ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    มันคงเป็นความรัก? ก้องแตมป์

    ลำดับตอนที่ #1 : บังเอิ๊ญ บังเอิญ

    • อัปเดตล่าสุด 10 ต.ค. 56


    ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

       

             เช้าวันนี้เป็นอีกวันที่อากาศสดชื่น ผมตื่นแต่เช้าออกมาวิ่งรอบหมู่บ้านเหมือนเดิมทุกๆวัน วิ่งไป มองดูรอบๆหมู่บ้านไป ทุกอย่างก็เหมือนๆเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
    /
    /
    /
    /
    /

         

    ผมวิ่งมาเรื่อยๆ จนครบรอบแล้วก็มาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านผมเอง ผมรู้สึกภูมิใจกับมันมากผมต้องเก็บเงินซื้อมันด้วยน้ำพักน้ำแรงของผมเอง ผมชอบมายืนดูมันอย่างนี้ทุกวันหลังจากที่ผมวิ่งเสร็จมันเป็นความสุขเล็กๆของผมจริงๆ

     

     

    ปริ๊น ปริ๊น ปริ๊น ปริ๊น

    ผมสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อได้ยินเสียงแตรดังลั่นที่บีบใส่ผม ผมเลยหันไปมองก่อนจะเดินหลบเข้ามาที่ข้างรั้วบ้าน มันเป็นรถบรรทุกขนของมาเต็มแน่นเอี้ยด มาจอดข้างๆบ้านของผมสักพักคนขับก็ลงมา ด้วยความอยากรู้ผมจึงเดินเข้าไปถาม

     

    มีคนซื้อบ้านหลังนี้แล้วหรอครับ

    ใช่ครับ เป็นดาราด้วยนะหล่อมากแต่ผมก็จำไม่ได้ว่าชื่ออะไร อ้าวคุณก็เป็นดาราเหมือนกันนี่ คนขับรถบรรทุกทักผม ผมก็ได้แต่ยิ้มๆเล็กน้อยไม่ได้ถามต่อ ก่อนจะเดินเข้าบ้านไป

     

    เป็นดาราด้วยหรอใครกันนะ เราจะรู้จักไหม ผมก็ได้แต่ถามตัวเองก่อนจะเดินไปบนห้องนอนเพื่ออาบน้ำ วันนี้ผมว่างทั้งวันมันทำให้ผมมีเวลาคิดโน่นคิดนี่ หรือไม่ผมอาจจะแต่งเพลงใหม่ได้สักเพลง ผมหวังไว้อย่างนั้นนะ ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำผมก็เดินไปเปิดเพลง

     

     เสียงเพลงดังขึ้น

     

    ++++++ เก็บเธอไว้ข้างในจนลึกสุดใจ ได้คิดถึงเธออีกคราวเมื่อวันที่เหงาจับใจไม่มีใครฉันยังมี...เธอ ++++++

    ผมชอบเพลงนี้มากเลยนะผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้ยินเพลงนี้ เสียงคนร้องช่างนุ่มฟังสบายและดูมีเสน่ห์อย่างมากมันทำให้ผมเคลิ้มทุกครั้งที่ได้ยินเสียงของคนๆนี้ เค้าไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นพี่ก้องนั่นเอง ผมปลื้มพี่ก้องมากปลื้มมานานแล้วด้วย แต่ทำยังไงล่ะที่ผมจะได้บอกพี่เค้า......

     

    หลังจากผมออกจากห้องน้ำมาผมก็มานั่งอยู่หน้าเครื่องเสียงหยิบแผ่นขึ้นมาดู เชื่อไหมผมมีเพลงพี่เค้าทุกอัลบัมเลย ผมเนี่ยแหละแฟนพันธ์แท้นูโวเลย ไม่สิ ผมเป็นแฟนพันธ์แท้พี่ก้องตังหาก ผมหยิบแผ่นอัลบัมเพลงประกอบละครของพี่ก้องขึ้นมาก่อนจะใส่มันเข้าไปในเครื่อง  ********

    เสียงดนตรีดังขึ้นผมกับเสียงพี่ก้องค่อยๆลอยมาในอากาศ

     

     

    +++ ไม่กี่คนที่จะเคียงข้างกัน ไม่กี่คนที่จะคอยร่วมทุกข์ใจ
    และไม่ทิ้งฉันไว้ลำพัง ไม่ว่าเจอเรื่องร้ายใดๆ ก็พร้อมเดินไปกับฉัน   +++

     

     

     

    ผมก็ไม่รู้ทำไม ทำไมใจผมถึงต้องเต้นแรงเวลาได้ยินเสียงนุ่มๆของพี่ก้องด้วย

     

    วันนี้ผมนั่งฟังเพลงพี่ก้องทั้งวัน โดยไม่ได้แตะ การแต่งเพลงเลยสักนิด

    แล้วผมก็เคลิ้มหลับไปจนได้

     

     

     

    ผมมาสะดุ้งตื่นอีกทีก็เย็นแล้ว เป็นไปได้ไงวันทั้งวันนอกจากผมยังไม่ได้แตะงานของผม ผมก็ยังไม่ได้มีข้าวลงท้องสักเม็ดเลย ผมเลยลงมาในครัวเพื่อจะหาอะไรกินแต่ให้ตายเหอะ ของกินหมดเกลี้ยง  !!!!

     

    แตมป์เอ๊ย แตมป์ ทำไมนายมันแย่ยังนี้เนี่ย ขณะที่ผมกำลังบ่นตัวเองอยู่ผมก็ได้ยินเสียงออดดังขึ้นที่หน้าบ้าน

      

    ใครกันนะ ผมบ่นแต่ผมก็เดินออกไปดู แต่เชื่อไหมผมยังออกไม่พ้นประตูบ้านผมเลย ผมก็แอบเห็นได้ว่าเป็นผู้ชายรูปร่างผอมสูง  เค้าอยู่ในชุดเสื้อยืดแขนสั้นสีดำ กางเกงขาสั้นสีอ่อน ยืนหันข้างอยู่ แต่รูปร่างคล้ายกับคนๆนึงที่ผมปลื้มมากๆ และผมก็ได้แต่ภาวนาในใจระหว่างเดินเข้าไป มันค่อยๆใกล้ ใกล้ ใกล้เข้าไป

     

     

    ขอให้ใช่

     

    ขอให้ใช่

     

    ขอให้ใช่

     

    จนผมเดินมาหยุดที่หน้าประตูบ้าน ผมก็ต้องชะงักเหมือนโดนมนต์บางอย่างสะกด เมื่อคนคนนั้นหันหน้ามาหาผม

     

    “อ้าวแสตมป์ นายเองหรอที่อยู่บ้านหลังนี้ พี่ก็กำลังคิดอยู่พอดีว่าใคร” เสียงนุ่มๆ ที่ผมคุ้นเคยจากการฟังเพลงของเค้าทักขึ้น

     

    พี่ก้องงงงงง !!!!!!

    ผมแทบช๊อก ตัวแข็งทื่อ เหมือนโลกหยุดหมุน รู้สึกว่าตอนนี้ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย นอกจากเสียงหัวใจของผมที่เต้นแรงขึ้นแรงขึ้น

    แสตมป์ แสตมป์ นายฟังพี่อยู่หรือเปล่า พี่ก้องทักผมอีกครั้ง

    เอิ่ม

    เอ่อ

    คือ

    ว่า

    ผมเห็นพี่ก้องยังคงจ้องหน้าผมอยู่เหมือนเดิม

    อ้อ พี่ก้องนั่นเอง ผมก็นึกว่าใคร ผมทักพี่ก้องกลับไปหลังจากตะกุกตะกักอยู่นาน

    โห พี่มาอยู่ที่นี่ได้ไงครับเนี่ย บังเอิญจริงๆเลย ผมรีบถาม

    พอดีพี่อยากเปลี่ยนบรรยากาศ แล้วเห็นว่าหมู่บ้านนี้มันดูร่มรื่นและน่าอยู่ดี พี่เคยเข้ามาดูหลายครั้งแล้วนะแต่ไม่เคยเจอแสตมป์เลย พี่ก้องตอบผมด้วยเสียงนุ่มๆเหมือนเดิม

    อ้อ พอดีผมงานยุ่งด้วยครับปกติกลางวันผมไม่ค่อยได้อยู่บ้านเท่าไหร่

    พี่ก้องพยักหน้ารับรู้ แล้วก็ยิ้มๆให้ผมก่อนจะหันซ้ายหันขวา แล้วหันมาถามผม

    เออ แสตมป์ตอนนี้นายพอว่างไหม พอดีพี่เพิ่งย้ายเข้ามาของในตู้เย็นไม่มีอะไรเลย ถ้านายว่างไปซุปเปอร์เป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ พี่ยังไม่คุ้นกับแถวนี้เท่าไหร่

     

    พอผมได้ยินประโยคนี้ ผมถึงกับอึ้งไป

    ผมจะทำยังไงดี

    จะไปดีไหม

    ใจผมอยากไปมากเลย

     แต่ผม ผมจะทำยังไงดีเนี่ย ตอนนี้สมองผมกับจะแตกออกแล้ว

    /////////////////////////////////////////

     












     

      

     

     

     

    :)  Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×