใส่แต่ไข่ไง ไม่เคยใส่เครื่องขนาดนี้”
“ถ้าจะกินมาม่าให้ได้ประโยชน์ก็ต้องใส่ผักใส่เนื้อสัตว์ไปด้วย
กินแค่มาม่ากับไข่ไม่ได้หรอกนะ คุณค่าทางอาหารแทบไม่มี”
พี่ก้องอธิบายมาซะยาวเลย พี่ก้องนี่รักสุขภาพจริงๆ
“แล้วพี่ก้องไม่กินหรอครับ”
“ไม่หรอกนายกินเถอะ พี่ไม่ค่อยหิว เดี๋ยวพี่ก่อนนะนายก็กินไปก่อนเลย
หรือถ้าอยากได้อะไรเพิ่มก็ไปหยิบได้เลยในครัว” พี่ก้องพูดจบก็เดินขึ้นบ้านไป
ส่วนผมก็ไม่สนใจและตอนนี้หิวมาก รีบซัดมาม่าในชามอย่างไว
พี่ก้องหายไปสักพักก็กลับลงมา
และมันก็ทำให้ผมนิ่งไปอีกครั้ง ขนาดพี่ก้องเพิ่งอาบน้ำเสร็จ
ใบหน้าไร้เมคอัพที่ผมได้เห็น คือ ดูดีมากอ่ะ
ตอนนี้ใจผมเต้นแรงมากทำอะไรไม่ถูก
“แสตมป์ แสตมป์”
“คะ ครับ”
“เป็นอะไรหรือป่าว”
“ป่าวครับ”
“แล้วนี่กินอิ่มแล้วหรอ”
“อิ่มแล้วครับ หมดเกลี้ยงเลย”
“ดีมาก แบบนี้คนทำค่อยชื่นใจหน่อย”
“เดี๋ยวนาย ขึ้นไปนอนอีกห้องนึงพี่เตรียมที่นอนไว้ให้แล้ว”
“นอนคนเดียวหรอครับ” ผมถาม
“ใช่น่ะสิ หรือนายอยากจะนอนกับพี่”
“คือผมไม่กล้านอนคนเดียวเวลาอยู่แปลกที่อ่ะครับ”
พี่ก้องทำหน้าขำๆ “นี่นายกลัวผีจริงๆสินะ ฮ่า ฮ่า”
“อย่าขำนะครับมันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกคือนอกจากที่บ้าน
ถ้าไปที่อื่นผมต้องมีคนนอนด้วยอ่ะครับไม่งั้นนอนไม่หลับ” ผมอธิบาย
พี่ก้องพยักหน้าเข้าใจ “งั้นเอางี้ นายไปนอนกับพี่ที่ห้องก็ได้”
“จริงนะครับ เย้” ผมลืมตัวดีใจออกมาเสียงดังเหมือนเด็กๆ
พี่ก้องเห็นผมทำท่าแบบนั้นก็ขำ
แล้วก็เดินหายไปในครัว ออกมาพร้อมกับนม 2 แก้ว
“ดื่มนมก่อนนอนด้วย” พี่ก้องพูดพร้อมยื่นนมมาให้ผม
ผมรับแก้วนมมาดื่ม แล้วก็มองพี่ก้องที่ดื่มนมอยู่เหมือนกัน
พี่ก้องนี่เป็นคนที่รักสุขภาพมากจริงๆ ส่วนผม นมน่ะหรอ
ก่อนนอนผมแทบไม่เคยดื่มเลยจริงๆนะ เห้อช่างแตกต่างกันจริงๆ
หลังจากดื่มนมเสร็จ พี่ก้องก็ไปขนผ้าห่มกับหมอนที่อยู่อีกห้องมาให้ผม
“เดี๋ยวนายนอนฝั่งนี้นะ แล้วพี่จะนอนฝั่งนี้” พี่ก้องบอก
ส่วนผมก็ทิ้งตัวนอน ทำเหมือนที่นอนตัวเองเลย
“รีบนอนนะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า” พี่ก้องบอกก่อนจะปิดไฟแล้วทิ้งตัวลงนอนบ้าง
/
/
/
“พี่ก้องครับ” ผมเรียก
“ว่าไง”
“ขอบคุณมากนะครับ สำหรับวันนี้ ผมรบกวนพี่มากเลย”
พี่ก้องเงียบไปแปปนึง
“ไม่เป็นไรหรอก พี่เต็มใจ”
พี่เต็มใจหรอ แล้วผมก็อดยิ้มในความมืดไม่ได้ รู้สึกดีจัง
“ฝันดีนะครับพี่”
“นายก็เหมือนกันฝันดีนะ”
ความคิดเห็น