คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คลั่ง1
วันนี้เป็นการบันทึกเทป รายการ The voice วันแรก
ผมมารอตั้งแต่เช้าเพราะตื่นเต้น วันนี้เป็นรอบ blind audition
หลังจากที่แถลงข่าวและเปิดตัวโค้ชทั้ง 4
และได้มีการออดิชั่นจากทั่วประเทศไปแล้ว
แต่เชื่อไหมมีอยู่คนนึงที่พอผมได้ยินชื่อครั้งแรกผมถึงกับอึ้ง
แล้วนึกในใจ “เฮ้ย พี่เค้าจะมาเป็นโค้ชจริงๆหรอ”
ผมปลื้มพี่เค้ามากเลยนะ ปลื้มอะไรหลายๆอย่างในตัวพี่เค้า
ทั้งเล่นกีต้าร์เก่ง ร้องเพลงเพราะ แสดงละครเยี่ยม
/
/
/
/
ที่สำคัญ -หล่อมาก- >< นี่แหละสำคัญเลย
หล่อ หล่อจนผมอดคิดไม่ได้ว่าถ้าผมเป็นผู้หญิง
ผมจะเดินไปจีบพี่เค้าก่อน “ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
ผมนั่งคิดอยู่คนเดียวในห้องแต่งตัวแล้วก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“เฮ้ย แสตมป์หัวเราะอะไรอยู่คนเดียววะ”
มีเสียงดังมาจากด้านหลังและมีมือ มาตบที่บ่าผม ผมหันไปดู พี่โจ้นั่นเอง
“อ้าวพี่โจ้ เองหรอ หวัดดีครับพี่ ผมตกใจหมด” ผมทักแล้วยกมือไหว้พี่โจ้
พร้อมกับเข้าไปกอดเบาๆ
พี่โจ้ “ฉันว่าฉันควรจะตกใจแกมากกว่านะ นั่งหัวเราะคนเดียว บ้าป่ะเนี่ย”
“พอดีผมคิดอะไรเพลินๆ อยู่อ่ะครับ” ผมบอก
พี่โจ้ “อ้าวนี่ยังไม่มีใครมาเลยหรอ”
“ใช่ครับพี่ผมมาคนแรกเลย ตื่นเต้น”
พี่โจ้พยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะเดินไปนั่งเก้าอี้ แล้วก็มีเสียงเปิดประตู
เราทั้งคู่หันไปมองพร้อมกัน พี่โจ้ยิ้ม ให้กับคนที่กำลังเดินเข้ามา
แต่สำหรับผมเหมือนมีแสงสว่างวาบมาจากประตู
พี่โจ้ “หวัดดีครับพี่ก้อง หวัดดีครับพี่คิ้ม”
สองคนที่เข้ามาคือ พี่ก้องและพี่คิ้มนั่นเอง
พี่โจ้ทักทาย สองคนนั้นอย่างคุ้นเคย
“อ้าว สวัดดีครับพี่คิ้ม พี่ก้อง” อยู่ๆ ผมก็ทักขึ้นดังลั่นห้อง
พี่โจ้หันมองหน้าผม ผมเลยยิ้มให้พี่โจ้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
พี่คิ้ม “แสตมป์แกเป็นอะไรมากป่ะเนี่ย ทักซะดังเลย”
“แฮะ แฮะ” ผมหัวเราะให้พี่คิ้ม
แล้วพี่คิ้มกับพี่โจ้ก็หันไปเม้าส์กัน สองคน
ส่วนผมหันมาเจอกับพี่ก้องที่ยืนยิ้มให้ผมอยู่
พี่ก้อง “หวัดดีแสตมป์” แล้วพี่ก้องก็ทักผมขึ้น
พร้อมกับยื่นมือมาหาผม ผมค้างแปปนึงก่อนเรียกสติกลับมา
แล้วยื่นมือไปจับพี่ก้อง นึกในใจ
“มือนิ่มมากกกกกก โหผู้ชายอะไรเนี่ยดูแลตัวเองดีจัง” ผมล่ะแอบอิจฉา
“ในที่สุดเราก็ได้ร่วมงานกันสักทีนะ
รู้ไหมว่าพี่ชอบแนวเพลงของแสตมป์มากเลยนะ”
ได้ยินแบบนั้นผมฉีกยิ้มจนไม่เห็นตา หน้าบานแฉ่ง
แล้วอยู่ๆ ผมก็ต้องหุบยิ้มทันทีเมื่อมีเสียงขัดขึ้น
พี่คิ้ม “นี่แสตมป์แก จะยิ้มอีกนานไหมเดี๋ยวเหงือกก็แห้งหรอกมานั่งนี่มา
ที่ก้องเค้าชมเค้าก็ชมไปอย่างนั้นแหละ”
พี่โจ้ “ใช่ๆ พี่ก้องเค้าก็ชมตามมารยาทอ่ะ”
แล้วทั้งคู่ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ไม่สิไม่ใช่แค่พี่คิ้มกับพี่โจ้
พี่ก้องก็เป็นไปกับเค้าด้วย พี่ก้องยืนขำอยู่ตรงหน้าผม ผมเลยแกล้งงอน
เดินหนีไปนั่งเกาอี้อีกตัว ส่วนพี่ก้องก็เดินตามมานั่งข้างๆผม
พี่ก้อง “ที่พี่พูดเรื่องจริงนะครับ แต่สองคนนั้นคงแซวเล่นๆ” พี่ก้องบอกผมยิ้มๆ
“แฮะ แฮะ ผมก็แกล้งงอนไปอย่างนั้นล่ะครับ”
ผมบอกแล้วก็หันไปยิ้มตาหยีให้พี่ก้องเหมือนเดิม
แต่จู่ๆ พี่ก้องก็เอามือมาขยี้หัวผมซะอย่างงั้น
แล้วก็ฉีกยิ้มให้เต็มที่ ถึงผมจะเป็นผู้ชายก็เหอะ แต่พี่ก้องทำแบบนี้กับผม
ผมก็อดหวั่นไหวไม่ได้นะเนี่ย ผมค้างอยู่แค่นั้นแล้วก็ทำหน้าปกติ
พี่คิ้ม “นี่ๆ 2 คนนั้นอ่ะ หงุ้งหงิ้งอะไรกันแค่ 2 คนไม่ทราบยะ”
เสียงพี่คิ้มขัดขึ้นเมื่อเห็นผมกับพี่ก้องคุยกันอยู่
พวกเรานั่งคุยกันอยู่สักพัก ทีมงานก็เดินมาบอกคิว ให้กับพวกเรา
พอถึงเวลาถ่ายจริงๆ โหผมทึ่งมากมีแต่คนเสียงดีๆ ทั้งนั้นมีทั้งที่กดแล้วได้บ้าง
กดแล้วโดนคนอื่นแย่งไปบ้าง แล้วบางครั้งก็เสียดายกับบางคนที่เสียงดีแต่ไม่ได้กด
แต่คนที่ผมกดหันมาเจอมากที่สุด ก็คือพี่ก้อง และทุกครั้งที่แย่งกัน
ก็เป็นผมที่ต้องพ่ายแพ้ไปทุกครั้ง ช่วงพักเบลค
ผมหลบมายืนแอบมุมอยู่คนเดียว กำลังคิดวิธีจะต่อสู้เพื่อแย่งชิงลูกทีมกับพี่ก้อง
แล้วก็ต้องถอนใจออกมาดังๆ “เฮ้อ ใช่สิเราไม่หล่อไม่มีเสน่ห์แบบพี่ก้องนี่”
“มายืนบ่นอะไรอยู่คนเดียว” เสียงนุ่มๆ ทักผมจากข้างหลัง
ผมสะดุ้ง รีบหันไปมอง “พี่ก้อง”
“ก็ใช่น่ะสิพี่เอง พี่ไม่เห็นแสตมป์รวมอยู่กับพวกเราทางด้านโน้น
ก็เลยเดินตามหา แล้วก็นี่ พี่เอาน้ำมาให้” พี่ก้องพูดจบก็ยื่นขวดน้ำให้ผม
“ขอบคุณครับ” ผมขอบคุณพร้อมกับรับขวดน้ำมา
มือก็รับขวดน้ำปากก็บอกขอบคุณ แต่แล้วเราทั้งคู่ก็สบตากัน
จู่ๆ ใจผมก็เต้นแรงมากขึ้น มากขึ้น
ผมรู้สึกเหมือนมีเพลงบางเพลงดังขึ้นด้วย
/
/
/
/
/
/
ตกอยู่ในภวังค์แห่งความรัก ตกอยู่ในชั่วโมงแห่งความรัก
เธอทำให้ฉันต้องมาเปลี่ยนไป ตั้งแต่วันที่ได้พบกับเธอ
/
/
/
/
พรึ่บ !!!!!!
ทุกอย่างหายว๊าบไป เมื่อพี่ก้องถามผมอีกครั้ง
และเป็นการช่วยดึงผมออกมาจากความฝันด้วย
“แล้วตกลง มายืนบ่นอะไรหรอ”
“แฮะ แฮะ ไม่มีอะไรหรอกครับพี่” ผมปฏิเสธไป
แสตมป์เป็นอะไรไปเนี่ย ทำไมเพ้อเจ้อเก่งจัง แต่เมื่อกี้เหมือนมีเพลงดังขึ้นจริงๆนะ”
*ผมนึกในใจ* แล้วก็มองหน้าพี่ก้องยิ้มๆ ซึ่งพี่ก้องเองก็ยิ้มให้ผมเหมือนกัน
“พี่ก้องครับพี่ก้อง” เสียงทีมงานดังมาจากอีกด้านของเวที
“เดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ อ้อ อย่าลืมไปรวมกับพวกพี่คิ้มกับโจ้ล่ะ”
พี่ก้องย้ำก่อนจะเดินไปหาทีมงาน
ส่วนผมก็ยกขวดน้ำขึ้นมาดู มองขวดน้ำแบบไม่อยากจะกินมันเลย
/
/
/
/
หลังจากพักกันสักพักใหญ่ เราก็กลับมาถ่ายกันอีกครั้ง
คราวนี้ผมเริ่มได้ลูกทีมบ้างแล้วล่ะ ระหว่างถ่ายทำเราก็มีแซวกันบ้าง
แซวผู้เข้าแข่งขันบ้าง แค่ถ่ายวันแรกมันก็ทำให้เราสนิทกันมากขึ้น
ตลอดเวลาถ่าย ผมยอมรับนะว่าผมก็แอบมองพี่ก้องบ้าง
ยิ่งเห็นเวลาเค้าพูดแหย่พูดแซว แล้วก็หัวเราะกับพวกเราแล้ว
มันยิ่งทำให้ผมเหมือนโดนมนต์สะกด หลงใหลในความหล่อ
ความน่ารักของพี่ก้องเข้าไปใหญ่ ขนาดผมเป็นผู้ชายนะเนี่ยยังแทบจะคลั่ง
แล้วถ้าผู้หญิงล่ะจะขนาดไหน ผมไม่แปลกใจเลยที่ผู้หญิงกรี๊ดพี่ก้องมาก
หลังจากถ่ายรายการเสร็จ
/
/
เราทั้ง 4 คนก็ออกมายืนคุยกัน
พี่คิ้ม “ไปกินข้าวกันไหมชั้นหิวจนจะกินช้างได้ทั้งตัวแล้วเนี่ย”
พี่โจ้ “นี่พี่ยังไม่ได้กินหรอกหรอ ผมนึกว่าพี่กินแล้วซะอีกเห็นท้องใหญ่นึกว่าช้างอยู่ในท้องฮ่า ฮ่า ฮ่า” พี่โจ้แซวพี่คิ้ม แล้วพวกเราก็ระเบิดเสียงหัวเราะมาพร้อมกัน
พี่คิ้ม “ไอ้โจ้ นี่แกกล้าว่าฉันหรอ”
พี่โจ้ “อ่ะเค้าล้อเล่นน่า”
พี่คิ้ม “แล้วตกลงจะไปกันไหม” พี่คิ้มถามย้ำ
พี่ก้อง “คือผมต้องขอตัวก่อนนะครับ พอดีมีต้องไปเล่นกับนูโวต่อไว้คราวหน้าละกันครับ”
พี่ก้องออกตัวเพราะไม่ว่าง ผมแอบมอง พี่ก้อง ทำไมไม่ไปนะ
เอ๊ะ? แล้วทำไมผมต้องอยากให้พี่ก้องไปด้วยล่ะ
พี่คิ้ม “เอางั้นหรอ ก็ได้ งั้นเดี๋ยวเราไปกัน 3 คนก็ได้”
พี่ก้อง “งั้นขอตัวก่อนนะครับ”
แล้วผมกับพี่โจ้ก็พูดพร้อมกัน “หวัดดีครับพี่ก้องพรุ่งนี้เจอกันครับ”
แล้วพี่โจ้กับพี่คิ้มก็เดินไปที่รถ
ส่วนพี่ก้องก็เดินมาหาผมตบไหล่ผมเบาๆ “กินข้าวเผื่อพี่ด้วยนะ”
พูดจบก็ยิ้มให้นึง 1 ที ก่อนเดินขึ้นรถไป
ทิ้งผมไว้กับคำถามมากมายในหัวผม
ความคิดเห็น