[SF] SO SWEET KYUHAE
KYUHAE NOT REAL BUT TRUE
ผู้เข้าชมรวม
362
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
362
หมวด : แฟนฟิคอื่นๆ
อัปเดตล่าสุด : 19 เม.ย. 56 / 18:34 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
โจวคยูฮยอน นักศึกษารุ่นน้องที่ยึดคติตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก
เพื่อตามจีบรุ่นพี่ที่ชื่ออีทงเฮ ..
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ม้าหินอ่อนหลัะที่เิม บรรยาาศเิมๆ และ ..
“ .. ฟ้าอาเบื่อที่อยู่้าบน โลอาเบื่อที่มัน้อลม แ่ันไม่เบื่อที่ยัมั่นโปรเ้าใ
แม้ว่าใระยัรัเธอ แม้ว่าเธอะยัรัใร ัน็ยัะมีหัวใให้เพียแ่เธอ .. ”
เสียเพลเิมๆ ..
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย!”
นัวเือบเล็โวยวายพร้อมทำหน้าาโมโหเยหน้ามอหานที่นั่อยู่ร้าม
“เลิร้อเพลัทีไ้มั้ยเนี่ย รำามาแล้วนะ!”
“็รับรัผมัทีสิรับ ผมะไ้เลิร้อเพลให้ฮยอฟัไ”
“ะบ้ารึไ พูอะไรบ้าๆ”
“ไม่ไ้บ้านะรับ ฮยอ็รู้ผมื๊อฮยอมานานมาแล้ว ฮยอ็ไม่รับรัผมัที”
“็ … เออ่ามันเถอะ แล้วนี่ไม่มีเรียนรึไ ามอยู่ไ้”
“ผมหิว ผมเลยมาวนฮยอไปิน้าว ไปิน้วยันนะรับ”
“เออๆ ไป็ไ้ เลี้ย้วยนะ”
“โอเรับฮยอ”
ผมื่ออี ทเฮรับ เป็นนัศึษาะนิเทศศาสร์ ส่วนนที่มันมาามื๊อผมน่ะหรอ
หมอนั่นื่อโว ยูฮยอนรับ เ็ว่าผมสอปี อยู่ะวิศวรรมศาสร์
เราสอนไม่น่าะมารู้ัันไ้เพราะะที่เราเรียน่าัน
เราสอนไม่น่าะมารู้ัันไ้เพราะะที่เราเรียน่าัน
แ่เอาเถอะรับไหนๆ ผม็เผลอมารู้ัับมันแล้ว็ปล่อยเลยามเลยแล้วัน
ร้านอาหาร ..
“เฮ้ย!” อีทเฮใทันทีเมื่อเินเ้ามาในร้านอาหาร
“ฮยอเป็นอะไรรับ ใะเสียัเลย?”
“เอเพื่อนน่ะ เี๋ยวมันมาเ้าี้ว่ามาับใรอีี้เียอบำถาม T(エ)T”
“ฮยอ็บอไปสิรับว่ามาับ แ ฟ น”
“เียบไปเลยนะยูฮยอน”
ทัู้่เินมานั่ลโ๊ะห่าๆ พอที่ะหลบเพื่อนอทเฮไ้
“บ้าะมั ะมาิน้าวีๆ ้อมาเอพวนี้เ็เลย”
“เ็ทำไมล่ะรับฮยอ็บอแล้วไว่าบอไปว่ามาับแฟน”
“ยั .. ยัไม่หยุอีสั่อาหารเถอะ”
“ร้าบ~”
พออาหารมาเสิร์ฟ นัวเล็ว่า็รีบินเพราะะไ้ออไปาร้านนี้เร็วๆ
เหุผลน่ะหรอ ็รู้ๆ ันเพราะเพื่อนๆ อเ้านั่นแหละ
“ฮยอ”
“หือ ..” นัวเล็ว่าเยหน้าึ้นมามออีนที่อยู่ๆ ็เรีย
“เปล่ารับผมแ่อยาเห็นหน้าฮยออนินัๆ เอน่ะ”
“ไอ้บ้า! ินเถอะเราะไ้รีบไปนะ”
“ไม่รับ”
“อะไรอีล่ะยูฮยอน ทำไมวันนี้ไม่เื่อฟัฮยอเลยห๊ะ?”
“็..” นัวโยื่นมือมาเ็อสที่เลอะมุมปาให้อีนเบาๆ
“็อสมันเลอะปาฮยอน่ะรับ”
เอาแล้ว .. แ่ำพูสั้นๆ ทำไมมันทำให้ผมหน้าแไ้ล่ะรับ ทุวันนี่เถียำไม่ฟา
แ่ทำไมวันนี้บทะน่ารั็น่ารัเอาะื้อๆ บอรๆ อีทเฮหวั่นไหว …
แล้วิวัรประำวันผม็เป็นแบบนี้เหมือนเิมทุวันๆ นเพื่อนผมเลิแวผมว่าเป็นแฟนับหมอนั่นแล้ว
เพราะมันี้เียะแวน่ะสิ แล้ว็ิว่าพวเราเป็นแฟนันแล้ว อันที่ริผมับหมอนั่นยัไม่ไ้เป็นอะไรัน
หรอนะรับ ไม่ใ่เพราะผมใแ็หรืออะไร แ่ผม้อารให้อะไรหลายๆ อย่ามันแน่นอนะ่อน
หรอนะรับ ไม่ใ่เพราะผมใแ็หรืออะไร แ่ผม้อารให้อะไรหลายๆ อย่ามันแน่นอนะ่อน
มีแ่ยูฮยอนแหละรับที่ามื๊อผมอยู่ทุวันนะไม่มีใรเ้ามาีบผมแล้ว -_-…..
“ฮยอร้าบบบบบบบบบบ~”
มาอีแล้วรับเสียนี้ วันนี้็มานั่ร้อเพลไม่็มาวนผมไปิน้าวเหมือนทุวันมั้รับ
“ว่าไ วันนี้หายไปไหนมา ทุวันเห็นมาเร็วว่านี้”
“ผมไปธุระมารับ ผมมีอะไระบอฮยอ้วยรับ”
“อะไร? ะวนไปิน้าวหรอ อันนี้รู้แล้วไม่้อบอ”
“มันไม่ใ่น่ะสิรับฮยอ”
“หือ .. ทำไมวันนี้มาแปล ถ้าไม่ใ่แล้วอะไรล่ะยูฮยอน”
“ือผม้อไป่าประเทศอาทิย์นึ ..”
“อ่อ แล้วไปประเทศไหนอ่ะ? อย่าลืมอฝาฮยอ้วยนะ”
“ฮยออ่า .. ผมไม่อยาไปเลยนะรับแ่มันำเป็น ผม้อิถึฮยอมาแน่ๆ เลย ㅠㅠ”
“ไม่้อมาทำเป็นพู มือถือ็มี ทวิเอร์็มี็ไุ้ยันอยู่ีแหละหน่า”
“แ่ผมลัวะมีใรมาีบฮยออนผมไม่อยู่น่ะสิรับ” นัวโ้มหน้าเศร้า
“ะไปลัวทำไมล่ะยูฮยอน ฮยอไม่ยอมให้ใรีบหรอ”
“พูแบบนี้หมายวามว่าไรับฮยอ”
“็แบบนั้นแหละหน่า ะถามอะไรบ่อยๆ”
“แบบนี้็แสว่าฮยอยอมรับผมเป็นแฟนแล้วหรอรับ?”
“อื้อ..”
นัวโระโีใอย่าับเ็แล้วึนัวเล็ว่าเ้าไปออีนไว้นนัวเล็ว่าใ
“เฮ้ย ยูนายะทำอะไร!”
“็ผมีในี่รับ เป็นอวัที่ีที่สุอผม่อนไป่าประเทศเลยนะฮยอ”
“เวอร์ไปหน่า”
“ไม่ไ้เวอร์นะรับผมีใริๆ นะ ไว้วันที่ผมไป่าประเทศไปส่ผมที่สนามบิน้วยนะ”
“ไ้สิ วันไหนล่ะ”
“วันเสาร์นี้แล้วรับ อนห้าทุ่มอย่าลืมนะรับทเฮฮยออผม”
“รับยูฮยอนอฮยอ~”
22:50 น. สนามบิน..
ยูฮยอนยืนรอทเฮมาส่ที่สนามบิน ะเ้อหน้ารอเาออีนมาส่
แ่นแล้วนรอ็ไม่มี …. อีทเฮไม่ไ้มาส่ยูฮยอน
เมื่อไม่เห็นแม้แ่เาออีทเฮที่สนามบิน ยูฮยอน็ไ้แ่ถอนหายใแล้วเ้าไปเ็อินรอึ้นเรื่อ
เ้าวัน่อมา ..
อีทเฮ่อยๆ ลืมาึ้นแล้วรีบเ้ัวึ้นาเียทันที
“โธ่เว้ย” ทเฮสบถับัวเอแล้วมอนาฬิาที่ัวเลบอเวลาว่าแปโมเ้าแล้ว เาไม่ไ้ไปส่ยูฮยอน …
“นายะโรธฮยอมั้ยนะ”
ทเฮไ้แ่โทษัวเอที่เย็นๆ เมื่อวานปวหัวแล้วินยาเ้าไปทำให้หลับยาว
ไม่ไ้ื่นไปส่นรัอัวเอที่สนามบิน อยู่ๆ เ้า็ิะทำอะไรบาอย่า
ทเฮหยิบไอโฟนที่วาอยู่้าๆ ึ้นมาแล้วเ้าทวิเอร์
ทเฮหยิบไอโฟนที่วาอยู่้าๆ ึ้นมาแล้วเ้าทวิเอร์
“@GaemGyu 나를용서하십시오 .. 조규현 .. 사랑해요♥”
หวัว่าที่ทำแบบนี้ะ่วยให้เ้ายโทษให้ผมบ้านะรับ ..
นี่็ผ่านไปใล้ะอาทิย์นึแล้ว ีวิประำวันอผมเปลี่ยนไปอย่าเห็นไ้ั
เรียนเสร็็ไปิน้าวับเพื่อน ไปไหนมาไหนับเพื่อน ไม่มีนมาร้อเพลให้ฟัเหมือนทุวัน
ร้อเพลหรอ? อ่า .. นั่นสิ เ้าอเสียนั้น โวยูฮยอนไม่มีาริ่อลับมาหาผมเลย
หรือเ้าะโรธที่ผมไม่ไ้ไปส่เ้านะ แย่ะมั เรื่อทั้หมมันผิที่ผมเอสินะ
พรุ่นี้็รบำหนเ้าลับแล้ว เ้าะลืมผมไปรึยั โวยูฮยอนฮยออยาอโทษ ..
วันนี้สินะรับที่เ้าลับมา ผมออมาเรียน้วยสภาพไม่ีเท่าไหร่เพราะผมมัวิมาอยู่ทั้ืน
แย่ัเลยรับ ผมทำให้มันเป็นแบบนี้เอแท้ๆ สมวรแล้วที่เ้าะหายไป
“ .. ว่าทุเวลา ที่เราห่าันแสนไล ยัมีอีำในหัวใ ที่ะบอเธอ ให้เธอไ้รู้และเ้าใ
ว่าิถึเธอ เมื่อเราห่าันแสนไล มีำหนึ่ำะพูไป ให้เธอไ้รู้ ะแทนวามหมายวามห่วใย
ันิถึเธอ .. ”
เสียนี้มันุ้นๆ .. พูบทเฮ็หันไปามเสียอันุ้นเย ยูฮยอน ยืนอยู่รหน้าเ้าพร้อมล่ออวั
ทเฮไม่รอ้าวิ่โผเ้าอนัวโว่าแล้ว็อโทษ้ำไป้ำมาไม่หยุ
“ฮยออ่า .. อโทษอะไรันรับ แล้วนี่ะร้อไห้ทำไมหื้ม?” นัวโว่า้มลมอหน้า
“็ฮยอไม่ไ้ไปส่นาย อีอย่าฮยอเมนั่นหาในทวิเอร์นาย็ไม่อบ โทรลับมาหาฮยอัวัน็ไม่มี
แล้วะให้ฮยอิว่ายัไล่ะรับ ..”
“อ้อ .. ผม็ำลัะพูเรื่อนี้พอีรับไปนั่่อนีว่า ูิว่าผมื้ออะไรมาให้”
ทเฮรีบเินไปนั่พร้อมับรับอวัมาแะ
“นายื้ออะไรมาให้ฮยอเนี่ยยูฮยอน”
“ลอเปิูเอสิรับ รับรอฮยอ้ออบมันมาๆ แน่เลยล่ะ”
“ริหรอ อะไรทำให้นายมั่นในานั้นห๊ะ”
“เอาเถอะหน่า เปิูเอรับ” นัวโมออีนที่้มแะล่ออวัอย่าั้ใ
“ว้าว ยูฮยอน !!!”
ในล่อมีโมเลไอรอนแมนับเสื้อยืนที่สรีนรูปไอรอนแมนอีัว ..
“อบมั้ยรับฮยอ?”
“ยูฮยอนอ่า .. อบุนายมานะที่ื้อเ้าพวนี้มาฝาฮยอ ฮยออบมาๆ เลยล่ะ”
“ฮยอไม่โรธผมหรอรับที่ผมไม่ไ้ิ่อลับมาหาเลย”
“อนแร็โรธ แ่อนนี้ไม่โรธแล้ว”
“หื้ม ทำไมล่ะรับ?”
“นายมีไอรอนแมนมาฝาฮยอ”
“ …… ( ￣(エ)￣)”
“โอ๋ๆ ฮยอล้อเล่นหน่า ฮยอิว่ามันเป็นวามผิฮยอเอแหละ ็ถูแล้วที่นายไม่ิ่อลับมา”
“ริๆ แล้วที่ผมไม่ิ่อลับมาเพราะว่า ..”
“ว่า?”
“ผมลืมเอามือถือไป่าหารับฮยอ…”
“( ￣(エ)￣)” เป็นนัวเล็ว่าบ้าที่ทำหน้าแบบนี้ใส่อีน
“็ผมลืมนี่นา” ยูฮยอนเาท้ายทอยัวเอแ้เินที่บอเหุผลัวเอออไป
“ีแล้ว ฮยอะไ้รู้ว่านายไม่ไ้หนีฮยอไปไหนนะ”
พอพูบยูฮยอนถึับใที่ทเฮลุึ้นแล้วเินมานั่ล้าๆ แล้วหอมแ้มเ้าฟอให่
“โอ๊ะ ฮยอทำอะไรลไปรับ..”
“ยูฮยอนาาา ~ อบุนะ”
“ฮยอไม่ลัวเพื่อนมาเห็นแล้วเอาไปล้อแล้วหรอรับ?”
“เรื่อมันมาถึนานี้แล้ว เ้าเลิล้อไปนานแล้วยูฮยอน รู้เรื่ออะไรมั้ยเนี่ย” ทเฮีไหล่อีนเบาๆ
“็ผมไม่รู้นี่นา”
“เยรู้อะไรบ้าเนี่ย”
“มีสิรับ”
“อะไร?”
“รู้แ่ว่าทุวันนี้ผมรัฮยอนเียว็พอแล้วล่ะรับ ♥”
“ใรสั่ใรสอนให้พูแบบนี้ -_-….”
“หัวใผมสั่รับ”
“หยุเถอะยูฮยอน เลี่ยนะายแล้ว”
“เิน็บอมารับไม่้อมาเปลี่ยนเรื่อ”
“ไ ม่ ไ ้ เ ิ น”
“โอเๆ ไม่เิน็ไม่เินรับ” ยูฮยอนับมืออีนมาุ๊บหลัมือแล้ว็ุมไว้
“ฮยอรับ ั้แ่ผมับฮยอลบันมาผมยัไม่ไ้ยินำนั้นเลยนะ”
“ำไหนล่ะ”
“ำนั้นไล่ะฮยออ่า .. ”
“รู้แล้วหน่า .. ฮยอรันายนะ โว ยูฮยอน♥” พูบแล้วยูฮยอน็้มลหอมแ้มอีน
ทำเอาทเฮใเินนหน้าแไ้แ่หยิแนแ้เินที่โนหอมแ้มแบบไม่ั้ัว
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr ..
เสียเมสเสัึ้นที่ไอโฟนอทเฮ “ยูฮยอน”
“ส่อะไรมาแ่เ้าเนี่ย นะหลับะนอนไอ้ฟวห่าฟหวสาหฟ่ส”
บ่นไปั้นแหละรับริๆ ีใแทบายที่เ้าิถึผมแ่เ้าแบบนี้ … ?
“เย็นนี้ไปเทันนะรับฮยอ ห้ามบอว่าไม่ เี๋ยวหนึ่ทุ่มผมไปรับที่ห้อนะ!”
( ￣(エ)￣)
๊อ ๊อ ๊อ …
มาแล้วรับ เสียเาะห้อานที่เมสเสมาบัับผมเมื่อเ้า
อันที่ริแล้วผมีใมา้วย้ำที่อยู่ๆ เ้า็เมสเสมาบอแบบนั้น พอผมเินไปเปิประูเพื่อะออไป
ว้าว .. ผมไ้แ่ะลึยูฮยอนรับ ปิผมไม่่อยเห็นเ้าแ่ัวแบบนี้
เห็นแ่ในุนัศึษาับุลำลอบ้าบารั้ วันนี้เ้ามาะเ็มยศเลยรับ อ่า .. หล่อะมั
“ฮยอ ฮยอรับ?”
“หะ .. อะไร ไปันเถอะรับ”
“เมื่อี้ฮยอเหม่ออะไรน่ะ ผมหล่อล่ะสิ”
“อย่ามาีู้่ ไม่ใ่ะหน่อย ฮยอหิว่าหา!”
“ใ่หรอรับ” ยูฮยอนำนิๆ แล้วเินูมืออีนไปึ้นรถไปร้านอาหาร
ร้านอาหารลาเมือ ..
“นี่โวยูฮยอน นายวนฮยอมาเทหรือมานั่เล่นโทรศัพท์ห๊ะ!”
“แป๊บนึสิรับ” นที่อยู่รหน้าอีทเฮ้มหน้า้มาโทรศัพท์เหมือนับทำอะไรัอย่า
“เร็วๆ ให้ไว”
“อ่า .. เสร็แล้วรับ เราิน้าวันีว่าเนอะ”
เวลาผ่านไปเมื่อสอนิน้าวันเสร็ เินเล่นนิหน่อยยูฮยอน็มาส่อีทเฮที่ห้อ
“ฮยออ่า .. ไม่อยาพาฮยอมาส่เลย อยาอยู่้วยนานๆ”
“พรุ่นี้็มี พูเหมือนะไม่ไ้เอันอี”
“เปล่ารับ ็ผมไม่อยาห่าฮยอเลยนี่นา”
“เวอร์อีแล้วนะ ลับไ้แล้วมันึแล้วนะยูฮยอน”
“โอเลับแล้วนะรับ” ไม่พูอย่าเียวยูฮยอน้มลุ๊บหน้าผาอีทเฮแล้วเินผิวปาไปอย่าสบายใ
ปล่อยให้อีทเฮยืนหน้าแอยู่หน้าห้อนเียว ..
อาบน้ำเสร็แล้ว่อนเ้านอนอีทเฮหยิบไอโฟนึ้นมาเ้าทวิเอร์แ้เบื่อ แล้ว็ไปเอเมนั่นนึ
ที่ทำให้ทเฮหน้าแอีรั้ …
“@GaemGyu: I LOVE YOU MY @donghae861015 ♥”
“@donghae861015: LOVE YOU TOO MY @GaemGyu ♥”
The End
Talk :
ฟิเรื่อแร เิาอารม์ั่ววูบและวามิ่ล้วนๆ
ไม่มีประสบาร์้านารเียนฟิเลย แ่อยาให้อ่านแล้วยิ้มไปับมันเป็นพอ
แ่นี้แหละุประส์ 555555555555555555555 LOVE!
ผลงานอื่นๆ ของ LiKEAG6 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ LiKEAG6
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น