คลั่ง KongTamp (มนต์รักเดอะว๊อย)

ลำดับตอนที่ #17 : คลั่ง 17

เช้าวันต่อมา

ผมงัวเงียลืมตาตื่นขึ้นมาบนที่นอนของพี่ก้อง รู้สึกเหมือนมีวัตถุบางอย่างวางอยู่บนตัวผม ผมเหลือบไปดู ก่อนจะฉีกยิ้มออก พี่ก้องกำลังนอนกอดผมอยู่ ผมค่อยๆ เอาหน้าไปใกล้ๆ พี่ก้องที่กำลังหลับไม่รู้เรื่องอยู่ ผมยื่นมือไปวางบนใบหน้าของพี่ก้อง ก่อนจะมองสำรวจพิจารณา ใบหน้าพี่ก้อง โห ผู้ชายอะไรเนี่ยทำไมหล่อจัง จมูก ปาก ตา ทุกอย่างเข้ารูปไปหมด หล่อโดยไม่ต้องพึ่งมีดหมอเลย ผมนอนมองหน้าพี่ก้องอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานาน แค่นอนมองเฉยๆ ก็เคลิ้มแล้วเนี่ยยยยย ผมรู้สึกดีที่ตื่นเช้าแล้วมีคนที่รักนอนอยู่ใกล้ๆๆ  แล้วผมก็ค่อยๆ เอา มือไปบีบจมูกพี่ก้องด้วยความหมั่นเขี้ยว โอ๊ะ ผมทำตาโต เมื่อพี่ก้องมีปฏิกิริยา หลังจากที่ผมบีบจมูกของพี่เค้า พี่ก้องลืมตามองหน้าผม

“ทำอะไรเนี่ย แกล้งคนหลับหรอ?” พี่ก้องถามทั้งๆ ที่งัวเงียอยู่

“ก็หลับซะน่ารักแบบนี้ผมอดใจไม่ไหวหรอกครับที่จะแกล้ง” ผมบอกยิ้มๆ

พี่ก้องค่อยๆ ยิ้มออกมา 

“งั้นถ้าคนที่พึ่งตื่นอยากจะแกล้งกลับได้ไหมครับ” พี่ก้องถาม

“แกล้งกลับยังไงหรอครับ” ผมถาม พร้อมกับแกล้งทำหน้างง ยื่นหน้าไปหาพี่ก้องทำปากจู๋ๆ ใส่

“ก็แกล้งแบบนี้ไงครับ” พี่ก้องบอกพร้อมกับยื่นมือที่กอดผมอยู่ เอานิ้วมาดีดหน้าผากผมแทน

“โอ๊ย เจ็บนะครับเนี่ย” ผมบอกพร้อมกับเอามือมาจับที่หน้าผาก แล้วมองพี่ก้องแบบเคืองๆ หยิบหมอนฟาดไปที่หน้าพี่ก้องเบาๆ 

“โอ้โห เดี๋ยวนี้มีตอบโต้นะครับ” พี่ก้องพูดก่อนจะลุกขึ้นมาแล้วก็เอาหมอนตีผมกลับ เช้านี้สงครามหมอนได้เกิดขึ้นแล้ว

เราเอาหมอนฟาดกันไปมาอย่างสนุก แล้วจู่ๆ พี่ก้องก็เลิกเอาหมอนตีผม แต่กลับกัน พี่ก้องจับตัวผมแล้วผลักให้นอนลงบนที่นอน แล้วพี่ก้องก็ขึ้นมาคร่อมอยู่บนตัวผม แล้วค่อยๆ ก้มหน้าเข้ามาหาผม ผมตกใจมาก ใจเต้นรัวววววว  

“พี่ก้องต้องไปถ่ายละครแต่เช้านี่ครับ” ผมบอกทันทีเมื่อเห็นพี่ก้องกำลังจะก้มลงมาจูบผม 

พี่ก้อง ยักคิ้วเล็กน้อย แล้วก็ทำเป็นไม่สนใจ สุดท้ายก็ก้มหน้าลงมาจนเกือบจะชนกับหน้าผม ผมทำตาโต พี่ก้อง ยิ้มกว้าง 

ก่อนจะก้มลงมาเอาจมูกของพี่เค้ามาถูกับจมูกของผม แล้วก็กระซิบข้างหูผม 

“พี่รู้แล้วครับว่าวันนี้มีงาน ค่ำๆ เจอกันนะครับ” พี่ก้องพูดจบก็ลุกขึ้นจากตัวผมแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป 

“เฮ้อ ตกใจแทบแย่ ว่าแต่ว่านะแฟนใครเนี่ยน่ารักที่สุดเลย” ผมพูดไปยิ้มไปเหมือนคนบ้า แล้วก็หยิบหมอนที่พี่ก้องหนุนขึ้นมากอดฟัดไปมาอยู่บนที่นอนไปมาอย่างมีความสุข วันนี้ตอนเช้าผมว่า’มีงานอีกทีก็บ่าย ผมเลยไม่รีบงั้นขอนอนต่ออีกสักหน่อยแล้วกัน ผมบอกกับตัวเอง ก่อนจะหลับไปอีกครั้ง ตื่นขึ้นมาอีกที ก็เกือบจะสิบเอ็ดโมงเข้าไปแล้ว ผมลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจเล็กน้อย 

“อ้าวเห้ย แย่แล้ว นี่มันบ้านพี่ก้องนี่แล้วจะเอาเสื้อผ้าที่ไหนใส่ไปทำงานล่ะ” ผมนึกขึ้นได้ มองนาฬิกาแล้วถึงกับต้องเอามือกุมขมับเพราะถ้ากลับไปเอาที่บ้านก็คงไม่ทัน 

 “เอาวะ อาบน้ำก่อนแล้วกันเดี๋ยวค่อยว่ากัน ผมรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำ พออาบน้ำเสร็จก็มาเปิดตู้เสื้อผ้าพี่ก้องกะจะมาหาเสื้อผ้าพี่ก้องเนี่ยแหละใส่ไป แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นชุดเมื่อวานของผมแขวนอยู่ในตู้ 

“มาได้ไงก็เมื่อวานผมเปียกฝนจนเปียกไปทั้งตัวนะ” ผมสงสัย ก่อนจะหยิบเสื้ออกมาดูก็มีโน๊ตเล็กๆ แปะไว้อยู่ 

---- เมื่อคืนตอนที่นายขึ้นมานอนแล้ว พี่เอาเสื้อผ้านายซักแล้วก็รีดให้เรียบร้อยแล้วนะครับ ใส่ได้ไม่เหม้นแน่นอน ลองดมดูสิ---- พี่ก้อง J

ผมอ่านโน๊ตจบก็ยิ้มแก้มปริเลย แล้วก็เชื่อฟังพี่ก้องมาก ผมหยิบเสื้อขึ้นมาดม 5555 หอมจริงๆนะเนี่ย คือพี่ก้องดีกับผมมากไปแล้วนะ แบบนี้ผมคงต้องรักพี่เค้าให้มากๆ เป็นการตอบแทนแล้วล่ะ ผมได้แต่นึกในใจแล้วก็หัวเราะออกมาเหมือนคนบ้า

หลังจากที่ผมกำลังแต่งตัวรู้สึกเหมือนมีบางอย่างอยู่ในกระเป๋าเสื้อ ผมจึงหยิบขึ้นมาดู เป็นกุญแจบ้าน มีพวงกุญแจรูปกีต้าร์เล็กๆ ห้อยอยู่ด้วย ที่สำคัญมีโน๊ตของพี่ก้องอีกแล้ว

---- นี่คือกุญแจบ้านพี่นะ พี่ปั๊มไว้ให้นายดอกนึงด้วย เย็นนี้มารอพี่ที่บ้านนะครับ----

อ่านโน๊ตจบ ผมก็หยิบกุญแจขึ้นมาดู ผมลืมไปเลยจริงๆ นะว่านี่บ้านพี่ก้อง ผมลืมไปด้วยว่าถ้าผมออกไปทำงานแล้วจะปิดบ้านยังไง พี่ก้องเป็นคนที่รอบครอบจริงๆ

            วันนี้กว่าผมจะเสร็จงานก็เกือบมืดแล้วผมก็แวะกลับไปบ้านของผมเอาเสื้อผ้าเพื่อไปนอนบ้านพี่ก้อง เพราะพรุ่งนี้มีถ่ายเดอะว๊อยแต่เช้าด้วย กว่าจะมาถึงบ้านพี่ก้องก็ปาไปเกือบ 4 ทุ่ม ผมจอดรถที่หน้าบ้านยังไม่เห็นรถพี่ก้องเลย *ไหนบอกว่าเลิกไว* ผมนึกในใจ ก่อนจะหยิบกุญแจแล้วก็ไขเข้าไปในบ้าน เอาของขึ้นไปเก็บอาบน้ำเสร็จก็ลงมานั่งรอพี่ก้องที่ข้างล่าง ผมนั่งเล่นคอมรอ เปิดดู ละครเก่าๆ ของพี่ก้อง ดูก็เผลอยิ้มออกมาไม่ได้ ผมนั่งดูเพลินไปหน่อย เหลือบดูนาฬิกาอีกทีจะเที่ยงคืนแล้ว พี่ก้องยังไม่มาอีก ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาว่าจะโทรหาแต่ก็ได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้านพอดีผมยิ้มด้วยความดีใจ กำลังจะวิ่งออกไปแต่ นั่นมันไม่ใช่รถพี่ก้องนี่ แล้วรถใคร ผมเห็นพี่ก้องเดินลงมาจากรถ พร้อมกับผู้หญิงคนนึง พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ก่อนที่พี่ก้องจะเดินเข้าบ้านมา ผมเลยกลับไปนั่งที่โซฟาอย่างเซงๆ

            “อ้าวแสตมป์ ยังไม่นอนหรอ พี่นึกว่านายนอนแล้วซะอีก” พี่ก้องทักทันทีที่เห็นผม

ผมไม่ตอบ ยังคงนั่งนิ่ง แล้วพี่ก้องก็เดินมานั่งลงข้างๆ ผมก่อนจะสวมกอดผมจากด้านหลัง แล้วเอาคางวางบนไหล่ผม

            “คิดถึงจังเลย ว่าแต่เป็นอะไรไปเนี่ย พี่ขอโทษนะที่กลับดึกแล้วไม่ได้โทรบอก” พี่ก้องพูดเสียงนุ่มๆ แล้วก็กอดผมแน่น

            “ใครมาส่งครับ” ผมถาม ออกลูกหึงเต็มที่

            “อ๋อ คุณส้มเป็นผู้ช่วยที่กองละครน่ะ พอดีรถพี่มันงอแงเลยเอาไปเข้าอู่แล้วคุณส้มบ้านอยู่แถวนี้พอดีเลยอาสามาส่ง” พี่ก้องอธิบาย

ผมยังคงไม่พูดอะไร เหลือบเห็นพี่ก้องยิ้มมุมปาก

            “นี่นายหึงพี่หรอ” พี่ก้องถามทำหน้ากวนๆ ผมแกะมือพี่ก้องออก แล้วเขยิบตัวออกห่าง

            พี่ก้องทำหน้างงๆ

            “ใช่ผมหึงพี่ เพราะผมรู้ว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่ชอบพี่หรอกใครอยู่ใกล้ๆพี่เป็นต้องหลงรักทุกราย” ผมบอกเสียงกวนๆ

            “แต่นายไม่ใช่ผู้หญิงนะ แล้วทำไมหลงรักพี่ล่ะ” พี่ก้องถามย้อนกลับพร้อมกับฉีกยิ้มมุมปาก

            “พี่ก้อง” ผมหน้าแดงขึ้นมาทันที

            “คนบ้า ผมไปนอนละ” ผมว่าพี่ก้องเสร็จก็กำลังจะลุกขึ้นจากโซฟา แต่พี่ก้องดึงมือผมไว้จนตัวผมล้มไปนั่งอยู่บนตักพี่ก้อง

            “จะรีบไปไหนล่ะ ไหนขอพี่หอมก่อนเร็ว” พี่ก้องบอกแล้วกอดผมแน่นยื่นหน้ามาจะหอมแก้มผม ผมพยายามดิ้นหนีแต่ก็ดิ้นไม่ไหว ไม่รู้ทำไมนะ ตัวก็เท่ากันแต่ทำไมแรงพี่ก้องเยอะจังล่ะ

            “อื้มมมมมมมมมมมมม หอมจังเลย” พี่ก้องบอกหลังจากที่หอมแก้มผมไปฟอดใหญ่

และทำท่าจะหอมผมอีก ผมรีบเบรกไว้

            “พี่ก้องไปอาบน้ำก่อนไหมครับ” ผมบอก

            พี่ก้องเลิกคิ้ว “ถ้าพี่อาบน้ำแล้วขอมากกว่าหอมได้ไหม” พี่ก้องบอกพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์

            “บ้า บ้า พี่ก้องคนบ้าไปอาบน้ำเลย” ผมบอกแล้วก็เอามือตีหน้าอกพี่ก้อง หน้าผมค่อยๆ แดงขึ้นเรื่อยๆ ผมลุกจากตัวพี่ก้องแล้วไล่พี่ก้องไปอาบน้ำ ตอนนี้พี่ก้องอาบน้ำอยู่ส่วนผมก็นอนรอพี่ก้องอยู่บนที่นอน ใจเต้นแรงมากถ้าพี่ก้องอาบน้ำเสร็จพี่ก้องจะทำอะไรผมไหม ตอนนี้ผมคิดได้แค่นั้นแหละผมก็รู้สึกถึงอาการหน้าแดงร้อนผ่าววว ออกมา แสตมป์นายนี่ชอบคิดไปเองอีกแล้วนะ ระหว่างที่ผมกำลังคิดอะไรเพลินอยู่พี่ก้องก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี ผมเลยรีบหลับตาแกล้งหลับ

            “นายแกล้งหลับใช่ไหมพี่รู้นะ” พี่ก้องบอก

ผมนอนนิ่งแกล้งทำเป็นหลับจริงๆ

            “โอเคร นายหลับแล้วก็ไม่เป็นไร” พี่ก้องบอกอีกครั้งเหมือนพี่ก้องจะเชื่อจริงๆ

            แต่..................... ผมคิดผิด

            ผมรู้สึกเหมือนมีบางอย่างอยู่ตรงหน้าผม ผมรีบลืมตาขึ้นมาดู

            ตอนนี้พี่ก้องขึ้นมานอนอยู่ข้างๆ ผมแล้ว พี่ก้องเห็นผมลืมตาก็ยิ้มแฉ่ง

            “ไหนคนหลับทำไมนอนตาตี่อยู่แบบนี้ล่ะ” พี่ก้องพูดจบก็หัวเราะขึ้นมา

            พี่ก้องแซวผมเรื่องตาอีกแล้ว “ตี่แล้วรักไหมล่ะครับ” ผมถาม

            “จริงๆพี่ชอบ คนตาโตนะ” พี่ก้องบอกยิ้มๆ

            ทำเอาผมถึงกับเซง ทำหน้าบึ้งใส่แล้วพลิกตัวนอนหันหลังให้พี่ก้อง

            พี่ก้องหัวเราะลั่นห้อง ก่อนจะสวมกอดผมจากด้านหลัง

            “คนตาโตพี่แค่ชอบ แต่ตอนนี้คนที่พี่รักคืออาตี๋ ตาตี่แล้วล่ะ ฝันดีนะครับตี๋น้อยของพี่” พี่ก้องกระซิบข้างๆ หูผมอย่างแผ่วเบา

แหมครับ ได้ยินแบบนี้ใครจะไม่ปลื้มบ้างล่ะ ผมฉีกยิ้มเต็มที่ ก่อนจะเอาหัวซุกอยู่ในอ้อมแขนที่อบอุ่นของพี่ก้อง

---- และแล้วคืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่พี่ก้องนอนกอดผมทั้งคืน ผมมีความสุขจริงๆ เลย ----

:)  Shalunla