คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : คลั่ง 10
พี่ก้องยังคงจูบผมอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานาน
ส่วนผมก็ หลับตาปี๋ เหมือนตกอยู่ในห้วงภวังค์แห่งรัก
/
/
/
/
/
แล้วพี่ก้องก็ค่อยๆ ถอนริมฝีปากออก
และก็ล้มตัวลงไปนอนหลับตาเหมือนเดิม ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ปล่อยให้ผมนั่งงง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมรู้สึกได้ว่าตัวเองหน้าแดงมาก
ผมเอามือขึ้นมาแตะที่ปากของตัวเอง แล้วก็ยิ้มเหมือนคนบ้า
แต่ผมก็ยังคงงงอยู่ว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น ระหว่างผมกับพี่ก้องกันแน่
หรือว่าพี่ก้องจะละเมอ? แต่คนอะไรจะละเมอขึ้นมาจูบหรอ เป็นไปไม่ได้แน่ๆ
ช่างเหอะ ผมไม่อยากคิดและ อย่างน้อยๆ คนที่ได้จูบแรกของผมไปก็คือพี่ก้อง
ยิ่งผมคิด มันก็ยิ่งทำให้ผมเขิล ////>_<////
/
/
/
หลังจากเช็ดตัวให้พี่ก้องเสร็จ
ผมก็ออกไปหาซื้อโจ๊กมาให้พี่ก้อง
พอกลับมา ก็ต้องตกใจเมื่อ พี่ก้องหายไปจากโซฟา
“พี่ก้องครับ พี่ก้อง พี่ก้องอยู่ไหนครับ” ผมเรียกแล้วผมก็ไปเดินหาพี่ก้อง
สักแปป พี่ก้องก็เดินออกมาจากห้องน้ำ
“โหพี่ก้อง ผมตกใจหมดนึกว่าพี่หายไปไหน” ผมบอก
พี่ก้องยิ้มแห้งๆ หน้าพี่ก้องยังดูซีดๆ อยู่
“พี่ขอโทษที่ทำให้นายเป็นห่วง แต่พี่ปวดฉี่มากนี่ทำไงได้
นายก็ไม่อยู่ พี่จะฉี่ตรงนั้นเลยก็เกรงใจ” พอพูดจบ
ผมกับพี่ก้องก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน
“นี่พี่ก้องพูดจริงหรอครับ พี่จะฉี่ตรงโซฟาจริงๆหรอครับ”
พี่ก้องมองหน้าผมก่อนจะหัวเราะออกมาอีก
“พี่หัวเราะอะไรครับ”
“นี่นายคิดว่าพี่จะฉี่จริงๆ หรอ พี่ก็แค่อยากแกล้งนายเล่นพูดแซวเฉยๆ” พี่ก้องบอก
ผมก็ได้แต่ส่งยิ้ม แหยๆ ให้พี่ก้อง แล้วพี่ก้องก็เอามือมาขยี้หัวผม
“นายนี่มันน่า................. จริงๆเลยนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
แล้วพี่ก้องก็ทำหน้าแบบหมั่นเขี้ยวผมสุดๆ
นี่ขนาดพี่ก้องไม่สบายนะ พี่ก้องยังน่ารักขนาดนี้
แล้วถ้าพี่ก้องสบายดีล่ะ ผมไม่ตายเลยหรอ
ว่าแต่ผมกลับมาคิดทำไมพี่ก้องถึงทำตัวปกติขนาดนี้ล่ะ
ทั้งๆที่เมื่อกี้พี่ก้องจูบผม ทำไมลืมง่ายจัง หรือว่าพี่ก้องจะละเมอจริงๆ
ทำไมชอบทำกับผมแบบนี้นะ ตอนนี้ใจผมไม่ได้อยู่ที่ตัวผมแล้วล่ะ
ผมว่าใจผมมันลอยไปอยู่กับพี่ก้องหมดแล้วววววววว.........
ระหว่างที่ผมยืนปริ่มอยู่นั้น พี่ก้องก็ถามขึ้น
“ว่าแต่เมื่อกี้นายหายไปไหนมาหรอ”
“อ๋ออออ ผมไปซื้อโจ๊กมาให้พี่ก้องครับ แฮะๆ ลืมไปเลย
เดี๋ยวพี่ก้องไปนั่งรอที่โซฟานะครับ เดี๋ยวผมเอาโจ๊กไปให้
กินเสร็จจะได้กินยาแล้วก็พักผ่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้จะไปทำงานไม่ไหว” ผมร่ายยาว
“โอเคร” พี่ก้องพูดจบก็เดินไปที่โซฟา
ผมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าครัวไปแกะโจ๊ก
/
/
/
“มาแล้วครับโจ๊กร้อนๆ สำหรับคนป่วย”
ผมบอกพร้อมกับวางถ้วยโจ๊กไว้ตรงหน้าพี่ก้อง
“ทานเลยครับพี่ กำลังร้อนๆเลยเดี๋ยวจะได้กินยา
หรือว่าพี่กินไม่ไหวเดี๋ยวผมป้อนไหม” แต่พี่ก้องยังคงนิ่ง
แล้วพี่ก้องก็จ้องหน้าผม “นี่นายดูแลพี่ดีอย่างกับพี่เป็นแฟนนายอย่างนั้นแหละ”
“พี่รู้นะว่านายแบกพี่ขึ้นหลังมา แถมยังพากับบ้านมาดูแลอีก
นายเป็นห่วงพี่มากขนาดนั้นเลยหรอ?
หรือว่านาย........ คิดอะไรกับพี่หรือเปล่า?” พีก้องถาม
พี่ก้องถามผมมาตรงๆ แบบนี้แล้วผมจะทำยังไงล่ะ
ผมยังคงนิ่งก้มหน้าไม่พูดอะไร เพราะผมนึกคำพูดไม่ออก
ผมอยากจะตอบว่า ใช่!!! ที่ผมเป็นห่วงพี่ก้อง
ใช่!! ที่ผมพาพี่ก้องกลับบ้านเพราะอยากดูแล
และใช่ !!! ที่ผมทำกับพี่ก้องเหมือนแฟนเพราะผมไม่เคยทำกับใครแบบนี้มาก่อน
และผมก็อยากจะเป็นแฟนกับพี่ก้องจริงๆด้วย...” แต่ผมก็ไม่กล้าพูดมันออกไป
ตอนนี้ผมได้แต่ก้มหน้า นิ่งไม่พูด
“แสตมป์..... ถ้านายไม่พูดพี่ก็จะพูดเองแล้วกันนะ”
พี่ก้องบอกผมเลยเงยหน้าขึ้นมามอง
“เรามาลองคบกันไหม”
“เรามาลองคบกันไหม”
“เรามาลองคบกันไหม”
“เรามาลองคบกันไหม”
“เรามาลองคบกันไหม”
“เรามาลองคบกันไหม”
“เรามาลองคบกันไหม”
ห๊ะ ผมหูฝาดไปหรือเปล่าเนี่ย เมื่อกี้พี่ก้องพูดว่าอะไรนะ?????????
“แสตมป์ แสตมป์ เป็นอะไรหรือเปล่า” พี่ก้องเรียกผมแล้วก็เอามือมาเขย่าตัวผม
ผมจ้องหน้าพี่ก้องนิ่ง
“เมื่อกี้พี่ก้องพูดว่าอะไรนะครับ” ผมถาม
“เมื่อกี้หรอ พี่ยังไม่ทันพูดอะไรเลย อยู่ๆนายก็เหม่อไปไหนไม่รู้”
พี่ก้องพูดขำๆ ส่วนผมอ้าปากหวอ “อ่า ยังไม่ได้พูดใช่ไหมครับ”
ผมหันหลังให้พี่ก้อง แล้วก็มาบ่นกับตัวเอง
“แสตมป์ นายนี่มันมโนไปเองเก่งจริงๆนะ”
“ว่าแต่พี่หิวแล้ว นายป้อนพี่หน่อยได้ไหม พี่รู้สึกไม่ค่อยดีอีกแล้วอ่ะ” พี่ก้องบอก
“ได้ ได้ ได้ สิครับ ผมรีบหันหน้ามาหาพี่ก้องเหมือนเดิม
แล้วก็ค่อยๆ ป้อนโจ๊กให้พี่ก้อง คือเราสองคนเหมือนเป็นแฟนกันจริงๆนะ
ผมไม่ได้คิดไปเอง แถมพี่ก้องยังส่งสายตาหวานๆ
ให้ผมตลอด ผมจะอกแตกตายไหมเนี่ย........
หลังจากป้อนโจ๊กและให้พี่ก้องกินยาเสร็จ พี่ก้องก็ขอผมนอนที่โซฟา
ทั้งๆ ที่ผมก็บอกให้พี่ก้องไปนอนบนห้องกับผม
แต่พี่ก้องกลัวจะเอาไข้มาติดผมก็เลยขอนอนข้างล่างดีกว่า
ผมเลยไปขนเอาหมอนและผ้าห่มมาให้
“ขอบใจมากนะ นายดูแลพี่ดีจริงๆ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเต็มใจ เดี๋ยวพี่ก้องนอนได้แล้วนะครับ จะได้หายไวๆ”
ผมบอกก่อนจะห่มผ้าให้พี่ก้อง แล้วกำลังจะเดินไป แต่พี่ก้องกับดึงมือผมไว้อีก
ผมหันมาหาพี่ก้องแบบ มึนๆ
“พี่ก้องมีอะไรหรอครับ หรือว่าอยากได้อะไรหรือเปล่า
บอกผมได้นะครับเดี๋ยวไปหยิบให้”ผมบอก
พี่ก้องยังคงนิ่ง เงียบ จ้องหน้าผม แล้วพี่ก้องก็ลุกขึ้นจากโซฟา
“แสตมป์”
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
“คบกับพี่ได้ไหม?”
ผมยืนอึ้งหลังจากได้ยินประโยคนี้ออกมาจากปากพี่ก้อง
สาบานได้ว่าผมไม่ได้ มโนแน่นอน นี่คือเรื่องจริงพี่ก้องกำลังขอคบกับผม
ผมไม่ได้ฝันไป พี่ก้องยังคงจ้องหน้าผมด้วยสายตาที่ดูจริงจังมากๆ
พี่ก้องไม่ได้พูดเล่นแน่ๆ แต่ผมสิ ผมพูดอะไรไม่ออก
ผมจะตอบพี่ก้องยังไงดี ตัวผมเองรู้ดีว่าผมคิดยังไงกับพี่ก้องแต่....
ผมจะตอบยังไงดีล่ะ ผมดีใจมากนะ แต่ยังนึกหาคำตอบไม่ได้
หัวใจผมก็เต้นดัง จนแทบจะออกมาเต้นระบำอยู่ข้างนอกแล้ว
ตอนนี้ผมยังไม่มีคำพูดอะไรใดๆทั้งสิ้น
ผมและพี่ก้องต่างยืนจ้องหน้ากัน อยู่แบบนี้
ผมจะตอบยังไงดีนะ?
ความคิดเห็น