คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : คลั่ง 16
“คราวนี้เชื่อหรือยังว่าพี่หายโกรธแล้ว”
พี่ก้องถามย้ำ ก่อนจะจ้องหน้าผมนิ่ง
แล้วก็เอามือมาจับที่แก้มผมแล้วปาดน้ำที่หน้าผมออก แล้วก็เอามือมาลูหัวผมเบาๆ
“ไม่ต้องร้องแล้วนะ พี่ขอโทษ” พี่ก้องบอกเปลี่ยนเสียงจากเข้มๆ กลายเป็นเสียงนุ่มๆ
ผมพยักหน้าเล็กน้อย เบี่ยงหน้าหนี ทำหน้าบู่ๆ เบะปากจะร้องไห้อีก
“ผมเชื่อแล้วครับ งั้นผมไปล่ะ” ผมบอกก่อนจะเดินออกจากร่มพี่ก้อง
พี่ก้องคว้าข้อมือผมไว้ดึงเข้ามาอยู่ในร่มเหมือนเดิม
“จะไปไหน” พี่ก้องถาม
“ก็กลับบ้านไงครับ พี่ก้องหายโกรธผมแล้วผมก็ควรจะกลับบ้านได้แล้ว”
พี่ก้องมองหน้าผมเล็กน้อย “จะกลับทั้งอย่างนี้น่ะหรอ”
“ครับ” ผมตอบหน้าตาย ในใจคืออยากให้พี่ก้องชวนเขาบ้านใจจะขาด
“จะกลับได้ไง ตัวเปียกขนาดนี้ขับรถกลับโดนแอร์อีกเดี๋ยวก็ไม่สบาย” พี่ก้องดุผม
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมแข็งแรงไม่ป่วยง่ายๆหรอก” ผมบอก
พี่ก้องไม่พูดอะไรก่อนจะเอามือข้างหนึ่งจับแขนผมไว้
อีกข้างก็ล้วงกระเป๋า แล้วก็พาผมพาเดินเข้าบ้าน
ส่วนผมก็แอบยิ้มให้พี่ก้องข้างหลัง จริงๆ ผมก็พูดไปงั้นแหละ
ถ้าพี่ก้องไม่ชวนผม ผมก็คงหาวิธีทำให้พี่ก้องชวนผมจนได้แหละ
แต่นี่ผมยังไม่ได้ออกตัวอะไรมากพี่ก้องก็ดึงผมเข้าบ้านแล้ว
พอเข้ามาในบ้านพี่ก้องก็ไปหยิบผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้ามาให้ผม
“ไปอาบน้ำสระผมสิ เดี๋ยวจะไม่สบาย” พี่ก้องบอก *ยื่นของที่ถือมาให้ผม*
ผมรับเสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัวมา แต่ยังทำหน้าบึ้งๆ ใส่พี่ก้องอยู่
ก่อนจะเดินขึ้นไปอาบน้ำข้างบน พอเข้าห้องน้ำเท่านั้นแหละ
ผมก็กระโดด ตัวลอยยิ้มแฉ่งให้กับตัวเองในกระจก
“แสตมป์นายนี่ก็มีเสน่ห์เหมือนกันนะเนี่ย”
ผมยิ้มให้กับตัวเองในกระจก แล้วก็เอียงหน้าซ้ายทีขวาที
ยิ้มอย่างพอใจกับใบหน้าที่น่ารักของตัวเอง
#เดี๋ยวนะที่พี่ก้องหายโกรธผมมันเกี่ยวอะไรกับมีเสน่ห์เนี่ย
“หแต่ช่างเหอะ ยังไงพี่ก้องก็หายโกรธแล้ว ต่อไปนี้จะทำอะไรก็ต้องระวังขึ้นนะ”
ผมพูดกับตัวเองในกระจก แล้วก็ยิ้มให้ตัวเองอีกทีแบบดีใจสุดๆ *ฉีกยิ้มเต็มที่*
/
/
/
/
/
/
ผมอาบน้ำเสร็จก็ลงมาข้างล่าง ตอนนี้ผมหิวมาก แต่ก็ไม่กล้าบอกพี่ก้อง
ผมลงมาเห็นพี่ก้องกำลังนั่งเล่นกีต้าร์อยู่ ผมก็ค่อยๆ เดินเข้าไปนั่งที่โซฟา
แต่คนละตัวกัน พี่ก้องเงยหน้ามามองผมแล้วก็ยิ้ม
“มานั่งนี่สิ” พี่ก้องบอก แล้วก็เอากีต้าร์วางไว้ข้างๆ
แล้วก็เอามือตีบนโซฟาให้ผมไปนั่งใกล้ๆ
ผมก็เดินไปนั่งข้างๆ พี่ก้องอย่างว่าง่าย ทำตัวนอบน้อมเป็นพิเศษ
“เอามา แล้วก็หันด้วย” พี่ก้องบอกเชิงสั่ง พร้อมกับหยิบผ้าเช็ดตัวในมือผมไปถือ
ผมนั่งหันหลังให้พี่ก้อง แล้วก็อมยิ้มอย่างคนบ้า
ในขณะที่พี่ก้องก็เอาผ้ามาเช็ดผมให้ผม
ผมก็นั่งยิ้ม รู้สึกดีมากที่พี่ก้องทำให้ผมแบบนี้
“พี่ก้องครับ”
“หืม”
“ผมขอโทษ และก็.... ขอบคุณนะครับ” ผมบอกยิ้มๆ
ระหว่างที่พี่ก้องกำลังเช็ดผมให้ผมอยู่
“เรื่องอะไรหรอ” พี่ก้องทำเป็นไม่รู้เรื่อง
“ขอโทษที่วันนั้นผมไม่ได้รับสายพี่ก้อง ขอโทษที่ผมชวนคนอื่นมาปาร์ตี้ที่บ้าน
แล้วไม่ได้บอก ผมขอโทษจริงๆนะครับ แล้วก็ขอบคุณพี่ก้องที่หายโกรธผม”
ผมร่ายยาว ก่อนจะหันหน้ามาหาพี่ก้อง
*ทำหน้าแบ๊ว และสายตาสำนึกผิดสุดๆ*
พี่ก้องเห็นผมทำท่าแบบนั้นก็อดยิ้มไม่ได้ แล้วก็เอามือมาขยี้หัวผมเบาๆ
“ทีหลังอย่าทำอีกนะ รู้ไหมว่าคนรักมากก็ต้องเป็นห่วงมาก” พี่ก้องบอก
*ฉีกยิ้มมุมปาก แล้วก็ยักคิ้วเล็กน้อย*
แล้วพี่ก้องก็จ้องหน้าผมนิ่งพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
ผมสบตากับพี่ก้อง สายตาพี่ก้องช่างเป็นสายตาที่อบอุ่น
แล้วดูหวานเยิ้มมากๆ ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมทั้งผู้หญิงและผู้ชาย
พอได้สบตากับพี่ก้องเป็นต้องใจละลายทุกราย รวมทั้งผมด้วย
พี่ก้องเองก็จ้องผม เช่นกัน
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
แล้วพี่ก้องก็เอามือมาจับที่หน้าผมแล้วก็โน้มหน้ามาจูบ
ผมหลับตาพริ้ม ----------
เราสองคนจูบกันอย่างดูดดื่ม มือพี่ก้องค่อยๆ ลูบไล้ไปทั่วร่างกายของผม
ตอนนี้ผมสั่น สะท้านไปทั้งตัว ร่างกายเริ่มอ่อนระทวย
พี่ก้องค่อยๆ ดันตัวผมลงไปนอนราบกับโซฟา
แล้วพี่ก้องก็เอามือล้วงเข้าในเสื้อผม ตอนนี้ร่างกายผมมันเหมือนต้องมนต์
คือ พี่ก้องอยากทำอะไรก็เชิญเลย ผมยอมมมมมมม #ดูผมใจง่ายไปมะ?
แล้วพี่ก้องทั้งกอดทั้งจูบผม ขณะที่ผมกำลังเคลิ้มอยู่
พี่ก้องค่อยๆ เอามือมา จะถอดเสื้อผม
แต่แล้วววววววววววว.
/
/
/
/
“โอ๊ย” เราทั้งคู่ร้องขึ้นพร้อมกัน
/
/
คือเราสองคน ตกจากโซฟาทั้งคู่ -_-
“เป็นอะไรหรือเปล่าแสตมป์” พี่ก้องรีบถามพร้อมกับเอามือจับที่ตัวผมเพื่อสำรวจ
“มะ มะ มะ ไม่เป็นไรครับพี่ก้อง” ผมบอกตะกุกตะกัก
หน้าผมเริ่มแดงระเรื่อขึ้นเรื่อยๆ
แล้วผมก็หันมาสบตาพี่ก้องอีก
แต่ตอนนี้หน้าพี่ก้องแดงมากไม่ต่างจากผมเลย
*ผมเม้มริมฝีปากเล็กน้อย*
“เออ พี่ว่า........... *พี่ก้องลากเสียงยาว* แล้วหยุดไปนิดนึง
แสตมป์ขึ้นไปนอนเถอะ เปียกฝนมาเดี๋ยวจะไม่สบาย”
พี่ก้องบอกผม น้ำเสียงสั่นๆ แปลก
“อ่ะ อะ ได้ครับ แล้วพี่ก้องยังไม่นอนหรอ” ผมถามกลับ *น้ำเสียงผมก็ไม่ต่างจากพี่ก้อง*
“คือ เดี๋ยวพี่ว่าจะนั่งเคลียร์ตารางงานก่อนแล้วค่อยนอน นายไปนอนก่อนเลยนะ”
“อ้อ ได้ครับ แต่อย่านอนดึกมากนะครับ ผมเป็นห่วง”
ผมบอกก่อนส่งยิ้มให้พี่ก้องนิดนึง แล้วเดินขึ้นไปบนห้อง
พอถึงห้อง ผมก็ทิ้งตัวนอน แล้วคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้
ถ้าผมกับพี่ก้องไม่ตกลงมาจากโซฟาก่อน จะเกิดอะไรขึ้นนะ
แค่คิดมันก็ทำให้ผมหน้าแดงขึ้นมาทันที *บ้าแล้วแสตมป์ นายคิดอะไรอยู่*
ผมบอกก่อนตัวเองก่อนจะหลับตานอน พยายามไม่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
จริงๆ เพราะผมกลัวจะเก็บเอาไปฝันต่างหาก
ความคิดเห็น